ΝΑΛΥΣΣΑ ΓΚΡΗΝ ταξίδι αστρικό

Από το weird folk και folk-rock των πρώτων αγγλόφωνων άλμπουμ της η Ναλύσσα Γκρην μάς συστήνεται τώρα, με τα δύο τελευταία και ελληνόφωνα, LP της, και ιδίως με το πιο πρόσφατο απ’ αυτά, το «Ταξίδι Αστρικό» [Inner Ear, 2020], ως φαν της pop-folktronica. Εντάξει, αν το καλοσκεφθείς, δεν είναι και τόσο μεγάλη η διαδρομή που διανύθηκε, και σε κάθε περίπτωση είναι μια θεμιτή εξέλιξη. Είναι αυτό που λέμε συνεχώς εδώ στο δισκορυχείον, πως ο καλλιτέχνης οφείλει να εξελίσσεται μένοντας επί της ουσίας ίδιος. Αυτό εννοούμε. Βεβαίως η μεγάλη αλλαγή στην τραγουδοποιία τής Γκρην συνέβη με το «Μπλουμ» του 2018, όταν έστριψε στον ελληνικό στίχο, οπότε εδώ στο «Ταξίδι Αστρικό» επιβεβαιώνεται αυτή η αλλαγή, ενώ θα έλεγα πως οριοθετείται κιόλας. Από τι οριοθετείται; Από κάποια ελληνικά στοιχεία που έχουν παρεισφρήσει στις μουσικές και τις ενοργανώσεις της.

Ο δίσκος είναι τοποθετημένος πάνω σε μία γραμμή, χωρίς ιδιαίτερες περικοκλάδες και σκαμπανεβάσματα. Υπό αυτή την έννοια υπάρχει μιαν ατμόσφαιρα στο LP, την οποία καθορίζουν από πλευράς οργάνων βασικά τα σύνθια. Και είναι τα σύνθια εκείνα που δημιουργούν είτε τα space είτε τα πιο γήινα περιβάλλοντα, με τη βοήθεια, πάντα, των εκάστοτε οργανικών προσθηκών. Σύνθια παίζει τόσο η Ναλύσσα Γκρην (μαζί με ακορντεόν, πιάνο και θερεμίνη), όσο και ο Βασίλης Ντοκάκης (μαζί με μπάσο, ντραμς και κιθάρες), ενώ υπάρχουν και guests σε μπουζούκι (Νίκος Τσώλης), σε φωνές (Δεσποινίς Τρίχρωμη, Κατερίνα Παπαχρήστου), σε πιάνο (Χρίστος Θεοδώρου) και σε synth-guitar, εφφέ (Λευτέρης Βολάνης).
Οι συνθέσεις τής Ναλύσσας Γκρην δεν είναι στιβαρές, γενικώς. Αν και πρόκειται για τραγούδια, στην πράξη αρκετά απ’ αυτά (δέκα είναι όλα) είναι άνευρα – ακούγονται τελείως εξαϋλωμένα. Δεν βοηθάει και η φωνή, για κάτι περισσότερο. Από την άλλη, υπάρχουν στίχοι, όπως τους διαβάζεις στο ένθετο, που μοιάζουν σαν να είναι μεταφρασμένοι στα ελληνικά από τα αγγλικά – δεν βγαίνει απτό νόημα («φως που γυρνάει αργά (φως) / χείλη ανθεκτικά (ροζ) / τ’ άδειο μυαλό γοργά (πώς;) / πράσινα φύλλα γεμίζει»). Από την άλλη οι ωραιότεροι στίχοι στο άλμπουμ, στο «Αυτοί οι άνθρωποι», δεν δίνουν ένα αντάξιό τους τραγούδι. Χωρίς φυσικά να είναι κακό, δεν είναι κι ένα από τα καλύτερα του δίσκου.
Στην ενοργάνωση έχει καταβληθεί καλή προσπάθεια, με αποτέλεσμα τα τραγούδια να είναι «ντυμένα» ωραία, απλά και ουσιαστικά. Είναι από τα «δυνατά» σημεία του άλμπουμ η ενοργάνωση και τα τεχνικά της ηχογράφησης (Ντοκάκης).
Συγκριτικώς, από την πρώτη πλευρά δύο τραγούδια στέκονται καλά στ’ αυτιά μου ή και παραπάνω από καλά, και αυτά είναι τα «Μια νέα ζωή» και «Διάφορα πουλιά», ενώ από την δεύτερη πλευρά εκείνο που ξεχωρίζει, με διαφορά, είναι το «Μπλε τροχιά» (ασυζητητί το ωραιότερο τραγούδι στο άλμπουμ).
Έχω τη γνώμη πως το «Ταξίδι Αστρικό» δεν προχωράει την τέχνη τής Ναλύσσας Γκρην πιο πέρα από ’κει όπου την άφησε το «Μπλουμ». Το αντίθετο συμβαίνει... Δεν ξέρω αν η τραγουδοποιός βιάστηκε να κυκλοφορήσει το τέταρτο άλμπουμ της –η ίδια προφανώς θα πει «όχι»– είμαι όμως πεπεισμένος, ακούγοντάς το, πως μια καθυστέρηση θα της παρείχε τη δυνατότητα να επιλέξει το υλικό της από πιο καλές θέσεις.
Επαφή: www.inner-ear.gr