THE SUN OR THE MOON, BEND THE FUTURE, NILE ON WAX, HEX A.D. ροκ συγκροτήματα από την Γερμανία, την Γαλλία, το Βέλγιο και την Νορβηγία

THE SUN OR THE MOON: Andromeda [Tonzonen Records, 2023]
Μπορεί να στρίβουν ακόμη στο κεφάλι μας οι ήχοι από το πρώτο άλμπουμ των Γερμανών The Sun or The Moon, το “Cosmic” του 2021, όμως τώρα ένα δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ, υπό τον τίτλο ‘Andromeda” προωθείται στα δισκάδικα, που ηχεί κάπως διαφορετικά. Δηλαδή;

Αν το “Cosmic” ήταν περισσότερο προσανατολισμένο στους ήχους του απώτερου χθες (ψυχεδελικό και progressive rock, krautrock, space rock και τα ρέστα), το “Andromeda” διαθέτει και άλλα (μεταγενέστερα) στοιχεία, που σημαίνει πως οι The Sun or The Moon δεν είναι ένα «στατικό» σχήμα, και πως ενδιαφέρεται να πάει παρακάτω... 
Κατ’ αρχάς να πούμε πως εδώ υπάρχει αλλαγμένη line-up, σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ, με τον Frank Incense μπάσο, κιθάρες, πλήκτρα, ηλεκτρονικά, φωνή και τον Niclas Ciriacy ντραμς, κρουστά να παραμένουν στις θέσεις τους, όταν η Susanna Schneider πλήκτρα και ο Markus Weber κιθάρες έχουν αντικαταστήσει την Susanne Baum και τον George Nowak αντιστοίχως.
Τα κομμάτια είναι οκτώ εδώ και βεβαίως πρωτότυπα, με τα δύο 10λεπτα, στις θέσεις 1 και 5, να δίνουν το βασικό στίγμα, δίχως, βεβαίως, τα υπόλοιπα να αποτελούν τους «φτωχούς συγγενείς».
Επίσης να πούμε πως στην ηχογράφηση της “Andromeda” συμμετέχουν και αρκετοί guests (οκτώ) παίζοντας σαξόφωνο, φλάουτο, βιολί, βιόλα, τσέλο και κάνοντας φωνητικά, με τον ήχο, σε κάθε περίπτωση, να εμφανίζει μια πληρότητα.
Τα βασικά στοιχεία, που διαφοροποιούν το “Andromeda” από το προηγούμενο “Cosmic” έχουν να κάνουν με τις πολλές και καλά τοποθετημένες αναφορές από μεταγενέστερα συγκροτήματα του... διαστημικού progressive rock, όπως τους Porcupine Tree ή τους Ozric Tentacles, ανακατεμένα με world στοιχεία έως και trip hop (παρότι και οι Pink Floyd-ισμοί δίνουν και παίρνουν).
Γενικώς ο ήχος είναι περισσότερο στρογγυλεμένος και ραφιναρισμένος, δίχως τούτο να σημαίνει πως και σ’ αυτό το άλμπουμ οι The Sun or The Moon δεν επιτυγχάνουν το ποθούμενο – που είναι αυτή ακριβώς η ανάληψη και η ολοκλήρωση ενός cosmic trip, με όρους rock οπωσδήποτε, διατηρώντας και την ουσία και το ενδιαφέρον τους σαν συγκρότημα.
Πολύ καλά τα “Surfin’ around Saturn” και “40 days” εκεί στο τέλος.
Επαφή: www.tonzonen.de

BEND THE FUTURE: Sounds So Wrong [Tonzonen Records, 2023]
Δεν γράφουμε πρώτη φορά για τους Γάλλους από την Γκρενόμπλ Bend the Future στο blog – καθώς πρόπερσι είχαμε αναφερθεί στο δεύτερο άλμπουμ τους “Without Notice”, επίσης στην Tonzonen.
Το πιο νέο LP, CD και digital των Bend the Future αποκαλείται “Sounds So Wrong”, βρίσκοντας του Γάλλους σε φάση σεξτέτου. Ήτοι: Samy Chebre πιάνο, σύνθια, Rhodes, Piel Pawlowski ντραμς, κρουστά, Rémi Pouchain μπάσα γενικώς, Pierre-Jean Ménabé άλτο σαξόφωνο, Nemo Pawlowski σοπράνο σαξόφωνο και Can Yıldırım κιθάρες, μπάσο, φωνή.
Και το “Sounds So Wrong”, που, να το πούμε από την αρχή, είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, δείχνει περίτρανα την «γαλλικότητα» του σχήματος, καθώς ο ντελικάτος, στο βάθος, ήχος των Bend the Future, με τις λεπτεπίλεπτες jazz, electronic, oriental και fusion αναφορές, παραμένει το βασικό γνώρισμά τους.
Οι συνθέσεις των Bend the Future, λοιπόν, εξακολουθούν να ακούγονται περιπετειώδεις (“Somewhere beneath”), με πολύ δυνατά οργανικά passages, εμπνευσμένες μελωδικές γραμμές και προπάντων «αλλαγές», με τα tempi να ποικίλουν και με τα soli να είναι όσο πρέπει «συγκεντρωμένα», χωρίς ανέξοδες επιδείξεις. Ακόμη και τα φωνητικά (“Vast”) είναι ενταγμένα με δημιουργικό τρόπο στους Bend the Future, δίνοντας επιπλέον γλαφυρά vibes στις συνθέσεις.
Φυσικά, οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές (“Those small things”) είναι το μεγάλο προσόν των Γάλλων και βεβαίως οι ενορχηστρώσεις, που ανακαλούν, ενίοτε, το progressive rock των Shylock ή των Carpe Diem από τα seventies.
Δυνατή μπάντα, ασυζητητί, που θα ενδιαφέρει οπωσδήποτε τους prog fans.
Επαφή: www.tonzonen.de

NILE ON WAX: After Heaven [Tozonen Records, 2023]
Οι Nile On waX προέρχονται από τις Βρυξέλλες και αποτελούνται από τους Catherine Graindorge βιολί, βιόλα, David Christophe μπάσο και Elie Rabinovitch ντραμς. Το άλμπουμ τους “After Heaven” είναι ηχογραφημένο στην βελγική πρωτεύουσα, περιλαμβάνει επτά tracks (ένα 12λεπτο, ένα 2λεπτο και τα υπόλοιπα μέσης διάρκειας) και ηχεί παράξενα.
Σίγουρα στο εισαγωγικό και μεγάλης διάρκειας track “In heaven” υπάρχει μια ψυχεδελικότητα, σε συνδυασμό όμως με post-rock και avant στοιχεία. Τώρα το πώς γίνεται να υπάρχει post-rock χωρίς κιθάρες είναι ένα θέμα, γενικώς, αλλά για τους Nile On waX ξεπερνιέται εύκολα, αφού το βιολί και η βιόλα της Graindorge κάνουν όχι για μία, αλλά για... πολλές κιθάρες.
Όντως η βιολίστρια είναι εκπληκτική (βοηθά και η τεχνολογία βεβαίως) και τούτο το αντιλαμβάνεσαι και στα μικρότερης διάρκειας κομμάτια, όπως το 5λεπτο “More icon” π.χ., εκεί όπου οι Βέλγοι αποδεικνύονται πλήρως εφευρετικοί, παρουσιάζοντας έξοχες μελωδίες, και συνθέσεις γενικώς μιας μελωδικής avant, που σπανίως ακούς πλέον απ’ αυτού του τύπου τα συγκροτήματα.
Εντάξει, το “After Heaven” διαθέτει από King Crimson-ικές έως και Tuxedomoon-ικές αναφορές, ενώ «περάσματα» που φέρνουν στη μνήμη τους βρετανούς progsters U.K. (με τον βιολιστή Eddie Jobson) επίσης μπορείς να ανιχνεύσεις σε κάποια tracks, εδώ κι εκεί..
Τούτο δεν σημαίνει τίποτα, όμως, καθώς οι μουσικές των Nile On waX είναι αληθινά ενδιαφέρουσες, διαθέτοντας σε πληθώρα το στοιχείο της έκπληξης ή και της πρωτοτυπίας ακόμη-ακόμη, επιτρέποντας, επιπλέον, και σ’ ένα, σωστά δουλεμένο, «κοσμικό σεντόνι» (o Vangelis παίζει «δυνατά» εδώ) να τις «σκεπάζει» απ’ άκρη σ’ άκρη.
Να πούμε, τέλος, πως το “After Heaven” είναι το τέταρτο άλμπουμ των Nile On waX, μετά τα “Nox”, “Freaks” και “Bell Dogs” κι εκείνο που φαίνεται ότι θα τους βγάλει από τα τοπικά όρια. Το αξίζουν και με το παραπάνω! Φοβερό το 8λεπτο “Improbable”!
Επαφή: www.tonzonen.de

HEX A.D.: Delightful Sharp Edges [Apollon Records, 2023]
Νορβηγοί από το Larvik είναι οι Hex A.D., που επιστρέφουν τώρα με το επικό prog metal άλμπουμ τους “Delightful Sharp Edges”. Όπως γράφει ο βασικός κιθαρίστας και τραγουδιστής τους Rick Hagan στο booklet του δίσκου:
«Αυτό το άλμπουμ προοριζόταν να είναι μια ιστορία δύο μερών, σχετική με τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως κάτι άλλαξε δραματικά, όταν παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ροχίνγκια στην Μιανμάρ (σ.σ. 2017), διαβάζοντας παράλληλα το βιβλίο “It Also Concerns you” (σ.σ. σχετικό με του Νορβηγούς Εβραίους), του Herman Sachnowitz. Και οι δύο αυτές ιστορίες είχαν τεράστιο αντίκτυπο μέσα μου, θυμήθηκα την ταινία “Hotel Rwanda” (σ.σ. σχετική με την γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου) και σιγά-σιγά άρχισα να βλέπω έναν τρόπο, μέσω του οποίου όλες αυτές οι ιστορίες θα μπορούσαν να με οδηγήσουν σ’ ένα άλλο μουσικό και στιχουργικό ταξίδι».
Τούτο είναι το concept του δίσκου των Hex A.D., οι γενοκτονίες και τα αποτελέσματά τους σε άτομα και κοινωνίες, και αυτό επιτυγχάνεται τόσο με τα λόγια, όσο και με τις μουσικές του δίσκου, που ακούγονται, γενικώς, «αντάξιες» του δύσκολου και απαιτητικού θέματος.
Τέσσερις είναι οι Hex A.D, δηλαδή οι Are With Gogstad μπάσο, Rick Hagan κιθάρες, φωνή, ντραμς, κρουστά, μπάσο, μέλοτρον, εφφέ, σαμπλ, Matt Hogan ντραμς και Mags Johansen πλήκτρα, hammond organ, fender rhodes, μέλοτρον, με τις συνθέσεις (έντεκα στον αριθμό – από 2λεπτες έως και 11λεπτες) να ακολουθούν τις γνωστές και επιτυχημένες «συνταγές» του στυλ, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να προπορεύονται (το hard rock αίσθημα τύπου Deep Purple, με τις όποιες prog προεκτάσεις του συχνά κυριαρχεί) και με το μπάσο-ντραμς να δημιουργεί όλα εκείνα τα κατάλληλα ρυθμικά μοτίβα, ενόσω ξεδιπλώνονται οι πάσης φύσεως lead ακολουθίες.  
Κορυφαία κομμάτια τα “Radio terror” και “Throwing down the gauntlet”, δίχως κάποιο από τα υπόλοιπα tracks να αποτελεί «τρύπα»... σ’ ένα δίσκο, που ακούγεται στον ίδιο βαθμό σύγχρονος και παλιομοδίτικος (συνδυάζει, εννοούμε, παλαιότερα και νεότερα στοιχεία), κυλώντας με πολύ ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.
Επαφή: www.apollonrecords.no