Όπως διαβάζουμε πρόκειται για το
δεύτερο άλμπουμ (CD)
του τραγουδοποιού Αλέξανδρου Δάικου, που τιτλοφορείται «Θα Σου Πω...» και που
κυκλοφόρησε, ανεξάρτητα, στο τέλος του 2021.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει εννέα τραγούδια σε μουσικές του Α. Δάικου, άλλα αυτοτελώς δικά του, άλλα σε συνεργασίες με διαφόρους στη μουσική και τους στίχους (Πέτρος Σκυθιώτης, Λεωνίδας Μπαλάφας, Βασίλης Ράλλης, Παντελής Πέτρου), ενώ ένα τραγούδι ανήκει (μουσική και στίχοι) στον Παντελή Πέτρου.
Από την πρώτη ακρόαση αντιλαμβάνεσαι πως εδώ έχουμε να
κάνουμε με μια παρεΐστικη δουλειά, εκεί όπου φίλοι τραγουδοποιοί συνεργάζονται
με κάποιους μουσικούς (σε ηλεκτρικές κιθάρες, γκάιντες, σαξόφωνα, ντραμς,
βιολί, τρομπέτα), με την συμβολή τού και-οργανοπαίκτη Π. Πέτρου (σε μπάσο,
πλήκτρα, κιθάρες, μαντολίνο, προγραμματισμό) να κυριαρχεί. Φυσικά, τα τραγούδια
αποδίδονται από τον ίδιο τον Αλέξανδρο Δάικο.
Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε στο «Θα σου Πω...» σχετίζεται με τα λόγια, με τους στίχους, οι οποίοι είναι κάπως «άγαρμποι». Θέλουν μεγαλύτερη προσοχή στις διατυπώσεις, γιατί η πολύ αφαίρεση δεν βοηθά, δημιουργεί κενά (νοηματικά, αισθητικά) κ.λπ. Δίνω ένα παράδειγμα:
Το άλμπουμ περιλαμβάνει εννέα τραγούδια σε μουσικές του Α. Δάικου, άλλα αυτοτελώς δικά του, άλλα σε συνεργασίες με διαφόρους στη μουσική και τους στίχους (Πέτρος Σκυθιώτης, Λεωνίδας Μπαλάφας, Βασίλης Ράλλης, Παντελής Πέτρου), ενώ ένα τραγούδι ανήκει (μουσική και στίχοι) στον Παντελή Πέτρου.
Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε στο «Θα σου Πω...» σχετίζεται με τα λόγια, με τους στίχους, οι οποίοι είναι κάπως «άγαρμποι». Θέλουν μεγαλύτερη προσοχή στις διατυπώσεις, γιατί η πολύ αφαίρεση δεν βοηθά, δημιουργεί κενά (νοηματικά, αισθητικά) κ.λπ. Δίνω ένα παράδειγμα:
«Φίλοι μου
είναι μόνο τα βουνά (σ.σ. σαφές) / Μήτε στεριά μήτε δρόμο ανοιχτό (σ.σ.;) / Ποιος
ουρανός (σ.σ. είναι) κρεβάτι να αποκοιμηθώ(...)» κ.λπ.
Οι μουσικές έχουν ενδιαφέρον και τα ποικίλα ηχοχρώματα (ροκ, φολκλορικά κ.λπ.) συνήθως είναι σωστά τοποθετημένα, πότε εδώ και πότε εκεί. Όπως και οι ερμηνείες είναι καλές, εκφραστικές, δίχως πάντως να ξεφεύγει το σύνολο απ’ όλα αυτά που έχουμε ξανακούσει τα τελευταία χρόνια (ας πούμε εδώ και μια δεκαετία), από ανάλογους τραγουδοποιούς.
Τραγούδια που να ξεχωρίζουν, που να έχουν να πουν κάτι περισσότερο τέλος πάντων, καταγράφονται στο «Θα Σου Πω..»; Ναι, και τέτοια είναι το «Αστροφεγγιά» (μουσική-στίχοι: Παντελής Πέτρου), «Θα σου πω» (μουσική-στίχοι Αλέξανδρος Δάικος) και «Αυτοκριτική» μουσική-στίχοι Αλέξανδρος Δάικος).
Το «Θα Σου Πω...» είναι ένα συμπαθητικό άλμπουμ σύγχρονου ελληνικού ηλεκτρικού τραγουδιού (πείτε το και ροκ), όμως ο Δάικος θα πρέπει να επιμείνει περισσότερο στο θέμα του στίχου. Με μεγαλύτερη προσπάθεια είναι σίγουρο πως θα αγγίξει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.
Επαφή: https://www.facebook.com/daikosalexandros2/
Οι μουσικές έχουν ενδιαφέρον και τα ποικίλα ηχοχρώματα (ροκ, φολκλορικά κ.λπ.) συνήθως είναι σωστά τοποθετημένα, πότε εδώ και πότε εκεί. Όπως και οι ερμηνείες είναι καλές, εκφραστικές, δίχως πάντως να ξεφεύγει το σύνολο απ’ όλα αυτά που έχουμε ξανακούσει τα τελευταία χρόνια (ας πούμε εδώ και μια δεκαετία), από ανάλογους τραγουδοποιούς.
Τραγούδια που να ξεχωρίζουν, που να έχουν να πουν κάτι περισσότερο τέλος πάντων, καταγράφονται στο «Θα Σου Πω..»; Ναι, και τέτοια είναι το «Αστροφεγγιά» (μουσική-στίχοι: Παντελής Πέτρου), «Θα σου πω» (μουσική-στίχοι Αλέξανδρος Δάικος) και «Αυτοκριτική» μουσική-στίχοι Αλέξανδρος Δάικος).
Το «Θα Σου Πω...» είναι ένα συμπαθητικό άλμπουμ σύγχρονου ελληνικού ηλεκτρικού τραγουδιού (πείτε το και ροκ), όμως ο Δάικος θα πρέπει να επιμείνει περισσότερο στο θέμα του στίχου. Με μεγαλύτερη προσπάθεια είναι σίγουρο πως θα αγγίξει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.
Επαφή: https://www.facebook.com/daikosalexandros2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου