Το τριήμερο Παρασκευή-Κυριακή, 8-10 Οκτωβρίου 2021,
διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη το Open Jazz Festival. Εμψυχωτές του ο αείμνηστος
ντράμερ Χρήστος Γερμένογλου, ο Κώστας Μακρυγιαννάκης και ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Την πρώτη ημέρα εκείνου του τριημέρου, με βάση το πρόγραμμα, θα εμφανιζόταν
στην σκηνή τής Αποθήκης Δ, του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, ο
πιανίστας-αυτοσχεδιαστής Σάκης Παπαδημητρίου… και κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία
μας.
Ζωντανά ηχογραφημένος, λοιπόν, σ’ εκείνο το event, ο Σάκης Παπαδημητρίου (Sakis Papadimitriou) βλέπει, τώρα, ένα ακόμη σόλο πιάνο άλμπουμ του στην αγορά – ένα πολύ περιποιημένο εικαστικώς CD, που αποκαλείται “Something There” [defkaz PRODUCTIONS, 2022].
Η ιστορία του Σάκη Παπαδημητρίου χάνεται στα χρόνια, στις δεκαετίες
–γνωστό τοις πάσι– και γι’ αυτή την ιστορία έχουμε γράψει πολλές φορές εδώ στο blog, καθώς έχουμε αναφερθεί
διεξοδικώς και στα πεπραγμένα του στα sixties, όπως και σε εγγραφές του, πριν από την πρώτη εμφάνισή
του στο βινύλιο, μέσω του ιστορικού LP «Αυτοσχεδιάζοντας στου Μπαράκου»
(1980) (μαζί με τον σαξοφωνίστα-κλαρινίστα Φλώρο Φλωρίδη). Έχουμε καλύψει
επαρκώς, εννοούμε, ακόμη και τα «άγνωστα» χρόνια του Σάκη Παπαδημητρίου.
Με ενδιαφέροντα ποικίλα (πέραν των μουσικών), όπως λογοτεχνικά, εικαστικά , κινηματογραφικά, θεατρικά κ.λπ., ο Σάκης Παπαδημητρίου έχει συνδέσει με τον δικό του τρόπο την jazz, με όλα τα επιμέρους ενδιαφέροντά του, τόσο στα σχετικά κείμενά του στο περιοδικό Jazz & Τζαζ και αλλού, όσο και στα βιβλία του, οπωσδήποτε στις παραστάσεις και βεβαίως στην δισκογραφία του.
Έτσι, λογοτεχνικές αναφορές υπάρχουν και στο “Something There”, σχετικές με τον θεατρικό συγγραφέα κ.λπ. Samuel Beckett, στο φερώνυμο track, όπως υπάρχουν και εικαστικές, φιλοσοφικές και μουσικές αναφορές, που αφορούν στον ζωγράφο κ.λπ. Georges Braque, στον φυσικό φιλόσοφο Ηράκλειτο, στις Μούσες, στον συνθέτη-πιανίστα Erik Satie και στον συνθέτη, αυτοσχεδιαστή, σοπρανίστα Steve Lacy.
Έτσι, σχεδόν αυτομάτως, οι ηχογραφήσεις στο “Something There”, αποκτούν άλλο νόημα, ακούγονται αλλιώς, ενταγμένες μέσα σε τούτα τα ευρύτερα πλαίσια, τα οποία έχει τον τρόπο να διαμορφώνει έκπαλαι ο Σάκης Παπαδημητρίου, υποβάλλοντας με τα παιξίματά του συγκεκριμένες ατμόσφαιρες.
Όπως διαβάζουμε σ’ ένα κείμενο, που έφθασε στο μέηλ μας, γραμμένο από τον ίδιον:
«Είχαν περάσει σχεδόν δύο χρόνια αποχής. Ο βασικός λόγος ήταν φυσικά η πανδημία, αλλά υπήρχε και ένας δεύτερος, μία περίοδος οκτώ μηνών που δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το αριστερό μου χέρι λόγω κατάγματος στον ώμο. Κι όμως, 21 Οκτωβρίου 2021 (σ.σ. άλλη ημερομηνία αναφέρεται στο CD) έπαιξα σόλο στις εκδηλώσεις Open Jazz των Δημητρίων. Σε μια από τις παλιές αποθήκες του Λιμένος Θεσσαλονίκης, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε κινηματογραφικές αίθουσες… απέναντι ακριβώς από το Λιμεναρχείο που είχα υπηρετήσει τρία καλοκαίρια. Η προσωπική υπερένταση, συν το περιβάλλον, συν το φορτισμένο κοινό φαίνεται ότι δημιούργησαν τις καλύτερες συνθήκες από την αρχή ως το τέλος. Έφυγα ζαλισμένος, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω τι συνέβη. Το άλλο πρωί μου τηλεφώνησε ο Γιάννης Κουφαελάς, φίλος και παραγωγός δίσκων, και μου είπε κάτι που δεν ξεχνώ... “δεν ησύχασα όλη τη νύχτα”. Και στη συνέχεια δήλωσε την απόφαση του να εκδώσει την ηχογράφηση».
Και πολύ καλώς συνέβη, γιατί το “Something There” είναι ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον CD του 82χρονου πλέον Σάκη Παπαδημητρίου, ο οποίος για μιαν ακόμη φορά (στην δισκογραφία) ακούγεται καθηλωτικός, με πλήρη συνείδηση του χρόνου (προφανώς και του χώρου), διαμορφώνοντας ένα σετ ποικίλο, με χρήση του πιάνου «ειδική», όπως λίγοι στην Ελλάδα γνωρίζουν να κάνουν, κρατώντας σε, ως ακροατή πάντα σε εγρήγορση, με τις συνεχείς εναλλαγές, το σπινθηροβόλο παίξιμο (ο Satie το απαιτεί, τουλάχιστον στο «δικό του» track “Vexations minus and plus”), τις εκκωφαντικές αποκλίσεις της αρχής και την υπέροχη μελωδική προσέγγιση στο “Meta-ancient” (με το πιάνο να ακούγεται, ανά στιγμές, σαν σαντούρι – το παίξιμο, δηλαδή, διαθέτει μια «κρουστότητα»), την ουσία της αυτοσχεδιαστικής λειτουργίας στο “Heraklitus: The alibi of the improviser”, την αφηγηματική περικύκλωση στο “Something there” και την improv-jazz ολοκλήρωση στο “With age, art and life become one”, από το τρίτο λεπτό και μέχρι το τέλος.
Φανταστικό το κλείσιμο και έξοχο το άλμπουμ γενικότερα!
Επαφή: https://www.facebook.com/iannis.koufaelas, τηλ: 6944-166384
Ζωντανά ηχογραφημένος, λοιπόν, σ’ εκείνο το event, ο Σάκης Παπαδημητρίου (Sakis Papadimitriou) βλέπει, τώρα, ένα ακόμη σόλο πιάνο άλμπουμ του στην αγορά – ένα πολύ περιποιημένο εικαστικώς CD, που αποκαλείται “Something There” [defkaz PRODUCTIONS, 2022].
Με ενδιαφέροντα ποικίλα (πέραν των μουσικών), όπως λογοτεχνικά, εικαστικά , κινηματογραφικά, θεατρικά κ.λπ., ο Σάκης Παπαδημητρίου έχει συνδέσει με τον δικό του τρόπο την jazz, με όλα τα επιμέρους ενδιαφέροντά του, τόσο στα σχετικά κείμενά του στο περιοδικό Jazz & Τζαζ και αλλού, όσο και στα βιβλία του, οπωσδήποτε στις παραστάσεις και βεβαίως στην δισκογραφία του.
Έτσι, λογοτεχνικές αναφορές υπάρχουν και στο “Something There”, σχετικές με τον θεατρικό συγγραφέα κ.λπ. Samuel Beckett, στο φερώνυμο track, όπως υπάρχουν και εικαστικές, φιλοσοφικές και μουσικές αναφορές, που αφορούν στον ζωγράφο κ.λπ. Georges Braque, στον φυσικό φιλόσοφο Ηράκλειτο, στις Μούσες, στον συνθέτη-πιανίστα Erik Satie και στον συνθέτη, αυτοσχεδιαστή, σοπρανίστα Steve Lacy.
Έτσι, σχεδόν αυτομάτως, οι ηχογραφήσεις στο “Something There”, αποκτούν άλλο νόημα, ακούγονται αλλιώς, ενταγμένες μέσα σε τούτα τα ευρύτερα πλαίσια, τα οποία έχει τον τρόπο να διαμορφώνει έκπαλαι ο Σάκης Παπαδημητρίου, υποβάλλοντας με τα παιξίματά του συγκεκριμένες ατμόσφαιρες.
Όπως διαβάζουμε σ’ ένα κείμενο, που έφθασε στο μέηλ μας, γραμμένο από τον ίδιον:
«Είχαν περάσει σχεδόν δύο χρόνια αποχής. Ο βασικός λόγος ήταν φυσικά η πανδημία, αλλά υπήρχε και ένας δεύτερος, μία περίοδος οκτώ μηνών που δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το αριστερό μου χέρι λόγω κατάγματος στον ώμο. Κι όμως, 21 Οκτωβρίου 2021 (σ.σ. άλλη ημερομηνία αναφέρεται στο CD) έπαιξα σόλο στις εκδηλώσεις Open Jazz των Δημητρίων. Σε μια από τις παλιές αποθήκες του Λιμένος Θεσσαλονίκης, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε κινηματογραφικές αίθουσες… απέναντι ακριβώς από το Λιμεναρχείο που είχα υπηρετήσει τρία καλοκαίρια. Η προσωπική υπερένταση, συν το περιβάλλον, συν το φορτισμένο κοινό φαίνεται ότι δημιούργησαν τις καλύτερες συνθήκες από την αρχή ως το τέλος. Έφυγα ζαλισμένος, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω τι συνέβη. Το άλλο πρωί μου τηλεφώνησε ο Γιάννης Κουφαελάς, φίλος και παραγωγός δίσκων, και μου είπε κάτι που δεν ξεχνώ... “δεν ησύχασα όλη τη νύχτα”. Και στη συνέχεια δήλωσε την απόφαση του να εκδώσει την ηχογράφηση».
Και πολύ καλώς συνέβη, γιατί το “Something There” είναι ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον CD του 82χρονου πλέον Σάκη Παπαδημητρίου, ο οποίος για μιαν ακόμη φορά (στην δισκογραφία) ακούγεται καθηλωτικός, με πλήρη συνείδηση του χρόνου (προφανώς και του χώρου), διαμορφώνοντας ένα σετ ποικίλο, με χρήση του πιάνου «ειδική», όπως λίγοι στην Ελλάδα γνωρίζουν να κάνουν, κρατώντας σε, ως ακροατή πάντα σε εγρήγορση, με τις συνεχείς εναλλαγές, το σπινθηροβόλο παίξιμο (ο Satie το απαιτεί, τουλάχιστον στο «δικό του» track “Vexations minus and plus”), τις εκκωφαντικές αποκλίσεις της αρχής και την υπέροχη μελωδική προσέγγιση στο “Meta-ancient” (με το πιάνο να ακούγεται, ανά στιγμές, σαν σαντούρι – το παίξιμο, δηλαδή, διαθέτει μια «κρουστότητα»), την ουσία της αυτοσχεδιαστικής λειτουργίας στο “Heraklitus: The alibi of the improviser”, την αφηγηματική περικύκλωση στο “Something there” και την improv-jazz ολοκλήρωση στο “With age, art and life become one”, από το τρίτο λεπτό και μέχρι το τέλος.
Φανταστικό το κλείσιμο και έξοχο το άλμπουμ γενικότερα!
Επαφή: https://www.facebook.com/iannis.koufaelas, τηλ: 6944-166384
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου