Καλός συνθέτης του «έντεχνου», με κατά καιρούς αξιοπρόσεκτες
δουλειές (για ορισμένες απ’ αυτές υπάρχουν reviews στο δισκορυχείον),
ο Τάσος Γκρους έχει νέο άλμπουμ, στηριγμένο σε στίχους τής Μαρίας Λαλιώτη, που
αποκαλείται «Τι να πάρω μαζί μου» [Μετρονόμος / Ακρόασις, 2020]. Το CD-book περιλαμβάνει δέκα επτά tracks (δεκαπέντε τραγούδια
και δύο ορχηστρικά), τα οποία αποδίδουν οι Μανώλης Μητσιάς, Αργυρώ Καπαρού,
Ελένη Νόνη, Ανδρέας Σμυρνάκης και Χρυσούλα Κεχαγιόγλου, ενώ οι ενορχηστρώσεις
ανήκουν στον Νίκο Βελώνια.
Το ότι διαρκεί αρκετά το άλμπουμ, εμφανίζοντας κιόλας πέντε
διαφορετικούς ερμηνευτές, δημιουργεί ένα πρώτο θέμα, αλλά στην πορεία, και όπως
κυλάει ο δίσκος, οι ενστάσεις μας περιορίζονται (αν και δεν εξαλείφονται). Και
τούτο, επειδή ο Τάσος Γκρους δεν είναι τυχαίος συνθέτης, καθώς γνωρίζει τους τρόπους,
ώστε να μπορεί να κινηθεί με άνεση σε πολλούς και διαφορετικούς αισθητικούς
χώρους. Από κλασικούς λαϊκούς και άλλους, επηρεασμένους από την δημοτική
παράδοση κ.λπ., έως και κλασικούς μοντέρνους. Με ιδιαίτερη έφεση στη μελωδία
και δη σ’ εκείνην της Ανατολής, ο Γκρους κάνει και... επίδειξη δύναμης εδώ και
μιας κάποιας... σπατάλης θα λέγαμε, αφού με αυτό το υλικό (και με τις αναπτύξεις,
που τούτο δυνητικά θα έπαιρνε) άνετα θα μπορούσε να ετοιμάσει δύο διαφορετικά
άλμπουμ.
Ίσως, λοιπόν, να έχουμε να κάνουμε, στην περίπτωσή μας, και με «τραγούδια από το συρτάρι», ίσως πάλι ο συνθέτης να βρίσκεται σε μιαν ιδιαιτέρως γόνιμη φάση του, αφού και το 2019 είχε κυκλοφορήσει άλμπουμ («Ό,τι αγαπάς, υπάρχει») με δέκα επτά tracks (ας υποθέσουμε πως ο αριθμός δέκα επτά και στις δύο περιπτώσεις είναι τυχαίος), σε κάθε περίπτωση πάντως το «Τι να πάρω μαζί μου» περιλαμβάνει καλά ή και πολύ καλά τραγούδια (βοηθούν και οι στίχοι φυσικά, που προβάλλουν από μόνοι τους μια μουσικότητα), τα οποία τιμούν το χώρο. Το χώρο του «έντεχνου».
Ένα τέτοιο τραγούδι είναι το 14ο στη σειρά, το «Όνειρο» με την Ελένη Νόνη, που διαθέτει στοιχεία jazz-blues, το «Η λέξη» ξανά με την Ελένη Νόνη (με στοιχεία μεσογειακού λυρισμού), το ωραίο λαϊκό «Συνήθειες» με τον Μανώλη Μητσιά, το «Με τον άνεμο», πάλι με την Νόνη, που μας ταξιδεύει προς... Λάτιν Αμέρικα μεριά.
Η Ελένη Νόνη είναι η καλύτερη φωνή στο άλμπουμ, και θα άξιζε να πάρει περισσότερα τραγούδια «στους ώμους της», γιατί όχι και όλα.
Πρέπει να εμπιστευόμαστε τους νέους τραγουδιστές και να τους δίνουμε την ευκαιρία να αποκτήσουν σωστή και ολοκληρωμένη δισκογραφία, και όχι απλώς να τους χρησιμοποιούμε σαν «συμμετοχές».
Όλες οι μεγάλες τραγουδίστριες και όλοι οι μεγάλοι τραγουδιστές της δεκαετίας του '70 κ.λπ. έγιναν μεγάλοι και γιατί τραγούδησαν όλα, ή σχεδόν όλα, τα τραγούδια, στα LP της εποχής. Γιατί συνδέθηκαν στενά με συγκεκριμένα άλμπουμ, καταγράφοντας ισχυρό στίγμα. Νομίζω πως εκεί πρέπει άμεσα να ξαναγυρίσουμε. Το λέμε αυτό και με αφορμή το ενδιαφέρον, οπωσδήποτε CD-book τού Τάσου Γκρους.
Επαφή: www.metronomos.gr, www.akroasis.com.gr
Ίσως, λοιπόν, να έχουμε να κάνουμε, στην περίπτωσή μας, και με «τραγούδια από το συρτάρι», ίσως πάλι ο συνθέτης να βρίσκεται σε μιαν ιδιαιτέρως γόνιμη φάση του, αφού και το 2019 είχε κυκλοφορήσει άλμπουμ («Ό,τι αγαπάς, υπάρχει») με δέκα επτά tracks (ας υποθέσουμε πως ο αριθμός δέκα επτά και στις δύο περιπτώσεις είναι τυχαίος), σε κάθε περίπτωση πάντως το «Τι να πάρω μαζί μου» περιλαμβάνει καλά ή και πολύ καλά τραγούδια (βοηθούν και οι στίχοι φυσικά, που προβάλλουν από μόνοι τους μια μουσικότητα), τα οποία τιμούν το χώρο. Το χώρο του «έντεχνου».
Ένα τέτοιο τραγούδι είναι το 14ο στη σειρά, το «Όνειρο» με την Ελένη Νόνη, που διαθέτει στοιχεία jazz-blues, το «Η λέξη» ξανά με την Ελένη Νόνη (με στοιχεία μεσογειακού λυρισμού), το ωραίο λαϊκό «Συνήθειες» με τον Μανώλη Μητσιά, το «Με τον άνεμο», πάλι με την Νόνη, που μας ταξιδεύει προς... Λάτιν Αμέρικα μεριά.
Η Ελένη Νόνη είναι η καλύτερη φωνή στο άλμπουμ, και θα άξιζε να πάρει περισσότερα τραγούδια «στους ώμους της», γιατί όχι και όλα.
Πρέπει να εμπιστευόμαστε τους νέους τραγουδιστές και να τους δίνουμε την ευκαιρία να αποκτήσουν σωστή και ολοκληρωμένη δισκογραφία, και όχι απλώς να τους χρησιμοποιούμε σαν «συμμετοχές».
Όλες οι μεγάλες τραγουδίστριες και όλοι οι μεγάλοι τραγουδιστές της δεκαετίας του '70 κ.λπ. έγιναν μεγάλοι και γιατί τραγούδησαν όλα, ή σχεδόν όλα, τα τραγούδια, στα LP της εποχής. Γιατί συνδέθηκαν στενά με συγκεκριμένα άλμπουμ, καταγράφοντας ισχυρό στίγμα. Νομίζω πως εκεί πρέπει άμεσα να ξαναγυρίσουμε. Το λέμε αυτό και με αφορμή το ενδιαφέρον, οπωσδήποτε CD-book τού Τάσου Γκρους.
Επαφή: www.metronomos.gr, www.akroasis.com.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου