DEAD MAN’S EYES: III [Tonzonen Records, 2022]
Περίεργη ροκ μπάντα οι Dead Man’s Eyes, από την Κολωνία, με πολλές και ποικίλες αναφορές από το χθες. Το είχαμε γράψει και παλαιότερα αυτό (2018), όταν είχαμε αναφερθεί στο πρώτο long-play τους, το “Words of Prey” [Tonzonen] – και θα το πούμε και τώρα, ξανά, με αφορμή την πιο καινούρια δουλειά τους, που αποκαλείται “III” (κι ας είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη).
Για την μπάντα είναι πολύ λίγα πράγματα γνωστά, καθώς στο
άλμπουμ δεν αναγράφονται μέλη, όργανα κ.λπ. Αναγράφεται, όμως, μηχανικός ήχου-παραγωγός
(Nima Davari), όπως και... μαστεράς
(ο γνωστός μας Eroc).
Τέλος πάντων οι Γερμανοί αναπτύσσουν έναν ήχο, με πολλές sixties αναφορές και άλλες, βγαλμένες, από την αναβίωση των 80s, συνδυάζοντας pop, rock, folk και blues passages, με διάθεση γενικότερη ψυχεδελική.
Αυτό σημαίνει πως υπάρχει ψάξιμο και ανακάτεμα, σ’ ένα πρώτο επίπεδο, ώστε οι συνθέσεις να μην ακούγονται «μονόπαντα». Να μην είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, αλλά μια παλέτα από διάφορα ηχοχρώματα, που να δημιουργούν ζωηρά και καλοφτιαγμένα τραγούδια.
Έχουν ταλέντο οι Γερμανοί, και αυτό το είχαμε πει επίσης στο πιο παλαιό κείμενο – με tracks σαν τα “Take off soon” και “On the wire” αληθινά να ξεχωρίζουν.
Όμως όλο το “III” είναι ξεχωριστό, γιατί είναι αβίαστο. Αυτό είναι το πιο βασικό γνώρισμά του. Πως εξελίσσεται χωρίς προσκόμματα, χωρίς τραβήγματα.
Τα τραγούδια των Dead Man’s Eyes κυλάνε με άνεση, εννοούμε, έχουν αρχή, μέση και τέλος, καθώς είναι φτιαγμένα με τις παλαιές συνταγές και κυρίως διαθέτουν hooks, που μπορεί, ως ακροατή, να σε πιάσουν εύκολα. Κάτι από μόνο του αποφασιστικό, για την περίπτωση τούτων των ταλαντούχων Γερμανών.
Επαφή: www.tonzonen.de
DEZ DARE: Ulysses Trash [CH!MP Records, 2022]
Δεύτερο άλμπουμ για τον / τους Dez Dare, από το Brighton, μετά το περσινό “Hairline Ego Trip” [CH!MP Records, 2021], για το οποίον επίσης υπάρχει review στο blog. Λέμε για το “Ulysses Trash”, έναν ροκ δυναμίτη, που κινείται σε punk και garage δρόμους (όχι garage-punk).
Το “Ulysses Trash” είναι ένα καθαρό κοινωνικοπολιτικό άλμπουμ, με λόγια που καίνε. Τα θέματα, που απασχολούν τον / τους Dez Dare έχουν να κάνουν με τον λάθος τρόπο της ζωής μας, που τον αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα, λέγοντας ψέματα στον εαυτό μας, με τους πολιτικούς, που μπροστά... χαριεντίζονται, ενώ πίσω νομοθετούν και πράττουν την καταστροφή κ.λπ.
Ακόμη το “Ulysses Trash” περνά και κάποια οικολογικά μηνύματα, σε σχέση με την θέση μας στον κόσμο – την ενταγμένη στο μεγάλο κάδρο, που είναι η συνύπαρξή μας, με τις υπόλοιπες ζωές και το φυσικό στοιχείο.
Τέλος πάντων όλα αυτά τα ωραία κι ενδιαφέροντα βγαίνουν προς τα έξω με μία αναλόγου ποιότητας μουσική, ροκ μουσική, σκληρή ροκ μουσική, που αφήνει vibes από Stooges μέχρι Butthole Surfers και Mudhoney.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, δηλαδή φοβερό, με τις κομματάρες να διαδέχονται η μία την άλλη, σ’ ένα άλμπουμ απαράμιλλης ροκ διάθεσης, που δεν κατεβάζει τη σημαία ούτε για δευτερόλεπτο.
Επαφή: https://dezdare.bandcamp.com/album/ulysses-trash
Περίεργη ροκ μπάντα οι Dead Man’s Eyes, από την Κολωνία, με πολλές και ποικίλες αναφορές από το χθες. Το είχαμε γράψει και παλαιότερα αυτό (2018), όταν είχαμε αναφερθεί στο πρώτο long-play τους, το “Words of Prey” [Tonzonen] – και θα το πούμε και τώρα, ξανά, με αφορμή την πιο καινούρια δουλειά τους, που αποκαλείται “III” (κι ας είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη).
Τέλος πάντων οι Γερμανοί αναπτύσσουν έναν ήχο, με πολλές sixties αναφορές και άλλες, βγαλμένες, από την αναβίωση των 80s, συνδυάζοντας pop, rock, folk και blues passages, με διάθεση γενικότερη ψυχεδελική.
Αυτό σημαίνει πως υπάρχει ψάξιμο και ανακάτεμα, σ’ ένα πρώτο επίπεδο, ώστε οι συνθέσεις να μην ακούγονται «μονόπαντα». Να μην είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, αλλά μια παλέτα από διάφορα ηχοχρώματα, που να δημιουργούν ζωηρά και καλοφτιαγμένα τραγούδια.
Έχουν ταλέντο οι Γερμανοί, και αυτό το είχαμε πει επίσης στο πιο παλαιό κείμενο – με tracks σαν τα “Take off soon” και “On the wire” αληθινά να ξεχωρίζουν.
Όμως όλο το “III” είναι ξεχωριστό, γιατί είναι αβίαστο. Αυτό είναι το πιο βασικό γνώρισμά του. Πως εξελίσσεται χωρίς προσκόμματα, χωρίς τραβήγματα.
Τα τραγούδια των Dead Man’s Eyes κυλάνε με άνεση, εννοούμε, έχουν αρχή, μέση και τέλος, καθώς είναι φτιαγμένα με τις παλαιές συνταγές και κυρίως διαθέτουν hooks, που μπορεί, ως ακροατή, να σε πιάσουν εύκολα. Κάτι από μόνο του αποφασιστικό, για την περίπτωση τούτων των ταλαντούχων Γερμανών.
Επαφή: www.tonzonen.de
Δεύτερο άλμπουμ για τον / τους Dez Dare, από το Brighton, μετά το περσινό “Hairline Ego Trip” [CH!MP Records, 2021], για το οποίον επίσης υπάρχει review στο blog. Λέμε για το “Ulysses Trash”, έναν ροκ δυναμίτη, που κινείται σε punk και garage δρόμους (όχι garage-punk).
Το “Ulysses Trash” είναι ένα καθαρό κοινωνικοπολιτικό άλμπουμ, με λόγια που καίνε. Τα θέματα, που απασχολούν τον / τους Dez Dare έχουν να κάνουν με τον λάθος τρόπο της ζωής μας, που τον αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα, λέγοντας ψέματα στον εαυτό μας, με τους πολιτικούς, που μπροστά... χαριεντίζονται, ενώ πίσω νομοθετούν και πράττουν την καταστροφή κ.λπ.
Ακόμη το “Ulysses Trash” περνά και κάποια οικολογικά μηνύματα, σε σχέση με την θέση μας στον κόσμο – την ενταγμένη στο μεγάλο κάδρο, που είναι η συνύπαρξή μας, με τις υπόλοιπες ζωές και το φυσικό στοιχείο.
Τέλος πάντων όλα αυτά τα ωραία κι ενδιαφέροντα βγαίνουν προς τα έξω με μία αναλόγου ποιότητας μουσική, ροκ μουσική, σκληρή ροκ μουσική, που αφήνει vibes από Stooges μέχρι Butthole Surfers και Mudhoney.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, δηλαδή φοβερό, με τις κομματάρες να διαδέχονται η μία την άλλη, σ’ ένα άλμπουμ απαράμιλλης ροκ διάθεσης, που δεν κατεβάζει τη σημαία ούτε για δευτερόλεπτο.
Επαφή: https://dezdare.bandcamp.com/album/ulysses-trash
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου