Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022

το βιβλίο του Χριστόφορου Κάσδαγλη για «Το Βρώμικο Ψωμί» του Διονύση Σαββόπουλου – μια κριτική παρουσίαση ενός μουσικού βιβλίου της σειράς «33 1/3» των εκδόσεων οξ υ

Πριν από λίγο καιρό εμφανίστηκαν στα βιβλιοπωλεία μερικά μουσικά βιβλία μικρού σχήματος (16,3 Χ 11,8) από τις εκδόσεις οξ υ. Τα βιβλία αυτά ανήκουν σε μια σειρά, που αποκαλείται «33 1/3» και στην οποίαν «αναλύονται» δίσκοι βινυλίου LP, που γυρίζουν φυσικά στις 33 και 1/3 στροφές και οι οποίοι έπαιξαν κάποιο ρόλο σε ό,τι ονομάζεται «ποπ & ροκ κουλτούρα» ή και πέρα απ’ αυτήν ορισμένες φορές.
Σε πρώτη φάση τυπώθηκαν δεκατρία τέτοια βιβλία, που αφορούν στα εξής άλμπουμ: Bob DylanHighway 61 Revisited”, Joy DivisionUnknown Pleasures”, Led ZeppelinIV”, The BeatlesLet it Be”, Beach BoysPet Sounds”, MetallicaMetallica”, Μαρία Κάλλας “Lyric and Coloratura Arias”, Tom WaitsSwordfishtrombones”, Pink FloydThe Piper at The Gates of Dawn”, Nine Inch NailsPretty Hate Machine”, PixiesDoolittle”, Μάνος Χατζιδάκις «Ο Μεγάλος Ερωτικός» και Διονύσης Σαββόπουλος «Βρώμικο Ψωμί».
Όπως βλέπουμε από αυτά τα δεκατρία βιβλία τα έντεκα αφορούν σε ξένους δίσκους, ενώ δύο αφορούν σε ελληνικούς. Εκείνα των ξένων δίσκων είναι γραμμένα από ξένους συγγραφείς, άρα εδώ μας έρχονται ως μεταφρασμένα, ενώ τα δύο, που ασχολούνται με τα ελληνικά άλμπουμ του Μ. Χατζιδάκι και του Δ. Σαββόπουλου, είναι γραμμένα από Έλληνες.
Η σειρά, φυσικά, εμφανίστηκε κατά πρώτον στο εξωτερικό. Τα πρώτα βιβλία κυκλοφόρησαν το 2003, από τις εκδόσεις Continuum (Λονδίνο, Νέα Υόρκη) και αργότερα από τις εκδόσεις Bloomsbury (Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Νέο Δελχί, Σίδνεϊ), ενώ μέχρι σήμερα έχουν τυπωθεί στη βασική σειρά περισσότεροι από 160 τίτλοι!
Οπωσδήποτε πολλοί απ’ αυτούς τους δίσκους έχουν ενδιαφέρον και κάθε αναγνώστης θα διαλέξει εκείνους τους τίτλους βιβλίων που «του πάνε» περισσότερο, όμως εμείς θα πούμε πως, ίσως-ίσως, ακόμη πιο μεγάλο ενδιαφέρον να έχουν τα βιβλία, που τυπώνονται, στο πλαίσιο της σειράς, στις διάφορες χώρες (έξω από Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ) και που αφορούν σε τοπικούς δίσκους (ιαπωνικούς, βραζιλιάνικους, βουλγάρικους, πολωνικούς κ.λπ.).
Πολύ θα θέλαμε, για παράδειγμα, να δούμε και στα ελληνικά το βιβλίο για το LP “Niemen Enigmatic” (1970) του Πολωνού Czesław Niemen ή το βιβλίο για το LP “Refazenda” (1975) του Βραζιλιάνου Gilberto Gil, αλλά αυτό είναι κομμάτι δύσκολο να γίνει, γιατί οι τίτλοι (και οι καλλιτέχνες) δεν ήταν ποτέ εμπορικοί στην Ελλάδα – όμως ok, το ξεπερνάμε...
Πρέπει να πούμε, επίσης, πως αυτά τα μουσικά βιβλία τσέπης της σειράς 33 1/3, ως ιδέα, δεν εμφανίστηκαν στα 00s. Τέτοια μουσικά βιβλία μικρού σχήματος τύπωναν οι Γάλλοι ήδη από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.
Λέμε για τα καταπληκτικά βιβλία της σειράς “poésie et chansons” των Editions Pierre Seghers στα σίξτις, που πέραν από ποιητές (Paul Elyard, Aragon, F.G. Lorca, Arthur Rimbaud, Pablo Neruda, Bertold Brecht, Emily Dickinson, Dylan Thomas, Georg Trakl, Constantin Cavafy, Langston Hughes κ.ά.) ανθολογούσαν και τροβαδούρους (Georges Brassens, Charles Aznavour, Jacques Brel, Charles Trenet κ.ά.) και βεβαίως για τα βιβλία τής επίσης έξοχης σειράς “Rock & Folk” των εκδόσεων Albin Michel στα σέβεντις, με τίτλους Les Beatles, Les Rolling Stones, Magma, Le Rock Anglais, La Chanson Brettone, Jim Morrison au-delà des Doors, Leonard Cohen, Theodorakis κ.ά. Οι διαστάσεις αυτών των τελευταίων βιβλίων ήταν 16,5 Χ 13,5 (περίπου, δηλαδή, όσο και της σειράς «33 1/3», που είναι 16,3 Χ 11,8)
Θα πρέπει να σημειώσουμε από την αρχή πως η ιδέα τού να γράφεται ένα βιβλίο για ένα δίσκο δεν μας βρίσκει και πολύ σύμφωνους. Δεν την θεωρούμε και τόσο καλή ιδέα.
Θα μας άρεσε περισσότερο να υπήρχε μια άλλη θεματική. Για παράδειγμα: τα δύο πρώτα άλμπουμ των Pink Floyd (δεν μπορείς να μιλάς για το ένα, χωρίς να αναφέρεσαι και στο άλλο), τα ηλεκτρικά άλμπουμ του Bob Dylan στα σίξτις, η τριλογία του Σαββόπουλου «Το Περιβόλι του Τρελλού», «Μπάλλος», «Το Βρώμικο Ψωμί» κ.ο.κ.
Το να γράφεις μόνο για ένα δίσκο κρύβει πολλούς κινδύνους – και ο βασικότερος είναι ο εξής. Να μην βγαίνει ένα... κανονικό ενδιαφέρον βιβλίο, και άρα να πρέπει να το «τραβάς» το θέμα από ’δω κι από ’κει, να το ξεχειλώνεις με άσχετα και αδιάφορα πράγματα, να το φορτώνεις με ασήμαντες λεπτομέρειες, και τελικά να αποκόβεις ένα άλμπουμ από μιαν ευρύτερη σημαντική περίοδο ενός καλλιτέχνη, δίνοντας λάθος σήμα.
Αντιλαμβάνομαι το «εμπορικό» πλάνο της σειράς «33 1/3», όμως θα πρέπει να βλέπει κανείς και πέρα απ’ αυτό.
Πάντως, για να είμαστε ακριβείς, υπάρχουν και άλμπουμ που μπορείς να τα δεις «μόνα τους» είτε γιατί οι καλλιτέχνες ή τα γκρουπ δεν κυκλοφόρησαν άλλο, είτε γιατί το πρώτο άλμπουμ ενός ονόματος μπορεί να απέχει χρονικά από το δεύτερό του, οπότε να διατηρείται μιαν αυτονομία. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι λόγοι... Τέλος πάντων...
Πρόσφατα έφθασαν στα χέρια μας τρία τέτοια βιβλία. Το “
Pink Floyd: The Piper at the Gates of Dawn” του John Eric Cavanagh (μετάφραση Αλέξης Καλοφωλιάς, πρόλογος Γιώργος Δημητρακόπουλος), το “Μαρία Κάλλας: Lyric and Coloratura Arias” της Ginger Dellenbaugh (μετάφραση Ζήσιμος Τρυφίδης, πρόλογος Λιάνα Σκουρλή) και το «Διονύσης Σαββόπουλος: Βρώμικο Ψωμί» του Χριστόφορου Κάσδαγλη (επίμετρο Ναταλί Χατζηαντωνίου).
Σ’ αυτό το κείμενο επιλέξαμε να ασχοληθούμε με το βιβλίο «Διονύσης Σαββόπουλος: Βρώμικο Ψωμί» – στο μέλλον ίσως ασχοληθούμε και με κάποιο άλλο...
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/biblio-toy-hristoforoy-kasdagli-gia-bromiko-psomi-toy-dionysi-sabbopoyloy

18 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb...

    Σαραντης Κλωναρας
    Αδερφέ μου σε σκέφτομαι συνέχεια

    Nikos Athanassakis
    οπωσδήποτε!!! Κάποια στιγμή θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να γινόταν κουβέντα και για τους ενορχηστρωτές. Οχι μόνο του Σαββόπουλου αλλά και άλλων.

    Aris Karampeazis
    Απίστευτα πράγματα όντως. Και όλα ξεκινάνε όντως από την μανία του να γράφονται βιβλία για δίσκους.

    Vassilis Serafimakis
    Μάλλον γιός τού λογοτέχνη Νίκου Κάσδαγλη, τού οποίου επειδή ήξερα λίγο το έργο έψαξα τώρα κι είδα το όνομα τού πατέρα του: Χριστόφορος.

    Μαρία Αντωνοπουλου
    ανηψιος. Γιος του Εμμανουηλ, διευθυντη του ΜΙΕΤ.

    Vassilis Serafimakis
    ευχ.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Εγώ πίστευα πάντα ότι "τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα" , είναι παπάδες, ή μάλλον καλόγεροι , και παραπέμπουν σε βυζάντιο, ορθοδοξία κλπ. Το είχα γράψει και σε ένα γράμμα στη "μουσική" απαντώντας -κάπως αυτάρεσκα- σε μια κριτική για τα "τραπεζάκια έξω", που η συντάκτρια δήλωνε σοκαρισμένη που ο σαββόπουλος από τα "παιδιά με τα μαύρα ρούχα" το είχε γυρίσει στον χομεϊνισμό.

    Vassilis Serafimakis
    "....Το «Περιβόλι του Τρελλού» με διεθνείς όρους δεν μπορείς να το περιγράψεις εύκολα."
    Ακριβώς γι'αυτό, πιστεύω κι εγώ, ότι ο όρος "Ελληνικό ροκ" είναι ο πιό ταιριαστός και συνεπής. Το γράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργος Γιαννόπουλος
      Επίσης εκεί που λέει για το σιδηρόπουλο, από σπόντα πιάνει τα μπουρμπούλια που κάνανε με τον σιδηρόπουλο κάποια σαββοπουλικά κομμάτια.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      O ρόλος του Σιδηρόπουλου σε αυτά ήταν περιορισμένος. Όταν υπήρχε ο παικταράς Δεληγιαννίδης και οι Ντάλλας-Τσιλογιάννης τι να έπιανε ο Σιδηρόπουλος; Σαν τραγουδιστής καλός ήταν. Κι έγραφε και λόγια.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ούτε είχε ο Σιδηρό "βαλκανικές" ιδέες για τον ήχο και τέτοια πράματα. Μουσικά, δηλαδή, τουλάχιστον τότε, ήταν ανύπαρκτος. Δεν συνέθεσε τίποτα. Ούτε κιθάρα καλά-καλά δεν ήξερε. Τα λέγαμε και παλιότερα.
      https://diskoryxeion.blogspot.com/2016/02/blog-post_19.html
      ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ… ΚΟΣΜΟΥ

      Γιώργος Γιαννόπουλος
      Εννοείται. Αυτά ήταν ήδη διαμορφωμένα απ' το σαββόπουλο και τα μπουρμπούλια άλλωστε.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Και Κωχ, Σόκρατες, Γκαϊφύλλιας κ.λπ. Όλοι τότε σ' αυτό το τριπ πορεύονταν.

      Nikos Vasilopoulos
      πωπω τι ξεκατινιασμα είναι αυτό που έχει παιξει;; Δεν είχα καμία ιδέα ότι εχουν παίξει όλα αυτά. Τώρα άνοιξα το λινκ.
      Δίκιο έχεις για τις μουσικές βάσεις του Σιδηροπουλου, εννοείται ότι δεν ήξερε κιθάρα μέχρι το Φλου. Όχι ότι έγινε και πότε βιρτουόζος.

      Nikitas Kakavas
      Α propo Δάσκαλε ξέρεις καμιά απόδοση του άσματος Δημοσθένους Λέξις σε ξένη γλώσσα? Αν ναι, κάνε μια αναφορά.

      Thodoris Rammos
      Το βιβλίο αξίζει μόνο και μόνο για την ιστορική αναφορά στο έτος γέννησης του Αδώνιδος και του Νότη. Τα υπόλοιπα είναι κακίες σου

      Vassilis Konstandopoulos
      Συγγραφικό πόνημα εν Ελλάδι, περί συγκεκριμένου τραγουδοποιού , υπήρξε ένα και μόνο, εις βάθος - πλάτος - ύψος. Το "Μπομπ Ντύλαν - Ένα όχημα" του σημαντικότατου ποιητή, Βολιώτη, Γιάννη Τζώρτζη, έργο που δυστυχώς παρέμεινε στον πρώτο τόμο, ποτέ δεν εκδόθηκε (ή συγγράφηκε) η συνέχεια. Τα υπόλοιπα είναι αναμασήματα ξένων εκδόσεων-άρθρων- συνεντεύξεων ή/και απλές εφηβικού τύπου αυτοαναφορικές περιαυτολογίες.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν ισχύει αυτό. Παρότι το βιβλίο του Τζώρτζη -συμφωνώ- είναι πολύ καλό (πόσο μάλλον όταν είναι και τόσο παλιό). Και για τον Σαββόπουλο έχουν γραφτεί ενδιαφέροντα βιβλία και για άλλους.

      Vassilis Konstandopoulos
      δεν θυμάμαι κανένα, συν τοις άλλοις δεν υπάρχει και χρόνος, και (μεταξύ μας), δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο με τον Σαββόπουλο.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ο Σαββόπουλος παραμένει άγνωστος (για μένα). Ειδικά ο παλιός.

      Vassilis Konstandopoulos
      Αυτό είναι καλό, όντως. Αλλά εγώ δεν ασχολούμαι άλλο, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο, πάντως, δε σημαίνει τίποτα αυτό, κάτι δικά μου.

      Διαγραφή
  2. Καλημερα.Πολλες αστοχιες οπως τις περιεγραψες.Αν δεν μπορεις να κανεις κατι σωστο και αξιοπιστο,τελικα μην το κανεις καθολου γιατι εκτιθεσαι.Εκεινο που δεν καταλαβα(πιθανον να φταιω εγω-και θα ηθελα την συνδρομη σου),ειναι τι εννοει σε σχεση με τον Σιδηροπουλο και την “συληψη”του Βαλκανικου ροκ?Εννοει ενα εθνικ βαλκανικο ηχο αλλα και με διεθνιστικες ροκ πινελιες(αλλα π.χ.κουστοριτσα) η κατι αλλο?Γιατι μπαντες απο τα Βαλκανια που επαιζαν ροκ(ψυχεδεια,προγκρεσιβ,πρωιμο χαρτν ροκ,μπλουζ,τζαζ ροκ κ.α)υπηρχαν απο τα τελη του εξηντα,οπως φυσικα γνωριζεις,και μαλιστα το εκαναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ,μη εχοντας να ζηλεψουν απολυτως τιποτα απο τους Αγγλοαμερικανους συναδελφους τους.(Γιουγκοι,ρουμανοι,Βουλγαροι).Αν εννοει το πρωτο ο Σιδηροπουλος ηταν ο πλεον ακαταλληλος καλιτεχνης για κατι τετοιο.Αν εννοει το δευτερο πρεπει να ψαξει και κυριως να ακουσει μουσικη και μουσικους απο αυτες τις χωρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς ο συγγραφέας εννοεί πως ο Σιδηρόπουλος θα μπορούσε να συμβάλλει στην δημιουργία αυτού του «βαλκανικού» ήχου, που είχε τότε στον «Μπάλλο» και την «Μαύρη θάλασσα» ο Σαββόπουλος. Αλλά ο Σιδηρόπουλος δεν είχε ούτε τα τυπικά προσόντα για κάτι τέτοιο (άσε τα δημιουργικά), αφού εκείνη την εποχή δεν ήξερε ούτε κιθάρα (κατά τα λεγόμενά του).

      Διαγραφή
  3. Α’μαλιστα.Ευχαριστω.Καπως ετσι το εβλεπα και εγω.Ο νεαρος Σιδηροπουλος δεν νομιζω οτι θα μπορουσε να ηγηθει στην “συληψη”,Βαλκανικου ροκ εκεινη την εποχη,αλλα και πιθανον και σε αλλες εποχες.Φυσικα αυτο δεν ειναι κακο,ουτε πρεπει να απορει καποιος.Εντυπωση μου κανει επισης το σχολιο του Alex K.(τoν ομολογουμενως καλων και δυνατων Last drive)..το «prog rock ήταν ένα παιχνίδι με τα όρια και τις επιρροές, ό,τι πιο μακρινό σε σχέση με τις ρίζες του ροκ εν ρολ και τα μπλουζ».Δηλαδη (αν καταλαβαινω παντα),μιλαει για ενα παζλ επιρροων(καλως γιατι στο ειδος υπαρχουν παμπολες), απο το οποιο ομως απουσιαζει σχεδον παντελως(οτι ποιο μακρινο μας λεει),το ...ιδιο το ροκ.(μπλουζ,ροκ εν ρολ).Σαν να κανουμε ομελετα με σχεδον ελαχιστα η καθολου αυγα.Αντιφατικα και λιγο δυσνοητα λογια,κυριως απο μουσικους που θα επρεπε σε ενα 10-12λεπτο τραγουδι να καταλαβει αμεσως απο ενα ακορδο,ενα γυρισμα,ενα σολο την βασικη μουσικη πηγη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb...

    Nikitas Kakavas
    Α propo Δάσκαλε ξέρεις καμιά απόδοση του άσματος Δημοσθένους Λέξις σε ξένη γλώσσα? Αν ναι, κάνε μια αναφορά.

    Κάσδαγλης Χριστόφορος
    https://stixoi.info/stixoi.php?info=Translations...
    stixoi.info: The word of Demosthenis
    stixoi.info: The word of Demosthenis
    https://stixoi.info/stixoi.php?info=Translations...
    stixoi.info: parola di Demostene
    https://stixoi.info/stixoi.php?info=Translations...
    stixoi.info: parola di Demostene
    https://stixoi.info/stixoi.php?info=Translations...
    stixoi.info: Думата на Демостен
    https://stixoi.info/stixoi.php?info=Translations...
    stixoi.info: Demostheneen sanat
    https://stixoi.info/stixoi.php?info=Translations...
    stixoi.info: Das Wort des Demosthenes

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Αυτά εδώ πέρα που μας φορτώνεις δεν λένε απολύτως τίποτα.
    Καμιά διασκευή του τραγουδιού σε άλλη γλώσσα έχεις να μας δώσεις; Αυτό έχει σημασία.

    Κάσδαγλης Χριστόφορος
    Απλώς απάντησα σε μια συγκεκριμένη ερώτηση. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Όταν ο άνθρωπος μιλάει για "απόδοση" δεν εννοεί μεταφράσεις ρε φίλε μου, αλλά διασκευές του τραγουδιού. Αυτά είναι προφανή πράγματα. Οι απλές μεταφράσεις δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα.
    Οι διασκευές μας ενδιαφέρουν. Πώς είπε το Ντιρλαντά η Dalida στα γαλλικά π.χ.; Αυτό εννοούμε. Να υπάρχουν ξένοι δίσκοι με διασκευή του "Δημοσθένους λέξις". Οι σκέτες μεταφράσεις δεν λένε απολύτως τίποτα. Εκτός δηλαδή αν την μετάφραση την έχει κάνει κανας φημισμένος ξένος ποιητής, που αποφάσισε να ασχοληθεί με τους στίχους του Σαββό. Για να δώσω ένα αντίστοιχο παράδειγμα να πω τον Γιάννη Βαρβέρη, που μετέφρασε Ζωρζ Μπρασένς. Αυτό έχει ένα νόημα, για έναν Γάλλο, αν το μάθει. Να πει δηλαδή ότι... Μπρασένς, στην Ελλάδα, μετέφρασε ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης. Μεταφράσεις ανωνύμων σε όποια γλώσσα δεν ενδιαφέρουν κανέναν απολύτως.

    Κάσδαγλης Χριστόφορος
    Δεν με ενδιαφέρει να παίξω με τις λέξεις. Αν οι απαντήσεις μου φορτώνουν τον τοίχο σας, έχετε όλη τη δυνατότητα να τις διαγράψετε.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν το είπα με αυτή την έννοια ρε φίλε μου (εγώ σου μιλάω στον ενικό - μίλα μου κι εσύ). Το είπα επειδή όλα αυτά που ανέβασες είναι μάταιος κόπος. Δεν παίζω με τις λέξεις. Εσύ δεν καταλαβαίνεις κάποια βασικά. Και στον τρανσλέιτορ αν βάλεις τα λόγια από την δημοσθένους λέξις, θα στα βγάλει σε σουαχίλι. Και τι έγινε; Αυτό είναι το θέμα μας; Προσπάθησε να καταλάβεις τι σου λέω. Σε παρακαλώ δηλαδή. Δεν μιλάω κινέζικα, ούτε σουαχίλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ορίστε και σε σουαχίλι η Δημοσθένους λέξις...

    Na nikitoka katika gereza hili, hakuna mtu atakayekuwa akinisubiri
    mitaa itakuwa tupu na hali yangu zaidi ya kigeni
    mikahawa yote imefungwa na marafiki zangu wametengana
    upepo utanibeba hata nikitoka katika gereza hili

    Na jua litalala katika magofu ya Olynthos
    marafiki na maadui zangu wataonekana kama vitu vya hadithi
    wasemaji na lobodi watasimama katika marumaru
    ombaomba na manabii waliopigwa marumaru watasimama

    Mbele ya lango nitasimama na blanketi chini ya mkono wangu
    na kwa kichwa kirefu nitamsalimia mlinzi
    bila baraza bila Mungu kama mfalme katika tamthilia ya kale
    Nitasema neno na barua mbele ya lango nitasimama

    Κάσδαγλης Χριστόφορος
    Νομίζω ότι το εξαντλήσαμε αυτό. Επί τη ευκαιρία ωστόσο θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το άρθρο σας, το οποίο, παρά τις υποκειμενικές διαφωνίες ή και χάρη σ' αυτές, εμπλουτίζει τη συζήτηση για το βιβλίο, πολύ δε περισσότερο για τον ανυπέρβλητο δίσκο.
    Και μια λεπτομέρεια. Με εγκαλέσατε για προχειρότητα, με αφορμή δύο υποτιθέμενα πραγματολογικά λάθη:
    -Όσον αφορά τον θάνατο του Αλέκου Πατσιφά, η Βικιπαιδεία (και όλες οι άλλες πηγές στις οποίες ανέτρεξα) επιμένει ότι συνέβη το 1981 και όχι το 1983, όπως υποστηρίζετε στο κείμενό σας χωρίς να προσκομίζετε κάποια πηγή (https://el.wikipedia.org/.../%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE...).
    -Η πληροφορία ότι η κυκλοφορία 45αριών του Σαββόπουλου ξεκίνησε το 1964 αντλήθηκε από το εμπεριστατωμένο άρθρο https://diskovolos58.blogspot.com/.../lyra-45-2009.html..., το οποίο παρατίθεται άλλωστε στις πηγές του βιβλίου. Στο άρθρο σας δεν επικαλείσθε άλλη, πιο αξιόπιστη, πηγή για τον ισχυρισμό ότι τα πρώτα 45άρια κυκλοφόρησαν το 1965.
    Σε περίπτωση ωστόσο που περαιτέρω έρευνα επιβεβαιώσει ως ορθή την άποψή σας σε κάποιο από τα δύο θέματα, ασφαλώς θα επανορθώσω την αστοχία στην επικείμενη επανέκδοση του βιβλίου.
    EL.WIKIPEDIA.ORG
    Αλέκος Πατσιφάς - Βικιπαίδεια

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ό,τι σου είπα είναι καρατσεκαρισμένο (και από γραπτές πηγές), και να μην αμφιβάλλεις. Δεν θα τα έγραφα έτσι ελαφρά τη καρδία στο κείμενο. Αν παρά ταύτα αμφιβάλλεις ψάξε το όπως πρέπει, για να διαπιστώσεις πως απλώς έχω δίκιο. Εύχομαι επιτυχία στο βιβλίο σου. (Έχεις κι άλλα λάθη, δεν τα έγραψα όλα. Ο Μανιάτης π.χ. πέθανε το 2018 και όχι το 2019 όπως λες. Η προχειρότητα είναι γενικότερη, δεν έχει σχέση με τα πραγματολογικά μόνον).
    Αυτά που γράφει η wiki και το άλλο blog που μου λες είναι λανθασμένα. Εμπιστεύτηκες κακές πηγές (στα συγκεκριμένα θέματα). Σε πήραν στον λαιμό τους.
    Άμα γελάς με τα σουαχίλι, εμείς τι θα πρέπει να κάνουμε με τα γιαπωνέζικα που μας κοτσάρισες στο βιβλίο;

    Nikitas Kakavas
    Δάσκαλε, ξέρεις το σεβασμό που σου τρέφω, αλλά να μου επιτρέψεις να σου πω ότι πολλοί που αγαπάμε τον Νιονιο βρήκαμε δυνατό το βιβλίο του Κάσδαγλη. Δυνατό υπό την έννοια ότι είχε ορυκτό συναισθηματικό βάθος και μας προκάλεσε παλίρροικα κύματα συγκίνησης για ο, τι συναρπαστικό υπήρξε ο Νιονιος στα πρώτα του. Ξέρω πως, ως βαθύς γνώστης και ρέκτης της Μουσικής που εισαι, απαιτείς με αυστηρότητα την ακριβολογία. Όμως το κείμενο του Κάσδαγλη έχει τις αρετές (και πιθανότατα για τον ίδιο ακριβώς λόγο τα μειονεκτήματα) ενός από προσωπικής, σχεδον βιωματικής, μνήμης ντοκιμαντέρ μιας εποχής που, ούτως ή άλλως, το συναισθηματικό της αποτύπωμα δύσκολα αποδίδεται με ακρίβεια. Με αγάπη και καλή πρόθεση στα γράφω αυτά, Δάσκαλε.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν έχω θέμα, αληθινά. Η κριτική δεν έγινε για να αποτρέψει τους αναγνώστες από το να αγοράσουν το βιβλίο. Δεν είναι αυτός ο ρόλος της κριτικής. Ο ρόλος της κριτικής είναι πρωτίστως να επικοινωνήσει ο κριτικός με τον συγγραφέα.

    Θοδωρής Μανίκας
    Ο αείμνηστος Πατσιφάς απεβίωσε το 1983.

    Κάσδαγλης Χριστόφορος
    Ευχαριστώ Θοδωρή, το δέχομαι και σε πρώτη ευκαιρία θα το διορθώσω. Η ύπαρξη πολλών πηγών που υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο δεν αποτελούν επαρκή δικαιολογία για το λάθος μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο Πατσιφάς όντως πέθανε στις 3/9/1983 όπως γράφει ο Φώντας (βλ. επικήδειο κείμενο στη ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ τχ. 1349/15-9-1983)

    Στην επικείμενη επανέκδοση ας διορθωθεί και το θηριώδες "Καλλιώρης" αντί του ορθού "Καλιόρης"
    Κ. Βλησίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σχόλια από το fb...

    Θοδωρής Μανίκας στον Κάσδαγλης Χριστόφορος
    Ο αείμνηστος Πατσιφάς απεβίωσε το 1983.

    Κάσδαγλης Χριστόφορος
    Ευχαριστώ Θοδωρή, το δέχομαι και σε πρώτη ευκαιρία θα το διορθώσω. Η ύπαρξη πολλών πηγών που υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο δεν αποτελούν επαρκή δικαιολογία για το λάθος μου.

    Θοδωρής Μανίκας
    no big deal! Μουσικόφιλοι είμαστε, όχι ληξίαρχοι!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας στον Θοδωρής Μανίκας
    Άμα ήμασταν ληξίαρχοι θα ξέραμε και πώς λέγανε την μάνα του Πατσιφά, τον πατέρα του, το γένος της μάνας του κλπ. Το να ξέρεις πότε πέθανε ο Αλέξανδρος Πατσιφάς, ένας από τους κορυφαίους μουσικανθρώπους στην Ελλάδα, πληροφορώντας σωστά τους αναγνώστες σου, δεν σε καθιστά ληξίαρχο, αλλά υπεύθυνο γραφιά (και μόνον).
    • • \

    Θοδωρής Μανίκας
    1ον εγώ ξέρω πότε απεβίωσε ο Πατσιφάς (βλ. πιο πάνω) 2ον το 'δεν είμαστε ληξίαρχοι' πήγαινε στην συγγνώμη που ζήτησε ο Κάσδαγλης Χριστόφορος, υπό την έννοια ότι δεν έγινε και κάποιο μεγάλο κακό ώστε να ζητά συγγνώμη - αυτές τις πηγές βρήκε, αυτό έγραψε... 3ον εσύ τί πετάγεσαι και μας βάζεις όλους στη θέση μας εδώ μέσα και ειδικώς εμένα που, απ' ότι έχω δει, κατ' εσέ, είμαι ως και ανύπαρκτος - το μόνο που μου έχεις πιστώσει ever είναι ότι από μένα έμαθες τον Μανώλη Τοπάλη. Ούτε ως παραγωγός μετράω, κατ' εσέ, ούτε ως γραφιάς, οπότε τί ασχολείσαι με τα λεγόμενά μου προς κάποιον τρίτο και πετάγεσαι σε ρόλο τιμητή; Δεν το πιάνω...
    • •

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Θοδωρή Μανίκα μην εκνευρίζεσαι, γιατί είσαι άουτ. Είσαι φιλοξενούμενος στον τοίχο μου, δηλαδή στο ηλεκτρονικό μου σπίτι, αν το έχεις καταλάβει. Δεν ήρθα εγώ στο δικό σου, Εσύ σχολιάζεις στο δικό μου, στον τοίχο μου, κι έχω το δικαίωμα να παρέμβω όποτε το κρίνω. Δεν θα σου ζητήσω την άδεια για να σχολιάσω εδώ. Κατά τα λοιπά έχω γράψει για σένα διάφορες φορές κι έχω ποστάρει τραγούδια σου από παραγωγές σου. Και ποτέ δεν σε αποκάλεσα, ούτε υπονόησα ότι είσαι ανύπαρκτος. Παρατηρώ μία πικρία, που δεν στέκει.
    Να, σου βάζω να δεις αυτό ας πούμε... https://diskoryxeion.blogspot.com/2009/12/amha-kaifa.html
    η AMHA κι η KAIFA στην Αθήνα...
    Και επίσης σου προτείνω να διαβάσεις και αυτό, που γράφω για σένα...
    >>Ο Μανίκας κατά καιρούς έχει βρεθεί πίσω από καλές διασκευές. Ό,τι καλύτερο έχει επιμεληθεί σε επίπεδο παραγωγής βρίσκεται στο άλμπουμ «Μια Γρανίτα για τον Χιώτη» [Lyra, 1986], εκεί όπου ο Σταύρος Λογαρίδης μάς τελειώνει με τα «Ηλιοβασιλέματα», ενώ από κοντά ακολουθούν όχι οι δίσκοι του (οι δίσκοι τού Μανίκα εννοώ) με τον Μαργαρίτη (που πλέον τον βαριέμαι αφόρητα –τον Μαργαρίτη– εγώ, που πριν 30 χρόνια έπινα νερό στ’ όνομά του), αλλά εκείνα τα τραγούδια που είχε επιμεληθεί για την Γιάννα Κομνηνού & τους Αισθηματίες το 1992 στο label Ιπτάμενοι Δίσκοι («Πώς καταντήσαμε έτσι;», «Την αρχή ποιος θα την κάνει;» κ.λπ.).<< https://diskoryxeion.blogspot.com/2016/09/blog-post.html
    η ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ έχει πει το ωραιότερο ελληνικό «Τζίνι»
    Επίσης να σου πω πως παλιά στο Jazz & Tzaz έχω κάνει κριτικές και για άλλους δίσκους σου. Με Τερζή, Μπέμπα κ.λπ. Όταν έρχεται κάτι στα χέρια μου θα γράψω. Πάντα γράφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θοδωρής Μανίκας
    δεν ήθελα να αναφερθώ εν γένει στα γραπτά σου και σόρυ άν εκλήφθηκε έτσι... Αναφερόμουν σε 2 πρόσφατα ποσταρίσματα περί παραγωγών εν Ελλάδι, όπου εγώ απλώς δεν υπάρχω και περί το κείμενό μου στο περιοδικό Κ της Καθημερινής για μια έκθεση ζωγραφικής με θέμα το Love Me Tender του Έλβις, όπου θεωρώ ότι παραλλάχθηκε χοντρά το νόημα των γραφομένων μου... Σε κάθε περίπτωση, είναι σίγουρο πως το ότι η Γαρμπή έχει πει το ωραιότερο ελληνικό Τζίνι, δεν αφορά σ' εμένα ή στα πονήματά μου... Και επίσης ότι λέμε όσα λέμε και γράφουμε όσα γράφουμε, με κίνητρο την αγάπη για την μουσική - αλλιώς τί νόημα έχει;

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Για τους παραγωγούς έγραψα για τον κανόνα. Εξαιρέσεις υπάρχουν φυσικά. Κι εσύ είσαι από αυτές. Όπως και ο Πετσίλας (τον οποίον ανέφερα). Και κάποιοι άλλοι. Το κείμενο για την Γαρμπή σου είπα να το δεις, επειδή εκεί αναφέρω για τις παραγωγές σου (Χιώτης, Κομνηνού, Μαργαρίτης). Τώρα αυτό με τον Έλβις που λες δεν το θυμάμαι. Δεν θυμάμαι αν έγραψα κάτι και τι έγραψα.
    Α ναι, θυμήθηκα και για τον Έλβις... Δεν βρίσκω κάτι επιλήψιμο...
    https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02XjY8fZFTaFn5EtbaiJEBZedXC4Le51QMg9MY2xYnseff3LVSZBZNgXNg1dECMX6xl&id=100014406333349

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θοδωρής Μανίκας
    ''Δεν βρίσκω κάτι επιλήψιμο...'''??? Μα και μόνο το επιμύθιον: ''Δεν τα λέει καλά ο Θοδωρής Μανίκας στην Καθημερινή'' συν το ότι αφήνεις την εντύπωση ότι γράφω για τον Έλβις, ενώ γράφω για μια έκθεση ζωγραφικής περί ένα τραγούδι του και μόνον γ' αυτό, όλα αυτά λοιπόν, Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας,
    δεν ξέρω άν είναι επιλήψιμα (μην παίρνουμε τους ρόλους μας και πολύ σοβαρά ), αλλά, σίγουρα, τιμητικά δεν είναι... Όπως δεν είναι και η κατ' επανάληψη χρήση του ρήματος ''επιμελούμαι'', που χρησιμοποιείς για τον ρόλο μου ως παραγωγός. Κάνω παραγωγή, λέγεται, ή απλώς παράγω! Τα άλλα, τύπου "επιμέλεια παραγωγής" ή ΄΄διεύθυνση παραγωγής΄΄, είναι τρυκ των εταιρειών που τα αποδέχθηκαν κάποιοι, αλλά αλοιώνουν τον ρόλο των αληθινών παραγωγών. Κι εσύ που είσαι σχολαστικός και μεθοδικός, θα έπρεπε να είχες παρατηρήσει ότι, στον 21ο αιώνα, ειδικώς σε κυκλοφορίες των λεγόμενων μεγάλων εταιρειών (Minos/EMI, Sony), είμαι ο ΜΟΝΟΣ άνθρωπος που πάλαιψε σκληρά, αλλά πέτυχε να αναγράφεται το όνομά του ως ΄΄παραγωγός΄΄ και τίποτε άλλο. Αυτό το credit δεν το απεμπολώ με τίποτε και απαιτώ κι από ανθρώπους με την δική σου ενάργεια να μου το αναγνωρίζουν... Anyway, το κόβω εδώ - σκοπός μου δεν ήταν να αντιπαρατεθώ ή να τσακωθώ, αλλά να ξεκαθαρίσω τί ρόλο βαράμε εδώ μέσα όταν ποστάρουμε κάτι καλοπροαίρετα, όπως ο φιλος μας ο Κάσδαγλης Χριστόφορος και μάλλον ξεφύγαμε σε topics που θέλουν μεγάλη ανάλυση... Ή και που μπορούν να δίνουν αφορμή σε κάποιον σαν κι εσένα να κάνει ένα ακόμη ενδιαφέρον άρθρο... - ποιός ξέρει; Be well!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Αγαπητέ Θοδωρή – μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι, υποθέτω, παρότι δεν γνωριζόμαστε από κοντά.
    Το «Δεν τα λέει καλά ο Θοδωρής Μανίκας στην Καθημερινή» αφορούσε το συγκεκριμένο απόσπασμα και μόνον. Είναι προφανές αυτό. Έκρινα το συγκεκριμένο απόσπασμα, όχι όλο το άρθρο.
    Ξέρω ότι είσαι παραγωγός, αλλά αν σ’ ενοχλεί το... έχω την επιμέλεια της παραγωγής και τα ανάλογα δεκτόν. Ο καθένας για τον εαυτό του θέλει ν’ ακούει εκείνο που θέλει. Κι εγώ θέλω να με λένε γραφιά και όχι συλλέκτη, ερευνητή και τα ρέστα. Γίνομαι έξω φρενών με αυτά.
    Η ιδέα που ρίχνεις για κάποιο κείμενο, σχετικό με τις παραγωγές στην Ελλάδα, νομίζω πως θα αξιοποιηθεί κάποια στιγμή. Να ’σαι καλά.

    Fotis Zafiropoulos
    Άσχετο σχόλιο: Μπράβο και στους δύο κυρίους Θοδωρής Μανίκας και Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας για τον εξαιρετικό λόγο τους και το επίπεδο της (οποίας) αντιπαράθεσης. Σπανίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λοιπόν για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους! Το Βρώμικο Ψωμί (1972) είναι ένας δίσκος που εκφράζει τη κρυφή ιδιοφυία του Σαβ για την πολιτική, κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Το ιδεολογικό του υπόβαθρο είναι πολυεπίπεδο και συνδυάζει πολιτική και κριτική κοινωνικό σχολιασμό
    Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε μια περίοδο έντονης καταστολής και λογοκρισίας. Ο Σαβ είχε ήδη συλληφθεί και φυλακιστεί για μικρό διάστημα από το καθεστώς, και έτσι ήταν αναγκασμένος να εκφράζεται μέσω συμβολισμών και υπαινιγμών. Για παράδειγμα, το τραγούδι *"Μη μιλάς άλλο για αγάπη"* φαίνεται να σατιρίζει την ψευδο-ειρηνική και "νομιμόφρονα" ρητορική της χούντας, ενώ το *"Σημαία από νάιλον"* μιλά για την πλαστική, τεχνητή αίσθηση πατριωτισμού που προωθούσε το καθεστώς.
    Ο Νιονιος βιώνει μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικά πολιτισμικά ρεύματα. Από τη μία πλευρά, έχει επηρεαστεί βαθιά από τη δυτική ροκ μουσική (Bob Dylan, Frank Zappa, The Beatles), ενώ από την άλλη αναγνωρίζει τη δύναμη της ελληνικής παράδοσης. Αυτή η ένταση εκφράζεται στον "Μπάλλο", ένα τραγούδι που ξεκινά ως ροκ σύνθεση και σταδιακά μεταμορφώνεται σε ένα εκρηκτικό παραδοσιακό πανηγύρι, συμβολίζοντας τη συνάντηση της Δύσης με την Ανατολή και την ταυτότητα μιας διχασμένης Ελλάδας.
    Το *Βρώμικο Ψωμί* δεν είναι μόνο πολιτικός δίσκος, αλλά και μια εσωτερική καταγραφή της πορείας του δημιουργού. Ο Σαββό προβληματίζεται για τον ρόλο του καλλιτέχνη σε μια κοινωνία υπό καταστολή. Στο "Ο Παλιάτσος κι ο Ληστής", παρουσιάζει μια αλληγορία του διχασμένου καλλιτέχνη: ο παλιάτσος συμβολίζει τον ψυχαγωγό που διασκεδάζει τον κόσμο, ενώ ο ληστής είναι ο καλλιτέχνης που ανατρέπει και προκαλεί το κατεστημένο.
    Ο τίτλος του δίσκου παραπέμπει στο συμβολικό βάρος της επιβίωσης σε ένα ανελεύθερο καθεστώς. Το "βρώμικο ψωμί" είναι η τροφή που τρώμε μέσα σε μια βρώμικη πραγματικότητα, ένας συμβιβασμός που όλοι κάνουν για να επιβιώσουν. Ο ίδιος ο Σαββόπουλος, αν και αντικαθεστωτικός, δεν ήταν ποτέ ανοιχτά αντιστασιακός όπως άλλοι καλλιτέχνες, και αυτό το δίλημμα φαίνεται να τον βασανίζει μέσα από τα τραγούδια του.
    Παρά την κριτική και τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του δίσκου, υπάρχουν και στιγμές ελπίδας. Το "Ας κρατήσουν οι χοροί", με τον πανηγυρικό του χαρακτήρα, δίνει την αίσθηση πως παρά τις δυσκολίες, η ζωή συνεχίζεται και η ελληνική ψυχή μπορεί να αντέξει. Αυτό το τραγούδι έγινε αργότερα ύμνος για την πολιτιστική αναγέννηση που ήρθε μετά την πτώση της δικτατορίας. Είναι ένας δίσκος βαθιά πολιτικός, αλλά ταυτόχρονα προσωπικός. Με τη μουσική του πολυσυλλεκτικότητα και τους αλληγορικούς του στίχους, καταφέρνει να αποτυπώσει την ψυχολογία μιας ολόκληρης γενιάς που έζησε τη λογοκρισία, είτε φανερά είτε υπόγεια.
    Σ Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Λοιπόν για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους! <<

      Δηλαδή εγώ δεν τα βάζω τα πράγματα στη θέση τους, που γράφω τέτοιο αναλυτικό κείμενο για το βιβλίο του Κάσδαγλη; Μόνο εγώ τα έβαλα τα πράγματα στη θέση τους, σε σχέση με το εν λόγω βιβλίο. Προκαλώ όποιον θέλει να βρει τι άλλο γράφτηκε για το βιβλίο και μετά να 'ρθει να συζητήσουμε.

      Διαγραφή
  11. Το ότι γράφτηκε βιβλίο για το Βρώμικο Ψωμί του Σαββό, αν και δεν συμφωνείς, είναι εξαιρετικά σημαντικό για διάφορους λόγους.
    Ένα βιβλίο που μελετά αποκλειστικά ένα άλμπουμ προσφέρει εμβάθυνση στους στίχους και στις μουσικές επιλογές του, αναδεικνύοντας τις επιρροές και τις καινοτομίες του.
    Οι νέες γενιές μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τη σημασία του δίσκου και το πλαίσιο στο οποίο δημιουργήθηκε, συμβάλλοντας στη διαιώνιση της αξίας του.
    Δεν υπάρχουν πολλά αναλυτικά βιβλία για συγκεκριμένους ελληνικούς δίσκους, οπότε ένα έργο αφιερωμένο στο Βρώμικο Ψωμί είναι πολύτιμο για τη μουσικολογική έρευνα.
    Είναι μια σημαντική πρωτοβουλία που μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του έργου του Σαββόπουλου και της εποχής του.
    Μην ξεχνάς οτι είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους στην ελληνική μουσική και έχει μεγάλη βαρύτητα και στο ευρωπαϊκό μουσικό πλαίσιο.
    Συνδυάζει τη ροκ και φολκ μουσική με το ελληνικό δημοτικό και ρεμπέτικο ύφος, δημιουργώντας έναν πρωτοποριακό ήχο που δεν είχε ξανακουστεί στην Ελλάς.Οι στίχοι του είναι γεμάτοι λογοπαίγνια-κρυφά νοήματα θυμίζοντας μου πολύ την ποίηση του Ελύτη ή του Καρούζου.
    Έχει έναν σπάνιο συνδυασμό προσωπικής αφήγησης και κοινωνικού σχολιασμού, που επηρέασε τις επόμενες γενιές Ελλήνων καλλιτεχνών.
    Πραγματικά είναι ένας από τους πρώτους δίσκους στην Ευρώπη που πετυχαίνει έναν πραγματικό "fusion" ήχο μεταξύ της τοπικής παράδοσης και της δυτικής ροκ.
    Πρέπει να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες κυκλοφορίες του ευρωπαϊκού ροκ της εποχής, δίπλα σε έργα των King Crimson και άλλων πρωτοπόρων.
    Επηρέασε τεράστια ονόματα της ελληνικής σκηνής, από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μέχρι Χειμερινους Κολυμβητές.
    Εν κατακλείδι, αγαπητέ Φώντα, είναι σημαντικό βιβλιο (ναι για ένα μόνο άλμπουμ) γιατί μας πληροφορεί  για την καινοτομία του Σαβ και τη βαθιά του ελληνικότητα με έναν τρόπο που λίγα βιβλια έχουν καταφέρει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Και τα "πράγματα στην θέση τους" δεν αφορούν εσένα.
    Σ.Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για μένα δεν είναι καθόλου σημαντικό βιβλίο. Αυτά που έχω γράψει εγώ για το Βρώμικο Ψωμί είναι πιο σημαντικά.

      https://www.lifo.gr/culture/music/tetoies-meres-prin-apo-50-hronia-kykloforei-bromiko-psomi-toy-dionysi-sabbopoyloy

      Διαγραφή
  12. Δεν μπορώ να πω. Πολύ εμπεριστατωμένη έρευνα αλλά τα βιβλία γενικότερα υπερισχύουν των ψηφιακών δημοσιευσεων, κυρίως λόγω της ποιότητας και του βάθους της πληροφορίας που προσφέρουν.
    ΔΕΝ ΚΡΙΝΩ την δική σου προσπάθεια ( η οποία είναι πολύ καλή) αλλά  τα βιβλία εμβαθύνουν σε θέματα με λεπτομέρεια και δομή, ενώ τα ψηφιακά ποσταρίσματα είναι συχνά  επιφανειακά ή αποσπασματικά.
    Τα βιβλία περνούν από έρευνα, επιμέλεια και εκδοτική διαδικασία, σε αντίθεση με τα ποσταρίσματα που μπορούν να είναι πρόχειρα ή ανακριβή ( δεν μιλάω για την δική σου περίπτωση, Φώντα).Τα βιβλία αντέχουν στον χρόνο και διατηρούν την αξία τους, ενώ τα ψηφιακά  δημοσιευματα είναι πολυ εφήμερα και ξεχνιούνται από τους περισσότερους γρήγορα. Η ανάγνωση ενός βιβλίου απαιτεί αφοσίωση και ενισχύει την κριτική σκέψη, ενώ τα άρθρα συνήθως διαβάζονται βιαστικά και επιφανειακά. Το ότι τα βιβλία έχουν φυσική παρουσία, δημιουργούν συναισθηματικό δέσιμο και πολλές φορές γίνονται σύμβολα  της προσωπικής μας γνώσης.
    Βέβαια, τα ψηφιακά μέσα έχουν τη δική τους αξία στην άμεση επικοινωνία και τη διάδοση πληροφοριών, αλλά η διαχρονική βαρύτητα των βιβλίων τα καθιστά αναντικατάστατα.
    Ένα βιβλίο όπως αυτό, μπορεί να καταγράψει το ιστορικό πλαίσιο της δημιουργίας του δίσκου, τις κοινωνικές συνθήκες, τις καλλιτεχνικές επιρροές και το αντίκτυπό του στη ελληνική μουσική κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε μια απλή παρουσίαση ή άρθρο (παρόλο που έχεις κάνει πολύ λεπτομερή έρευνα και μπράβο σου!) δεν παύει όμως να είναι ένα ένα ιντερνετικό αρθρο.
    Φωτογραφίες, χειρόγραφα, σημειώσεις από τις ηχογραφήσεις και ανέκδοτο υλικό μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα βιβλίο ή σε ένα άρθρο, διατηρώντας τη μνήμη του δίσκου ζωντανή, σε αντίθεση ομως με τα άρθρα, ένα βιβλιο μπορεί να δώσει πληροφορίες καθιστώντας το μια σταθερή, αναλλοίωτη καταγραφή που μπορεί να διαβαστεί ξανά και ξανά, διατηρώντας την κληρονομιά του δίσκου για τις επόμενες γενιές.
    Άρα, ένα βιβλίο για έναν εμβληματικό δίσκο σαν το Βρώμικο Ψωμί, δεν είναι απλώς μια καταγραφή, αλλά ένας φόρος τιμής με την μορφή ενός χειροπιαστου εργαλείου.
    Σ.Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή τώρα μου λες πως αν αυτό το κείμενο που έγραψα για το Βρώμικο Ψωμί το έβλεπες σε βιβλίο θα το εκτιμούσες διαφορετικά. Εντάξει. Κατανοητό...
      Εγώ όμως είμαι της άποψης πως σημασία δεν έχει το πού γράφεις, αλλά το τι γράφεις. Έτσι, από ένα κακό ή ένα μέτριο κείμενο σ΄ ένα βιβλίο, προσωπικά προτιμώ, ασυζητητί, ένα σωστό κείμενο στο διαδίκτυο.

      Διαγραφή
  13. Έχεις την αντίληψη ότι ένα "σωστό"  κείμενο στο διαδίκτυο έχει περισσότερη αξία από ένα σε βιβλίο που μπορεί να έχει κάποιες αστοχίες, αλλά εδώ θα διαφωνήσω Φώντα.
    Ένα βιβλίο, ιδιαίτερα αν εκδίδεται από σοβαρό εκδοτικό οίκο, έχει περάσει από αυστηρό έλεγχο και επιμέλεια. Αντιθέτως, στο διαδίκτυο, οποιοσδήποτε μπορεί να δημοσιεύσει πληροφορίες χωρίς απαραίτητα να έχουν επαληθευτεί ή επιμεληθεί (να ξεκαθαρίσω ότι δεν μιλάω για την δική σου περίπτωση, που αποτελεί εξαίρεση). 
    Τα διαδικτυακά κείμενα μπορούν να αλλάζουν, να διαγράφονται ή να εξαφανίζονται ανά πάσα στιγμή, ενώ ένα βιβλίο αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς. 
    Η δομή του διαδικτύου είναι δυστυχώς τέτοια που ευνοεί την αποσπασματική πληροφόρηση, με χρήστες που διαβάζουν τίτλους, περιλήψεις ή μερικά μόνο μέρη ενός άρθρου αντί να εμβαθύνουν. Ενα βιβλίο απαιτεί συγκέντρωση και διαδοχική ανάγνωση, κάτι που ενισχύει την κριτική σκέψη. 
    Ο ανθρώπινος νους δεν είναι φτιαγμένος για να επεξεργάζεται ασταμάτητα τόσες πληροφορίες. Με τόσες διαθέσιμες πληροφορίες, ένας φουκαρας μέσος αναγνώστης είναι δύσκολο να ξεχωρίσει τι είναι ουσιαστικό και τι οχι. 
    Αυτή η συνεχής εναλλαγή μεταξύ άρθρων, βίντεο και social media μειώνει την ικανότητά κάποιου να συγκεντρώνεται σε ένα αναλυτικό κείμενο ενός βιβλίου. Στους χίλιους που μπορεί να σε ακολουθούν στο facebook, να είσαι σίγουρος ότι μόνο με εννιά-δεκα ανθρώπους μπορείς να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση. Η δε LIFO είναι μια μέτρια εφημερίδα, και συγνώμη που θα το πω αλλά ο μοναδικός που αξίζει εκεί μέσα είσαι εσύ και άλλοι ένας ή δυο.
    Τα άρθρα σου στο διαδίκτυο, όσο πολύτιμα και αν είναι, μπορεί κάποτε να χαθούν, αλλά ένα βιβλίο θα μείνει για πάντα για τις μελλοντικές γενιές. Η συμβουλή μου είναι αντί να αναλώνεσαι στο ίντερνετ και τα βλακωδη social media, να προσπαθήσεις να εκδώσεις όσα περισσότερα βιβλία μπορείς (όσο οπισθοδρομικό και αν ακούγεται σήμερα). Επειδή καταλαβαίνω τις δυσκολίες μιας έκδοσης μακάρι να έχουν την μορφή καλά επιμελημένων fanzine.
    Εν ολίγοις, περιμένω βιβλίο για Σαβ!!!
    Σ.Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή