23/5/2024
To άλμπουμ αυτό στην Seven Arts του Κώστα Γιαννίκου, από το 1976, που το είχα αγοράσει περί το μέσο της δεκαετίας του ’80, από το δισκάδικο του Λευτέρη του Καραλή, στη Γούναρη, στην Πάτρα, είναι για μένα, με διαφορά, το καλύτερο, που θα έβγαζε ποτέ ο Σταμάτης Σπανουδάκης. Δεν άλλαξα γνώμη ακόμη και όταν άκουσα το γαλλικό του “Beautiful Lies”, που είχε κυκλοφορήσει το 1972 στην Philips, και άλλα διάφορα, φυσικά, που θα έβγαζε τα επόμενα χρόνια. Εμένα μου αρέσουν και τα πρώιμα χριστιανικά του Σπανουδάκη, ιδίως το «Στον Πρώτο Μουσικό», από το 1977.
Για όλα αυτά, φυσικά, όπως και για άλλες ηχογραφήσεις του
Σπανουδάκη, από την εποχή των singles ακόμη, γράφω στη νέα έκδοση του βιβλίου
μου «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], που τώρα κυκλοφορεί στα
βιβλιοπωλεία...
To άλμπουμ αυτό στην Seven Arts του Κώστα Γιαννίκου, από το 1976, που το είχα αγοράσει περί το μέσο της δεκαετίας του ’80, από το δισκάδικο του Λευτέρη του Καραλή, στη Γούναρη, στην Πάτρα, είναι για μένα, με διαφορά, το καλύτερο, που θα έβγαζε ποτέ ο Σταμάτης Σπανουδάκης. Δεν άλλαξα γνώμη ακόμη και όταν άκουσα το γαλλικό του “Beautiful Lies”, που είχε κυκλοφορήσει το 1972 στην Philips, και άλλα διάφορα, φυσικά, που θα έβγαζε τα επόμενα χρόνια. Εμένα μου αρέσουν και τα πρώιμα χριστιανικά του Σπανουδάκη, ιδίως το «Στον Πρώτο Μουσικό», από το 1977.
22/5/2024
Αν με ρωτήσεις ποια ταινία του Κόπολα θαυμάζω δεν θα σου πω ούτε τους Νονούς, ούτε την Αποκάλυψη, ούτε κάποια άλλη από τα 80s (που τις είχα δει όλες τότε), ούτε την σπουδαία Συνομιλία... Μία είναι η ταινία του που την βλέπω και την ξαναβλέπω τα τελευταία χρόνια – το “Rain People”. Ένα λυρικό road movie κατά βάση, με φοβερά πλάνα, αλλά και με απρόσμενη βία, προς το τέλος του, που κατά κάποιο τρόπο το σφραγίζει.
Απόβλητοι του αμερικανικού ονείρου οι δύο ήρωες, μία
παντρεμένη (Shirley Knight) και μέλλουσα μαμά, που ξαφνικά ανακαλύπτει ότι ζει
άλλη ζωή από εκείνη που στ’ αλήθεια θέλει και γι’ αυτό «εξαφανίζεται» μ’ ένα
αυτοκίνητο, κι ένας παίκτης του ποδοσφαίρου (του αμερικάνικου) που δρα και
σκέφτεται σαν παιδί (μετά από κάποιο χτύπημα στο κεφάλι) και όχι σαν εραστής
(James Caan).
Η βροχή δεν σβήνει μόνο τις διαχωριστικές γραμμές, μπερδεύοντας τους ρόλους, αλλά στο τέλος πνίγει και τις ζωές όλων.
Μια συγκλονιστική ταινία από το 1969, την οποία δεν είμαι σίγουρος αν ο Κόπολα την ξεπέρασε ποτέ.
Αν με ρωτήσεις ποια ταινία του Κόπολα θαυμάζω δεν θα σου πω ούτε τους Νονούς, ούτε την Αποκάλυψη, ούτε κάποια άλλη από τα 80s (που τις είχα δει όλες τότε), ούτε την σπουδαία Συνομιλία... Μία είναι η ταινία του που την βλέπω και την ξαναβλέπω τα τελευταία χρόνια – το “Rain People”. Ένα λυρικό road movie κατά βάση, με φοβερά πλάνα, αλλά και με απρόσμενη βία, προς το τέλος του, που κατά κάποιο τρόπο το σφραγίζει.
Η βροχή δεν σβήνει μόνο τις διαχωριστικές γραμμές, μπερδεύοντας τους ρόλους, αλλά στο τέλος πνίγει και τις ζωές όλων.
Μια συγκλονιστική ταινία από το 1969, την οποία δεν είμαι σίγουρος αν ο Κόπολα την ξεπέρασε ποτέ.
22/5/2024
Τι να πεις για τον τεράστιο σόουλμαν Rocky Roberts; Τον μαύρο Aμερικάνο που αγκάλιασαν όλοι οι Έλληνες και ο οποίος θα πηγαινοερχόταν στη χώρα μας από το 1966, όταν ήρθε για πρώτη φορά, έως και χρόνια αργότερα;
Εδώ τον βλέπουμε αγκαλιά με τον Γιώργο Οικονομίδη, κατά την διάρκεια της 2ας Ολυμπιάδος Τραγουδιού, το καλοκαίρι του 1969 στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν ο Rocky Roberts θα διαγωνιζόταν με τα χρώματα των ΗΠΑ. Φυσικά, στην Ελλάδα ήταν ήδη πασίγνωστος τότε, έχοντας πολύ μεγάλες επιτυχίες, με αποτέλεσμα να υπάρξει πανζουρλισμός. Μέχρι και φωτορομάντσο στο Φαντάζιο είχε γίνει ο Rocky Roberts, ενώ οι δίσκοι του πούλαγαν «τρελά». Με δυο λόγια ο Rocky ήταν ο άνθρωπος που θα μάθαινε, στην πράξη, την soul music στους Έλληνες.
Για τον... Ρόκυ Νέγκρο υπάρχει ξεχωριστό κείμενο στη νέα
έκδοση του βιβλίου μου «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], που τώρα
κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, μαζί με σπάνιες φωτογραφίες (από το φωτορομάντσο
του Φαντάζιο κ.λπ.).
Τι να πεις για τον τεράστιο σόουλμαν Rocky Roberts; Τον μαύρο Aμερικάνο που αγκάλιασαν όλοι οι Έλληνες και ο οποίος θα πηγαινοερχόταν στη χώρα μας από το 1966, όταν ήρθε για πρώτη φορά, έως και χρόνια αργότερα;
Εδώ τον βλέπουμε αγκαλιά με τον Γιώργο Οικονομίδη, κατά την διάρκεια της 2ας Ολυμπιάδος Τραγουδιού, το καλοκαίρι του 1969 στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν ο Rocky Roberts θα διαγωνιζόταν με τα χρώματα των ΗΠΑ. Φυσικά, στην Ελλάδα ήταν ήδη πασίγνωστος τότε, έχοντας πολύ μεγάλες επιτυχίες, με αποτέλεσμα να υπάρξει πανζουρλισμός. Μέχρι και φωτορομάντσο στο Φαντάζιο είχε γίνει ο Rocky Roberts, ενώ οι δίσκοι του πούλαγαν «τρελά». Με δυο λόγια ο Rocky ήταν ο άνθρωπος που θα μάθαινε, στην πράξη, την soul music στους Έλληνες.
21/5/2024
Έχουμε κι εμείς τα δικά μας νεανικά λα-λα-λά, καθότι τότε και ο Πλέσσας και η Μούσχουρη ήταν νεότεροι απ' όσο είναι σήμερα η Σάττι...
https://www.youtube.com/watch?v=aP3UxugWMZA
Έχουμε κι εμείς τα δικά μας νεανικά λα-λα-λά, καθότι τότε και ο Πλέσσας και η Μούσχουρη ήταν νεότεροι απ' όσο είναι σήμερα η Σάττι...
https://www.youtube.com/watch?v=aP3UxugWMZA
20/5/2024
Για Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης είχα διαβάσει για πρώτη φορά σε μια αγγελία στο περιοδικό Μουσικό Εξπρές, το 1980.
Κάποιος Θόδωρος (αργότερα θα μάθαινα πως αυτός ήταν ο Θοδωρής Κρίθαρης της Wipe Out!) ζητούσε να αγοράσει ανάμεσα σε άλλα και κάποιους με το απίστευτο όνομα Τα τέσσερα επίπεδα της ύπαρξης! Αν όλα τα υπόλοιπα πάνω κάτω τα ήξερα (μάλλον ήταν η πρώτη φορά τότε, που θα διάβαζα και για το “Pop Festival ’73”) τα τέσσερα επίπεδα μου είχαν προξενήσει ένα κάποιο... σοκ.
Τι όνομα ήταν αυτό; Και τέλος πάντων ποια ήταν αυτή η μπάντα και τι έπαιζε; Δεν μπορούσες να μάθεις τίποτα και από πουθενά. Όπου και να ρωτούσα εισέπραττα χάχανα από τους δισκοπώλες. Κανείς δεν τους ήξερε και όλοι γέλαγαν (υποτιμητικά) στο άκουσμα και μόνο του ονόματος.
Το 1986 ακούω για πρώτη φορά, στο κρατικό από τον Γρηγόρη Βάιο, να παίζει ένα κομμάτι των Επιπέδων. Ήταν το «Του τρελλού η σάλπιγγα», που μου άρεσε πολύ τότε και που αναπτερώνει το ενδιαφέρον μου για το γκρουπ. Και πάλι τζίφος. Κανείς δεν γνώριζε να μου πει κάτι περισσότερο – και κανένας δεν είχε γράψει κάτι για κείνους σε όλα τα 80s, ούτε είχε ακούσει τον εν λόγω δίσκο.
Έτσι, θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό, όταν θα άκουγα για πρώτη φορά τα Επίπεδα, το 1990 μάλλον, από κασέτα που θα μου έγραφε ο Θοδωρής. Ενώ το 1995-96 από έναν άλλο φίλο, τον Γιώργο Τσολάκο, βρίσκω και ένα αντίγραφο του original εξωφύλλου και το χώνω στην πρώτη έκδοση του «Ραντεβού στο Κύτταρο», το 1996.
Τα γράφω αυτά για να δουν οι νεότεροι πως «φτύναμε αίμα»,
κάποτε, για να μάθουμε έστω και την ύπαρξη ενός δίσκου, όχι να τον ακούσουμε –
και αυτό εμένα προσωπικά με δίδαξε, από τότε, να εκτιμώ και να σέβομαι τη σωστή
πληροφορία (και τον πληροφοριοδότη εννοείται) και να θεωρώ «μισή μερίδα» όσους
σήμερα, όταν τα πάντα είναι στο πιάτο, εξακολουθούν να γράφουν άλλα αντ’ άλλων,
λες και βρίσκονται στη λίθινη εποχή.
Φυσικά για Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης γράφω τα δέοντα και στη νέα έκδοση του «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], που βρίσκεται τώρα στα βιβλιοπωλεία και σας περιμένει...
Για Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης είχα διαβάσει για πρώτη φορά σε μια αγγελία στο περιοδικό Μουσικό Εξπρές, το 1980.
Κάποιος Θόδωρος (αργότερα θα μάθαινα πως αυτός ήταν ο Θοδωρής Κρίθαρης της Wipe Out!) ζητούσε να αγοράσει ανάμεσα σε άλλα και κάποιους με το απίστευτο όνομα Τα τέσσερα επίπεδα της ύπαρξης! Αν όλα τα υπόλοιπα πάνω κάτω τα ήξερα (μάλλον ήταν η πρώτη φορά τότε, που θα διάβαζα και για το “Pop Festival ’73”) τα τέσσερα επίπεδα μου είχαν προξενήσει ένα κάποιο... σοκ.
Τι όνομα ήταν αυτό; Και τέλος πάντων ποια ήταν αυτή η μπάντα και τι έπαιζε; Δεν μπορούσες να μάθεις τίποτα και από πουθενά. Όπου και να ρωτούσα εισέπραττα χάχανα από τους δισκοπώλες. Κανείς δεν τους ήξερε και όλοι γέλαγαν (υποτιμητικά) στο άκουσμα και μόνο του ονόματος.
Το 1986 ακούω για πρώτη φορά, στο κρατικό από τον Γρηγόρη Βάιο, να παίζει ένα κομμάτι των Επιπέδων. Ήταν το «Του τρελλού η σάλπιγγα», που μου άρεσε πολύ τότε και που αναπτερώνει το ενδιαφέρον μου για το γκρουπ. Και πάλι τζίφος. Κανείς δεν γνώριζε να μου πει κάτι περισσότερο – και κανένας δεν είχε γράψει κάτι για κείνους σε όλα τα 80s, ούτε είχε ακούσει τον εν λόγω δίσκο.
