Διαβάζω στο bandcamp
πως ο Διονύσης Φαρμάκης «έχει στο
ενεργητικό του 4 albums και 2 singles», πως «έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Σαράντης Αλιβιζάτος, οι Active Member, ο Μιχάλης Κακέπης, ο
Λήτης, η Λάτζα κ.ά.» και πως «διατηρεί ένα
προσωπικό studio ηχογραφήσεων στον Πειραιά, την λεγόμενη Καβάτζα, όπου εκεί
ηχογραφεί ένα μεγάλο μέρος από τις δισκογραφικές του δουλειές». Το “Ahimsa” είναι το πιο πρόσφατο άλμπουμ
τού Διονύση Φαρμάκη, το οποίον κυκλοφόρησε, σε ανεξάρτητη παραγωγή (CD),
πέρυσι τον Οκτώβριο. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επτά tracks
και διαθέτει ελληνικό στίχο.
Ξεπερνώντας το εισαγωγικό «Στεκόμαστε ακόμα όρθιοι», που έχει απαγγελία και διαρκεί μόλις ενάμισι λεπτό, και μπαίνοντας στο πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, το “Ahimsa” λέμε πως ο Φαρμάκης κινείται στο χώρο του σύγχρονου ελληνικού ροκ, έστω και του κάπως πιο σκοτεινού, διαθέτοντας στίχο προσωπικό, αλλά με κοινωνικές αιχμές, και οργισμένο. Γενικώς το τραγούδι είναι αρκετά καλό, με την ηχογράφηση και την παραγωγή να το αναδεικνύουν.
Στον «Βόρβορο» το
άκουσμα τείνει προς το χιπ-χοπ, αλλά είναι τα όργανα εκείνα που κάνουν παιγνίδι
και όχι τα samples,
τα εφφέ, ο προγραμματισμός κτλ. Αρκετά ενδιαφέρον κι αυτό το track, που διαθέτει στίχο πιο ερμητικό, με την
ίδια κοινωνική ανησυχία εντός του. Η ερμηνεία, επίσης, βαθιά και ουσιαστική,
κολλάει πολύ καλά με το mid-tempo, δίνοντας στον Φαρμάκη την ευκαιρία να
συντάξει κι ένα πολύ καλό ρεφρέν. Στα συν και η χρήση των πλήκτρων (όπου αυτά
ακούγονται).
Το «Μύρνον» διαθέτει απαγγελία
και σαν κομμάτι δεν το βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Είναι κάπως υπερβολικό στην
εξέλιξή του, και στα λόγια του... αλλά ok.
Στο «Θα σε εκδικηθώ», που
περιέχει sample με τη φωνή τού παππού
τού Φαρμάκη, κυριαρχεί το προσωπικό στοιχείο στα λόγια, η μουσική είναι
ενδιαφέρουσα, διαθέτει όγκο και υποκρύπτει πάθος, ενώ και η ερμηνεία επιχειρεί
να αναδείξει το λόγο με σωστό τρόπο (όπως το επιχειρεί παντού στο άλμπουμ,
άλλοτε με πολύ καλά αποτελέσματα και άλλοτε με λιγότερο). Ενδιαφέρον track.
Το προτελευταίο κομμάτι
του “Ahimsa” έχει τίτλο «Σφυρί και αμόνι». Και αυτό
διαθέτει hip hop στοιχεία, με ωραία,
όμως, οργανική συνοδεία, ροκάροντας ταυτοχρόνως. Αυτός ο συνδυασμός, rock και hip hop, έχει ενδιαφέρον στην περίπτωση του
Φαρμάκη, καθότι δίνει κι ένα ιδιαίτερο νόημα στους πολύ προσωπικούς στίχους
του. Τους αναδεικνύει εννοούμε. Κι αυτό είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον track.
Το άλμπουμ θα κλείσει με το «Γελάς
για να μην κλάψεις». Κι αυτό το track διαθέτει sample με τη φωνή τού παππού τού Φαρμάκη (όπως ακριβώς και το «Θα
σε εκδικηθώ»), ενώ καταγράφεται σ’ αυτό (και) μιαν «επικοινωνία» ανάμεσα στους δύο
άντρες (παππού κι εγγονό), που συνδιαλέγονται με όρους αντικομφορμισμού και
ασυμβίβαστου. Πολύ ενδιαφέρον – όχι μόνον ως προς τους σκοπούς, αλλά και ως
προς τα μέσα!
Νομίζω πως είναι κατανοητό το προς
τα πού γέρνει η σούμα σ’ αυτό το CD, που με μια λέξη θα το
χαρακτήριζα «έκπληξη».
Επαφή: www.dionisisfarmakis.bandcamp.com/album/ahimsa
Ξεπερνώντας το εισαγωγικό «Στεκόμαστε ακόμα όρθιοι», που έχει απαγγελία και διαρκεί μόλις ενάμισι λεπτό, και μπαίνοντας στο πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, το “Ahimsa” λέμε πως ο Φαρμάκης κινείται στο χώρο του σύγχρονου ελληνικού ροκ, έστω και του κάπως πιο σκοτεινού, διαθέτοντας στίχο προσωπικό, αλλά με κοινωνικές αιχμές, και οργισμένο. Γενικώς το τραγούδι είναι αρκετά καλό, με την ηχογράφηση και την παραγωγή να το αναδεικνύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου