HOWLIN’ SUN, THE UPLAND BAND, JUDITH PARTS γκρουπ και καλλιτέχνες από Νορβηγία, Γερμανία και Εσθονία

HOWLIN’ SUN: Maxime [Apollon Records]
Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Το σημερινό Bergen της Νορβηγίας μοιάζει κάπως σαν την... πρωτεύουσα του rock των 70s. Όλα τα παρακλάδια του progressive, του avant, του folk και του hard rock αναπτύσσονται στην πόλη, για να γίνουν γνωστά συν τω χρόνω σε όλη την Ευρώπη.

Να, ας πάρουμε τώρα τους Howlin’ Sun, ένα καινούριο γκρουπ της νορβηγικής πόλης που ομνύει στο hard rock των early seventies. Δύο κιθαρίστες, ο Tor Erik Bjelde, που τραγουδάει κιόλας και ο Mangus Gullachsen, κι ένα ρυθμικό τμήμα, δηλαδή ο μπασίστας Pieter Ten Napel και ο ντράμερ Torgrim K. Nåmdal είναι αρκετοί να δημιουργήσουν αυτό τον... ακατέργαστο ήχο, που χρωστά πολλά σε συγκροτήματα τύπου Three Man Army, Leaf Hound, Legend (τους αναφέρουμε για τις περισσότερο αμερικάνικες αναφορές τους) και τ’ ανάλογα, δίχως να απολείπουν από τις επιρροές των Νορβηγών και πιο major groups, σαν τους Led Zeppelin ή τους Bad Company. Εντάξει, στο “Maxime”, υπάρχουν και οι guests σε μπάσο, φωνητικά, όργανο, πλήκτρα και σαξόφωνο, αλλά η συνεισφορά όλων αυτών είναι μικρή και, πρακτικώς, δεν αλλάζει ο ήχος του γκρουπ.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι αν οι συνθέσεις και τα τραγούδια των Howlin’ Sun έχουν τα φόντα, ώστε να τοποθετηθούν κάπου ανάμεσα σ’ εκείνα των παλαιών βρετανικών γκρουπ ή αν αποτελούν μια καρικατούρα τους, δίχως μια κάποια «προσωπικότητα».
Το πρώτο συμβαίνει. Οι Howlin’ Sun καταφέρνουν να φτιάξουν ωραία τραγούδια σ’ αυτό το στυλ εκμεταλλευόμενοι με δημιουργικό τρόπο τις αναφορές τους, δίχως να πέφτουν στις «στονεράδικες» παγίδες.
Μένουν πιστοί δηλαδή στην κλασική «σκληρή» ρυθμολογία, δίχως ιδιαίτερη κατάχρηση στα riffs και με σύντομα, αλλά επαρκή soli επιχειρούν να μεταφέρουν στο σήμερα τα vibes των seventies, στηρίζοντας σπουδαία σκληρά τραγούδια σαν τα “Let’s go steady”, “All night long”, “Be mine” κ.λπ.
Hard rock, λοιπόν, δυνατό και αφοπλιστικό, από μια μπάντα, που μπορεί να πάει παρακάτω...
Επαφή: www.apollonrecords.no

