GLENN DICKSON ο αμερικανός κλαρινίστας ερμηνεύει μουσικές με επιρροές από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο

Γνωστός αμερικανός κλαρινίστας, με κάμποσα άλμπουμ στην κατοχή του από τα χρόνια του ’90 ήδη, βασικά με τα σχήματα Shirim και Naftule’s Dream (σε labels όπως Tzadik, Rykodisc κ.λπ.), ο Glenn Dickson έχει τώρα το πρώτο σόλο CD του, που αποκαλείται “Wider Than the Sky” (2022).
Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε ωραίο all paper gatefold sleeve, από τις Naftule’s Dream Recordings (είναι μόλις το τέταρτο νούμερo της ετικέτας), εκεί όπου είχε τυπωθεί και το τελευταίο έως ώρας άλμπουμ των Naftule’s Dream, υπό τον τίτλο “Blood”, το 2016 (υπάρχει review στο blog)

Στο “Wider Than the Sky”, που είναι ηχογραφημένο σε δύο sessions, τον Αύγουστο του 2021, στο Medford της Μασαχουσέτης, ο Glenn Dickson στέκεται μόνος του απέναντι στα μικρόφωνα, παίζοντας το κλαρίνο του, χειριζόμενος, επίσης, live electronics (βασικά λούπες).

Το αποτέλεσμα, και ας το πούμε από τώρα, είναι αντάξιο της πορείας του καλού μουσικού, σε πάλκα και στούντιο, τα τελευταία 30 plus χρόνια. Είναι αντάξιο των προσπαθειών, εννοούμε, ενός Αμερικάνου, να ερμηνεύσει μουσικές πολύ κοντινές προς εμάς, βαλκανικές και της Ανατολικής Μεσογείου, εν γένει, μ’ έναν τρόπο, που να μην «προσβάλλει» κανέναν (έτσι φρονούμε). Ούτε εκείνους που θέλουν να εμφανίζονται ως καθαρολόγοι, ούτε τους άλλους, που επιζητούν από τα fusions μελέτη και «τιμιότητα».
Ο Glenn Dickson ως κλαρινίστας δεν είναι τυχαίος. Έχει σπουδάσει, έχει μελετήσει, έχει ακούσει και έχει εντρυφήσει σε τεχνικές, ώστε να μπορεί να αποδώσει με τον δικό του αποδεκτό τρόπο klezmer music ας πούμε, ηπειρώτικα δημοτικά, ρουμανικές ντόινες κ.λπ. Τον ξέρει τον χώρο, τον έχει πλησιάσει με σεβασμό, αλλά και με τόλμη και, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, μπορεί να τον αναπαραστήσει σε μοναχικές sessions – με ελάχιστες περαιτέρω ευκολίες. 

Βασικά, ό,τι ακούμε στο “Wider Than the Sky” είναι γραμμένο σε πραγματικό χρόνο, χωρίς εκ των υστέρων overdubs, επεξεργασίες, στουντιακές επεμβάσεις κ.λπ.
Αυτό, καθώς ακούς το άλμπουμ να εξελίσσεται, σού φαίνεται κάπως, αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια, καθώς το όποιο ηλεκτρονικό μανιπουλάρισμα φθάνει στ’ αυτιά μας είναι «ζωντανό» και ηχογραφείται ακριβώς την ώρα που συμβαίνει.
Η εισαγωγή στο άλμπουμ, με το “Introit”, μας βάζει αμέσως στο κλίμα – αφού οι επιρροές του Glenn Dickson, εδώ, από τον Τάσο Χαλκιά και το ηπειρώτικο μοιρολόι είναι προφανείς, μα και ωραία αφομοιωμένες στα φυσήματα και τον μελωδικό του διάκοσμο (εγγραφή, που διαθέτει και ηλεκτρονικό ίσο).
Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης το 13λεπτο “Memories lost”, ένα μακρύ track, κάπως βαρύ έως και θλιμμένο, με συνεχείς μελωδικές περιπτύξεις και με έντονο και συνεχή ηλεκτρονικό background, που του δίνει μία ambient διάσταση.
Αντιθέτως, το “Pursuing winds” είναι περισσότερο improv και πειραματικό, με πολύ έντονη επίσης ηλεκτρονική διαστρωμάτωση, πριν καταλήξει προς κάτι μυστηριακό και ανεπαίσθητο.
Ιδιόμορφο, επίσης, είναι και το τελευταίο, φερώνυμο, track του δίσκου, μια 16λεπτη σύνθεση, που αναπτύσσεται και «ξεκλειδώνει» αργά, με το κλαρίνο να γυροφέρνει, συνεχώς, folk μελωδίες και με τα ηλεκτρονικά να κρατάνε μια σταθερή ηχητική στάθμη, αποτελούμενη από ένα είδος ελαφρού drone και του ανατροφοδοτούμενου κλαρίνου. Πολύ ενδιαφέρον.
Γενικώς το “Wider Than the Sky” του Glenn Dickson είναι πολύ ενδιαφέρον. Δεν είναι εύκολο ένα κλαρίνο και λίγες λούπες να σε κρατούν σε εγρήγορση, ως ακροατή, για πάνω από μια ώρα.
Επαφή: www.glenndicksonmusic.com