Ο Pink Maggit
είναι ένας νέος άνθρωπος, Έλληνας και Αθηναίος, που ασχολείται με το electro. Το βασικό όργανό του
είναι τα πλήκτρα δηλαδή, με τα ηχοχρώματα να παραπέμπουν άλλοτε σε πιο 80s electro και άλλοτε σε πιο 90s. Το άλμπουμ του αποκαλείται
“Midinight Sun”
[Veego Records, 2023], «Ήλιος του μεσονυκτίου δηλαδή, και υποτίθεται πως
έρχεται να αναπαραστήσει ηχητικώς όσα συμβαίνουν στις ψυχές των ανθρώπων του
βορρά, που βιώνουν όλο το χρόνο αυτό το φυσικό φαινόμενο.
Βεβαίως, ένας Έλληνας δεν μπορεί να μπει στη θέση ενός βόρειου, Σκανδιναυού ας πούμε, αλλά μπορεί να αναδείξει, από τον τόπο μας πια, ψυχολογικές καταστάσεις που να προσιδιάζουν με τις βορειοευρωπαϊκές.
Τέλος πάντων τα κομμάτια του Pink Maggit έχουν ένα ύφος στο instrumental μέρος τους, ενώ τα ακούω κάπως άγαρμπα, όσον αφορά το φωνητικό, στο οποίο υπάρχουν και guests (Dvchess, Ckye). Βασικά υπάρχουν λίγοι στίχοι εδώ, όπου υπάρχουν, που επαναλαμβάνονται, επεξεργασμένοι και παραμορφωμένοι, ώστε να δημιουργούν τις κατάλληλες, κάθε φορά, ατμόσφαιρες (κάπως απροσάρμοστες και χαοτικές).
Ο αστικός προσανατολισμός, αυτό που λέμε αστικό (urban) electro είναι κάτι που κυριαρχεί στο “Midnight Sun”, που αρχίζει και τελειώνει δίχως να το καταλάβεις (η διάρκεια είναι λιγότερη από μισή ώρα). Δίλεπτα, τρίλεπτα και τετράλεπτα κομμάτια έχουμε λοιπόν εδώ, που ακούγονται με άνεση, δίχως να αφήνουν κάποια επίγευση - αν και, σε κάθε περίπτωση, μου άρεσαν περισσότερο τα... ακραία tracks.
Βεβαίως, ένας Έλληνας δεν μπορεί να μπει στη θέση ενός βόρειου, Σκανδιναυού ας πούμε, αλλά μπορεί να αναδείξει, από τον τόπο μας πια, ψυχολογικές καταστάσεις που να προσιδιάζουν με τις βορειοευρωπαϊκές.
Τέλος πάντων τα κομμάτια του Pink Maggit έχουν ένα ύφος στο instrumental μέρος τους, ενώ τα ακούω κάπως άγαρμπα, όσον αφορά το φωνητικό, στο οποίο υπάρχουν και guests (Dvchess, Ckye). Βασικά υπάρχουν λίγοι στίχοι εδώ, όπου υπάρχουν, που επαναλαμβάνονται, επεξεργασμένοι και παραμορφωμένοι, ώστε να δημιουργούν τις κατάλληλες, κάθε φορά, ατμόσφαιρες (κάπως απροσάρμοστες και χαοτικές).
Ο αστικός προσανατολισμός, αυτό που λέμε αστικό (urban) electro είναι κάτι που κυριαρχεί στο “Midnight Sun”, που αρχίζει και τελειώνει δίχως να το καταλάβεις (η διάρκεια είναι λιγότερη από μισή ώρα). Δίλεπτα, τρίλεπτα και τετράλεπτα κομμάτια έχουμε λοιπόν εδώ, που ακούγονται με άνεση, δίχως να αφήνουν κάποια επίγευση - αν και, σε κάθε περίπτωση, μου άρεσαν περισσότερο τα... ακραία tracks.
Η εισαγωγή “Lost in you”, που είναι το πιο ροκ
κομμάτι του δίσκου, αρκούντως λυρικό και συναισθηματικό, το έκτο «Βουλιαγμένης
(Interlude)», που
ανοίγει την Side B και το οποίο σου αφήνει αυτή την αίσθηση της διαδρομής, σ’ έναν από τους πιο παράξενους
δρόμους της Αθήνας (με την διαρκή εναλλαγή των τοπίων), και ακόμη το κλείσιμο με
το «Κατειλημμένο», που διαθέτει ένα cosmic στοιχείο. Αρκετά καλό είναι και το έβδομο track, το «Μη σε νοιάζει
καν», που είναι ούλτρα χορευτικό, μ’ ένα σπάσιμο του τέμπο στη μέση, και
ελαφρώς απόκοσμο. Αυτά.
Επαφή: www.veegorecords.com
Από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήGeorge Floudas
Βελγίζει αρκετά. Καλό!
Eftichia Makri
Παρά πολύ καλό