ένα αθηναϊκό πάρτι στην Ιπτάμενη Παράγκα του Σίμου του Υπαρξιστή, τον Φεβρουάριο του 1953 – σουρεαλιστικές σκηνές σ’ έναν ξεχαρβαλωμένο χώρο, στον οποίο διασκέδαζαν νέοι της εποχής

Ήταν 1953, όταν η Ιπτάμενη Παράγκα και ο Σίμος ο Υπαρξιστής (Σίμος Τσαπνίδης) απασχολούσαν όλη την Αθήνα. 

Ο θόρυβος που είχαν προκαλέσει οι θαμώνες της Παράγκας με τα κατορθώματά τους υπήρξε μεγάλος –δεν επρόκειτο δηλαδή για κάτι το περιθωριακό– και τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός πως είχε γραφτεί, ανάμεσα σε άλλα, και ολάκερο λαϊκό τραγούδι και μάλιστα από πρώτα πρόσωπα, το οποίον είχε ερμηνευτεί από ακόμη πιο πρώτα ονόματα. 

Ήταν μια σύνθεση του Μπάμπη Μπακάλη, στηριγμένη σε στίχους του Κώστα Βίρβου, που είχε τίτλο «Υπαρξιστής θα γίνω» – ένα τραγούδι που είχαν αποδώσει η Σωτηρία Μπέλλου, μαζί με τον Σπύρο Ζαγοραίο και τον Γιάννη Σταμούλη (ή Μπιρ Αλλάχ) στα σιγόντα. 

Ο υπαρξισμός στην πένα του λαϊκού στιχουργού μοιάζει αρχικά να ταυτίζεται με μιαν αδιαφορία, εκ πρώτης, για το σύνολο των καταστάσεων, και με μιαν ανεμελιά, ενώ ανιχνεύεται, συγχρόνως, κι ένα σπέρμα πρόκλησης προς το κοινώς αποδεκτό, βασικά μέσω της εξωτερικής εμφάνισης των υπαρξιστών. 

Όμως, στην πορεία τού τραγουδιού, ο υπαρξισμός παρουσιάζεται ως ένας χαλαρός τρόπος αντιμετώπισης της καθημερινότητας (του στυλ «έξω φτώχεια και καλή καρδιά»), που βοηθά ν’ απαλλαγείς από τα βάρη της συμβατικής και σύνθετης ζωής, δημιουργώντας μιαν απλούστερη καινούρια. Ορίστε και οι στίχοι τού Κώστα Βίρβου:

 

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/culture/music/ena-athinaiko-parti-stin-iptameni-paragka-toy-simoy-toy-yparxisti-1953