DUO LIBERTAIRE συνθέσεις του Thelonious Monk, για ηλεκτρική κιθάρα και ντραμς

Σε άλμπουμ του γαλλικού intrication label έχουμε αναφερθεί και στο πρόσφατο παρελθόν. Πιο συγκεκριμένα έχουμε γράψει για το “Don’t Worry Be Happy” (2020) των Isabelle Duthoit / Thierry Waziniak / Pascal Bréchet / Franz Hautzinger και για το “Motian’s Traces” (2019/20) των Masaé Gimbayashi / Fabrice Hélias / Thierry Waziniak. Το τρίτο στη σειρά CD του intrication label (με κωδικό Tri 003) είναι το “Hint of Monk” (2021), μια συνομιλία των μελών τού Duo Libertaire, δηλαδή  των Pascal Bréchet κιθάρες και Thierry Waziniak ντραμς, με τις μουσικές του Thelonious Monk.

Μουσικοί, που συνεργάζονται από χρόνια, όχι μόνον ως ντουέτο, μα και με ευρύτερα σχήματα (όπως φαίνεται και από το άλμπουμ “Don’t Worry Be Happy”) οι Pascal Bréchet και Thierry Waziniak έχουν εδώ να αντιμετωπίσουν ένα πολύ ειδικό και «δύσκολο» ρεπερτόριο. Συνθέσεις, εννοούμε του Thelonious Monk, δέκα στον αριθμό, επιλεγμένες από διάφορες φάσεις της διαδρομής του αμερικανού δημιουργού, που άλλαξε με τον τρόπο τής σύνθεσης και της ερμηνείας του στο πιάνο την ιστορία της jazz, από την δεκαετία του ’50 και μετά. Την εμπλούτισε βασικά με νέους τρόπους αντίληψης των μέτρων, των συγχορδιακών αλληλουχιών («παράφωνων» ενίοτε), της αρμονικής άρθρωσης, της μελωδικής επέκτασης και της γενικότερης αντίληψης του αυτοσχεδιασμού, που βασιζόταν πολύ στο ένστικτο (το επεξεργασμένο, όμως, μέσα από την διακαή μελέτη).
Η μελέτη είναι και το βασικό γνώρισμα των «προσπαθειών» των Bréchet και Waziniak να αντιπαρατεθούν με το «μονκικό» ρεπερτόριο, δηλαδή με κομμάτια σαν τα “Let’s call this”, “San Francisco holiday”, “Evidence”, “Japanese folk song”, “Trinkle tinkle”, “Ugly beauty” κ.λπ., παρεμβάλλοντας ανάμεσα και μια δική τους «μονκική» σύνθεση (“Three or four shades of Monk’s blues”), συνεισφέροντας με τον καλύτερο τρόπο σ’ αυτήν την... καταιγιστική εξέλιξη.
Δύο όργανα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όπως είναι η ηλεκτρική κιθάρα και το ντραμ-σετ, που μπορούν, όμως, να επικοινωνούν αλλάζοντας ρόλους, υποκαθιστώντας άλλα όργανα, που «απουσιάζουν» από το setting, όπως το μπάσο για παράδειγμα, και βασικά «σχολιάζοντας» το ένα το άλλο, μέσα σ’ ένα πλαίσιο, που οριοθετείται από «προσωπικές» καταδείξεις των δύο αυτοσχεδιαστών, εντός του οποίου εισέρχονται, κάποια στιγμή, οι «μονκικές» μελωδίες, όχι σαν αυτοσκοπός, μα σαν εμπλουτισμός του γενικότερου συνόλου.
Ξεχωριστό άλμπουμ, συμβατό με τις περιπλανήσεις των Bréchet και Waziniak σε ηχητικούς κόσμους abstract, «ασαφείς», που παίρνουν σχήμα όμως, καθώς εξελίσσεται η προσέγγισή τους, πάντα με όρους άσκησης και ελευθερίας.
Επαφή: www.facebook.com/Label-Intrication-104341434348409/