Ο δίσκος “Bukurana”
[Veego
Records, 2023] του
Λεπύρ μπορεί να κυκλοφορεί από τον περασμένο Νοέμβριο, έχοντας διατρέξει ήδη τα
πρώτα πολύ βασικά μέτρα της διαδρομής του, όμως δεν παύει, ακόμη και έξι μήνες
μετά, να είναι ένας νέος δίσκος.
Χοντρικά θα έλεγα πως πρόκειται για ένα πολύ καλό electro, electro-rock και electro-punk LP, με στίχους ελληνικούς
βασικά, παρότι η λέξη “bukurana”
είναι αρβανίτικη και σημαίνει «όμορφη», με τον Λεπύρ να εμφανίζεται εδώ ως
συνθέτης, στιχουργός, κιμπορντίστας, προγραμματιστής και τραγουδιστής – και με
τους Ekelon (σύνθια,
προγραμματισμός), Λάμπη Κουντουρόγιαννη (κιθάρες), Μάριο Βαλινάκη (σαξόφωνα,
σύνθια), Σωτήρη Ντούβα (κρουστά), Έλενα Λεώνη (φωνή), Mazoha (φωνή, κιθάρες) και Αντρέα
Μητρέλη (φωνές, σύνθια) να συμπληρώνουν το σχήμα ηχογράφησης.
Μερικά βασικά, που μπορείς να πεις για τον δίσκο του Λεπύρ είναι πως πίσω απ’ αυτόν υπάρχει πολλή δουλειά (στο στούντιο), κάτι που φαίνεται και από τις συμμετοχές των έξτρα μουσικών, αλλά και από τον τρόπο που αρθρώνονται τα κομμάτια στο “Bukurana”, που δεν είναι καθόλου «σπιτικός» και lo-fi.
Αυτή η επιμέλεια, προς κάθε τι που ακούγεται εδώ, λειτουργεί θετικά, υπό την έννοια πως ο δίσκος, στην ολότητά του, διαθέτει μια... παλιομοδίτικη αύρα, χωρίς ποτέ να πέφτει στη φτηνή αναπαραγωγή και τη νοσταλγία (των 80s ή δεν ξέρω ποιας άλλης δεκαετίας).
Επίσης η “Bukurana” έχει πολύ ωραία ενσωματωμένες τις «δικές μας» αναφορές, πράγμα εντελώς σπάνιο για electro άκουσμα, αυτού του ύφους και του καιρού μας (αφού συνήθως ακούς χοντράδες), με τα ρυθμικά στοιχεία να λειτουργούν με ακρίβεια, όντας και πληθωρικότατα. Για παράδειγμα μού άρεσε ιδιαιτέρως η ρυθμική αγωγή στο «Όμορφα κορίτσια» και στον «Σεβντά», που με παρέπεμψε σε 17 Pygmies (πολύ ωραία tribal κομμάτια αμφότερα), με κάθε τραγούδι του δίσκου να δείχνει πως πάνω του έχει εξαντληθεί κάθε τι, που θα μπορούσε να το πάει παρακάτω (όσο και αν αυτό το «παρακάτω» θα ρίχνει πάντα άγκιστρα προς το χθες).
Το εξώφυλλο δεν μου αρέσει. Μια πολύ καλή, κατά τα λοιπά, περίπτωση!
Επαφή: www.veegorecords.com
Μερικά βασικά, που μπορείς να πεις για τον δίσκο του Λεπύρ είναι πως πίσω απ’ αυτόν υπάρχει πολλή δουλειά (στο στούντιο), κάτι που φαίνεται και από τις συμμετοχές των έξτρα μουσικών, αλλά και από τον τρόπο που αρθρώνονται τα κομμάτια στο “Bukurana”, που δεν είναι καθόλου «σπιτικός» και lo-fi.
Αυτή η επιμέλεια, προς κάθε τι που ακούγεται εδώ, λειτουργεί θετικά, υπό την έννοια πως ο δίσκος, στην ολότητά του, διαθέτει μια... παλιομοδίτικη αύρα, χωρίς ποτέ να πέφτει στη φτηνή αναπαραγωγή και τη νοσταλγία (των 80s ή δεν ξέρω ποιας άλλης δεκαετίας).
Επίσης η “Bukurana” έχει πολύ ωραία ενσωματωμένες τις «δικές μας» αναφορές, πράγμα εντελώς σπάνιο για electro άκουσμα, αυτού του ύφους και του καιρού μας (αφού συνήθως ακούς χοντράδες), με τα ρυθμικά στοιχεία να λειτουργούν με ακρίβεια, όντας και πληθωρικότατα. Για παράδειγμα μού άρεσε ιδιαιτέρως η ρυθμική αγωγή στο «Όμορφα κορίτσια» και στον «Σεβντά», που με παρέπεμψε σε 17 Pygmies (πολύ ωραία tribal κομμάτια αμφότερα), με κάθε τραγούδι του δίσκου να δείχνει πως πάνω του έχει εξαντληθεί κάθε τι, που θα μπορούσε να το πάει παρακάτω (όσο και αν αυτό το «παρακάτω» θα ρίχνει πάντα άγκιστρα προς το χθες).
Το εξώφυλλο δεν μου αρέσει. Μια πολύ καλή, κατά τα λοιπά, περίπτωση!
Επαφή: www.veegorecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου