ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 337

18/1/2021
Πέθανε ο Phil Spector. Θεός σχωρέστον (είχε και αμαρτίες...). Είχε τραγουδήσει και ο Τέλης ο Σαβάλας Phil Spector, σε δεύτερη εκτέλεση φυσικά, το παλιό hit των Righteous Brothers “You’ve lost that lovin' feelin'”. Το λέει ωραία, κι έχει και κάτι μερεμέτια από «τοίχο» πίσω και λίγο blax…
https://www.youtube.com/watch?v=8Ssh69fmMAY

17/1/2021
Τον Τόλη Βοσκόπουλο σαν ηθοποιό δεν τον είχα κεντράρει καλά. Ο Βοσκόπουλος, για όσους δεν γνωρίζουν, ξεκίνησε πρώτα σαν ηθοποιός στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’50 και από το 1963 και μετά, δειλά-δειλά, εμφανίστηκε στην δισκογραφία και εξελίχθηκε σαν τραγουδιστής.
Όποιες ταινίες είχα δει μέχρι τις προάλλες, με τον Βοσκόπουλο ως πρωταγωνιστή, τις είχα εγκαταλείψει στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά «Ο Άγνωστος Εκείνης Της Νύχτας» (1972), που ήταν ουσιαστικά η τελευταία ταινία τού Τόλη σκηνοθετημένη από τον Οδυσσέα Κωστελέτο μού κίνησε το ενδιαφέρον να την δω (με κάποια αρχική όρεξη).
Ήταν έγχρωμη, η κόπια στο YouTube ήταν εξαιρετική, ενώ ήξερα από παλιά πως στην ταινία εμφανίζονταν και οι Poll, τραγουδώντας, ζωντανά υποτίθεται, το ωραιότερο τραγούδι τους από το «ταγάρι», το «Στην πηγή μια κοπέλλα» (τραγουδούσε επίσης και η νεότατη Χάρις Αλεξίου, μια σύνθεση του Πλέσσα, που δεν έλεγε πολλά πράματα όμως).

Η ταινία είχε απαράδεκτα μεγάλη διάρκεια (2 ώρες!) και βασικά με δυσκολία βλεπόταν, παρόλη την καθαρή φωτογραφία της με τα θαυμάσια χρώματα. Σενάριο υποτυπώδες, τραβηγμένο από τα μαλλιά, σκηνοθεσία της σειράς, παιξίματα για κλάματα σχεδόν απ’ όλους. Φόνσου μέτρια, Βαλσάμη κάτω του μετρίου (πουθενά εμένα δεν μου έχει αρέσει η Βαλσάμη), Καλλέργης επίσης μέτριος κ.λπ. Κι έμενε ο Τόλης, και μάλιστα σε διπλό ρόλο, να προσπαθεί μόνος του να ξελασπώσει το φιλμ.
Λοιπόν σ’ αυτή την ταινία, και στην πρώτη ώρα της (γιατί τόσο περίπου άντεξα να δω) ο Τόλης ήταν το καλύτερο στοιχείο της.
Έπαιζε με μια ηρεμία, (ιδίως στο ρόλο του λαϊκού παιδιού) με μια σιγουριά για τον εαυτό του, χωρίς έντονα δραματικά στοιχεία (που θα ταίριαζαν άνετα με την κατάστασή του βάσει του σεναρίου), εσωτερικά, απλά, χωρίς ίχνος βεντετισμού (έναν βεντετισμό που έβγαζαν οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριες-βεντέτες, της εποχής, στο πανί), με πλήρη έλεγχο θα έλεγα των όποιων εκφραστικών μέσων του. Εντάξει, δεν συζητάμε για κάποια μεγάλη ερμηνεία... ήταν όμως καλύτερος απ’ όλους, επειδή το άξιζε και όχι γιατί ήταν ο Τόλης, που τότε βρισκόταν σχεδόν στην κορυφή τής διαδρομής του – και παραμιλούσε όλη η Ελλάδα για ’κείνον.
Πολύ τον εξετίμησα απ’ αυτήν του την εμφάνιση, και σε κάποια... επόμενη καραντίνα θα επιχειρήσω να δω και την υπόλοιπη μισή ταινία...

16/1/2021
>> 122 περιπτώσεις βιασμών και 56 απόπειρες καταγγέλθηκαν το 2015, ενώ εξιχνιάστηκαν 121 περιπτώσεις.
134 βιασμοί και 64 απόπειρες καταγγέλθηκαν το 2014.
Εξιχνιάστηκαν 143 υποθέσεις, ενώ συνελήφθησαν 108 Ελληνες και 54 αλλοδαποί.
95,8% των βιαστών δρα αυτόνομα χωρίς συνεργό, κατά προτίμηση στην ύπαιθρο και τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους.
53,4% των βιαστών είναι άτομα νεαρής ηλικίας, ενώ το 32,8% μεσήλικες.
46,5% των βιασμών γίνεται στην επαρχία και το υπόλοιπο ποσοστό σε μεγάλα αστικά κέντρα.
50,9% των βιαστών προέρχεται από τη μεσαία κοινωνικοοικονομική τάξη και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των θυμάτων τους, το 31% αυτών είναι αρκετά μορφωμένοι.
90% των θυμάτων δεν καταγγέλλει το συμβάν γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στο δικαστικό σύστημα.<<

[τα στοιχεία, στους πίνακες, είναι από το σάιτ της αστυνομίας]

16/1/2021
Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς δασκάλους στην Ελλάδα και ακόμη λογοτέχνης, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης (σε θέατρο και κινηματογράφο). Λέμε για τον Θάνο Τράγκα, που γεννήθηκε το 1904 και έζησε μέχρι το 1983.
Ο Τράγκας υπήρξε δάσκαλος υποκριτικής στην δραματική σχολή του Εθνικού Ωδείου, ενώ ίδρυσε και δική του σχολή, η οποία υφίσταται ακόμη και σήμερα (είναι η Ανώτερη Δραματική Σχολή Τράγκα). Από τα χέρια του πέρασαν «οι πάντες», καθώς δίδαξε από την Έλλη Λαμπέτη και την Μελίνα Μερκούρη, μέχρι την Τζένη Καρέζη, την Άννα Φόνσου και τον Τόλη Βοσκόπουλο.
Ξέρετε πώς πέθανε ο Θάνος Τράγκας;
Τον Ιούλιο του ’83 (ήταν στα 79 του), κάπου στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας έκανε την παρατήρηση σε κάποιον 20χρονο, ο οποίος οδηγούσε επικίνδυνα το μηχανάκι του. Ο 20χρονος σταμάτησε, κατέβηκε από το μηχανάκι, έπιασε τον Τράγκα και άρχισε να τον χτυπάει ανελέητα, με γροθιές και με κλωτσιές (λένε πως τον χτύπησε και με κάποιο εργαλείο), με αποτέλεσμα ο άτυχος γέροντας να οδηγηθεί στο ΚΑΤ και να εκπνεύσει λίγες ημέρες αργότερα...

[ένα ποιητικό βιβλίο τού Θάνου Τράγκα, από το 1971, με πολύ προχωρημένο εξώφυλλο για την εποχή, και το πορτρέτο του από τον ζωγράφο Γιώργο Δρίζο]

15/1/2021
>>Τα μηνύματα θα έχουν διάρκεια 2 ωρών. Το δίωρο θα ισχύει για όλη τη μετακίνηση από το σπίτι μέχρι το κατάστημα και την επιστροφή και οι πολίτες θα πρέπει να το επιδεικνύουν κατά τη διάρκεια πιθανού ελέγχου από την Αστυνομία.<<
Το κέντρο το ψοφάνε. Πώς να πας να ψωνίσεις σ’ ένα δίωρο; Εντάξει, εγώ θέλω πάνω από μια ώρα, με τα πόδια, πέρα-δώθε, οπότε τι μου μένει... μισή ώρα; Με την ψυχή στο στόμα θα ψωνίσουμε; Και ο άλλος που θα έρθει από το Μαρούσι φερ’ ειπείν τι θα προλάβει να κάνει σ’ ένα δίωρο; Ούτε μια ντάνα με δίσκους δεν μπορείς να ψάξεις σε μισή ώρα, άσε τα βιβλία, που το δίωρο το τρως για πλάκα στο ψαχούλεμα...
Προλαβαίνω κάποιον που θα πει... καλά, εσένα αυτά σε απασχολούν, τα βιβλία και οι δίσκοι; Ε ναι, ΜΟΝΟ αυτά με απασχολούν στο κέντρο –από τη στιγμή που η εστίαση-διασκέδαση παραμένει κλειστή–, γιατί όλα τα υπόλοιπα τ’ αγοράζω κι από τη γειτονιά μου.

15/1/2021
Άμα πέσεις σε στραβόξυλο χωροφύλακα, σε απροκάλυπτο φασιστοειδές για να το πούμε απλά, μπορεί να σε γράψει για χίλιους δυο λόγους. Επειδή τον κοίταξες, επειδή δεν του κάνει η φάτσα σου, επειδή δεν του αρέσει ο τρόπος που περπατάς, που μιλάς... οτιδήποτε. Όταν τους δίνει η πολιτεία τέτοια εξουσία είναι παρεπόμενο να αποθρασύνονται. Είναι εύκολο να αποθρασυνθούν δηλαδή.
Εγώ, προσωπικά, κάτω από τέτοιες συνθήκες οριακής τρομοκρατίας, ή και πέραν των ορίων, όπου τα πρόστιμα επισείονται πάνω από τα κεφάλια δικαίων και αδίκων, όπου θα είσαι αναγκασμένος να συνυπάρχεις με τα ρόμποκοπ σε κάθε βήμα σου, σε κάθε δρασκελιά σου, θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα συμμετάσχω στην επικείμενη... αναθέρμανση του εμπορίου.
Νομίζω πως οι καταστηματάρχες, τους οποίους κατανοώ 100%, για τη θέση στην οποία τους οδήγησαν οι άθλιοι κυβερνητικοί χειρισμοί, θα πρέπει να απαιτήσουν από την πολιτεία, μέσω των επιμελητηρίων τους κ.λπ., μια πιο ανθρώπινη μετάβαση προς το νέο καθεστώς λειτουργίας των καταστημάτων τους, γιατί ειδικά το κέντρο, που περιμένει πελάτες απ’ όλες τις περιοχές της Αθήνας, δεν ξέρω αν θα μπορέσει να πάρει έστω και για λίγο τα πάνω του, κάτω απ’ αυτές τις εξαιρετικά σαδιστικές και φοβιστικές συνθήκες.

15/1/2021
>>Ο πρωθυπουργός μίλησε για τα επίσημα στοιχεία του ECDC, σύμφωνα με τα οποία σήμερα με βάση τον χάρτη, όλη η Ευρώπη είναι κόκκινη και οι μόνες κίτρινες χώρες με ορισμένες πράσινες περιφέρειες είναι η Ελλάδα και Φιλανδία. «Αυτή είναι η κατάσταση στην χώρα μας σήμερα και καταθέτω τους χάρτες», είπε.<<
Πρόκειται, απλώς, περί αυτογελοιοποίησης.
Όταν έχεις το σκληρότερο λοκντάουν στον κόσμο, με τη χειρότερη αστυνομοκρατία, σπέρνοντας το φόβο και παραπληροφορώντας ασυστόλως, έχοντας θάψει, συγχρόνως, την οποιαδήποτε κοινωνικο-οικονομική δραστηριότητα και μαζί πάνω από 5.000 ανθρώπους (πράγμα που σημαίνει πως η αστυνομοκρατία και οι επιβολές δεν αποδίδουν και πως το πράγμα μπάζει από αλλού, από το ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ) είναι λογικό να έχεις τα «αποτελέσματα» που έχεις.
Κι αν μπορούσες να βάλεις κι ένα χωροφύλακα με μυδράλιο έξω από κάθε πολυκατοικία (πολύ θα του άρεσε) θα ήσουν, προφανώς, παντού «καταπράσινος», αλλά με... ματωμένα πλεονάσματα.

15/1/2021
Το ότι βάζουν, και θα βάλουν, χωροφύλακες παντού –σε πανεπιστήμια, μέσα μαζικής μεταφοράς, εφορίες, ΚΕΠ, λαχαναγορές, ψαραγορές, νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικές χαρές, υποθηκοφυλακεία, μποστάνια, παραλίες κ.λπ.– είναι προεκλογική τους «υπόσχεση».
Κάθε πόλη και φυλακή, κάθε χωριό και κρατητήριο...

14/1/2021

Ψάχνοντας κάτι στο δίκτυο, έπεσα πάνω σ’ ένα άρθρο από το 2013, σ’ ένα σάιτ της πυρκαγιάς, στο οποίο κοροϊδεύουν εμένα και τον Κώστα τον Αρβανίτη σε σχέση με την ταινία “Woodstock”... ότι προσπαθούμε να περάσουμε σαν ασήμαντες λεπτομέρειες την «απαγόρευση», και τη λογοκρισία της ταινίας από τη χούντα και κάτι τέτοια, παίρνοντας αφορμή από ένα διάλογο που είχαμε για την ταινία στο δισκορυχείον, το 2012. Μάλιστα παραθέτονται και λόγια του Michael Wadleigh του σκηνοθέτη του Woodstock ο οποίος φέρεται να δηλώνει στο περιοδικό Επίκαιρα πως από την ταινία είχε κοπεί περισσότερο από μια ώρα!
Επειδή το έψαξα λίγο το θέμα πρέπει να πω πως στην Ελλάδα δεν παίχθηκε ΠΟΤΕ δίωρο Woodstock (επί χούντας) και πως διάφοροι που έχουν ασχοληθεί με το θέμα (όπως ο Τάσος Κωστόπουλος στον Ιό της ΕφΣυν) γράφουν ό,τι να ’ναι. Ο Wadleigh, δε, όταν ανέφερε τα περί κοψίματος μιας ώρας στα Επίκαιρα, μάλλον εννοούσε την Νότια Αφρική (και πάντως με τίποτα την Ελλάδα).
Κάποια στιγμή πρέπει να φτιάξω ένα κείμενο για το “Woodstock” στην Ελλάδα (όπως έχω γράψει ήδη για την μπαλαφάρα «Φράουλες και Αίμα»), γιατί γράφονται απίστευτα πράγματα... σε φάση απόλυτης παραπληροφόρησης.
https://www.youtube.com/watch?v=3TOCparsKmw