NATSUKI TAMURA / SATOKO FUJII το νέο φωτεινό άλμπουμ τού δημιουργικού ντούο, που αναφέρεται στην δυστοπία του εγκλεισμού

Μαζί στη ζωή, μαζί στη σκηνή, μαζί και στην δισκογραφία, σε αναρίθμητα projects, οι Natsuki Tamura τρομπέτα και Satoko Fujii πιάνο, έχουν ουκ ολίγες διαπροσωπικές συναντήσεις – με την “Keshin” να είναι η όγδοη και η πλέον πρόσφατη. Μάλιστα, για κάποιες από τις προηγούμενες επτά έχουμε γράψει τα σχετικά και στο δισκορυχείον (βλέπε τα κείμενα για τα άλμπουμ “Kisaragi” από το 2017 και “Muku” από το 2012), ενώ είναι πολλαπλάσιες οι κριτικές για τα κοινά CD των δύο μουσικών, μαζί, όμως, και με άλλους οργανοπαίκτες.

Στο “Keshin” [Libra Records, 2020], που είναι ηχογραφημένο στο σπίτι των Tamura και Fujii, στην πόλη Kobe της Ιαπωνίας, στις 1 και 2 Νοεμβρίου 2020 (πολύ πρόσφατα δηλαδή), οι δύο συνθέτες-αυτοσχεδιαστές παρουσιάζουν επτά tracks (τέσσερα ανήκουν στην Fujii και τρία στον Tamura), που είναι επηρεασμένα, όπως διαβάζουμε στο ένθετο, από την συγκυρία την οποία ζούμε – από τον κατ’ οίκον αποκλεισμό και εγκλεισμό, εννοούμε, λόγω της ίωσης. Με ποιαν έννοια όμως; Όχι μ’ εκείνη την δύσθυμη, την δυστοπική ή την ελεγειακή, αλλά με μια πιο «ανοιχτή», πιο προσιτή, πιο φωτεινή και πιο λυρική. Στην αντίδραση υψώνεται, με άλλα λόγια, μία δράση, που επιχειρεί να υπερνικήσει ό,τι πιο σκοτεινό και απάνθρωπο έρχεται να σκιάσει την καθημερινότητα των δύο μουσικών – οι οποίοι έχουν τον τρόπο να μεταλαμπαδεύσουν στους ακροατές τους, μέσω της μουσικής τους, την ίδιαν αισιοδοξία.
Έτσι, εδώ, στο “Keshin”, λείπουν σε μεγάλο βαθμό τα αβαντ-γκαρντίστικα στοιχεία, όπως και τα πιο σκληρά αυτοσχεδιαστικά, καθώς αυτά έχουν αντικατασταθεί από πιο προσιτές προσεγγίσεις και βεβαίως παιξίματα, βγαλμένα από πολλές και διαφορετικές φάσεις από την ιστορία της jazz.
Thelonious Monk ας πούμε, που είναι μια πολύ βασική αναφορά εδώ, Paul Bley ή και Keith Jarrett ακόμη – δίχως, πάντως, τούτο να σημαίνει πως ο Tamura, κατά τα δικά του ειωθότα, δεν «πνίγει» την τρομπέτα του ανά σημεία (στην αρχή τού 10λεπτου “Three scenes” για παράδειγμα, που είναι και δική του σύνθεση).
Με τέτοιες αναφορές οι συνθέσεις των Tamura και Fujii κανονικοποιούνται, μέσα στο δικό τους σπιτικό περιβάλλον, που παίζει και αυτό τον ρόλο του, όσο να ’ναι, στην επέλαση, ας το πούμε έτσι, τούτης της... μουσικής αισθητικότητας.
Καταπληκτικά tracks παρουσιάζουν εδώ οι δύο μουσικοί κι ένα απ’ αυτά είναι η υπέροχη blues-ballad (χωρίς λόγια φυσικά) “Drop”, με το έσχατο “Sparrow dance” (κάπως προγραμματικός ο τίτλος), να εκπλήσσει με την παιχνιδιάρικη και εύθυμη ανάπτυξή του. Κομμάτι, που μπορεί να λογιστεί και ως ένα είδος σπονδής προς την ελευθερία – προς μιαν ελευθερία κινήσεων, τέλος πάντων, που δεν θα πρέπει να πηγαίνει αντίθετα από τις αξίες τής φυσικής ζωής.
Επαφή: www.satokofujii.com