ΓΛΥΚΕΡΙΑ με αναστεναγμό

Το 2022 συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή. Θα γίνουν πολλά, για να τιμηθεί η «μαύρη επέτειος», κάποια εκ των οποίων ξεκίνησαν ήδη από το 2021. Μία τέτοια δισκογραφική έκδοση έχουμε εδώ, που αποκαλείται «Με Αναστεναγμό» [Ogdoo Music Group, 2021], και στην οποία τραγουδά η Γλυκερία (και ο Γιάννης Κότσιρας) συνθέσεις του Ανδρέα Κατσιγιάννη, πάνω σε στίχους Μαρίας Χατζηαυξέντη.

Το concept στο συγκεκριμένο CD έχει να κάνει με την προσφυγιά, αλλά όχι μόνο με την μικρασιατική. Όπως διαβάζουμε από ένα κείμενο του συνθέτη Α. Κατσιγιάννη, που υπάρχει στο booklet της έκδοσης:
«Οι βιωματικοί στίχοι της Μαρίας Χατζηαυξέντη, αυτά τα σημάδια περιγράφουν. Μιλούν για τον ξεριζωμό μιας οικογένειας που το 1922, από το λιμάνι της Σμύρνης, βρέθηκαν στην Κερύνεια της Κύπρου, που έγινε η νέα τους πατρίδα. Μα ούτε εκεί ήταν γραφτό να ριζώσουν. Το 1974 και πάλι διωγμός από τον ίδιο λαό!».
Μ’ έναν διπλό ξεριζωμό, λοιπόν, σχετίζεται το CD «Με Αναστεναγμό», ένα άλμπουμ που περιέχει μια σειρά από... πλούσια τραγούδια – από ενορχηστρωτικής τουλάχιστον άποψης.
Αυτό (οι ενορχηστρώσεις εννοούμε) δίνει στον δίσκο έναν μεγαλόσχημο χαρακτήρα, που έρχεται κάπως σε αντίθεση με την συγκλονιστική και οδυνηρή περιπέτεια, και συνάμα την ταπεινότητα που περικλείει το προσφυγικό δράμα.  
Έχουμε τη γνώμη δηλαδή, πως τα τραγούδια θα ταίριαζε να ακούγονται περισσότερο γειωμένα, με λίγα όργανα ενορχηστρωμένα, πιο «βαριά» και πιο «δυσκίνητα».
Ο δίσκος, με άλλα λόγια, δεν φθάνει στο σημείο να σε συγκινήσει, να σε κάνει να σκεφτείς πάνω στις καταστροφές. Οι ενορχηστρώσεις βγαίνουν πάνω και από τις συνθέσεις, τα λόγια και τις ερμηνείες, και αυτό κρίνεται ως αταίριαστο.
Από ’κει και πέρα υπάρχουν αρκετές μελωδίες του Ανδρέα Κατσιγιάννη που είναι αληθινά εύστροφες, λυρικές και ευφρόσυνες, όπως ας πούμε στα τραγούδια «Άμα τη βρεις την ανθρωπιά», «Η τέφρα του καφέ» και «Της νύχτας πέπλο», με τους στίχους της Μαρίας Χατζηαυξέντη να χαρακτηρίζονται από μια καλλιέπεια στο ύφος, η οποία τους απομακρύνει από το να θεωρούνται αμιγώς λαϊκοί – κατά βάση εδώ δεν ακούμε λαϊκά τραγούδια, αλλά λαϊκά εξ αντανακλάσεως, «πειραγμένα», ώστε να αφήνουν πίσω τους κάτι το μεγαλόπρεπο. Όχι κάτι από την δυστυχία και το όνειδος των ξεριζωμών (το ξαναλέμε). Υπάρχει ζήτημα, εννοούμε, στην έκφραση και αποτύπωση του δράματος.
Ο Γιάννης Κότσιρας είναι καλός και σοβαρός στο ρόλο του, ως «συμμετοχή», ενώ η Γλυκερία, ως πρώτη τραγουδίστρια, έχει κάποια θέματα με την φωνή της πλέον, τα οποία, σε ορισμένα κομμάτια, αποδεικνύονται έως και καταδικαστικά. Προσπαθεί βεβαίως για το καλύτερο, γιατί δεν είναι τυχαία τραγουδίστρια, αλλά κόντρα στην εξέλιξη των πραγμάτων, πόσω μάλλον στη φύση, δεν είναι εύκολο να πας.
Συμπερασματικά, το «Με Αναστεναγμό» των Ανδρέα Κατσιγιάννη-Μαρίας Χατηαυξέντη είναι μία σοβαρών προθέσεων πρόταση, υπερ-εμπλουτισμένου λαϊκού τραγουδιού (με επιρροές από ποικίλες παραδόσεις και φυσικά μικρασιατικές), που υποσκάπτεται, όμως, από κάποια επιμέρους, αλλά καίρια, ζητήματα.
Επαφή: www.ogdoomusicgroup.gr