THE UPLAND BAND: Living in Paradise [Kapitän Platte, 2023]
Κατ’ ευφημισμόν μπάντα είναι η Upland Band, αφού βασικά πρόκειται για μια one-man band, την οποίαν οδηγεί ο Michael Beckett, ο οποίος εμφανίζεται κατά καιρούς με τα ονόματα KPT.Michi.Gan, Trip Shrubb, συμμετέχοντας επίσης σε ποικίλα σχήματα (Super Reverb, The Beautiful New Born Children, The Eightfold Model, Tuesday Weld κ.λπ.).
Τέλος πάνων ο άνθρωπος αυτός έχει μια έντονη παρουσία στην γερμανική ροκ σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες, συνεχίζοντας να δημιουργεί συγκροτήματα, projects και δίσκους.
Ο τελευταίος απ’ αυτούς αποκαλείται “Living in Paradise” και αποτελείται από εννέα tracks, τα οποία κινούνται σε ποπ και ροκ δρόμους.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις ακριβώς το στυλ της Upland Band, αλλά σίγουρα σ’ αυτό εμφιλοχωρούν στοιχεία ροκ και ποπ απ’ όλες τις βασικές δεκαετίες (60s-90s).
Υπάρχουν λοιπόν ουκ ολίγες ψυχεδελικές αναφορές, εδώ, που, στις καλύτερες των περιπτώσεων, είναι υπεύθυνες για ορισμένα από τα ωραιότερα τραγούδια του CD (άκου π.χ. το 5λεπτο “Down and out in the 17th century”), ενώ άλλοτε καταγράφονται κάποια semi-garage τραγουδάκια (“ohfivetwosixfive”), άλλοτε κάποια περισσότερο pop κτλ.
Γενικώς, το “Living in Paradise” είναι πλημμυρισμένο από μουσικές ιδέες, που άλλοτε λειτουργούν έξυπνα και δημιουργικά, και άλλοτε πιο τυπικά, με τον στίχο να περιστρέφεται γύρω από ένα μικρό χωριό της Βεστφαλίας, τους ανθρώπους του και βεβαίως τις ιστορίες τους (που σε ορισμένες φάσεις συνδέονται με ιστορικά γεγονότα και σε άλλες όχι). Ενδιαφέροντα, οπωσδήποτε, είναι όλα αυτά.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de

JUDITH PARTS: Meadowsweet [Private Pressing, 2023]
Η Judith Parts είναι μια καλλιτέχνιδα από την Εσθονία ή οποία εδώ και κάποιο καιρό δραστηριοποιείται στην Κοπεγχάγη. Στο εξώφυλλο του άλμπουμ της η εσθονή μουσικός και τραγουδοποιός εμφανίζεται «ντυμένη» με περίεργα κοσμήματα (της jewellery artist Claudia Lepik), ενώ γύρω της κινούνται ένας φωτογράφος (Todd Richter), ένας videographer (Pille Kannimäe) και μία στυλίστρια (Liisa-Chrislin Saleh). Δεν ξέρω πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά σε σχέση με το ζητούμενο, που είναι αυτή καθ’ αυτή η τραγουδοποιία της Parts, φαίνεται, όμως, πως παίζουν κάποιο ρόλο και πως έχουν σχέση με την συνολικότερη περσόνα της εσθονής καλλιτέχνιδας – που δείχνει να υπερβαίνει το στενό δισκογραφικό δεδομένο. Τέλος πάντων εμείς CD έχουμε ρίξει στο player και ακούμε, και επ’ αυτού θα πούμε τη γνώμη μας.
Οι μουσικές και τα τραγούδια της Judith Parts είναι παράξενα και σίγουρα η επιρροή της Björk σ’ αυτά, ως ένα βαθμό, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Υπάρχουν πολλά ηλεκτρονικά και avant στοιχεία στις συνθέσεις της Parts, επίσης περίεργα τραγουδίσματα, και γενικώς δομές, passages, που ξεφεύγουν αρκετά από το ποπ περιβάλλον, έστω και το «ψαγμένο», οδεύοντας σε πιο προχωρημένες περιοχές.
Γενικώς η αφήγηση δεν είναι στατική, μα δυναμική, με συνεχείς ανατροπές, εφφέ και εκπλήξεις, και με τα ηλεκτρονικά να υποσκάπτουν συνεχώς τις μελωδίες και τις αρμονίες, προσδίδοντας σ’ αυτές ένα κάπως εξώκοσμο άρωμα.
Τέλος πάντων και η pop δεν είναι απούσα εδώ, όπως και το folk εξάλλου, αλλά εκείνο που βγαίνει πάνω απ’ όλα είναι κυρίως η ανατρεπτική διαχείριση της Judith Parts, που προσδίδει στο “Meadowsweet” μιαν υπερβατική αίσθηση.
Επαφή: www.judithparts.com