Το ονοματεπώνυμο Brion Gysin (Μπράιον Γκάισιν) –εμψυχωτής
ο ίδιος της cut-up τεχνικής στη λογοτεχνία και την ποίηση, δημιουργός της
Ονειρομηχανής, οπτικός ποιητής, διακεκριμένος ζωγράφος και άλλα πολλά– είναι γνωστό στους φίλους της μπητ
λογοτεχνίας (ας το πούμε έτσι) μέσω του William S. Burroughs (Ουίλιαμ Μπάροουζ). Δεν μπορούμε να
πούμε με βεβαιότητα πότε γράφτηκε για πρώτη φορά αυτό το ονοματεπώνυμο στη χώρα
μας, ποιος ήταν ο πρώτος που το ανέφερε και σε ποιο κείμενο, όμως, για όσους
ασχολούνται με το ροκ, ο Μπράιον Γκάισιν ήταν ο άνθρωπος, που είχε γράψει
εκείνες τις μαγικές σημειώσεις στο ιστορικό άλμπουμ Brian
Jones
presents
the
Pipes
of
Pan
at
JOUJOUKA [Rolling Stones Records], που είχε κυκλοφορήσει το 1971 (o Brian Jones ήταν φυσικά ο πρόωρα χαμένος… rolling stone). Στο άλμπουμ καταγραφόταν ο ήχος, η
μουσική, ενός μέρους των τελετουργιών των Masters Musicians του χωριού Joujouka (ή Jajouka), στα βουνά Rif του βόρειου Μαρόκου.
Μεταφέρω, τώρα, δύο
αποσπάσματα, από τα αντίστοιχα κείμενα του Brian Jones (1942-1969) και του Μπράιον Γκάισιν
(1916-1986), που είναι τυπωμένα στο 4σέλιδο ένθετο εκείνου του δίσκου, επειδή
κάτι τέτοιο δεν είναι άσχετο με το θέμα μας.
«Δεν μπορεί να προστεθούν περισσότερα από
εκείνη την τρομερή περιγραφή του Μπράιον Γκάισιν γύρω από τις Ιεροτελεστίες του
Φεστιβάλ του Πανός, από μένα που ποτέ δεν είχα προσωπική εμπειρία αυτού του
εβδομαδιαίου σε διάρκεια χάους – στην πραγματικότητα δεν ξέρω ακόμη αν έχω την
αντοχή να υπομείνω την απίστευτη, σταθερή ένταση του φεστιβάλ. Τόσο ψυχικά
αδύναμες προσωπικότητες έχει δημιουργήσει ο δυτικός πολιτισμός, σε τόσους
πολλούς από εμάς. Αλλά οι άνθρωποι στο Joujouka έχουν βασίσει την πορεία τους πάνω σ’ αυτό –
είναι χωρίς ηλεκτρικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις, με λίγα λόγια χωρίς όλες
εκείνες τις ανέσεις, άνευ των οποίων, οι περισσότεροι από εμάς, θα
διαμαρτυρόμασταν με δυσφορία.(…)».
Brian Jones
Brion Gysin |
«Η λεγόμενη μαγεία είναι η Άλλη Μέθοδος για
να ελέγχεις την ύλη και να γνωρίζεις το διάστημα. Στο Μαρόκο η μαγεία χαίρει
μεγαλύτερης εκτίμησης από την υγιεινή, αν και ο εκστατικός χορός στη μουσική
των κοινοτήτων μπορεί να επέχει ένα ρόλο ψυχικής κάθαρσης. Ξέρεις τη δική σου
μουσική, όταν την ακούσεις μια μέρα. Μπαίνεις στο κόλπο και χορεύεις μέχρι να
αντέξεις τις συνέπειες.
Η δική μου μουσική αποδείχθηκε ότι είναι οι
άγριοι αυλοί της φυλής των λόφων, των Ahl Serif, που συνάντησα μέσω του μαροκινού ζωγράφου Hamri. Αυτός μ’ “έφτιαξε” σ’ εκείνα
τα ευφορικά μέρη, στη Μαγεία και τη φτώχεια των Βορειοαφρικανών Μουσουλμάνων.
Το μυστικό της φυλής της μητέρας του, φυλαγμένο πάντα από τους ίδιους, ήταν ότι
ακόμη τελούσαν τις Ιεροτελεστίες του Πανός, κάτω από τον κουρελιασμένο τους
ισλαμικό μανδύα. Ο Westermarck στο
βιβλίο του για τη διατήρηση των παγανιστικών στοιχείων στο Μαρόκο, σαράντα
χρόνια πριν, αναγνώριζε τον προστάτη τους: τον Bou Jeloud, τον Πατέρα των Δερμάτων, τον Πάνα, το μικρό
τραγοπόδαρο θεό με τους αυλούς του. Μια μελέτη των χορών τους τον οδήγησε να
συμπεράνει ότι αυτοί πρέπει να γιορτάζουν τα ρωμαϊκά Λουπερκάλια, τα οποία
κάποτε συνέβαιναν τις πρώτες δύο εβδομάδες του Φεβρουαρίου, αλλά προσαρτήθηκαν
στην κύρια μουσουλμανική γιορτή, όταν οι άραβες εισβολείς επανέφεραν το
ημερολόγιο στο σεληνιακό έτος. Ο Westermarck δεν
είδε ποτέ τους χορούς και πίστευε ότι αυτοί δεν γίνονταν πια.(…)».
Brion Gysin, 1964
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου