Ο Τέος Ρόμβος είναι μία ξεχωριστή περίπτωση έλληνα
συγγραφέα. Γνωστός στο «χώρο» από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο Ρόμβος έχει
γράψει ουκ ολίγα βιβλία, συμμετέχοντας επίσης σε ποικίλων ειδών δράσεις. Το
βιογραφικό του, όπως ο ίδιος θέλει να το παρουσιάζει (αν και είναι κάπως
παλαιότερο), είναι αναρτημένο στο προσωπικό του blog «η ΤΡΥΠΑ / περιοδικό περι-οπής» και
αξίζει να το μεταφέρουμε κι εδώ...
«Ο Τέος Ρόμβος ήρθε στον κόσμο το 1945 στην Αθήνα. Νυχτερινά σχολεία, ξύλο με παρακρατικούς, διάφορες δουλειές, αλητεία. Μπαρκάρισε στα καράβια το 1961, έζησε κατά διαστήματα στη Λατινική Αμερική, στην Ιαπωνία, στις Ηνωμένες Πολιτείες κι αλλού. Μονιμότερη διαμονή στη Γαλλία (1966-1969), στη Γερμανία (1969-1974 και 1987-1991), στην Αθήνα (1974-1981), στο Κρανίδι Πελοποννήσου (1981-1984), στην Αφρική (1984-1985) και σε όλα τα μεσοδιαστήματα στην Αθήνα. Από το 1993 ζει στην Απάνω Χώρα της Σύρου. Στη Γαλλία παρακολουθεί μαθήματα κινηματογράφου και κάνει τις πρώτες του πειραματικές ταινίες. Αργότερα στη Γερμανία: παρέες με γερμανούς λογοτέχνες, ταινίες που δεν τελειώνουν ποτέ, εργάζεται στη γερμανική τηλεόραση, γράφει σενάρια και κασέτες με λογοτεχνία. Στην Αθήνα της μεταπολίτευσης, ανοίγει το βιβλιοπωλείο “Οκτάπους” και κάνει εκδόσεις. Εκδότης του περιοδικού “Τρύπα”. Εργασίες του δημοσιεύονται σε περιοδικά και εφημερίδες. Εξέδωσε τα βιβλία “Τηλεφυματίωση” (1976), “Τρία φεγγάρια στην πλατεία” (1985), “Πλάνος δρόμος” (1987), “Ασσασίνοι του Βορρά, Δροσουλίτες του Νότου” (1991), “Κείμενο Πάθος” (1995), “Ίχνη” (2002), ”Κρυφά ταξίδια” (2005), “Πλωτίνος Ροδοκανάκης, ένας Έλληνας αναρχικός” (2006), “Γεώργιος Νέγρος, ο Τίγρης του Αιγαίου” (2012). Συμμετέχει ενεργά στο Δίκτυο Αιγαίου και στο ηλεκτρονικό περιοδικό Εύπλοια: www.eyploia.gr. Προσφάτως δημιούργησε την ηλεκτρονική Τρύπα Νο 4. Περισσότερα στην ιστοσελίδα του: www.romvos.wordpress.com».
Τα τελευταία χρόνια βιβλία του Τέου Ρόμβου κυκλοφορούν από
τις εκδόσεις Opportuna της Πάτρας και για τέσσερα απ’ αυτά θα κάνουμε λόγο στη
συνέχεια – ξεκινώντας από την πρόσφατη «Τηλεφυματίωση».
Η «Τηλεφυματίωση» είναι ένα παλιό και ξεχασμένο βιβλίο, που περιλαμβάνει κείμενα των Claude Pélieu (Κλωντ Πελιέ), Carl Weissner (Καρλ Βάισνερ), William S. Burroughs (Ουίλιαμ Μπάροουζ) και Τέου Ρόμβου.
Το βιβλίο αυτό είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1976 (εκδόσεις Πολιτεία) και ήταν, τότε, το πρώτο βιβλίο στην Ελλάδα, που θα περιείχε ένα κείμενο του William S. Burroughs. Φυσικά, κείμενα του Μπάροουζ είχαν ήδη κυκλοφορήσει σε περιοδικά (Κούρος, Διαγώνιος, Σήμα...), αλλά σε βιβλίο όχι. Έτσι, το μικρό σε έκταση εκείνο βιβλίο είχε / έχει αυτή την πρωτιά – και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο άξιζε να επανεκδοθεί (Opportuna, 2023).
Τα τρία πρώτα κείμενα (των Pélieu, Weissner και Burroughs) είχαν εκδοθεί υπό τον αρχικό τίτλο “So Who Owns Death TV?” [Beach Books Texts & Documents, San Francisco 1967] και η μετάφρασή τους, για την ελληνική έκδοση, είχε γίνει από τον Τέο Ρόμβο (υπάρχει βεβαίως και το βιβλίο «Σε Ποιον Ανήκει Λοιπόν η Θανατηφόρος TV?» στον Ελεύθερο Τύπο από το 1983, σε άλλη μετάφραση).
Το κείμενο του Μπάροουζ είχε τίτλο «Αρνητικό Ημερολόγιο Τελευταίων Ημερών» και είναι ένα κλασικό cut-up / fold-in, από το οποίο δεν είναι εύκολα να βγουν γενικά συμπεράσματα, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα κείμενα των Pélieu (“Onan city 19 Nueva Chicago”) και Weissner (“So who owns death TV?”).
Φυσικά και τα τρία κείμενα δεν στερούνται νοήματος σ’ ένα «άλλο» επίπεδο, καθώς όλα «δένουν» και «στέκουν», προβάλλοντας μιαν ιδιάζουσα, παραληρηματική κατάσταση.
Το κείμενο του Τέου Ρόμβου τώρα, που κλείνει το βιβλίο, έχει τίτλο “Midillü”, διαφέρει από τα άλλα τρία, έχει στρωτή αφήγηση και αποτυπώνει όψεις της λεγόμενης «σεξουαλικής επανάστασης», όπως εκείνη εντασσόταν μέσα στο «ελευθεριακό» περιβάλλον της εποχής.
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/teos-rombos-tessera-biblia-enos-xehoristoy-ellina-syggrafea
«Ο Τέος Ρόμβος ήρθε στον κόσμο το 1945 στην Αθήνα. Νυχτερινά σχολεία, ξύλο με παρακρατικούς, διάφορες δουλειές, αλητεία. Μπαρκάρισε στα καράβια το 1961, έζησε κατά διαστήματα στη Λατινική Αμερική, στην Ιαπωνία, στις Ηνωμένες Πολιτείες κι αλλού. Μονιμότερη διαμονή στη Γαλλία (1966-1969), στη Γερμανία (1969-1974 και 1987-1991), στην Αθήνα (1974-1981), στο Κρανίδι Πελοποννήσου (1981-1984), στην Αφρική (1984-1985) και σε όλα τα μεσοδιαστήματα στην Αθήνα. Από το 1993 ζει στην Απάνω Χώρα της Σύρου. Στη Γαλλία παρακολουθεί μαθήματα κινηματογράφου και κάνει τις πρώτες του πειραματικές ταινίες. Αργότερα στη Γερμανία: παρέες με γερμανούς λογοτέχνες, ταινίες που δεν τελειώνουν ποτέ, εργάζεται στη γερμανική τηλεόραση, γράφει σενάρια και κασέτες με λογοτεχνία. Στην Αθήνα της μεταπολίτευσης, ανοίγει το βιβλιοπωλείο “Οκτάπους” και κάνει εκδόσεις. Εκδότης του περιοδικού “Τρύπα”. Εργασίες του δημοσιεύονται σε περιοδικά και εφημερίδες. Εξέδωσε τα βιβλία “Τηλεφυματίωση” (1976), “Τρία φεγγάρια στην πλατεία” (1985), “Πλάνος δρόμος” (1987), “Ασσασίνοι του Βορρά, Δροσουλίτες του Νότου” (1991), “Κείμενο Πάθος” (1995), “Ίχνη” (2002), ”Κρυφά ταξίδια” (2005), “Πλωτίνος Ροδοκανάκης, ένας Έλληνας αναρχικός” (2006), “Γεώργιος Νέγρος, ο Τίγρης του Αιγαίου” (2012). Συμμετέχει ενεργά στο Δίκτυο Αιγαίου και στο ηλεκτρονικό περιοδικό Εύπλοια: www.eyploia.gr. Προσφάτως δημιούργησε την ηλεκτρονική Τρύπα Νο 4. Περισσότερα στην ιστοσελίδα του: www.romvos.wordpress.com».
Η «Τηλεφυματίωση» είναι ένα παλιό και ξεχασμένο βιβλίο, που περιλαμβάνει κείμενα των Claude Pélieu (Κλωντ Πελιέ), Carl Weissner (Καρλ Βάισνερ), William S. Burroughs (Ουίλιαμ Μπάροουζ) και Τέου Ρόμβου.
Το βιβλίο αυτό είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1976 (εκδόσεις Πολιτεία) και ήταν, τότε, το πρώτο βιβλίο στην Ελλάδα, που θα περιείχε ένα κείμενο του William S. Burroughs. Φυσικά, κείμενα του Μπάροουζ είχαν ήδη κυκλοφορήσει σε περιοδικά (Κούρος, Διαγώνιος, Σήμα...), αλλά σε βιβλίο όχι. Έτσι, το μικρό σε έκταση εκείνο βιβλίο είχε / έχει αυτή την πρωτιά – και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο άξιζε να επανεκδοθεί (Opportuna, 2023).
Τα τρία πρώτα κείμενα (των Pélieu, Weissner και Burroughs) είχαν εκδοθεί υπό τον αρχικό τίτλο “So Who Owns Death TV?” [Beach Books Texts & Documents, San Francisco 1967] και η μετάφρασή τους, για την ελληνική έκδοση, είχε γίνει από τον Τέο Ρόμβο (υπάρχει βεβαίως και το βιβλίο «Σε Ποιον Ανήκει Λοιπόν η Θανατηφόρος TV?» στον Ελεύθερο Τύπο από το 1983, σε άλλη μετάφραση).
Το κείμενο του Μπάροουζ είχε τίτλο «Αρνητικό Ημερολόγιο Τελευταίων Ημερών» και είναι ένα κλασικό cut-up / fold-in, από το οποίο δεν είναι εύκολα να βγουν γενικά συμπεράσματα, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα κείμενα των Pélieu (“Onan city 19 Nueva Chicago”) και Weissner (“So who owns death TV?”).
Φυσικά και τα τρία κείμενα δεν στερούνται νοήματος σ’ ένα «άλλο» επίπεδο, καθώς όλα «δένουν» και «στέκουν», προβάλλοντας μιαν ιδιάζουσα, παραληρηματική κατάσταση.
Το κείμενο του Τέου Ρόμβου τώρα, που κλείνει το βιβλίο, έχει τίτλο “Midillü”, διαφέρει από τα άλλα τρία, έχει στρωτή αφήγηση και αποτυπώνει όψεις της λεγόμενης «σεξουαλικής επανάστασης», όπως εκείνη εντασσόταν μέσα στο «ελευθεριακό» περιβάλλον της εποχής.
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/teos-rombos-tessera-biblia-enos-xehoristoy-ellina-syggrafea
Σχόλια από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήGiorgos Katsampas
Το μόνο βιβλίο που έχω είναι τα "Τρία φεγγάρια στη Πλατεία" (εκδ. Ο Σκύλος που Κλαίει) και το είχα αγοράσει στα Προπύλαια
Submarine Uboat
Το βιβλιο του για τον Ροδοκανακη απο οτι εχω ακουσει δεν ειναι αξιοπιστο ιστορικα....
Lefteris Karkas
ΔιαγραφήΑγαπημένος φίλος, και ευγενέστατος άνθρωπος. Το τελευταίο του βιβλίο " Ακολουθήστε τες" θα παραμένει εσαεί επίκαιρο λόγω της διαφαινόμενης καταστροφής των Κυκλάδων. Όποιος θέλει να δει το έγκλημα που συντελείται εδώ και 40 χρόνια, ας διαβάσει αυτό το βιβλίο..
Ferris Costas
Εξαιρετικός άνθρωπος, πιστός φίλος.
Παρίσι Μάης του 68, ανέκδοτο, του υποφαινόμενου.