Για τον βρετανό (από το Μάντσεστερ) τενόρο σαξοφωνίστα Nat Birchall δεν
χρειάζεται να πούμε πολλά. Και πολύ γνωστός ευρύτερα είναι, στο χώρο της
σύγχρονης jazz, και
στην Ελλάδα είναι ιδιαιτέρως αγαπητός στο σχετικό κύκλωμα (καθώς έχει παίξει
ζωντανά σε Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Αθήνα...), και στο δισκορυχείον έχουμε γράψει για διάφορα προηγούμενα άλμπουμ του,
όπως τα: “World Without Form”
[Sound
Soul and Spirit,
2012], “Live in Larissa / Divine harmony in Duende Jazz Bar”
[Sound
Soul and Spirit,
2014] (δύο κείμενα, με αφορμή και την επανέκδοση τού 2LP, το 2019) και “The Storyteller / A musical tribute to Yusef Lateef” [Jazzman, 2019].
Το πιο νέο άλμπουμ τού Nat Birchall αποκαλείται “Exaltation” [Parafono Records, 2020], είναι ζωντανά ηχογραφημένο στην Αθήνα, στο beton 7, στις 20 Οκτωβρίου 2018 και κυκλοφορεί τώρα (σε LP) από την Parafono Records (των Nat Birchall και Κώστα Βουλτσίδη). Μάλιστα πρόκειται για τον πρώτο «τόμο», καθώς αναμένεται κάποια στιγμή και το Vol.2.
Σ’ αυτή την ηχογράφηση το κουαρτέτο τού Nat Birchall, με τον ίδιον, πάντα, στο τενόρο και σε κρουστά –δηλαδή οι Adam Fairhall πιάνο, Seth Bennett μπάσο και Andy Hay ντραμς, κρουστά– συνδέθηκε με δύο έλληνες μουσικούς, γνωστούς βεβαίως στο χώρο της δικής μας jazz, μα και ευρύτερα, τον Χάρη Λαμπράκη στο νέι και τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη στα ντραμς (οι δύο ντράμερ που παίζουν μαζί, ακούγονται σε διαφορετικό κανάλι, ο Hay στο αριστερό και ο Σιδηροκαστρίτης στο δεξί). Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται, να εμφανίζεται-παίζει και να ηχογραφείται ένα σεξτέτο, που υπόκειται σε μια κοινή γραμμή και που παρουσιάζει, ενωμένο και επί ίσοις όροις, την jazz που του αρέσει.
Το έχουμε πει πολλές φορές, πως η jazz του Nat Birchall διαθέτει ισχυρές sixties, μα και seventies καταβολές,
καθώς είναι σφόδρα επηρεασμένη από την spiritual περίοδο του John Coltrane και
βεβαίως των συνοδοιπόρων και των επιγόνων του. Δεν πρόκειται, όμως, για μια
στείρα και κυρίως για μια συγκυριακή ενασχόληση (από την μεριά του Birchall), μ’ εκείνους τους
θρυλικούς ήχους. Και το λέμε τούτο, επειδή ο βρετανός συνθέτης και αυτοσχεδιαστής
επιμένει, βαθαίνει και βαδίζει δεκαετίες τώρα πάνω σ’ αυτές τις ράγες,
καταγράφοντας, με τον δικό του παλμό και σκέψη, τη δική του προσέγγιση στην
τζαζ-πνευματικότητα. Μάλιστα στο “Exaltation / Live in Athens Vol
1” αυτή η πνευματικότητα της μπάντας και της μουσικής του Birchall αποκτά
επιπλέον διαστάσεις, μέσω του παιξίματος του νέι από τον Χάρη Λαμπράκη – έναν
μουσικό, που έχει επίσης καταδείξει, με καίριες δουλειές τα τελευταία χρόνια,
το ενδιαφέρον του γι’ αυτήν ακριβώς την πλευρά της jazz.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “For Michalis”, μια 20λεπτη σύνθεση του Νίκου Σιδηροκαστρίτη, που καταλαμβάνει όλη την πρώτη πλευρά του δίσκου. Το track αυτό έχει «μέρη» φυσικά. Στην αρχή, και για τρεισήμισι λεπτά, ακούγονται μόνον κρουστά (από τους Σιδηροκαστρίτη και Hay) δημιουργώντας ένα πρώτο πνευματικό περιβάλλον. Και ναι είναι καταπληκτικό το να ακούς μόνο κρουστά όργανα, που να σε προετοιμάζουν, με τον καλύτερο τρόπο, για ’κείνο που θα ακολουθήσει. Και τι ακολουθεί; Στο κάδρο μπαίνει πρώτος ο Χάρης Λαμπράκης με το νέι του – ένα πνευστό όργανο, με πολύ ιδιαίτερο ήχο, που προσδίδει αυτομάτως στην εγγραφή μιαν αρχαιοπρέπεια, συνδυασμένη με τα προαιώνια φυσικά πρότυπα και στοιχεία. Εν συνεχεία και πριν το έκτο λεπτό το σχήμα λειτουργεί πλήρως, χωρίς όμως το τενόρο του Birchall (ο οποίος συμμετέχει, προφανώς, παίζοντας κρουστά), με το νέι τού Λαμπράκη και το πιάνο τού Fairhall να συνομιλούν και να «κοντράρονται», σε έντονους παλμούς, καθώς η σύνθεση σιγά-σιγά ανάβει. Και κάπως έτσι εκεί πριν το όγδοο λεπτό είναι ο Nat Birchall εκείνος, που θα πάρει τα ηνία, και με τα πύρινα «εσωτερικά» σόλι του, ταξιδεύοντας τους τότε-παρευρισκόμενους και τωρινούς-ακροατές. Η συνέχεια ανήκει στον πιανίστα Fairhall, για την δική του εντυπωσιακή κατάδειξη –μιαν ανάπλαση ατμόσφαιρας α λα McCoy Tyner, με στοιχεία προσωπικού «χασίματος»–, με τον κοντραμπασίστα Seth Bennett να αναλαμβάνει τα ηνία, με ταχύτατους δακτυλισμούς, στο δικό του μέρος, πριν η μπάντα επιστρέψει για το (ομαδικό) κλείσιμο.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το 11λεπτο “Exaltation”, μια καινούρια σύνθεση του Nat Birchall, απόλυτα Coltrane-ική, μια προσευχή, μια ανάταση, με εξύψωση προς το πνευματικό ιστάμενο, που αποκτά άλλες επιπρόσθετες αισθητικές διαστάσεις στην πορεία μέσω της παρουσίας του νέι – ανακαλώντας στη μνήμη μας άλμπουμ σαν το “Karma” (“The creator has a master plan”) του Pharoah Sanders.
Το άλμπουμ θα κλείσει με την 9λεπτη (ζωντανή) εκτέλεση του “Humility” (από το LP τού Nat Birchall “Cosmic Language”, στον Jazzman, το 2018). Η εκτέλεση είναι συναρπαστική, με τους έλληνες μουσικούς να αποδεικνύονται απολύτως εξοικειωμένοι με το ύφος της jazz του βρετανικού κουαρτέτου (εντυπωσιακός ο πιανίστας Fairhall), που κλείνει μ’ έναν καταιγιστικό τρόπο αυτό το, ασυζητητί, απολαυστικό άλμπουμ!
Επαφή: www.parafono.com/records/
Το πιο νέο άλμπουμ τού Nat Birchall αποκαλείται “Exaltation” [Parafono Records, 2020], είναι ζωντανά ηχογραφημένο στην Αθήνα, στο beton 7, στις 20 Οκτωβρίου 2018 και κυκλοφορεί τώρα (σε LP) από την Parafono Records (των Nat Birchall και Κώστα Βουλτσίδη). Μάλιστα πρόκειται για τον πρώτο «τόμο», καθώς αναμένεται κάποια στιγμή και το Vol.2.
Σ’ αυτή την ηχογράφηση το κουαρτέτο τού Nat Birchall, με τον ίδιον, πάντα, στο τενόρο και σε κρουστά –δηλαδή οι Adam Fairhall πιάνο, Seth Bennett μπάσο και Andy Hay ντραμς, κρουστά– συνδέθηκε με δύο έλληνες μουσικούς, γνωστούς βεβαίως στο χώρο της δικής μας jazz, μα και ευρύτερα, τον Χάρη Λαμπράκη στο νέι και τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη στα ντραμς (οι δύο ντράμερ που παίζουν μαζί, ακούγονται σε διαφορετικό κανάλι, ο Hay στο αριστερό και ο Σιδηροκαστρίτης στο δεξί). Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται, να εμφανίζεται-παίζει και να ηχογραφείται ένα σεξτέτο, που υπόκειται σε μια κοινή γραμμή και που παρουσιάζει, ενωμένο και επί ίσοις όροις, την jazz που του αρέσει.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “For Michalis”, μια 20λεπτη σύνθεση του Νίκου Σιδηροκαστρίτη, που καταλαμβάνει όλη την πρώτη πλευρά του δίσκου. Το track αυτό έχει «μέρη» φυσικά. Στην αρχή, και για τρεισήμισι λεπτά, ακούγονται μόνον κρουστά (από τους Σιδηροκαστρίτη και Hay) δημιουργώντας ένα πρώτο πνευματικό περιβάλλον. Και ναι είναι καταπληκτικό το να ακούς μόνο κρουστά όργανα, που να σε προετοιμάζουν, με τον καλύτερο τρόπο, για ’κείνο που θα ακολουθήσει. Και τι ακολουθεί; Στο κάδρο μπαίνει πρώτος ο Χάρης Λαμπράκης με το νέι του – ένα πνευστό όργανο, με πολύ ιδιαίτερο ήχο, που προσδίδει αυτομάτως στην εγγραφή μιαν αρχαιοπρέπεια, συνδυασμένη με τα προαιώνια φυσικά πρότυπα και στοιχεία. Εν συνεχεία και πριν το έκτο λεπτό το σχήμα λειτουργεί πλήρως, χωρίς όμως το τενόρο του Birchall (ο οποίος συμμετέχει, προφανώς, παίζοντας κρουστά), με το νέι τού Λαμπράκη και το πιάνο τού Fairhall να συνομιλούν και να «κοντράρονται», σε έντονους παλμούς, καθώς η σύνθεση σιγά-σιγά ανάβει. Και κάπως έτσι εκεί πριν το όγδοο λεπτό είναι ο Nat Birchall εκείνος, που θα πάρει τα ηνία, και με τα πύρινα «εσωτερικά» σόλι του, ταξιδεύοντας τους τότε-παρευρισκόμενους και τωρινούς-ακροατές. Η συνέχεια ανήκει στον πιανίστα Fairhall, για την δική του εντυπωσιακή κατάδειξη –μιαν ανάπλαση ατμόσφαιρας α λα McCoy Tyner, με στοιχεία προσωπικού «χασίματος»–, με τον κοντραμπασίστα Seth Bennett να αναλαμβάνει τα ηνία, με ταχύτατους δακτυλισμούς, στο δικό του μέρος, πριν η μπάντα επιστρέψει για το (ομαδικό) κλείσιμο.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το 11λεπτο “Exaltation”, μια καινούρια σύνθεση του Nat Birchall, απόλυτα Coltrane-ική, μια προσευχή, μια ανάταση, με εξύψωση προς το πνευματικό ιστάμενο, που αποκτά άλλες επιπρόσθετες αισθητικές διαστάσεις στην πορεία μέσω της παρουσίας του νέι – ανακαλώντας στη μνήμη μας άλμπουμ σαν το “Karma” (“The creator has a master plan”) του Pharoah Sanders.
Το άλμπουμ θα κλείσει με την 9λεπτη (ζωντανή) εκτέλεση του “Humility” (από το LP τού Nat Birchall “Cosmic Language”, στον Jazzman, το 2018). Η εκτέλεση είναι συναρπαστική, με τους έλληνες μουσικούς να αποδεικνύονται απολύτως εξοικειωμένοι με το ύφος της jazz του βρετανικού κουαρτέτου (εντυπωσιακός ο πιανίστας Fairhall), που κλείνει μ’ έναν καταιγιστικό τρόπο αυτό το, ασυζητητί, απολαυστικό άλμπουμ!
Επαφή: www.parafono.com/records/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου