Δεν ήξερα ότι οι (Έλληνες) Adolf Plays The Jazz υπάρχουν
από τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Νόμιζα ότι είναι πιο καινούριο γκρουπ, αφού
θυμάμαι να τους ακούω κυρίως προς το τέλος των 00s με αρχές των 10s. Τέλος πάντων η
μπάντα υπάρχει πολλά χρόνια, φαντάζομαι με διαφορετικές line-ups μέσα σ’ όλο αυτό το διάστημα, ενώ τώρα κυκλοφορεί ένα ακόμη
άλμπουμ, που μάλλον είναι το έκτο της, και που έχει τίτλο “Low Life / We Can’t Lose. We Have Already Lost” [Blackspin
Records / Primitive Music, 2022].
Μέλη, σήμερα, των Adolf Plays The Jazz είναι οι Nefeli φωνή, Vasilis κιθάρες, θόρυβοι, Nikos L κιθάρες, θόρυβοι, Nikos Z μπάσο, Panos ντραμς, Aggelos σαξόφωνα, Iraklis σαμπλ, θόρυβοι, σύνθια και Petros πλήκτρα, σύνθια, με το “Low Life / We Can’t Lose. We Have Already Lost” να ακούγεται αρκετά «βαρύ» και σκοτεινό, επιχειρώντας να περιγράψει με μουσικές, λόγια, φωνές και εγγραφή-παραγωγή, τα αδιέξοδα της καθημερινής ζωής.
Πάνω σ’ αυτό το καταπιεστικό ή και καταδικαστικό μοτίβο, που βιώνει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία δώδεκα χρόνια –μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην αρχή, που εξελίχθηκε σε βαθιά κοινωνική στην πορεία, μέσω των νέων δεινών που επέφερε η νόσος covid-19 αμέσως μετά και μέσω του πολέμου στην Ουκρανία εσχάτως– είναι δομημένα τα κομμάτια, τα ορχηστρικά και τα τραγούδια, των Adolf Plays the Jazz, που είναι δέκα στον αριθμό, με διάρκειες ανεβασμένες (από 4:29 έως 8:38), και κυρίως γραμμένα και παιγμένα με μιαν ορμητικότητα, σφιχτή και στην πορεία εκτονωτική, δημιουργώντας μία πολύ πειστική (και πάντα σκοτεινή) ροκ εικόνα.
Πολλά τα ενδιαφέροντα εδώ. Πέρα από τα λόγια (αγγλικά ή ελληνικά), πέρα από την βασική (γυναικεία) φωνή, που είναι αρκετά καλή, εντύπωση προκαλεί το δέσιμο της μπάντας και ήχος της.
Εντάξει, για μουσικούς, που μπορεί να παίζουν χρόνια μαζί (ή και όχι μαζί), το να φτιάξεις μια δεμένη ομάδα ίσως να είναι κάτι το αναμενόμενο. Όμως είναι άλλο το τι μπορεί να αναμένει ο καθείς και άλλο εκείνο, που φθάνει τελικά στ’ αυτιά σου.
Με επιρροές από το πιο μεγάλο μέρος του rock από το ’90 και μετά, από αυτό που ονομάζεται post-rock, shoegaze και noise-rock, οι Adolf Plays The Jazz, εκείνο που κατορθώνουν, τελικώς, είναι να δαμάσουν όλες αυτές τις επιρροές τους, προτείνοντας ένα άλμπουμ με απαράμιλλη ενότητα, που σφύζει από δύναμη και πάθος.
Πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κομμάτι ή κομμάτια από ένα τόσο συμπαγή και ακατάβλητο concept.
Επαφή: https://adolfplaysthejazz1.bandcamp.com/
Μέλη, σήμερα, των Adolf Plays The Jazz είναι οι Nefeli φωνή, Vasilis κιθάρες, θόρυβοι, Nikos L κιθάρες, θόρυβοι, Nikos Z μπάσο, Panos ντραμς, Aggelos σαξόφωνα, Iraklis σαμπλ, θόρυβοι, σύνθια και Petros πλήκτρα, σύνθια, με το “Low Life / We Can’t Lose. We Have Already Lost” να ακούγεται αρκετά «βαρύ» και σκοτεινό, επιχειρώντας να περιγράψει με μουσικές, λόγια, φωνές και εγγραφή-παραγωγή, τα αδιέξοδα της καθημερινής ζωής.
Πάνω σ’ αυτό το καταπιεστικό ή και καταδικαστικό μοτίβο, που βιώνει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία δώδεκα χρόνια –μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην αρχή, που εξελίχθηκε σε βαθιά κοινωνική στην πορεία, μέσω των νέων δεινών που επέφερε η νόσος covid-19 αμέσως μετά και μέσω του πολέμου στην Ουκρανία εσχάτως– είναι δομημένα τα κομμάτια, τα ορχηστρικά και τα τραγούδια, των Adolf Plays the Jazz, που είναι δέκα στον αριθμό, με διάρκειες ανεβασμένες (από 4:29 έως 8:38), και κυρίως γραμμένα και παιγμένα με μιαν ορμητικότητα, σφιχτή και στην πορεία εκτονωτική, δημιουργώντας μία πολύ πειστική (και πάντα σκοτεινή) ροκ εικόνα.
Πολλά τα ενδιαφέροντα εδώ. Πέρα από τα λόγια (αγγλικά ή ελληνικά), πέρα από την βασική (γυναικεία) φωνή, που είναι αρκετά καλή, εντύπωση προκαλεί το δέσιμο της μπάντας και ήχος της.
Εντάξει, για μουσικούς, που μπορεί να παίζουν χρόνια μαζί (ή και όχι μαζί), το να φτιάξεις μια δεμένη ομάδα ίσως να είναι κάτι το αναμενόμενο. Όμως είναι άλλο το τι μπορεί να αναμένει ο καθείς και άλλο εκείνο, που φθάνει τελικά στ’ αυτιά σου.
Με επιρροές από το πιο μεγάλο μέρος του rock από το ’90 και μετά, από αυτό που ονομάζεται post-rock, shoegaze και noise-rock, οι Adolf Plays The Jazz, εκείνο που κατορθώνουν, τελικώς, είναι να δαμάσουν όλες αυτές τις επιρροές τους, προτείνοντας ένα άλμπουμ με απαράμιλλη ενότητα, που σφύζει από δύναμη και πάθος.
Πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κομμάτι ή κομμάτια από ένα τόσο συμπαγή και ακατάβλητο concept.
Επαφή: https://adolfplaysthejazz1.bandcamp.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου