TRIO ALTA jazz με μεγάλη ελευθερία κινήσεων

Η Label Rives είναι μια μικρή, γαλλική, εταιρεία προχωρημένης jazz από το χωριό Abbeville-la-Rivière (ΝΔ του Παρισιού), που μέχρι σήμερα έχει τυπώσει έξι άλμπουμ. Για ένα απ’ αυτά, το φερώνυμο τού Trio Rives (Jacques Di Donato, Gaël Mevel, Thierry Waziniak), είχαμε γράψει στο blog το 2014.
Τώρα, έχουμε στα χέρια μας την πιο πρόσφατη κυκλοφορία τής εταιρείας, το έξτρα περιποιημένο CD –λόγω της πολύ ιδιαίτερης εύπλαστης, πλαστικής και μαγνητικής συσκευασίας του (Dominique Masse, το ονοματεπώνυμο του καλλιτέχνη που το επιμελήθηκε)– “Trio Alta” (2021), που τιτλοφορείται έτσι από την ονομασία, προφανώς, τού συγκροτήματος.

Οι Gaël Mevel βιολοντσέλο και Thierry Waziniak ντραμς είναι μέλη και αυτού του τρίο (όπως του Trio Rives), με το σχήμα να το συμπληρώνει ο αλτίστας Michaël Attias. Άλτο, βιολοντσέλο και ντραμς δεν είναι τρία όργανα που τα συναντάς «καθημερινά» στην τζαζ-δισκογραφία, και αυτό οπωσδήποτε δίνει στο Trio Alta μιαν αρχική ώθηση – το καθιστά, δηλαδή, λόγω setting, ξεχωριστό.
Ξεχωριστό είναι, όμως, και το ρεπερτόριο, που καλείται να αποδώσει σ’ αυτό το CD το σχήμα, καθώς τούτο αποτελείται από εννέα tracks, μεταξύ των οποίων καταγράφονται μόλις τρία originals (συνθέσεις του Mevel). Από ’κει και πέρα το Trio Alta αποδίδει Charles Dumont (το κλασικό “Les mots d'amour”, που είχε τραγουδήσει η Edith Piaf), Manuel de Falla (“Nana”), Josquin des Prez (“Christe”, “Benedictus”), Ernest Bloch (“Jewish song”) και Maurice Ravel (“L'énigme éternelle”). Μουσικές δηλαδή από τον 15ον/16ον αιώνα, μέχρι και σήμερα, τις οποίες κατορθώνει να ενοποιήσει αυτό το... αφαιρετικό σχήμα.
Γιατί μόνο δια της αφαιρέσεως θα μπορούσε να μπουν σ’ ένα πλάνο τόσο διαφορετικοί ήχοι, τόσο διαφορετικά tracks, τα οποία ενοποιούνται, εδώ, μέσω της ευστροφίας, που επιδεικνύει το Trio Alta.
Έτσι, από την πιο μεριά οι μελωδίες κυριαρχούν στα patterns, αλλά από την άλλη οι αρμονίες περιπλέκονται, ή μάλλον είναι εντελώς άδηλες, και απρόβλεπτες, έχοντας τον τρόπο, πάντως, να αναδείξουν από τις συνθέσεις ορισμένες πολύ βασικές αισθήσεις τους.
Η θρησκευτικότητα, το «βάθος», η ενατένιση και ο διαλογισμός, δεν λείπουν φερ’ ειπείν από τις συνθέσεις τού Josquin des Prez, όπως δεν απουσιάζει το εβραϊκό, φολκλορικό στίγμα από τις μελωδίες του Bloch και του Ravel.
Φυσικά η «ελευθερία των κινήσεων» γίνεται κατανοητή και μέσω των πρωτότυπων tracks, με τους τρεις αυτοσχεδιαστές να συνεργάζονται με... κλειστά μάτια – με τον Attias να κρατά τον πρώτο μελωδικό ρόλο, και με το τσέλο (Mevel), σε συνδυασμό με τα ντραμς (Waziniak), να διαμορφώνουν ιδιότυπα ρυθμικά περιβάλλοντα. Επ’ αυτού έχει πολλά να πει το εισαγωγικό 8λεπτο (σύνθεση του Mevel) “Les morts en parlent au bord de la mer”.
Επαφή: www.labelrives.com