TOBIAS LINDSTAD COLLECTIVE: Kismet [Losen Records,
2022]
Έχει την ιστορία του ο συνθέτης, και τραγουδιστής εδώ, στο άλμπουμ “Kismet”, Tobias Gustum Lindstad. Μια ιστορία που δεν φαίνεται, όμως, να είναι και τόσο καλά ντοκουμενταρισμένη στην δισκογραφία – οπότε μέσω του “Kismet”, που εκπονείται από την Tobias Lindstad Collective, αυτή (η ιστορία) εν μέρει αποκρυπτογραφείται.
Ποιοι αποτελούν την Tobias Lindstad Collective; Ας δώσουμε τα ονόματα: Jacob Young κιθάρες,
Øyvind
Brække τρομπόνι,
Mathilde Grooss Viddal κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο, κοντραμπάσο κλαρινέτο, σοπράνο σαξόφωνο,
Adrian
Myhr κοντραμπάσο, Andreas Wildhagen ντραμς, Børge-Are Halvorsen φλάουτα,
Gunnar
Halle τρομπέτα, Tobias Gustum Lindstad φωνή και Håvard Enge πιάνο.
Κάποιοι από τους άνω μουσικούς είναι γνωστοί ευρύτερα, ενώ κι εμείς εδώ στο blog έχουμε γράψει αρκετές φορές για ορισμένους εξ αυτών (Jacob Young, Øyvind Brække, Mathilde Grooss Viddal κ.ά.). Φυσικά, και σε κάθε περίπτωση, γνωστοί και λιγότερο γνωστοί μουσικοί συνεργάζονται με τον καλύτερο τρόπο, προκειμένου να αποδοθούν οι συνθέσεις του T. Lindstad (το CD περιλαμβάνει επτά tracks), οι οποίες εκκινούν από την jazz βασικά, έχοντας, όμως, «άκρες» και σε άλλα είδη. Υπάρχουν, εννοούμε, επιρροές που μπορεί να σχετίζονται με την folk και την pop, φθάνοντας έως τα ηχοχρώματα «δωματίου» και τα avant «περάσματα».
Γενικώς, το “Kismet” είναι ένα κάπως σύνθετο άλμπουμ, μ’ ένα πολύ ιδιαίτερο χρώμα, που, στην μεγαλύτερη έκτασή του, τοποθετείται στον χώρο της contemporary jazz (και το λέμε τούτο έστω και με έναν ελαφρύ κίνδυνο), ενώ ένας μουσικός, που φαίνεται να έχει επηρεάσει με αποφασιστικό τρόπο τον Tobias Lindstad, στην γραφή των συνθέσεών του, είναι ο καναδός τρομπετίστας (αν και καλλιτεχνικώς Βρετανός) Kenny Wheeler (1930-2014) – κάτι, που ο νορβηγός συνθέτης φροντίζει να μας το κάνει γνωστό από την αρχή, μέσω του track “Three jazz-fanfares for Kenny Wheeler”.
Το “Kismet” είναι, οπωσδήποτε, ένα πολύ ευχάριστο άλμπουμ. Έχει στιγμές, που μπορεί να συγκινήσουν ακροατές που αρέσκονται στις λυρικές, μελωδικές αποτυπώσεις, μα και άλλους, που μπορεί να ενδιαφέρονται για πιο «προχωρημένες» εκφραστικές. Ο συνδυασμός αυτών, που είναι επεξεργασμένος και μελετημένος, είναι εκείνος που δίνει έξτρα bonus σ’ αυτό το πολύ περιποιημένο (από πάσης απόψεως) CD.
HÜM:
Don’t Take It So Personally [Losen Records, 2022]
Hüm είναι ο σέρβος πιανίστας Bojan Marjanović και ακόμη οι Bjørnar Kaldefoss Tveite κοντραμπάσο και Magnus Sefaniassen Eide ντραμς.
Αν ο σέρβος μουσικός μάς είναι άγνωστος (παρότι την τελευταία δεκαετία συμμετέχει σε διάφορα projects), οι άλλοι δύο μουσικοί έχουν «περάσει» ως αναφορές στο «δισκορυχείον», αφού ο κοντραμπασίστας Bjørnar Kaldefoss Tveite υπήρξε μέλος του Arne Torvik Trio, ενώ ο ντράμερ Magnus Sefaniassen Eide έχει συνεργαστεί, ανάμεσα σε άλλους και άλλα, με τον κιθαρίστα Frode Kjekstad και το Audun Trio.
