Κυριακή 4 Ιουλίου 2021

ΖΑΝ ΒΑΣΙΛΗ ο τραγουδιστής στο καμπαρέ της Τρούμπας, στην ταινία «Καλώς ήλθε το δολλάριο» του Αλέκου Σακελλάριου – η πορεία του σε Γαλλία και Ελλάδα: τα τραγούδια, οι δίσκοι και οι ταινίες του

Η ταινία «Καλώς ήλθε το δολλάριο» (1967) σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου –στηριγμένη στην θεατρική κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου «Ο 6ος Αμερικανικός Στόλος», που είχε ανεβεί την θεατρική σεζόν 1958-59 από τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου– είναι μία από τις πιο ευχάριστες και διασκεδαστικές ταινίες τού παλαιού ελληνικού κινηματογράφου (λειτουργώντας φυσικά μέσα από τα «σχήματα» της εποχής), και γι’ αυτό το λόγο την δείχνουν και την ξαναδείχνουν τα τηλεοπτικά κανάλια.
Την «υπόθεση» της ταινίας την ξέρουν όλοι.
Ένας λογιστής (Γιώργος Κωνσταντίνου) συντηρεί, με δυσκολίες, την οικογένειά του –την μητέρα του (Τζόλυ Γαρμπή) και τους δύο ακαμάτηδες αδελφούς του (Ορφέας Ζάχος, Αλέκος Τζανετάκος)–, αντιμετωπίζοντας σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και μαζί μιαν επικείμενη έξωση, λόγω κατεδάφισης του νοικιασμένου σπιτιού τους. Φιλότιμος ων κι εργατικός δεν το βάζει κάτω και κάπως έτσι, σαν δεύτερη δουλειά, πηγαίνει να παραδώσει μαθήματα αγγλικών σε δύο κορίτσια (Νίκη Λινάρδου, Σάσα Καστούρα), που δουλεύουν σαν κονσοματρίς σ’ ένα καμπαρέ της Τρούμπας. Η περιοχή βρίσκεται σε αναβρασμό, λόγω της παρουσίας τού αμερικανικού στόλου στο λιμάνι του Πειραιά και όσοι ξέρουν αγγλικά βγάζουν μεροκάματο, εκτελώντας χρέη διερμηνέα. Ο λογιστής-καθηγητής πείθεται από τα αφεντικά τού καμπαρέ (Νίκος Φέρμας, Άννα Καλουτά) να αναλάβει κι άλλα καθήκοντα, καθώς γίνεται κράχτης και αυτός, αυξάνοντας το εισόδημά του και γνωρίζοντας τον έρωτα τής ζωής του στο πρόσωπο μιας... μαθήτριάς του (Νίκη Λινάρδου).
Η ταινία ήταν συμπαραγωγή της Άνζερβος και της
Orwo Hellas, ήταν έγχρωμη –όπως διαβάζουμε στους τίτλους τέλους της ήταν η πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία, η επεξεργασία της οποίας είχε γίνει καθ’ ολοκληρίαν σε εγχώρια κινηματογραφικά εργαστήρια–, ενώ είχε πάει σχετικά καλά και σε εισπράξεις, καθώς στην σεζόν 1967-68 είχε κόψει περίπου 165.000 εισιτήρια, στους κινηματογράφους πρώτης προβολής Αθηνών, Πειραιώς και προαστίων (39η από τις 99 ταινίες της περιόδου).
Μουσική και τραγούδια στο «Καλώς ήλθε το δολλάριο» είχε γράψει ο Γιάννης Σπανός (το δεύτερο δικό του σάουντρακ σε ελληνική ταινία). Μουσικές εύθυμες και μοντέρνες βασικά (σέικ, στυλ παριζιάνικου καμπαρέ κ.λπ,), με τα τρία τραγούδια, σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου, να ακούγονται σχετικά νωρίς στην ταινία.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/zan-basili-o-tragoydistis-sto-kampare-tis-troympas-stin-tainia-kalos-ilthe-dollario

6 σχόλια:

  1. Σχόλιο από το fb...

    George Katsampas
    Εξαιρετικό κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κείμενο χωρίς νόημα. Για να μάθουμε (ξεχάσουμε) τις περιπέτειες ενός ατάλαντου ακόμα που εκμεταλλεύτηκε την εποχή του και καταστάσεις για να βγάλει ψωμάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μην γράφεις βλακείες.
      Εδώ γίνονται κείμενα για εγκληματίες, για δικτάτορες κ.λπ. κι εσένα σε ενόχλησε, επειδή γράψαμε για έναν καλλιτέχνη; Ας ήταν μέτριος ή και κακός, που δεν ήταν (είχε ταλέντο, όπως φαίνεται και από το library LP, που είναι πολύ καλό), αλλά εδώ σημασία έχει η όλη ιστορία, όπως και οι διασυνδέσεις της – πράγμα το οποίον εσύ δεν καταλαβαίνεις.

      Διαγραφή
  3. Αν ήταν ευφυής εγκληματίας, το πιθανότερο να σου άξιζε ένα άρθρο στην εγκυκλοπαίδεια του εγκλήματος. Αν ήταν τόσο δαιμόνιος, μπορεί και ένα δοκίμιο δια χειρός Raymond Chandler. Αλλά δυστυχώς ούτε ένα αξιοπρεπές μουσικό έγκλημα δεν μπόρεσε να εκτελέσει. Όσο για την αναφορά του στο βιβλίο του Ζαμπέτα, μάλλον μόνο για λύπηση είναι. Κατάφερνε να "πουλήσει" τσολιαδάκια και καραγκούνες σε Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους που μεθούσαν με ευρωπαϊκό Metaxa, ouzo power και greek νερωμένη ρετσίνα. Να αναγάγουμε τις αρπαχτές σε τέχνη πάει πολύ. Να τις παρουσιάζουμε και σαν αρχαιοελληνικά ευρήματα πολύ περισσότερο ακόμη. Πληρωμένη απάντηση περιμένω. Ο σοφός λαός λέει: Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρίχες. Εγώ κάνω κείμενα για όλους (πρόσωπα, καταστάσεις και αναγνώστες). Γιατί με ενδιαφέρουν οι ιστορίες. Δεν απονέμω επαίνους. Κάθε κείμενό μου είναι παράθυρο σε άλλους κόσμους. Από δω μπορεί να πάει κάποιος στον Ορφέα Κρεούζη, μπορεί να ασχοληθεί με τα library LPs, μπορεί να ανατρέξει στους τρόπους που το ελληνικό φολκλόρ βοήθησε το τουριστικό ρεύμα και άλλα πολλά. Μόνο κάτι κολλημένοι σαν κι εσένα θα έβλεπαν αυτό το κείμενο μονοδιάστατα.

      Διαγραφή
  4. Από το fb...

    Λιζ Ξυν
    Πραγματικα..ενδιαφερθηκα για αυτον τον καλλιτεχνη πριν απο πολλα χρονια..κ με εκπληξη τα βηματα με οδηγησαν στις jazz funk στιγμες του..ειπα δεν μπορει!!!

    Asser Moissis
    πολύ ενδιαφέρον και κατατοπιστικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή