POST LOVERS ένα νέο ελληνικό συγκρότημα

Σχετικώς νέο συγκρότημα, όσον αφορά στη δισκογραφία, αφού τους μάθαμε το 2017, οι Post Lovers έχουν τώρα (2018) ένα LP για την Inner Ear, που έχει το νόημα και την αξία του. Να υπενθυμίσω πως το σχήμα είχε τυπώσει πέρυσι ένα δισκάκι με τα τραγούδια “Melbourne / Going anyway”, το οποίο είχε κυκλοφορήσει στη σειρά με τα δώδεκα 7ιντσα της πατρινής εταιρείας, με αφορμή τα δεκάχρονά της (A Distant Victory Singles Club). Γι’ αυτό το δισκάκι είχαμε γράψει ένα μικρό κείμενο στο lifo.gr (17 Σεπ. 2017), το οποίον ας το μεταφέρουμε κι εδώ. Όπως λέγαμε τότε:

«Αυτό το πρώτο δισκάκι των Post Lovers (μουσική, στίχοι Ελένη Καραγεώργου, μπάσο Σταύρος Γεωργιόπουλος) είναι κάτι διαφορετικό. Ο ήχος, εννοώ, έχει κάποιες μπαλαντικές διαστάσεις, έστω και ενισχυμένες, όπως και η φωνή εξάλλου, που είναι περισσότερο folky παρά ποπ/ροκ. Τέτοια συγκροτήματα ευδοκιμούν σε όλες τις δεκαετίες και, εν πάση περιπτώσει, γιατί να μην προχωρήσουν και οι Post Lovers, καθώς και τα δυο τραγούδια τους που υπάρχουν εδώ, το πιο χαλαρό “Melbourne” και το πιο δυναμικό “Going away”, διαθέτουν όλα τα τυπικά προσόντα. Κυρίως την πολύ καλή φωνή και τη συνθετική απλότητα / σιγουριά».

Προχώρησαν, λοιπόν, οι Post Lovers και νάτο το πρώτο φερώνυμο LP τους με τα δεκατρία tracks και τη γενικότερη ποπ/φολκ διάσταση – όχι πολύ μακριά, συχνά, από εκείνην των Everything But the Girl. Μερικές πρώτες διαπιστώσεις…

Η Ελένη Καραγεώργου γράφει πολύ καλούς στίχους στην αγγλική – από τους καλύτερους στη συγκεκριμένη γλώσσα, από έλληνες τραγουδοποιούς, που έχω ακούσει τον τελευταίο κάμποσο καιρό. Έπειτα, είναι συνθέτρια με έμπνευση. Γράφει απλά, στιβαρά και ουσιαστικά τραγούδια, δίχως να καταφεύγει σε υπερβολές ή ακρότητες (το “Being” π.χ. είναι υπόδειγμα αγγλόφωνου τραγουδιού από κάθε πλευρά, ακόμη και από εκείνην της ενοργάνωσης με τα «χτυπητά» ντραμς και τη μελωδία να προβάλλει αγέρωχα, άνευ τραβηγμάτων). Επίσης η φωνή της (η φωνή της Καραγεώργου) είναι πολύ καλή. Καθαρή, δυνατή, με ωραία άρθρωση, ιδιαίτερη… αποτελεί κι αυτή ένα από τα προσόντα του γκρουπ.

Φυσικά, σ’ αυτό το άλμπουμ η Καραγεώργου δεν είναι μόνη της. Υπάρχουν κι άλλοι μουσικοί, που τη συνοδεύουν προσφέροντας, ο καθένας από τη μεριά του, τα καταλληλότερα vibes (ιδίως ο κιθαρίστας της, που και αυτός είναι απλός και ουσιαστικός). Να πούμε ονόματα λοιπόν: Σταύρος Γεωργιόπουλος μπάσο, φωνητικά, Danae Eco πλήκτρα, κρουστά, φωνητικά, Danae Palaka ντραμς, κρουστά, φωνητικά, Νίκος Τσέλιος κιθάρες, φωνητικά, Ελένη Καραγεώργου φωνή, κιθάρες, πλήκτρα φωνητικά, ενώ ο Coti K. έχει κάνει την παραγωγή. Αυτή είναι η βασική ομάδα (γιατί κάπου, εδώ ή εκεί, υπάρχουν και πρόσθετα όργανα ή μουσικοί). Το αποτέλεσμα, το ξαναλέω, είναι κάτι παραπάνω από υποσχόμενο, γιατί είναι απλώς… θαυμαστό, όταν μιλάμε για τραγούδια σαν το “Healing” ή το “Missing dots”, που δεν τ’ ακούς κάθε μέρα από ελληνικά γκρουπ (αλλά και από ξένα θα προσέθετα).

Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθούν οι Post Lovers –θα δείξει– αυτό το άλμπουμ τους, όμως, δεν θα το ξεχάσω σύντομα.

Επαφή: www.inner-ear.gr