Το “Don’t Take It So Personally” φαίνεται πως είναι το παρθενικό άλμπουμ των Hüm, ένα άλμπουμ «καθαρό», δίχως εφφέ, ηλεκτρονικά κ.λπ., στηριγμένο στις συνθέσεις του Marjanović, ο οποίος φαίνεται πως έχει ενσωματωθεί πλήρως στην νορβηγική σκηνή, συνθέτοντας κυρίως σαν Βορειοευρωπαίος.
Ο γερές μελωδίες και ο ανάλογος μελωδικός διάκοσμος είναι το πιο βασικό χαρακτηριστικό των συνθέσεων του Marjanović – μελωδίες, που αναπτύσσονται και «ανεβαίνουν» αργά, «απλωμένες» κατά το μάλλον, ευφραδείςοπωσδήποτε, και με καλοεπεξεργασμένες τις romance αναφορές τους.
Από ’κει και πέρα το ρυθμικό τμήμα συνοδεύει «από κοντά», αλλά μάλλον διακριτικά, με τον ντράμερ Sefaniassen Eide να χρησιμοποιεί κυρίως τα πιατίνια του, και με τον κοντραμπασίστα Kaldefoss Tveite να παίζει νότες, με συνεχή και γρήγορη ροή, οδηγώντας έτσι το ρυθμικό τμήμα να «συμπεριφέρεται» και αυτοσχεδιαστικά.
Όλα τα κομμάτια εναλλάσσονται με σχέδιο, έχουν μέσες προς μεγάλες διάρκειες, και αν κάτι «σπάει» αυτή την διαδρομή τούτο είναι, βασικά, το τελευταίο track του CD, που αποκαλείται “Cvekje cafnalo”, διαθέτοντας την μεγαλύτερη διάρκεια απ’ όλα τα προηγούμενα, καθώς ξεπερνά τα εννέα λεπτά, και που, επί της ουσίας, είναι η... balkan jazz πρόταση του “Don’t Take It So Personally” – μιας και πρόκειται για ένα σέρβικο παραδοσιακό, που εδώ εναρμονίζεται, μ’ έναν άκρως δεξιοτεχνικό, όσο και εντυπωσιακό τρόπο.
Έχει την ιστορία του ο συνθέτης, και τραγουδιστής εδώ, στο άλμπουμ “Kismet”, Tobias Gustum Lindstad. Μια ιστορία που δεν φαίνεται, όμως, να είναι και τόσο καλά ντοκουμενταρισμένη στην δισκογραφία – οπότε μέσω του “Kismet”, που εκπονείται από την Tobias Lindstad Collective, αυτή (η ιστορία) εν μέρει αποκρυπτογραφείται.
Κάποιοι από τους άνω μουσικούς είναι γνωστοί ευρύτερα, ενώ κι εμείς εδώ στο blog έχουμε γράψει αρκετές φορές για ορισμένους εξ αυτών (Jacob Young, Øyvind Brække, Mathilde Grooss Viddal κ.ά.). Φυσικά, και σε κάθε περίπτωση, γνωστοί και λιγότερο γνωστοί μουσικοί συνεργάζονται με τον καλύτερο τρόπο, προκειμένου να αποδοθούν οι συνθέσεις του T. Lindstad (το CD περιλαμβάνει επτά tracks), οι οποίες εκκινούν από την jazz βασικά, έχοντας, όμως, «άκρες» και σε άλλα είδη. Υπάρχουν, εννοούμε, επιρροές που μπορεί να σχετίζονται με την folk και την pop, φθάνοντας έως τα ηχοχρώματα «δωματίου» και τα avant «περάσματα».
Γενικώς, το “Kismet” είναι ένα κάπως σύνθετο άλμπουμ, μ’ ένα πολύ ιδιαίτερο χρώμα, που, στην μεγαλύτερη έκτασή του, τοποθετείται στον χώρο της contemporary jazz (και το λέμε τούτο έστω και με έναν ελαφρύ κίνδυνο), ενώ ένας μουσικός, που φαίνεται να έχει επηρεάσει με αποφασιστικό τρόπο τον Tobias Lindstad, στην γραφή των συνθέσεών του, είναι ο καναδός τρομπετίστας (αν και καλλιτεχνικώς Βρετανός) Kenny Wheeler (1930-2014) – κάτι, που ο νορβηγός συνθέτης φροντίζει να μας το κάνει γνωστό από την αρχή, μέσω του track “Three jazz-fanfares for Kenny Wheeler”.
Το “Kismet” είναι, οπωσδήποτε, ένα πολύ ευχάριστο άλμπουμ. Έχει στιγμές, που μπορεί να συγκινήσουν ακροατές που αρέσκονται στις λυρικές, μελωδικές αποτυπώσεις, μα και άλλους, που μπορεί να ενδιαφέρονται για πιο «προχωρημένες» εκφραστικές. Ο συνδυασμός αυτών, που είναι επεξεργασμένος και μελετημένος, είναι εκείνος που δίνει έξτρα bonus σ’ αυτό το πολύ περιποιημένο (από πάσης απόψεως) CD.
Hüm είναι ο σέρβος πιανίστας Bojan Marjanović και ακόμη οι Bjørnar Kaldefoss Tveite κοντραμπάσο και Magnus Sefaniassen Eide ντραμς.
Αν ο σέρβος μουσικός μάς είναι άγνωστος (παρότι την τελευταία δεκαετία συμμετέχει σε διάφορα projects), οι άλλοι δύο μουσικοί έχουν «περάσει» ως αναφορές στο «δισκορυχείον», αφού ο κοντραμπασίστας Bjørnar Kaldefoss Tveite υπήρξε μέλος του Arne Torvik Trio, ενώ ο ντράμερ Magnus Sefaniassen Eide έχει συνεργαστεί, ανάμεσα σε άλλους και άλλα, με τον κιθαρίστα Frode Kjekstad και το Audun Trio.
Το “Don’t Take It So Personally” φαίνεται πως είναι το παρθενικό άλμπουμ των Hüm, ένα άλμπουμ «καθαρό», δίχως εφφέ, ηλεκτρονικά κ.λπ., στηριγμένο στις συνθέσεις του Marjanović, ο οποίος φαίνεται πως έχει ενσωματωθεί πλήρως στην νορβηγική σκηνή, συνθέτοντας κυρίως σαν Βορειοευρωπαίος.
Ο γερές μελωδίες και ο ανάλογος μελωδικός διάκοσμος είναι το πιο βασικό χαρακτηριστικό των συνθέσεων του Marjanović – μελωδίες, που αναπτύσσονται και «ανεβαίνουν» αργά, «απλωμένες» κατά το μάλλον, ευφραδείςοπωσδήποτε, και με καλοεπεξεργασμένες τις romance αναφορές τους.
Από ’κει και πέρα το ρυθμικό τμήμα συνοδεύει «από κοντά», αλλά μάλλον διακριτικά, με τον ντράμερ Sefaniassen Eide να χρησιμοποιεί κυρίως τα πιατίνια του, και με τον κοντραμπασίστα Kaldefoss Tveite να παίζει νότες, με συνεχή και γρήγορη ροή, οδηγώντας έτσι το ρυθμικό τμήμα να «συμπεριφέρεται» και αυτοσχεδιαστικά.
Όλα τα κομμάτια εναλλάσσονται με σχέδιο, έχουν μέσες προς μεγάλες διάρκειες, και αν κάτι «σπάει» αυτή την διαδρομή τούτο είναι, βασικά, το τελευταίο track του CD, που αποκαλείται “Cvekje cafnalo”, διαθέτοντας την μεγαλύτερη διάρκεια απ’ όλα τα προηγούμενα, καθώς ξεπερνά τα εννέα λεπτά, και που, επί της ουσίας, είναι η... balkan jazz πρόταση του “Don’t Take It So Personally” – μιας και πρόκειται για ένα σέρβικο παραδοσιακό, που εδώ εναρμονίζεται, μ’ έναν άκρως δεξιοτεχνικό, όσο και εντυπωσιακό τρόπο.
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου