Ο όρος «ελληνική τζαζ» χρησιμοποιείται, τις πιο πολλές
φορές, καταχρηστικά. Αν δεν υπάρχουν ελληνικά στοιχεία, παραδοσιακά ή άλλα,
στις συνθέσεις των τζαζιστών μας, τότε η ελληνικότητα είναι κάτι το
αδιευκρίνιστο.
Σε άλλα άλμπουμ, λοιπόν, μπορεί να ανιχνεύονται ελληνικά στοιχεία στις συνθέσεις, ενώ σε άλλα όχι. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να σημαίνει κάτι από αξιολογικής πλευράς. Είναι, απλώς, μια τυπική διαπίστωση.
Στις περιπτώσεις που θα εξετάσουμε, στην συνέχεια, έχουμε δίσκους jazz, στους οποίους εμφανίζονται πάμπολλοι έλληνες μουσικοί, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε συνεργασίες και με μουσικούς από άλλες χώρες (κάτι απολύτως φυσιολογικό και για τους έλληνες τζαζίστες από... αρχαιοτάτων χρόνων).
Η σειρά παρουσίασης των δέκα άλμπουμ δεν είναι αξιολογική. Είναι τυχαία πιο πολύ.
2. YAKO TRIO: OdesSea
Ως Yako Trio υπάρχει ένα ακόμη (ψηφιακό) άλμπουμ τους από το 2018, το “Ode to Yannis”, που ήταν αφιερωμένο στον παλαιό συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη, ενώ τώρα, μέσω του πιο καινούριου “OdesSea”, που κυκλοφορεί και σε πολύ περιποιημένη έκδοση βινυλίου, το σχήμα επανέρχεται με μία νέα ολοκληρωμένη πρόταση.
Το άλμπουμ αυτό ηχογραφείται σε δύο sessions. Στην πρώτη, τον Μάιο του 2019, με την συμμετοχή και του ελβετού σαξοφωνίστα Nicolas Masson (με άλμπουμ στην ECM και αλλού) και στην δεύτερη, τον Φεβρουάριο του 2020, με την συμμετοχή και του νεοζηλανδού σαξοφωνίστα James Wylie (γνωστός μας από ντόπιες εγγραφές των Million Hollers, των Meating for Business, της Μαρίας Θωίδου κ.ά.).
Το πρώτο κομμάτι του δίσκου αποκαλείται “The call” και διαρκεί 9:20. Είναι σύνθεση του Λ.Πασιά, έντονη, με afro δυναμική και με συνεχές πύρινο σόλο, στην αρχή, στο άλτο σαξόφωνο, από τον James Wylie. Θα ακολουθήσει ο πιανίστας, στο ίδιο μοτίβο, πριν παραχωρήσει την θέση του στο κοντραμπασίστα – και όλα αυτά πριν από την τελική επαναφορά, σ’ ένα track αρκετά groovy γενικώς και... ό,τι πρέπει για άνοιγμα.
Δεύτερο στη σειρά το “OdesSea”. Και αυτό σύνθεση του Λ. Πασιά, και αυτό με το σοπράνο σαξόφωνο του Nicolas Masson στην αρχή να παίρνει μερικά μέτρα, και με το πιάνο να ακολουθεί σ’ έναν πολύ ιδιότυπο κρουστό ρόλο. Μάλιστα, στη συνέχεια, το κομμάτι μετατρέπεται ουσιαστικά σε μια ρυθμική καταιγίδα, με μπάσο, ντραμς και πιάνο να δημιουργούν ένα συναρπαστικό rhythm section, πριν την τελική μελωδική εκτόνωση.
Η Side A θα ολοκληρωθεί με το “Afromacedonian dance”, σύνθεση του Β. Βραχνού, που επιχειρεί να συνδυάσει εγχώρια φολκλορικά μελωδικά στοιχεία (στο άλτο ξανά ο Wylie) με περισσότερο ελεύθερες ρυθμικές προσμείξεις, με το αποτέλεσμα να είναι, τελικώς, εκείνο που πρέπει.
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το “Sand”, σύνθεση του Β. Βραχνού με το τενόρο του Masson να πρωταγωνιστεί, μαζί, φυσικά, με το πιάνο του Πασιά. Αργό blues, που ανεβαίνει στην πορεία σε ένταση, με έντονη κινητικότητα «από κάτω», κάποια στιγμή αποκτά ακόμη πιο έντονα «νοσταλγικά» χαρακτηριστικά (κάπως σαν της αιθιοπικής tezeta).
Το “Indian dream” (κι αυτό σύνθεση του Β. Βραχνού) είναι μπαλάντα, με το άλτο του Wylie να μελωδεί λιτά, χαμηλά, αλλά παθιασμένα, και με τα υπόλοιπα όργανα να συνοδεύουν σαν από απόσταση. Στα τελευταία δύο λεπτά η σύνθεση ανεβαίνει σε ένταση, με τα ντραμς να γεμίζουν συνεχώς και με το άλτο να πρωταγωνιστεί και πάλι σ’ αυτήν την... ανατροπή. Ωραία σύνθεση.
Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το “Lullaby”, σύνθεση του Λ. Πασιά, ένα ακόμη λιτό track, ήσυχο και νωχελικό, με πολύ ωραία μελωδική εξιστόρηση.
Ένα απλό και ουσιαστικό άλμπουμ είναι το “OdesSea”, του Yako Trio. Αυτό κρατάμε.
Επαφή: https://fwfrecords.bandcamp.com/album/yako-trio-odessea
4. MILCHO LEVIEV / LAKIS TZIMKAS: Conversations
from the Past
[defkaz PRODUCTIONS, 2022]
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, εδώ, για τον Milcho Leviev, μία μεγάλη μορφή της jazz, με καριέρα τεράστια, που ξεκινά στα χρόνια του ’60, στην Βουλγαρία (ας θυμηθούμε τους περίφημους Jazz Focus 65) και που θα συνεχιζόταν μετά βαΐων και κλάδων, λίγο αργότερα, στις ΗΠΑ (συνεργασίες με Don Ellis, Billy Cobham, Art Pepper, Roy Haynes, Airto Moreira, Al Jarreau κ.ά.).
Ο Milcho Leviev, που είχε αναπτύξει δεσμούς και με την χώρα μας, από ένα σημείο και μετά, παίζοντας «ζωντανά» και ηχογραφώντας δίσκους και με έλληνες καλλιτέχνες (Βίκυ Αλμαζίδου, Reggetiko Project…), είναι και εδώ επί των επάλξεων, σ’ αυτό το ιδιαίτερο ντούο του με τον κοντραμπασίστα Λάκη Τζήμκα (με συμμετοχές σε σημαντικά jazz και rock projects, όπως Apopsis Trio, Freecall, Trio Balkano, Μωρά στη Φωτιά κ.λπ. και με ακμαία δισκογραφία), ένα ντούο που περιλαμβάνει συνθέσεις αμφοτέρων.
Leviev και Τζήμκας γνωρίζονταν, όπως διαβάζουμε, από το 2002, όταν ο βούλγαρος μουσικός είχε ταξιδέψει από το Λος Άντζελες, για να εμφανιστεί στην χώρα μας μαζί με την τραγουδίστρια Βίκυ Αλμαζίδου και την Magic Road Big Band (μέλος της οποίας ήταν και ο Τζήμκας). Από ’κει, εξάλλου, θα ξεκινούσε η φιλία, ανάμεσα στους δύο μουσικούς, η οποία θα κρατούσε μέχρι τον Οκτώβριο του 2019, όταν ο Milcho Leviev θα έφευγε από την ζωή.
Σ’ αυτές, λοιπόν, τις κοινές εγγραφές, που συγκεντρώνονται κάτω από τον τίτλο “Conversations from the Past” και που περικλείονται σ’ ένα ωραίο triple folded φάκελο, με ζωγραφιά του Χρήστου Γερμένογλου στο εξώφυλλο, ο Leviev κατ’ αρχάς θυμάται συνθέσεις του από το παρελθόν, όπως την “Monday morning” (γνωστή από την εποχή των Jazz Focus 65) και την “Morning mystery” (που την ακούμε σε δύο takes, με το πρώτο εξ αυτών να είναι καταπληκτικό!), με τον Λάκη Τζήμκα να μας υπενθυμίζει και αυτός το παρελθόν του, μέσω του “Different faces” π.χ. (και αυτή σε δύο takes) και με συνθέσεις σαν την “For Milcho” (επίσης σε δύο εκδοχές) να αποσαφηνίζει την συναισθηματική και αισθητική επικοινωνία του με τον βούλγαρο πιανίστα.
Σε κάθε περίπτωση, στο “Conversations from the Past” έχουμε συνθέσεις, από τις οποίες δεν λείπουν οι «περιπετειώδεις» ή και αυτοσχεδιαστικές επεκτάσεις, παρότι, και σε κάθε περίπτωση, ό,τι ακούγεται εδώ δεν παύει να είναι το αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου προγράμματος, που αναπτύσσεται επιστημονικά, αλλά καθόλου ψυχρά, ανάμεσα σε αποφασισμένα όρια.
Επαφή: https://www.facebook.com/iannis.koufaelas
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/10-almpoym-syghronis-ellinikis-tzaz-poy-kykloforisan-toys-teleytaioys-mines
Σε άλλα άλμπουμ, λοιπόν, μπορεί να ανιχνεύονται ελληνικά στοιχεία στις συνθέσεις, ενώ σε άλλα όχι. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να σημαίνει κάτι από αξιολογικής πλευράς. Είναι, απλώς, μια τυπική διαπίστωση.
Στις περιπτώσεις που θα εξετάσουμε, στην συνέχεια, έχουμε δίσκους jazz, στους οποίους εμφανίζονται πάμπολλοι έλληνες μουσικοί, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε συνεργασίες και με μουσικούς από άλλες χώρες (κάτι απολύτως φυσιολογικό και για τους έλληνες τζαζίστες από... αρχαιοτάτων χρόνων).
Η σειρά παρουσίασης των δέκα άλμπουμ δεν είναι αξιολογική. Είναι τυχαία πιο πολύ.
Ως Yako Trio υπάρχει ένα ακόμη (ψηφιακό) άλμπουμ τους από το 2018, το “Ode to Yannis”, που ήταν αφιερωμένο στον παλαιό συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη, ενώ τώρα, μέσω του πιο καινούριου “OdesSea”, που κυκλοφορεί και σε πολύ περιποιημένη έκδοση βινυλίου, το σχήμα επανέρχεται με μία νέα ολοκληρωμένη πρόταση.
Το άλμπουμ αυτό ηχογραφείται σε δύο sessions. Στην πρώτη, τον Μάιο του 2019, με την συμμετοχή και του ελβετού σαξοφωνίστα Nicolas Masson (με άλμπουμ στην ECM και αλλού) και στην δεύτερη, τον Φεβρουάριο του 2020, με την συμμετοχή και του νεοζηλανδού σαξοφωνίστα James Wylie (γνωστός μας από ντόπιες εγγραφές των Million Hollers, των Meating for Business, της Μαρίας Θωίδου κ.ά.).
Το πρώτο κομμάτι του δίσκου αποκαλείται “The call” και διαρκεί 9:20. Είναι σύνθεση του Λ.Πασιά, έντονη, με afro δυναμική και με συνεχές πύρινο σόλο, στην αρχή, στο άλτο σαξόφωνο, από τον James Wylie. Θα ακολουθήσει ο πιανίστας, στο ίδιο μοτίβο, πριν παραχωρήσει την θέση του στο κοντραμπασίστα – και όλα αυτά πριν από την τελική επαναφορά, σ’ ένα track αρκετά groovy γενικώς και... ό,τι πρέπει για άνοιγμα.
Δεύτερο στη σειρά το “OdesSea”. Και αυτό σύνθεση του Λ. Πασιά, και αυτό με το σοπράνο σαξόφωνο του Nicolas Masson στην αρχή να παίρνει μερικά μέτρα, και με το πιάνο να ακολουθεί σ’ έναν πολύ ιδιότυπο κρουστό ρόλο. Μάλιστα, στη συνέχεια, το κομμάτι μετατρέπεται ουσιαστικά σε μια ρυθμική καταιγίδα, με μπάσο, ντραμς και πιάνο να δημιουργούν ένα συναρπαστικό rhythm section, πριν την τελική μελωδική εκτόνωση.
Η Side A θα ολοκληρωθεί με το “Afromacedonian dance”, σύνθεση του Β. Βραχνού, που επιχειρεί να συνδυάσει εγχώρια φολκλορικά μελωδικά στοιχεία (στο άλτο ξανά ο Wylie) με περισσότερο ελεύθερες ρυθμικές προσμείξεις, με το αποτέλεσμα να είναι, τελικώς, εκείνο που πρέπει.
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το “Sand”, σύνθεση του Β. Βραχνού με το τενόρο του Masson να πρωταγωνιστεί, μαζί, φυσικά, με το πιάνο του Πασιά. Αργό blues, που ανεβαίνει στην πορεία σε ένταση, με έντονη κινητικότητα «από κάτω», κάποια στιγμή αποκτά ακόμη πιο έντονα «νοσταλγικά» χαρακτηριστικά (κάπως σαν της αιθιοπικής tezeta).
Το “Indian dream” (κι αυτό σύνθεση του Β. Βραχνού) είναι μπαλάντα, με το άλτο του Wylie να μελωδεί λιτά, χαμηλά, αλλά παθιασμένα, και με τα υπόλοιπα όργανα να συνοδεύουν σαν από απόσταση. Στα τελευταία δύο λεπτά η σύνθεση ανεβαίνει σε ένταση, με τα ντραμς να γεμίζουν συνεχώς και με το άλτο να πρωταγωνιστεί και πάλι σ’ αυτήν την... ανατροπή. Ωραία σύνθεση.
Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το “Lullaby”, σύνθεση του Λ. Πασιά, ένα ακόμη λιτό track, ήσυχο και νωχελικό, με πολύ ωραία μελωδική εξιστόρηση.
Ένα απλό και ουσιαστικό άλμπουμ είναι το “OdesSea”, του Yako Trio. Αυτό κρατάμε.
Επαφή: https://fwfrecords.bandcamp.com/album/yako-trio-odessea
[defkaz PRODUCTIONS, 2022]
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, εδώ, για τον Milcho Leviev, μία μεγάλη μορφή της jazz, με καριέρα τεράστια, που ξεκινά στα χρόνια του ’60, στην Βουλγαρία (ας θυμηθούμε τους περίφημους Jazz Focus 65) και που θα συνεχιζόταν μετά βαΐων και κλάδων, λίγο αργότερα, στις ΗΠΑ (συνεργασίες με Don Ellis, Billy Cobham, Art Pepper, Roy Haynes, Airto Moreira, Al Jarreau κ.ά.).
Ο Milcho Leviev, που είχε αναπτύξει δεσμούς και με την χώρα μας, από ένα σημείο και μετά, παίζοντας «ζωντανά» και ηχογραφώντας δίσκους και με έλληνες καλλιτέχνες (Βίκυ Αλμαζίδου, Reggetiko Project…), είναι και εδώ επί των επάλξεων, σ’ αυτό το ιδιαίτερο ντούο του με τον κοντραμπασίστα Λάκη Τζήμκα (με συμμετοχές σε σημαντικά jazz και rock projects, όπως Apopsis Trio, Freecall, Trio Balkano, Μωρά στη Φωτιά κ.λπ. και με ακμαία δισκογραφία), ένα ντούο που περιλαμβάνει συνθέσεις αμφοτέρων.
Leviev και Τζήμκας γνωρίζονταν, όπως διαβάζουμε, από το 2002, όταν ο βούλγαρος μουσικός είχε ταξιδέψει από το Λος Άντζελες, για να εμφανιστεί στην χώρα μας μαζί με την τραγουδίστρια Βίκυ Αλμαζίδου και την Magic Road Big Band (μέλος της οποίας ήταν και ο Τζήμκας). Από ’κει, εξάλλου, θα ξεκινούσε η φιλία, ανάμεσα στους δύο μουσικούς, η οποία θα κρατούσε μέχρι τον Οκτώβριο του 2019, όταν ο Milcho Leviev θα έφευγε από την ζωή.
Σ’ αυτές, λοιπόν, τις κοινές εγγραφές, που συγκεντρώνονται κάτω από τον τίτλο “Conversations from the Past” και που περικλείονται σ’ ένα ωραίο triple folded φάκελο, με ζωγραφιά του Χρήστου Γερμένογλου στο εξώφυλλο, ο Leviev κατ’ αρχάς θυμάται συνθέσεις του από το παρελθόν, όπως την “Monday morning” (γνωστή από την εποχή των Jazz Focus 65) και την “Morning mystery” (που την ακούμε σε δύο takes, με το πρώτο εξ αυτών να είναι καταπληκτικό!), με τον Λάκη Τζήμκα να μας υπενθυμίζει και αυτός το παρελθόν του, μέσω του “Different faces” π.χ. (και αυτή σε δύο takes) και με συνθέσεις σαν την “For Milcho” (επίσης σε δύο εκδοχές) να αποσαφηνίζει την συναισθηματική και αισθητική επικοινωνία του με τον βούλγαρο πιανίστα.
Σε κάθε περίπτωση, στο “Conversations from the Past” έχουμε συνθέσεις, από τις οποίες δεν λείπουν οι «περιπετειώδεις» ή και αυτοσχεδιαστικές επεκτάσεις, παρότι, και σε κάθε περίπτωση, ό,τι ακούγεται εδώ δεν παύει να είναι το αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου προγράμματος, που αναπτύσσεται επιστημονικά, αλλά καθόλου ψυχρά, ανάμεσα σε αποφασισμένα όρια.
Επαφή: https://www.facebook.com/iannis.koufaelas
https://www.lifo.gr/culture/music/10-almpoym-syghronis-ellinikis-tzaz-poy-kykloforisan-toys-teleytaioys-mines
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου