GREEN WAS GREENER, MAZOHA, ΓΙΑΓΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΗΣ / COTI K. / ΤΣΙΚΟ: τρία νέα δυνατά άλμπουμ από την Inner Ear – psychedelic, punk και folk-improvised ηχοχρώματα, που δείχνουν το πλάτος των επιλογών της εταιρείας

Η επένδυση που γίνεται στα «απαιτητικά» ελληνικά ονόματα από την Inner Ear και απ’ όλες τις κατά καιρούς παράλληλες ετικέτες της, είναι μοναδική στο χώρο της σύγχρονης εγχώριας δισκογραφίας. Η εταιρεία από την Πάτρα, μια 15ετία μετά, εξακολουθεί να κρατάει ψηλά τη σημαία...

GREEN WAS GREENER: Love Divine [Inner Ear, 2023]
Οι Green Was Greener, τελικώς, δεν είναι συγκρότημα... είναι ο Θωμάς Στρατάκης. Ο άνθρωπος αυτός γράφει όλα τα κομμάτια, τα τραγουδά κιόλας, ενώ ακόμη παίζει όλα τα όργανα, συμμετέχοντας στην παραγωγή και τη μείξη –του πιο πρόσφατου άλμπουμ του, που αποκαλείται “Love Divine”– αν και απ’ όσα ακούμε στο νέο δίσκο του ο Στρατάκης δεν είναι εντελώς μόνος του, καθώς δέχεται βοήθειες σε φωνητικά, ακουστικές κιθάρες και μπάσο (Νίκος Βογιατζάκης).
Το “Love Divine” είναι ένα καλό άλμπουμ ή και πολύ καλό, και μάλλον ευχάριστο, αν κρίνουμε από το πώς ακριβώς ηχούν τα τραγούδια του Στρατάκη (οι μουσικές) και όχι, αναγκαστικώς, τα λόγια.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “Generation”, που διαθέτει psych χρώματα, ψευδοέγχορδα από πλήκτρα και έντονο drumming στην πορεία. Σαν τραγούδι θα το πεις ποπ, και ως «άνοιγμα» θα το θεωρήσεις καλό.
Το “Running free” είναι κομμάτι με hook, πάντα σε ποπ κατεύθυνση, περιγράφοντας μια σχέση σε κρίση. Έχει τα πλήκτρα μπροστά, είναι πολύ καλό, αλλά το τελείωμά του δεν είναι αντάξιο της συνολικής «εικόνας» του.
Η εισαγωγή στο “Infinity” (ένα ερωτικό κομμάτι βασικά), μαζί με την πρώτη στροφή, που επαναλαμβάνεται, φέρνει στη μνήμη παλαιά british psychedelia (The End), αλλά το τραγούδι γενικώς είναι μονότονο, στηριγμένο σε μικρές επαναλαμβανόμενες φράσεις.
Αρκετά ενδιαφέρον είναι το Α4 “No shape” (που επίσης περιστρέφεται γύρω από θέματα σχέσης), αν και στην ενοργάνωσή του θα μπορούσε να ήταν περισσότερο εμπλουτισμένο.
Ένα κάπως περισσότερο παιγνιδιάρικο, πειραματικό και λίγο χαοτικό track είναι το σύντομο σε διάρκεια “Someday pt.II”, με το “Going down”, να κλείνει την πλευρά πολύ γόνιμα (ένα από τα ωραιότερα του LP), προβάλλοντας πολλά πλήκτρα και δύσθυμους στίχους.
Η Side B θα ξεκινήσει με το “Emma”, ένα ευχάριστο (εξωτερικώς) τραγούδι, παρά την βαριά στιχουργική (γύρω από την προβληματική λειτουργικότητα μιας οικογένειας), με ωραίο ρεφρέν και ακόμη ωραιότερες «γέφυρες» από τα πλήκτρα.
Ερωτικό τραγούδι είναι το “My love” (φαίνεται και από τον τίτλο του εξάλλου), κάπως psych, κάπως μονότονο και ελαφρώς Barrett-ικό.
Το “Someday” αλλάζει «πρόσωπα» στη διαδρομή του. Πιο αφηγηματικό στην αρχή, πιο ζωηρό στη συνέχεια, ακόμη πιο έντονο περί την μέση του, ακουστικό προς το τέλος... Πρόκειται για ένα αισιόδοξο τραγούδι, περισσότερο φωτεινό από άλλα του δίσκου.
Το “Swimming with whales” είναι οργανικό, με πολλά πλήκτρα. Και ακούγεται κάπως σαν διάλειμμα, αφού διαρκεί μόλις 1:20.
Λίγο πριν από το τέλος του “Love Divine” των Green Was Greener είναι χαραγμένο το “Mirage”, ένα ωραίο ποπ τραγούδι, με καλά hooks, χωρίς φωνητικό ρεφρέν, αλλά με ρεφρέν από «γέφυρες» (πλήκτρα). Σίγουρα ένα από τα καλύτερα του δίσκου.
Ένας δίσκος που θα ολοκληρωθεί με το “Love define”, που είναι ένα από τα πιο «μαύρα» τραγούδια τού “Love Divine” και γι’ αυτό ίσως κάπου να απορείς – γιατί να μπήκε στην συγκεκριμένη θέση και όχι κάπου αλλού...
Ενδιαφέρον και κάτι περισσότερο ή και πολύ περισσότερο είναι και αυτό το LP των Green Was Greener. Ο Θωμάς Στρατάκης δεν είναι τυχαίος τραγουδοποιός.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/green-was-greener-mazoha-hairetis-coti-k-tsiko-3-nea-dynata-almpoym-apo-tin-inner-ear