το PANOS TZINIOLIS SEXTET σ’ ένα tribute στον Horace Silver

Το CD του ντράμερ Πάνου Τζινιόλη “Silver Lining” [Private Pressing] μπορεί να είναι λίγο παλαιότερο, καθώς τυπώθηκε το 2019, όμως αυτό δεν σημαίνει κάτι αναγκαστικώς. Ο δίσκος είναι δίσκος και... όσο και αν ο δημιουργός του μπορεί να έχει προχωρήσει σε άλλα μονοπάτια, δεν παύει μια παρουσίαση και μια γνώμη να έχει, πάντα, την σημασία της.
Στο “Silver Lining” –ένα tribute στον αμερικανό πιανίστα της jazz, και ειδικότερα του hard bop, Horace Silver (1928-2014), εξ ου και το “Silver” του τίτλου– ο στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την απόλαυση.
Απόλαυση και για τους ίδιους τους μουσικούς, που καταπιάνονται και φέρνουν στα μέτρα τους, συνθέσεις του μεγάλου jazzman, μα και για τους ακροατές του άλμπουμ τους, που εδώ θα (ξανα)ανακαλύψουν το υψηλό επίπεδο της νέας γενιάς των ελλήνων οργανοπαικτών της jazz, που απελευθερωμένοι από διάφορα «άγκιστρα» του παρελθόντος, προχωρούν δημιουργικώς, πράττοντας το κέφι τους.

Και ναι, είναι κεφάτη η jazz του Horace Silver, όπως κεφάτη είναι και η προσέγγιση των Μάρκου Χαϊδεμένου πιάνο, Γιάννη Παπαναστασίου σαξόφωνο, Δημήτρη Παπαδόπουλου τρομπέτα, Περικλή Τριβόλη κοντραμπάσο, Πάνου Τζινιόλη ντραμς και Τέρης Βακιρτζόγλου τραγούδι.
Εννέα συνθέσεις του μεγάλου «μάστορα» του hard bop συγκεντρώνονται εδώ, συν μία του συνοδοιπόρου του Joe Henderson (“The kicker”), ηχογραφημένες τον Ιούνιο του 2018, με σεβασμό επιλεγμένες από μερικά εκ των κορυφαίων άλμπουμ, όχι μόνο του Horace Silver, μα και της ιστορίας της jazz, ανάμεσα στα χρόνια 1959-1967. Τίτλοι; Αυτά τα ανεπανάληπτα αριστουργήματα της Blue Note: “Blowin’ the Blues Away” (1959), “Hora-Scope” (1960), “The Tokyo Blues” (1962), “Song for my Father (Cantiga Para Meu Pai)” (1964),“The Cape Verdean Blues” (1965) και “The Jody Grind” (1967).
Tracks από τα συγκεκριμένα LP θα παραταχθούν λοιπόν στο “Silver Lining”, ερμηνευμένα από το Panos Tziniolis Sextet, με την βεβαιότητα ανθρώπων που έχουν γαλουχηθεί, ως ακροατές, μαθητές και επαγγελματίες μουσικοί, με τοιούτα τζαζ αριστουργήματα, αποδίδοντάς τα ως σοβαροί τεχνίτες.
Μπαλάντες, κλασικά hard bop, άλλοτε με latin και bossa nova flavours και άλλοτε πιο πιστά στην blues παράδοση (τα πιο πολλά φυσικά), αλλά σε κάθε περίπτωση συνθέσεις που δημιουργούν ευφροσύνη, όταν αντιμετωπίζονται με την όρεξη και την μαεστρία ενός γυμνασμένου και μελετημένου σεξτέτου.
Τι άλλο να επιζητήσεις από ένα tribute;
Επαφή: ptziniolis@gmail.com