ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 361

15/4/2021
O καημένος ο Λευτέρης Μυτιληναίος στενοχωριόταν, γιατί ο Σπύρος Παπαδόπουλος δεν τον είχε καλέσει ούτε μια φορά στις εκπομπές του, λέγοντας σε συνέντευξη πως (ο Παπαδόπουλος) «θα έπρεπε να ντρέπεται γι’ αυτό που κάνει» και πως «δεν είναι ηθικό». Κι είχε δίκιο-βουνό από την μεριά του, αλλά...
Ο Παπαδόπουλος είναι... όπου φυσάει ο άνεμος, στυγνός επαγγελματίας, χωρίς καμία ηθική αντιμετώπιση της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού.
Όταν ήταν στα κρατικά κανάλια και τον έβλεπαν... τρεις κι ο κούκος, έκανε πιο λαϊκές εκπομπές, σε ντεκόρ χασαποταβέρνας αν θυμάστε, καλώντας και ανάλογους τραγουδιστές, αλλά όταν μετακόμισε στα glossy ιδιωτικά, οι εκπομπές του άλλαξαν στυλ, καθώς έγιναν τελείως λαμέ, ψεύτικες, δήθεν, αμετροεπείς και γλοιώδεις.
Ήταν άλλο, εννοούμε, το κοινό στο οποίο στόχευε, όταν ήταν στην κρατική τηλεόραση και άλλο αυτό στο οποίο στοχεύει τώρα.
Στο σκηνικό μιας εκπομπής, μεγάλου ιδιωτικού καναλιού, «για όλο τον κόσμο», δηλαδή μιας εκπομπής για τους πολλούς, που δεν καταλαβαίνουν και πολλά, και που προβάλλεται με ξεκάθαρους όρους «ανταγωνισμού» και όχι με σκληρά καλλιτεχνικούς (όπως θα έπρεπε), τραγουδιστές σαν τον μακαρίτη τον Μυτιληναίο (με ό,τι αυτός αντιπροσώπευε, σε κάθε επίπεδο, προσωπικό, καριέρας κ.λπ.) δεν θα μπορούσε να έχουν θέση.
Όπως δεν έχουν θέση κι ένα σωρό άλλοι εξάλλου...
[μεγάλο τραγούδι του Αντώνη Ρεπάνη και του Σάκη Καπίρη]
https://www.youtube.com/watch?v=g5gDfhIM78U

14/4/2021
Το τι είναι αυτισμός η ελληνική κοινωνία το έμαθε στα χρόνια του ’80 από τον Δημήτρη Κολλάτο. Κανείς δεν ήξερε πριν αυτή τη λέξη (το «κανείς» αντιλαμβάνεστε πώς το λέμε).
Μέχρι τότε τα παιδιά αυτά αποκαλούνταν στην καλύτερη περίπτωση «προβληματικά», ενώ παλαιότερα ακόμη και «ανώμαλα» (το έχω δει και σε τίτλο βιβλίου).
Ο ένας από τους γιους του Κολλάτου, ο Άλκης, ήταν βαριά αυτιστικός, αλλά ο πατέρας του –συγκλονισμένος από την καθημερινότητα, που βίωνε, με το παιδί του– δεν μάσησε. Δημοσιοποίησε το θέμα του, σε μια κοινωνία, που κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, παίρνοντας το ρίσκο και της έκθεσης ενός οικογενειακού δράματος, μα και μιας προσωπικής και καλλιτεχνικής επιλογής, να μετατρέψει την «Ζωή με τον Άλκη» πρώτα σε θεατρικό έργο, το 1984, και μετά σε ταινία, το 1988.
Σήμερα, ο Δημήτρης Κολλάτος ανακοίνωσε την απώλεια του Άλκη.
Έκανε πολλά για τα αυτιστικά παιδιά ο Κολλάτος, όλα τα επόμενα χρόνια, όσα μπόρεσε τέλος πάντων να κάνει ή όσα τον άφησαν να κάνει – και μόνο γι’ αυτό, γι’ αυτή του τη στάση, η ελεεινή ελληνική πολιτεία, του χρωστάει πολλά. Και η κοινωνία φυσικά.

[στο εξώφυλλο του βιβλίου ο Δημήτρης Κολλάτος, με τον άλλον γιο του Αλέξανδρο, που υποδυόταν τον αδελφό του Άλκη, στο θεατρικό και κινηματογραφικό έργο]

14/4/2021
«Πάσχα στο χωριό» χωρίς άνοιγμα της εστίασης δεν έχει νόημα ρε σαλτιμπάγκοι!
Τι να κάνουμε το «Πάσχα στο χωριό» ρε ακαμάτηδες, να τρώμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, να είμαστε μέσα κλεισμένοι από τις 9 ή να μαζεύουμε παπαρούνες στα χωράφια;
Άιντε μ@λάκες, πάρτε πίσω τα φασιστικής έμπνευσης SMS και άλλους διάφορους γελοίους περιορισμούς και αφήστε τον κόσμο να κινηθεί υπεύθυνα, καθημερινά, στον τόπο του.
Θεωρείτε τον κόσμο υπεύθυνο να κάνει μόνος του, και κυρίως σωστά, ιατρικές πράξεις, δηλαδή σελφ τεστ, να καταγράφει με υπευθυνότητα και ειλικρίνεια τα αποτελέσματά τους, και δεν τον θεωρείτε υπεύθυνο να βγει και να ψωνίσει σαν άνθρωπος, αλλά μόνο μαρκαρισμένος και περιορισμένος. Είσαστε για φτύσιμο.

13/4/2021
– Χα χα... όχι ρε Jimi, αν είναι δυνατόν... Τι να κάνω εγώ στο Μοντερέι ρε; Αυτά είναι για 'σας, τα παιδιά... Πέρνα από το σπίτι τ’ απόγεμα, ρε κουφαλίτσα, να σου δείξω μερικά κόλπα να λιποθυμήσουνε οι χίπιδες...

13/4/2021
Βλάκας, τουλάχιστον. Αποκαλεί την Φον ντερ Λάιεν «κοντή», η οποία, κατ’ αυτόν, και παρά το εμπόδιο τού χαμηλού ύψους της, μπόρεσε... και τα λοιπά...
Είναι σαν να λέει πως αν ήταν 1,80 θα της φέρονταν καλύτερα.
Αναγνωρίζει δηλαδή το ύψος ως έναν παράγοντα διάκρισης, ο οποίος κατά τον Σχοινά μπορεί να αντισταθμιστεί από άλλου τύπου προσόντα – πράγμα που σημαίνει πως τον αποδέχεται, καλώντας, στην πράξη, τους κοντούς να δείχνουν περηφάνια κ.τ.λ., αν θέλουν να τους λαμβάνουν υπ’ όψιν. Αν είσαι κοντός και ταπεινός όμως, βάσει της λογικής του, πάει, την έκατσες!
Αν είναι δυνατόν να ξεστομίζονται τέτοιες αρλούμπες, από... αξιωματούχους!

Πιθανώς δε να πρόκειται και για μιαν εντελώς φαλλοκρατική δήλωση, καθότι μένει αδιευκρίνιστο το αν ένας άντρας τού 1,65 θα έπρεπε να είναι το ίδιο περήφανος, με μια γυναίκα, για να τον λαβαίνουν υπόψιν τους, ή αν θα αρκούσε, απλώς, το ότι θα ήταν άντρας.

12/4/2021
>>Έφυγε από τη ζωή ο μαέστρος Νίκος Δανίκας, πατέρας του τηλεοπτικού Φανούρη από τις Μέλισσες!<<
Φανούρης, Μέλισσες και... τρίχες κατσαρές! Τι είναι αυτά ρε ρεμπεσκέδες;
Πέθανε ο Νίκος Δανίκας, ο συνθέτης και μαέστρος... τελεία.
Τι μας μπερδεύετε με τους Φανούρηδες; Ποιοι είναι αυτοί και ποιες είναι οι Μέλισσες; Τι εστί Μέλισσες δηλαδή;
Εδώ λέμε ότι πέθανε ένας άνθρωπος, με το δικό του αυτοδύναμο έργο. Ό,τι άλλο θέλετε να πείτε... πείτε το στο κείμενο, όχι στον τίτλο. Τα έχετε κάνει όλα σαν τα μούτρα σας...
https://www.youtube.com/watch?v=8n7hj7-VvLo