ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 451

1/7/2022
Μουσική, λόγια, ερμηνεία Κώστας Χατζής. Για blues πρόκειται...

Πόσες φορές θα το πούμε πως ο Χατζής είναι πολύ σπουδαίος, και πως δεν του έχουν αποδοθεί, όπως και όσο πρέπει, τα δέοντα...
https://www.youtube.com/watch?v=9i_63XPte4s

1/7/2022
«Η Τουρκία έχει κάποια εύλογα δίκια, όταν την απασχολεί το ζήτημα της τρομοκρατίας, η οποία εκπορεύεται από κουρδικές οργανώσεις. Έχει πληρώσει βαρύ τίμημα η Τουρκία από τέτοιες τρομοκρατικές δράσεις. Νομίζω ότι αυτό δεν έχουμε καμία δυσκολία να το αναγνωρίσουμε».
[Κυρ. Μητσοτάκης]
Μ@λακία του Ερντογάν, που δεν μιλάει με τον Μητσοτάκη. Δεν θα βρει καλύτερο υποστηρικτή, σε όσα τον απασχολούν. Μπορεί να του αναγνωρίσει κι άλλα δίκια ο Κυριάκος...

30/6/2022
Γιάννης Ρίτσος. Σταθερή αξία...

30/6/2022
Έχουμε ξαναγράψει πως ο Ηλίας Νικολακόπουλος (RIP), 19χρονο παιδί, είχε υπογράψει με ψευδώνυμο, ως Ηλίας Καρράς, κι είχε δημοσιεύσει ένα πολύ καλό κείμενο για το πολιτικοποιημένο folk, τον Bob Dylan, την Joan Baez κ.λπ., στο φοιτητικό περιοδικό της Αριστεράς «Πανσπουδαστική» (τεύχος #50, Φεβρουάριος 1966). Το κείμενο εκείνο δεν ήταν απλά πολύ καλό για την εποχή του, είναι πολύ καλό και για σήμερα.
Κρίμα... καθώς δεν συνέχισε να γράφει για μουσικά θέματα ο Ηλίας Νικολακόπουλος. Κρίμα... καθώς, για πολλά χρόνια, είχαν περιπέσει αυτά στους «εγκυκλοπαιδιστές» και τους «χιτάκηδες»...
(ένα απόσπασμα, το οποίο έχουμε ξαναδημοσιεύσει)

«Μια νέα σελίδα στην Ιστορία της Αμερικής / Τη γράφουν φοιτητές και λαϊκοί τραγουδιστές / ΤΡΑΓΟΥΔΙ ένα καινούριο όπλο / μα ποιος είσθε MISTER BOB DYLAN»
«Το τραγούδι είναι πάντα όπλο στα χέρια ενός λαού που προσπαθεί να γνωρίσει τον εαυτό του συνειδητοποιώντας τη δύναμή του. Γι’ αυτό σε μια εποχή όπου οι διανοούμενοι, οι φοιτητές και οι εργάτες αδελφωμένοι ξαναβάζουν από την αρχή όλα τα κοινωνικά προβλήματα, είναι φυσικό το τραγούδι να χρησιμοποιείται σαν αποτελεσματικό εκφραστικό μέσο αυτής της προσπάθειας.
Έτσι βλέπουμε να αναπτύσσεται ένα νέο κύμα συνθετών και τραγουδιστών, που μέσα από τα τραγούδια τους ζητάνε να εκφράσουν την αντίθεσή τους προς ένα κόσμο που φεύγει και την πίστη τους σ’ έναν κόσμο που έρχεται. Όπως οι λαϊκοί τραγουδιστές στις ΗΠΑ (Dylan, Baez κ.ά.), ο Donovan στην Αγγλία, ο Perry Friedman στη Δυτική Γερμανία (σ.σ. ήταν Καναδός, είχε μετακομίσει στη Ανατολική Γερμανία το 1959, αλλά έβγαζε δίσκους και στις δύο Γερμανίες), ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής κ.ά. στην Ελλάδα, και τόσοι άλλοι άγνωστοί μας σε διάφορες χώρες, γιατί κανένα μέσο μαζικής προβολής δεν θέλησε ποτέ να τους κάνει γνωστούς.(...)
27 Νοεμβρίου (σ.σ. 1965, αναφορά στη μεγάλη αντιπολεμική διαδήλωση στην Washington D.C.): δεκάδες χιλιάδες αμερικανών διαδηλωτών στην Ουάσιγκτον για την ειρήνη στο Βιετνάμ. Καθηγητές πανεπιστημίων, φοιτητές, εργάτες, λογοτέχνες, καλλιτέχνες και νέοι τραγουδιστές με κιθάρες, που την ύπαρξη και την σπουδαιότητά τους μόλις τώρα αρχίζουμε να αισθανόμαστε. Τους μισούν, τους σαρκάζουν για τα μακριά τους μαλλιά, τους κατηγορούν ότι είναι μολυσμένοι. Τους ονομάζουν beatniks (περιφρονητικά), peaceniks (πολύ περιφρονητικά) και vietniks (πάρα πολύ περιφρονητικά). Παρ’ όλα αυτά ο αριθμός τους καθημερινά αυξάνει. Συχνά αυτοσχεδιάζουν κείμενα ειρωνικά, κατακρίνοντας τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την ελεύθερη επιχείρηση και την ατομική βόμβα. Αρχηγός τους είναι ο Μπομπ Ντύλαν (23 χρονών) το αγόρι που κατέκτησε σε δυο βδομάδες την Αγγλία των Μπητλς και των Ρόλλιγκ Στόουνς, τραγουδώντας μέσα στο επιβλητικό Άλμπερτ Χωλ του Λονδίνου την μπαλάντα του “Οι καιροί αλλάζουν”.(...)».

30/6/2022
>>Γιάννης Μπέζος: «Ο Βασίλης Τσιτσάνης επειδή τον έχω γνωρίσει, σας βεβαιώ ότι ήταν ο πιο σνομπ άνθρωπος που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Δεν τον πλησίαζες, ήταν λαϊκός όμως.<<
Ένας λαϊκός άνθρωπος μπορεί να γίνει σνομπ μόνο με τα "ψώνια". Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση.

29/6/2022
Τώρα θα τους μαζεύουνε και θα τους στέλνουν πεσκέσι στον Τούρκο. Σουηδοί σε κατάσταση αισχύνης. Gulîstan Perwer “Dinya Zor Ciwan e” (synth folk, Kurdistan / Sweden 1987)…
https://www.youtube.com/watch?v=DQchySmy2PM

29/6/2022
Απλώνεται σαν την λέπρα, σαν την ευλογιά, σαν τον κόβιντ... Ενώ είχε ξεκινήσει σαν βορειο-ατλαντικό «αμυντικό» σύμφωνο, απορρόφησε από την αρχή κάτι εξαθλιωμένες μπανανίες (βλ. Ελλάδα και Τουρκία), που δεν είχαν ουδεμία σχέση με τον Βόρειο Ατλαντικό, ενώ την τελευταία 30ετία κατασπαράζει, την μία μετά την άλλη, τις χώρες της ανατολικής και βορειοανατολικής Ευρώπης. Κατά τα λοιπά δεν αποκλείεται να το δούμε, οσονούπω, να επεκτείνει τη δολοφονική του δράση προς Καύκασο, Κασπία κ.λπ. Μια... Eurovision του εγκλήματος.