ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 365

27/4/2021
To LiFO τιμά τον Διονύση Σαββόπουλο. Είναι στο εξώφυλλο του περιοδικού, ενώ υπάρχει και η ωραία συνέντευξή του στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, στο περιοδικό και στο σάιτ.

Προσωπικά, έχω τιμήσει τον Σαββόπουλο πολλές φορές (και πάλι θα το κάνω), με πολλαπλά κείμενα – και άμεσα, που να αφορούν απ’ ευθείας εκείνον (το πιο πρόσφατο ήταν για τον «Μπάλλο») και έμμεσα, όπως αυτό το παλιότερο, για τον και ποιητή Ορέστη Λάσκο, που ανεβαίνει τώρα ξανά...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/i-poiitiki-diastasi-toy-skinotheti-oresti-laskoy

27/4/2021
Ρε εδώ η Ντόρα την έπεσε στον νεοδημοκράτη Μαργαρίτη Σχοινά, επειδή έκανε μια δήλωση άσχετη με την αποτελεσματικότητα του AstraZeneca (πως η ΕΕ θα κάνει μήνυση κατά της εταιρείας για τις καθυστερήσεις στα εμβόλια και πως από το φθινόπωρο στην ΕΕ θα γίνονται μόνο mRNA) και δεν θα την έπεφταν σήμερα στον αγαθιάρη Τσίπρα για όσα είπε, περί «ξεστοκαρίσματος», στον θρασύτατο πατερναλιστή Παπαδάκη;
Η φαμίλια παίζει, φανερά, μόνο παιχνίδι εντυπώσεων. Αυτό έπαιζε πάντα. Το μόνο που την νοιάζει είναι η πολιτική επιβίωσή της. Χeστηκe για το άμα ζήσω εγώ, εσύ, αυτός ή αν πεθάνουμε, από κόβιντ ή ό,τι άλλο... Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μην σκάσει στα χέρια της και εμβολιαστικό φιάσκο, μετά το φιάσκο της διαχείρισης της ίωσης, και δεν ξέρει πού να κρυφτεί...

27/4/2021
Με άνεση στη δική μου δεκάδα με τα best italian progressive.
Οι J.E.T., που είχαν κι εκείνο το “Anikana-O”, ένα κομμάτι που έπαιξε ρόλο, στην πορεία, στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού afro-disco...
https://www.youtube.com/watch?v=iVy7G-jjRnI

27/4/2021
Colosseum, με Barbara Thompson(!) σε φλάουτο και με απίστευτο σόλο ντραμς από τον Jon Hiseman(!!)... σε καταπληκτικό τραγούδι, με λόγια του Pete Brown (αν και σε διαφορετική εκτέλεση από εκείνη του δίσκου). Δυστυχώς... κομμένο.
https://www.youtube.com/watch?v=xkYaZrkz4KE

27/4/2021
Δημοκρατικά σάιτ από κούνια... (γέλια)
[2014 / 2021]

27/4/2021
Η οίηση που επιδεικνύει ο Πιερρακάκης σε σχέση με τις «πλατφόρμες», τα SMS και τις ανομολόγητες ψηφιακές διακρίσεις, ανακαλεί στη μνήμη μου την λαϊκή παροιμία «είπανε της γριάς να χéσει κι εκείνη πήγε και ξεκwλιάστηκε».
Έχει χαθεί το μέτρο δηλαδή, με τις λογικές να είναι συχνά τελείως ασφαλίτικες.
Δεν ξέρω πώς δρα το άτομο, ούτε από πού παίρνει το ok προκειμένου να εφαρμόζει όλα αυτά που εφαρμόζει, δίχως την παραμικρή διαβούλευση, δίχως τον παραμικρό διάλογο με την κοινωνία, όμως σε κάθε περίπτωση η δράση του, ειδικά αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, έχει στοιχεία οργουελικά, που κρύβονται πίσω από την ευτελή πρόφαση τού «ηλεκτρονικού μετασχηματισμού» τής δημόσιας διοίκησης.

26/4/2021
Τρομοκρατούν τον κόσμο με την Ινδία, για τις 350.000 νέες μολύνσεις (που σαν σκέτος αριθμός δεν σημαίνει τίποτα) και για τους 2.767 νεκρούς σε μία χώρα σχεδόν 1,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων (όπου ο ένας ζει πάνω στον άλλον). Και γιατί το κάνουν; Μα για να δείξουν, και πέρα από την τρομοκράτηση, πως η Ελλάδα, δια του Μητσοτάκη, έχει την... ιδανική διαχείριση της επιδημίας και πως τέλος πάντων, εδώ, δεν είμαστε Ινδία.
Δυστυχώς όμως δεν είμαστε Ινδία, και όχι ευτυχώς, γιατί αναλογικά, αν ήμασταν Ινδία, θα έπρεπε να είχαμε 20 νεκρούς την ημέρα και όχι 70 και 80...

26/4/2021
Ο Βασίλης Φιλιππακόπουλος, ένας ταγμένος άνθρωπος, ένας καλόκαρδος και άψογος επαγγελματίας, που έκανε, τα τελευταία χρόνια, τόσα πολλά για τη μουσική, για την παράξενη και αντιδημοφιλή μουσική, δεν είναι πια μαζί μας.
Ο Βασίλης ήταν ο άνθρωπος πίσω από το δισκάδικο και συναυλιακό χώρο Underflow (εκεί στην Καλλιρόης) και βεβαίως ο ιδρυτής του label Underflow Record Store & Art Gallery, στο οποίο τυπώθηκαν μερικοί εξαιρετικοί δίσκοι τα τελευταία χρόνια.
Αυτό το «δικό του» κομμάτι παίζει στη μνήμη του...
https://www.youtube.com/watch?v=l-wOeUQ2hVg

25/4/2021
Μνήμες Δικτατορίας αποκαλείται το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος στη φετινή επέτειο της 21ης Απριλίου, που εξελίσσεται ακόμη, προβάλλοντας τις εξής ταινίες:
1. Πρόσωπο με πρόσωπο (1966), Ροβήρος Μανθούλης, 2. Vortex ή Το Πρόσωπο της Μέδουσας (1967), Νίκος Κούνδουρος, 3. Ανοιχτή Επιστολή (1967), Γιώργος Σταμπουλόπουλος, 4. Κιέριον (1968), Δήμος Θέος, 5. Μέρες του ’36 (1972), Θόδωρος Αγγελόπουλος, 6. Ναι μεν αλλά (1972), Παύλος Τάσιος, 7. Το προξενιό της Άννας (1972), Παντελής Βούλγαρης, 8. Ιωάννης ο βίαιος (1973), Τώνια Μαρκετάκη, 9. Μέγαρα (1974), Σ. Μανιάτης - Γ.Τσεμπερόπουλος (ντοκιμαντέρ), 10. Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις (1977), Φρίντα Λιάππα 11. Η καγκελόπορτα (1978), Δημήτρης Μακρής, 12. Μαρτυρίες (2019), Νίκος Καβουκίδης (ντοκιμαντέρ)
Τα ίδια και τα ίδια. Τα έχουμε δει αυτά τα πράγματα χιλιάδες φορές κι έχουν γραφτεί και κείμενα, κριτικές κ.λπ. Ωραίες ταινίες, με νόημα με ουσία, που βλέπουν την ιστορία και την κοινωνία από την αριστερή, από την προοδευτική σκοπιά, έχοντας και άλλα προτερήματα (καλλιτεχνικά κ.λπ.).
Υπάρχει όμως και η άλλη σκοπιά, που έχει άμεση σχέση και με την 21η Απριλίου, της μεριάς του «επίσημου κράτους», η οποία αγνοείται και η οποία είναι εξίσου σημαντική, υπό την έννοια πως πάνω στις «εθνικές» ταινίες μπορεί να γίνει πολύς λόγος και διάλογος –ένας λόγος-διάλογος, που δεν γίνεται–, να αναδειχθούν και από ’κει καταστάσεις, να γραφούν και για ’κείνες αναλύσεις, κείμενα κ.λπ.
Η λεγόμενη «προοδευτικότητα», η «προοδευτική ματιά», όταν δεν είναι διαμήκης (λειτουργώντας πάντοτε εγκάρσια) ελέγχεται για απόκρυψη, για υστεροβουλία, για λιβάνισμα, για τήρηση της «τάξης», μιας «τάξης» που μπορεί να είναι και προοδευτική, καθεστηκυία κ.ο.κ.
Λυπάμαι, γιατί η Ταινιοθήκη της Ελλάδος φαίνεται πως δεν θα βρει ποτέ τον τρόπο να κάνει ένα αφιέρωμα στον «άλλο» κινηματογράφο – κι αυτό είναι ένα ανήκουστο, που δημιουργείται από τις μονόπλευρες στάσεις, να θεωρείς πλέον την συντηρητική, κρατική άποψη «άλλο» και «διαφορετικό», και την προοδευτική «καθεστώς».

Αντί λοιπόν για τις 12 προοδευτικές ταινίες που προβάλλει η Ταινιοθήκη εγώ θα ήθελα να δω 12 αντιδραστικές.
Τις ταινίες του «εθνικού» σκηνοθέτη Ηλία Μαχαίρα «Ο Προδότης», «Ο δοσίλογος» και «Γράμμος», τους «Δραπέτες του Μπούλκες» του Ανδρέα Παπασταματάκη, το «Ένας Υπέροχος Άνθρωπος» του Τζαν Κρίστιαν, ακόμη και τον «Τρομοκράτη» του Γιάννη Δαλιανίδη – και μάλιστα να τις δω από καθαρές κόπιες, αποκαταστημένες, και όχι από κάτι ρετάλια που βλέπεις στο YouTube.
Δεν θέλει κουράγιο. Λίγη μαγκιά και λίγη ευστροφία θέλει. Α... και δουλειά, ώστε να προκύψουν τεχνικώς σωστά και καθαρά αντίτυπα.