Έτσι, θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό, όταν θα άκουγα για πρώτη φορά τα Επίπεδα, το 1990 μάλλον, από κασέτα που θα μου έγραφε ο Θοδωρής. Ενώ το 1995-96 από έναν άλλο φίλο, τον Γιώργο Τσολάκο, βρίσκω και ένα αντίγραφο του original εξωφύλλου και το χώνω στην πρώτη έκδοση του «Ραντεβού στο Κύτταρο», το 1996.
Φυσικά για Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης γράφω τα δέοντα και στη νέα έκδοση του «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], που βρίσκεται τώρα στα βιβλιοπωλεία και σας περιμένει...
20/5/2024
Από την ταινία επιτομή του νέου κύματος, το Σκιές στην Άμμο (1969) του Βασίλη Μαυρομάτη, ο Αλέξης Γεωργίου σ' ένα ωραίο τραγούδι των Γιάννη Σπανού και Κώστα Κωτούλα. Η σκηνή λογικά είναι γυρισμένη στην μπουάτ Αυλαία του Μαυρομάτη...
https://www.youtube.com/watch?v=pVr8_vAEG9I
Από την ταινία επιτομή του νέου κύματος, το Σκιές στην Άμμο (1969) του Βασίλη Μαυρομάτη, ο Αλέξης Γεωργίου σ' ένα ωραίο τραγούδι των Γιάννη Σπανού και Κώστα Κωτούλα. Η σκηνή λογικά είναι γυρισμένη στην μπουάτ Αυλαία του Μαυρομάτη...
https://www.youtube.com/watch?v=pVr8_vAEG9I
20/5/2024
Τον ποιητή Χάρη Μεγαλυνό, που πέθανε σήμερα στα 73 του, όπως διάβασα στο LiFOgr, κάποιοι που ακούνε ροκ μπορεί να τον γνωρίζουν από την πρώτη-πρώτη συλλογή του υπό τον τίτλο «Κατ’ όναρ», που είχε συμπεριληφθεί στην «Ποιητική Αντιανθολογία» του Δημήτρη Ιατρόπουλου, το 1971, μαζί με τις πρώτες ποιητικές συλλογές του Δημήτρη Καντακουζηνού, του Πάνου Καπώνη, της Τζένης Μαστοράκη κ.ά. (Ο Ιατρόπουλος, ως γνωστόν, είχε γράψει στίχους ακόμη και για ροκ τραγούδια, ενώ η Τζένη Μαστοράκη είχε ήδη τυπώσει το πρώτο βιβλίο νεανικής ποπ, το «Μπητλς και Σία», που θα κυκλοφορούσε ποτέ στην Ελλάδα).
Είναι οι ποιητές της αμφισβήτησης λοιπόν, που ακούνε ποπ,
ροκ και «νέο κύμα», που γνωρίζουν τους αμερικανούς beats, που έχουν πληροφορίες
για τα κινήματα της εποχής (hippies, αντιπολεμικό, Νέα Αριστερά κ.λπ.), που
ξέρουν τον Marcuse, που γνωρίζουν τα του Μάη του ’68, που έχουν διαβάσει και
πιθανώς έχουν ήδη δει underground κινηματογράφο και που επιχειρούν, μέσα στη
δικτατορία, να αρθρώσουν τη δική τους ποιητική φωνή, προσανατολισμένοι προς μια
γενικότερη αναζήτηση θεμάτων, γλωσσικής έκφρασης, αναφορών και επιρροών,
προτείνοντας νέες φόρμες και αμφισβητώντας γενικότερα (και τους ποιητικούς
προγόνους τους και άλλα τινά).
Τον ποιητή Χάρη Μεγαλυνό, που πέθανε σήμερα στα 73 του, όπως διάβασα στο LiFOgr, κάποιοι που ακούνε ροκ μπορεί να τον γνωρίζουν από την πρώτη-πρώτη συλλογή του υπό τον τίτλο «Κατ’ όναρ», που είχε συμπεριληφθεί στην «Ποιητική Αντιανθολογία» του Δημήτρη Ιατρόπουλου, το 1971, μαζί με τις πρώτες ποιητικές συλλογές του Δημήτρη Καντακουζηνού, του Πάνου Καπώνη, της Τζένης Μαστοράκη κ.ά. (Ο Ιατρόπουλος, ως γνωστόν, είχε γράψει στίχους ακόμη και για ροκ τραγούδια, ενώ η Τζένη Μαστοράκη είχε ήδη τυπώσει το πρώτο βιβλίο νεανικής ποπ, το «Μπητλς και Σία», που θα κυκλοφορούσε ποτέ στην Ελλάδα).
19/5/2024
Στον κατάλογο των πωλήσεων του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, που δημοσιεύεται στο σάιτ του, το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], που κυκλοφορεί τις τελευταίες 15-20 μέρες, είναι ΤΕΤΑΡΤΟ στις πωλήσεις του τελευταίου διμήνου, στην κατηγορία όλων των βιβλίων Τέχνης, και ΔΕΥΤΕΡΟ σε πωλήσεις στα μουσικά βιβλία.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Στον κατάλογο των πωλήσεων του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, που δημοσιεύεται στο σάιτ του, το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], που κυκλοφορεί τις τελευταίες 15-20 μέρες, είναι ΤΕΤΑΡΤΟ στις πωλήσεις του τελευταίου διμήνου, στην κατηγορία όλων των βιβλίων Τέχνης, και ΔΕΥΤΕΡΟ σε πωλήσεις στα μουσικά βιβλία.
Σας ευχαριστώ πολύ!
18/5/2023
«Έχουμε να κάνουμε με μια εξουσία που δεν θέλει μόνο τους φόρους μας, θέλει να καθορίσει και τα γούστα μας»
[Τάσος Φαληρέας]
https://www.youtube.com/watch?v=KWyrKEMipWM
«Έχουμε να κάνουμε με μια εξουσία που δεν θέλει μόνο τους φόρους μας, θέλει να καθορίσει και τα γούστα μας»
[Τάσος Φαληρέας]
https://www.youtube.com/watch?v=KWyrKEMipWM
17/5/2023
Βγήκα και μίλησα πριν από λίγο, 11:30-12:00, στην εκπομπή του Γιώργου Μητράκη στο ραδιόφωνο της ΕΤ3, για το βιβλίο μου «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024].
Τι να πρωτοπείς μέσα σ’ ένα ημίωρο; Γι’ αυτά τα θέματα μπορώ να μιλάω ώρες ατελείωτες. Θίχτηκαν, όμως, απλώς θίχτηκαν μερικά βασικά ζητηματάκια. Ίσως το πιο βασικό που ειπώθηκε (από μένα), μετά από σχετική ερώτηση, ήταν πως η χούντα, το χουντικό ραδιόφωνο και η χουντική τηλεόραση, βοήθησαν το ελληνικό ροκ με όποιο τρόπο μπορούσαν, με συνεχείς παρουσίες των γκρουπ και των καλλιτεχνών, κατ’ αρχάς, στις κρατικές εκπομπές.
Σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες του ροκ (για να μην πω όλοι) ακούγονταν ή τους έβλεπε ο κόσμος στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση – για να μην μιλήσω για τα εξώφυλλα που έκαναν στα περιοδικά της εποχής ή για τις συνεντεύξεις που έδιναν. Αυτό μπορεί να εξακολουθεί να ακούγεται «κάπως», αλλά είναι έτσι όπως το λέω.
Φυσικά, στο ραδιόφωνο δεν μπορείς να παρουσιάσεις ντοκουμέντα, καθότι αυτά είναι για τα κείμενα και για τα βιβλία, όμως εδώ θα σας κεράσω κάτι από ένα κείμενο, που το έχω ήδη γράψει, 5000 λέξεις περίπου (κάποια στιγμή θα δημοσιευθεί) και που αφορά το θρυλικό ροκ LP του Γιώργου Ρωμανού «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα». Να το απόσπασμα:
Έτσι την Πρωτοχρονιά του 1970 ο Γιώργος Ρωμανός θα εμφανιζόταν στο εορταστικό πρόγραμμα του Καναλιού 11 (ΕΙΡΤ), μαζί με την Καίτη Χωματά, την Αλέκα Κανελλίδου, την Δέσποινα Γλέζου, την Ζωή Κουρούκλη, την Αρλέτα, την Λίτσα Σακελλαρίου και τους Dave Carroll and The Sing-Sing Four (σ.σ.. ακόμη και γι' αυτούς τους τελευταίους διαβάζεις στο "Ραντεβού στο Κύτταρο").
Επίσης ο Γιώργος Ρωμανός θα εμφανιζόταν και στην τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη «Οικογενειακές Υποθέσεις», που μεταδιδόταν από το Κανάλι 5 (Ενόπλων), στην αρχή του 1971, κάθε Δευτέρα από τις 21:00-21:15. Όπως διαβάζουμε στο περιοδικό «Σώου» [τεύχος #4, 6 Μαρτίου 1971]:
«Ηθοποιοί, τηλεοπτικοί αστέρες, μέντιουμ, αστρολόγοι, πυγμάχοι, αθληταί, ρεπόρτερς, μουσικοί, τραγουδιστές, συγγραφείς και φωτομοντέλα, γίνονται επιτυχημένα κοκταίηλ, κάθε Δευτέρα στην εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη “Οικογενειακές Υποθέσεις”. Σ’ ένα από τα σπαρταριστά παιχνίδια αυτής της σειράς ο Γιώργος Ρωμανός, η Τάμμυ και ο Αλέξης Παπαδημητρίου (σ.σ. από τους φοβερούς Artomics και πιο πριν στους Αλέξης-Σταμάτης και Whites, όπου Σταμάτης ο Σπανουδάκης), αντιμετώπισαν τους στιχουργούς Δημήτρη Ιατρόπουλο (σ.σ. ποιητής της αμφισβήτησης), Γιάννη Κακουλίδη (σ.σ. από ΕΔΑ) και Σώτια Τσώτου. Ο αγώνας έληξε με νίκη των στιχουργών, αλλά οι πληροφορίες μας λένε πως οι τραγουδισταί θα ζητήσουν... ομοιοκαταληξία σε προσεχή εκπομπή».
Ακολουθεί φωτογραφία, με Μαστοράκη, Ρωμανό, Tammy και Αλέξη Παπαδημητρίου...
Βγήκα και μίλησα πριν από λίγο, 11:30-12:00, στην εκπομπή του Γιώργου Μητράκη στο ραδιόφωνο της ΕΤ3, για το βιβλίο μου «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024].
Τι να πρωτοπείς μέσα σ’ ένα ημίωρο; Γι’ αυτά τα θέματα μπορώ να μιλάω ώρες ατελείωτες. Θίχτηκαν, όμως, απλώς θίχτηκαν μερικά βασικά ζητηματάκια. Ίσως το πιο βασικό που ειπώθηκε (από μένα), μετά από σχετική ερώτηση, ήταν πως η χούντα, το χουντικό ραδιόφωνο και η χουντική τηλεόραση, βοήθησαν το ελληνικό ροκ με όποιο τρόπο μπορούσαν, με συνεχείς παρουσίες των γκρουπ και των καλλιτεχνών, κατ’ αρχάς, στις κρατικές εκπομπές.
Σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες του ροκ (για να μην πω όλοι) ακούγονταν ή τους έβλεπε ο κόσμος στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση – για να μην μιλήσω για τα εξώφυλλα που έκαναν στα περιοδικά της εποχής ή για τις συνεντεύξεις που έδιναν. Αυτό μπορεί να εξακολουθεί να ακούγεται «κάπως», αλλά είναι έτσι όπως το λέω.
Φυσικά, στο ραδιόφωνο δεν μπορείς να παρουσιάσεις ντοκουμέντα, καθότι αυτά είναι για τα κείμενα και για τα βιβλία, όμως εδώ θα σας κεράσω κάτι από ένα κείμενο, που το έχω ήδη γράψει, 5000 λέξεις περίπου (κάποια στιγμή θα δημοσιευθεί) και που αφορά το θρυλικό ροκ LP του Γιώργου Ρωμανού «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα». Να το απόσπασμα:
Έτσι την Πρωτοχρονιά του 1970 ο Γιώργος Ρωμανός θα εμφανιζόταν στο εορταστικό πρόγραμμα του Καναλιού 11 (ΕΙΡΤ), μαζί με την Καίτη Χωματά, την Αλέκα Κανελλίδου, την Δέσποινα Γλέζου, την Ζωή Κουρούκλη, την Αρλέτα, την Λίτσα Σακελλαρίου και τους Dave Carroll and The Sing-Sing Four (σ.σ.. ακόμη και γι' αυτούς τους τελευταίους διαβάζεις στο "Ραντεβού στο Κύτταρο").
Επίσης ο Γιώργος Ρωμανός θα εμφανιζόταν και στην τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη «Οικογενειακές Υποθέσεις», που μεταδιδόταν από το Κανάλι 5 (Ενόπλων), στην αρχή του 1971, κάθε Δευτέρα από τις 21:00-21:15. Όπως διαβάζουμε στο περιοδικό «Σώου» [τεύχος #4, 6 Μαρτίου 1971]:
«Ηθοποιοί, τηλεοπτικοί αστέρες, μέντιουμ, αστρολόγοι, πυγμάχοι, αθληταί, ρεπόρτερς, μουσικοί, τραγουδιστές, συγγραφείς και φωτομοντέλα, γίνονται επιτυχημένα κοκταίηλ, κάθε Δευτέρα στην εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη “Οικογενειακές Υποθέσεις”. Σ’ ένα από τα σπαρταριστά παιχνίδια αυτής της σειράς ο Γιώργος Ρωμανός, η Τάμμυ και ο Αλέξης Παπαδημητρίου (σ.σ. από τους φοβερούς Artomics και πιο πριν στους Αλέξης-Σταμάτης και Whites, όπου Σταμάτης ο Σπανουδάκης), αντιμετώπισαν τους στιχουργούς Δημήτρη Ιατρόπουλο (σ.σ. ποιητής της αμφισβήτησης), Γιάννη Κακουλίδη (σ.σ. από ΕΔΑ) και Σώτια Τσώτου. Ο αγώνας έληξε με νίκη των στιχουργών, αλλά οι πληροφορίες μας λένε πως οι τραγουδισταί θα ζητήσουν... ομοιοκαταληξία σε προσεχή εκπομπή».
Ακολουθεί φωτογραφία, με Μαστοράκη, Ρωμανό, Tammy και Αλέξη Παπαδημητρίου...
17/5/2023
Τους γούσταρα πολύ τους Style Council στο μέσο του ’80. Και είχα αγοράσει και το 12ιντσο με το Walls Come Tumbling Down! και το LP. Όταν όμως το 1987 (τότε πρέπει να ήταν) θα εύρισκα στον Κοντογούρη τη συλλογή της Edsel με τα φοβερά τραγούδια των Action (των πνευματικών μπαμπάδων των Jam και των Style Council) θα είχα διαλέξει πλέον στρατόπεδο, σε σχέση με την λευκή mod-soul.
Style Council μπορεί να μην έχω πλέον στη δισκοθήκη μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως σταμάτησα να γουστάρω τον Paul Weller (με τα πάντα ενδιαφέροντα κοινωνικά μηνύματα των τραγουδιών του) και να παρακολουθώ ό,τι κι αν κάνει...
https://www.youtube.com/watch?v=k5HfOipwvts
Τους γούσταρα πολύ τους Style Council στο μέσο του ’80. Και είχα αγοράσει και το 12ιντσο με το Walls Come Tumbling Down! και το LP. Όταν όμως το 1987 (τότε πρέπει να ήταν) θα εύρισκα στον Κοντογούρη τη συλλογή της Edsel με τα φοβερά τραγούδια των Action (των πνευματικών μπαμπάδων των Jam και των Style Council) θα είχα διαλέξει πλέον στρατόπεδο, σε σχέση με την λευκή mod-soul.
Style Council μπορεί να μην έχω πλέον στη δισκοθήκη μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως σταμάτησα να γουστάρω τον Paul Weller (με τα πάντα ενδιαφέροντα κοινωνικά μηνύματα των τραγουδιών του) και να παρακολουθώ ό,τι κι αν κάνει...
https://www.youtube.com/watch?v=k5HfOipwvts
Σχόλια από το fb στο ποστ για τους Style Council...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=tJ7oiBuEBVc
Harlem Shuffle
Stathis Nikokavouras
Στην αγγλια ελεγαν τοτε οτι οι style ειναι πραγματικοι μουσικοι σπουδαγμενοι και βασισμενοι σε jazzμονοπατια..δεν ειναι τυχαιο οτι τα μεγαλα μαγαζια πωλησεων δισκων στην οξφορντ στριτ επαιζαν την μουσικη τους σε μονιμη βαση .εβλεπες τα παιδια που δουλευαν στα δισκαδικα οτι την εβρισκαν με τα κοματια οπως και οταν επαιζα τo shout to the top μεσα δεκαετιας το χορευαν ενω δεν ηταν κοματι με μπιτ για ντισκο..αληθινα καλοι μουσικοι....
Stam Ekmek
https://www.youtube.com/watch?v=7m94ip38UKs...
The Style Council - Shout To The Top
Fanis Papadopoulos
Φίλε στο Λίβερπουλ και στα πέριξ γίνεται χαμός με την αναβίωση του ήχου της Motown και Northern soul . Πιτσιρικάδες με φοβερές φωνές ( Baby Rose - Jalen Ngonda - MT Jones) και ομάδες σαν τους Monks Road Social .
Στους Monks συμμετέχει το άλλο μισό των Style Council ( Mick Talbot ) .
https://www.youtube.com/watch?v=OgJH5_Yvr38
Rise Up Singing!
Irodis Paparodopoulos
Dee C. Lee πρώην γυναικα του τεράστιου Weller. Φοβερό See the Day, δικιά της κατά το μισό σύνθεση νομίζω....
Σχόλια από το fb στο ποστ "Βγήκα και μίλησα πριν από λίγο, 11:30-12:00, στην εκπομπή του Γιώργου Μητράκη στο ραδιόφωνο της ΕΤ3"...
ΑπάντησηΔιαγραφήChristos Nastos
Φωτογραφια ντοκουμεντο...
Γιάννης Τσουκαλάς
Εξαιρετος ο Μητρακης , υπαρχει link να την ακούσουμε μηπως ;
Φώντας Τρούσας
Δεν ξέρω αν υπάρχει λινκ. Αν βρει κάποιος ας το βάλει εδώ...
Dimitris Patokos
Φώντα σε ευχαριστούμε πολύ. Έτσι απλά…
Nickos Ventouras
Βασικά πολλοί μεταγενέστεροι (ακόμα και όσοι ήταν πιτσιρικάδες τέλη '70) μπερδεύουν το "ξεφούσκωμα" του ροκ και την άνοδο (και μόδα) του αριστερού τραγουδιού, του μεταπολιτευτικού έντεχνου, και αργότερα και του ρεμπέτικου και λαϊκού της αναβίωσης - δηλαδή 75-82 χοντρικά, με την εποχή της Χούντας που δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα, παρά μόνο κάνα περιστασιακό νταλαβέρι.
Εξαδάκτυλος, Socrates, Aphrodite's Child, Πελόμα Μποκιού, κλπ όλοι επι χούντας δισκογραφούσαν και έκαναν συναυλίες και εξώφυλα. ακόμα και κρατικές εκπομπές, τότε άλλωστε και τα 2 "πλέρια" ροκ album του Σαββώ που μπροστά τους τύφλα να έχουν τα περισσότερα "ροκ" album των 3 δεκαετιών που ακολούθησαν (αυτός έκανε και λίγη φυλακή επί Χούντας, αλλά ξώφαλτσα ως πέριξ της αριστεράς που θα ανακρίνονταν να καρφώσει άλλους, όχι ως καλλιτέχνης ανεπιθύμητου είδους).
Δεν μπορούν να δεκτούν ότι ακόμα και ο νέος κόσμος απλά στα τέτοια του το ροκ εκείνη την περίοδο (75-82), και ότι ούτε να εισάγει το φρέσκο τότε punk ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα, γιατί είχε τη δική του μουσική έκφραση.
Γιώργος Γιαννόπουλος
Δεν νομίζω ότι πάει μέχρι το 82 αυτό. Αντε να ήταν ως στο 76. Συγκριτικά μιλώντας -γιατί και τώρα, και στα 90ς το ίδιο ίσχυε- υπήρχε ένα αρκετά μεγάλο ροκ κοινό, που και δίσκους αγόραζε -όχι απαραίτητα ελληνικού ροκ- και περιοδικά , και στα λάιβ πήγαινε, και στα μαγαζιά (που είχαν λάιβ καθημερινά). Όσο για τη δική τους μουσική έκφραση -εκτός αν μιλάμε για λαϊκό, δημοτικό κλπ, και άρα κυρίως για μεγαλύτερες ηλικίες και περιφέρεια- βασικά "τεμνόταν" το κοινό που πήγαινε στο σπόρτινγκ, στον παπάζογλου, στο σαββόπουλο ή τον μικρούτσικο, ή στα παιδιά από την πάτρα.
Nickos Ventouras
Όχι μόνο ως το 76! Για πολύ καιρό οι πωλήσεις και οι μεγάλες συναυλίες και αποδοχή ήταν λαϊκοί από τη μια, και μεταπολιτευτικό «έντεχνο» από την άλλη, με ένα "μπουατικό" κοινό στη μέση.
Το ροκ κοινό ήταν πιο περιορισμένο, και άκουγε κυρίως ξένο ροκ. Καμμία σχέση πάντως με τη μαζική δημοφιλία του ποπ/ροκ σχημάτων στυλ φάση Poll, Olympians, Πελόμα, Νοστράδαμος, κλπ 1966-1974 (ή τη μαζική ροκομανία στην Ελλάδα μετά το breakthrough των Τρυπών το 1991).
Πάντως το λαϊκό δεν ήταν καθόλου "για μεγαλύτερες ηλικίες και περιφέρεια" (το δημοτικό εντάξει) ― εκτός αν με το μεγαλύτερες ηλικίες εννοούμε πάνω από 16, και όχι π.χ. πάνω από 30.
Το νεανικό κοινό ― ηλικίας 20 έως 35 ας πούμε ― μια χαρά άκουγε και λαϊκά, και την ρεμπετο-αναβίωση, και τους οπισθοδρομικούς, κλπ. Και βέβαια οι απείρως περισσότεροι πιο λαϊκοί νέοι της δεκαετίας του '70 (think Μπουρνάζι) στα τέτοια τους το ροκ, ο Καλατζής τους μιλούσε πολύ περισσότερο.
Όπως άλλωστε μερικές δεκαετίες μετά, και παρά την σχετική δισκογραφική επιτυχίων Τρυπών, Σπαθιών, κλπ, το μέγα mainstream νεανικό πλήθος στα "ελληνάδικα" club μια χαρά άκουγε Βανδή, Μαζωνάκη, κλπ.
Γιώργος Γιαννόπουλος
Το κοινό που άκουγε "αναβίωση" -και τα άλλα που έγραψα- ήταν κοινό που πήγαινε και στις συναυλίες στο σπόρτινγκ, έπαιρνε τον ήχο και τη μουσική, και άκουγε ντορς, κόκνεϋ ρέμπελ και γκάλλαχερ. Για πριν δεν ξέρω -αν και δεν πιστεύω ότι π.χ. οι πελόμα είχαν τρελλή απήχηση- αλλά για μετά, είναι πάνω κάτω συγκρίσιμα τα πράγματα ως προς την απήχηση του ροκ, όπως και αντίστοιχα του εκάστοτε "λαϊκού".
Μπουρνάζι έβγαζε γ@μώ τα συγκροτήματα, που παίζανε και σε κυριακάτικα πρωινά. Θυμάμαι demon's rock , σε λάιβ στο αελλώ. Μου είχε πουλήσει την πρόσκληση μια κοπέλλα στην πολυκατοικία μας. Το οργάνωνε το σχολείο της. Τον άλλο χρόνο ήθελε να μου πουλήσει -πολύ ακριβότερη- πρόσκληση για το οροπέδιο του μαρκόπουλου στο κύτταρο, με το επιχείρημα ότι κιθάρα παίζει ο κιθαρίστας των socrates. ο γιάννης "σπαθάς" (sic)
Nickos Ventouras
ΔιαγραφήΔηλαδή 1976-1980 ας πούμε άκουγε ο κόσμος, ο μαζικός ελληνικός κόσμος, σε «συγκρίσιμα νούμερα» ροκ με «ελληνικά» (λαϊκό και «σκυλάδικο» ή μεταπολιτευτικό τραγούδι ή έντεχνο/μπαλάντα); Δεν έχω άμεση πήρα καθότι πιτσιρίκι, αλλά δεν νομίζω.
Ούτε μια ολόκληρη δεκαετία μετά δεν ίσχυε αυτό, ούτε καν δυο. Άλλωστε αυτό ήταν και το μόνιμο παράπονο των ελληνικών συγκροτημάτων του είδους...
Γιώργος Γιαννόπουλος
Τηρουμένων των αναλογιών σε σχέση με όλες τις επόμενες περιόδους, νομίζω ναι. Η ποσόστωση καθιερώθηκε τότε 76-77 πιστεύω. Και τώρα αυτοί που ακούνε ρέμο και παντέλο είναι περισσότεροι, ενώ όσοι ακούνε θανάση, ακούνε και ροκ.
Vassilis Serafimakis
ετσι είναι, όπως τα λέτε. Προβάλλουμε στο παρελθόν επιθυμητές καταστάσεις.
Vasilis Aslamatzidis
Ήμουν στο αυτοκίνητο εκείνη την ώρα και σε άκουσα. Ενδιαφέρουσα η άποψη περί Χούντας και ροκ. Δεν την είχα ξανακούσει. Ελπίζω να θίξετε πάλι αυτό το θέμα όπως υποσχέθηκε ο Μητρακης
Jimi Sokratis
Τα δύο ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης αναμεταδίδονται από την πλατφόρμα της ertecho αλλά δεν υπάρχουν οι εκπομπές τους στο αρχείο όπως με τα υπόλοιπα ραδιόφωνα με έδρα την Αθήνα. Δε νομίζω να έχει αλλάξει κάτι, σε κάποια φάση τον χειμώνα είχα περάσει να ακούσω κάτι από το Τρίτο στο σάιτ και δεν είχε από 102 και 9.58 αρχείο. Νομίζω οι εκπομπές που ανεβαίνουν κάνουν ένα διήμερο για να εμφανιστούν στο αρχείο.
Στο όνομα του Μητράκη είναι άδειο το αρχείο αλλά στον 102 έχει κάποιες επιλογές εκπομπών. Ίσως φανεί εδώ σε ένα διήμερο. Βασικά μία εκπομπή ανεβάζουν την αίθουσα σύνταξης κάθε μέρα, καμία άλλη.
https://www.ertecho.gr/radio/102fm/?post_type=ondemand
102FM – ΕΡΤecho
Celestine Celest
Πόσο μου αρέσουν και Μ ενδιαφέρουν οι αναρτήσεις σας !!!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Στον κατάλογο των πωλήσεων του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, που δημοσιεύεται στο σάιτ του, το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024], που κυκλοφορεί τις τελευταίες 15-20 μέρες, είναι ΤΕΤΑΡΤΟ στις πωλήσεις του τελευταίου διμήνου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήSpyros Mokiatos
συγχαρητήρια Φώντα !
Dimitrios Dimopoulos
Μπράβο Φώντα!
Konstantinos Kontogiannis
θα πεταχτω κι εγω να το παρω!!!
Dimitris Panayiotatos
Μπράβο, Φώντα. Το βιβλίο σου πετυχαίνει τον ιδανικό συνδυασμό: να είναι μια έγκυρη, αντικειμενική καταγραφή μιας εποχής με τη συγκεκριμένη μουσική της, αλλά συγχρόνως και μια αγαπησιάρικη, σχεδόν βιωματική εξομολόγηση! Έτσι έπρεπε να γράφονται τα βιβλία για την τέχνη.
Κώστας Ρεούσης
Συγχαρητήρια! Όλοι πρέπει να αγοράσουμε το βιβλίο σας. Προβλέπω να εξαντλείται, σύντομα.
Vassilis Serafimakis
Είναι ολοφάνερο ότι κοινό υπάρχει. Ελπιδοφόρα είδηση!
Giorgos Tsilly
3 αντίτυπα αγόρασα μόνο εγώ για να δωρίσω σε φίλους. Συγχαρητήρια!
George Ioakeimidis
Τελικά έχεις τα φόντα ....
Σταύρος Καρτσωνάκης
Το αξίζει
Takis Akkos
Πρωτιά θελουμε!
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΦΩΝΤΑ ΜΟΥ!!!....Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗΗΗΗ....!!!
Themis Andreadis
Αναμενόμενο. Συγχαρήκια!!!
Marios Choumpouridis
Καταρχήν είναι βιβλίο που σε κερδίζει από το εξώφυλλο ακόμα
το Κουτοί μη Τόποι
Διαβάζοντας τον ποιητή Wallace Stevens
****************************
Η ποίηση είναι πάθος
όχι συνήθεια
Αυτό το πάθος τρέφεται απ’ την πραγματικότητα
Ο ρόλος του ποιητή έγκειται
στην αίσθηση της πραγματικότητας
Η ποίηση χωρισμένη απ’ την πραγματικότητα
είναι εντελώς ασήμαντη
Haris Mantellos
Συγχαρητήρια! Ευχή μου να υπάρξει και β' μέρος για ακόμη μια 17ετία:1983-2000!
Panayotis Chalemos
Πολλά μπράβο.Ακόμα περισσότερη επιτυχία και τους επόμενους μήνες να έχει.
Spyros Diastimikos
Όταν πήγα και το πήρα προ 10ημέρου, είχε ήδη τελειώσει από το τραπέζι των καινούριων κυκλοφοριών και έφεραν άλλα δέκα από την αποθήκη.
Θωμάς Ταμβάκος
συγχαρητήρια Φώντα!
Ferris Costas
Και λίγο είναι. Τέτοια βιβλία (και μάλιστα έρευνας) θα έπρεπε να βραβεύονται με το καλημέρα.
Spyros Palligkinis
Έστειλα τη μητέρα μου να το παραλάβει και σήμερα μου το έφερε στη Γερμανία, όπου ήρθε για να μας επισκεφθεί
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον ποιητή Χάρη Μεγαλυνό...
ΑπάντησηΔιαγραφήEleni Nanopoulou
Λεπταίσθητη, ακριβή η ποίησή του!
Χρήστος Πριτσαπίδουλας
Όταν ετοιμαζόταν στο τυπογραφείο πήγαμε με τον ποιητή Θωμά Γκόρπα, ο οποίος μου γνώρισε το Δημήτρη...κλπ
Thimios Nikolopoulos
https://www.youtube.com/watch?v=KYCwqrb4hrM...
Σαραμπάντα
Thimios Nikolopoulos
είναι νομίζω το μόνο ποιήμα του που έχει μελοποιηθεί
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Από την ταινία επιτομή του νέου κύματος, το Σκιές στην Άμμο (1969) του Βασίλη Μαυρομάτη, ο Αλέξης Γεωργίου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Φρατζεσκάκης
Τον είχα γνωρίσει μικρός,στο σπίτι του στην Πλάκα.Εκανε εξαιρετικά κολάζ!Ωραίος καλλιτέχνης!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Για Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης είχα διαβάσει για πρώτη φορά σε μια αγγελία στο περιοδικό Μουσικό Εξπρές, το 1980."...
ΑπάντησηΔιαγραφήDiamond Pr
Μπαντάρα
Βασίλης Παπαστεργίου
Καρδούλα για τον Θοδωρή
Alexis Giannoukos
Ακριβώς έτσι Φώντα! Ένας ξεχασμένος και πολύ σπάνιος δίσκος του 1976 απο την Venus, εκ των οποίων οι μίσες κόπιες (απο τις 1000) εξαφανίστηκαν, χωρίς να ξέρει κάποιος κάτι για αυτές.. Απο τις καλύτερες μπάντες στην Ελλάδα (πάντα στο είδος τους), και είναι και γειτονάκια μου (όταν έμεναν Μπουρνάζι τότε - το οπισθόφυλλο είναι απο την παλιά πλατεία Μπουρναζίου).
Vassilis Serafimakis
Eσύ πού ξέρεις τα πολλά κι ο νούς σου κατεβάζει, εξήγα μας το αυτό το φαινόμενο -όχι γενικό, αλλά υπαρκτό- δηλ. πώς γίνεται τότε χωρίς ψηφιακές βιβλιοθήκες τής Αλεξάνδρειας να μαζεύαμε, άλλος γιά τούτο, άλλος γιά τ'άλλο, τόσα πολύτιμα διαμαντάκια ενημέρωσης και να σεβόμαστε την ακριβολογία και το τεκμηριωμένο, και σήμερα ένα σωρό πασάδες στα Γιάννενα γράφουν λες και πέρδονται.
Φώντας Τρούσας
Η ευκολία γεννά και την αδιαφορία, και την επανάπαυση. Εμείς μάθαμε στα δύσκολα...
Panos Iliadis
Απίστευτη δισκάρα που γράφτηκε "μπαμ κι έξω"...από την πρώτη φορά που την άκουσα κόλλησα με τον "ταχυδρόμο"...κι ακόμα εκεί κολλάω...
Paolo Smiderle
Is a book? O record?
Chris Pihas Apostolopoulos
https://www.discogs.com/.../4181435-%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE...
Έχω πάθει το ίδιο με αυτο το δισκάκι που το αγόρασα κάποια στιγμή και για το οποίο δε μπορώ να βρω τπτ.πουθενά!
Κορκόφιλος - Λιοπύρι / Καταράκτης
Σχόλια από το fb στο ποστ "Τι να πεις για τον τεράστιο σόουλμαν Rocky Roberts;"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=hiBg1W08_5k
Rita Pavone & Rocky Roberts - Reach out I'll be there
Christos Mamalakis
Το πρωτο βινύλιο 33αρι που αγόρασα πιτσιρικάς. To sono tremendo...
Andreas Frogoudakis
τι κομματι!
απ'αυτον εμαθα το hey joe... ηταν φλιπ σαιντ στο στασερα μι μπουτο
45αρι rca νομιζω..
Φώντας Τρούσας
Durium
Andreas Frogoudakis
οκ, γερασα και ξεχνω... χε χε
Thekla Tselepi
από τα πρώτα μου 45αρια! Μεγάλη έμπνευση, τρέλα!
Costas Arvanitis
κι εγώ, μέχρι πριν από δέκα χρόνια, δεν είχα προσέξει ότι το "Hey Joe" δεν το τραγουδάει ο Rocky, αλλά οι Wess (Johnson) και Henry (Hooks) των Airedales. https://www.45cat.com/record/ldag2632
Rocky Roberts And The Airedales - Stasera Mi Butto
Φώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=uiID_0LdFJQ
ROCKY ROBERTS & THE AIREDALES (U.S.A) - Can't Ask No More
Akis Evenis
Django - Luis Bacalov / Performed by Rocky Roberts https://www.dailymotion.com/video/xvh3e5
Django (Main Theme) - Luis Bacalov / Performed by Rocky Roberts - video Dailymotion
Nikos Athanassiu
Μαζί του και η Λόλα Φακλανα!
Φώντας Τρούσας
Φαλάνα προφανώς
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
!!!!!!!!!!!!....
Ntinos Dimatatis
Λατρεμένος πολύ στην χώρα μας .Υπάρχει μια ωραία ιστορία γι αυτόν και στο Its only rock n roll....!!!
Lefteris Kongalidis
τον παρουσίασα στο Πάλαι Ντε Σπορ όπου το κοινό τον αποθέωσε.
Dimitrios Dimopoulos
30 Χρόνια διασκευάζαμε το cant ask no More!
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Κόπολα...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitris Panayiotatos
Συμφωνώ απόλυτα, Φώντα. Η καλύτερη ταινία του Κόπολα. Κι ένας πολύ ωραίος ελληνικός τίτλος: "Δεν θα γυρίσω το βράδυ".
Vassilis Serafimakis
Ηθοποιάρα ο Τζέημς Κάαν.
Nina Tsavou
Συμφωνώ απόλυτα. Το αριστούργημα ενός τριαντάρη.Και η απρόσμενη βία που μας εκπλήσσει το διαφοροποιεί από πολλές ταινίες του σημερινού σινεμά όπου δεν υπάρχει καμμία κορύφωση,όπου ουσιαστικά δε γίνεται τίποτα φιλμικά ενδιαφέρον…
Λάμπρος Τσολάκος
Η καλύτερή του ταινία, μαζί με την Συνομιλία
Καταρχήν να σας εκφράσω τη χαρά μου για το ομολογουμένως συναρπαστικό update του βιβλίου σας, το οποίο ελπίζω ότι θα μπει πλέον στις βιβλιογραφίες όπως του (σας) αξίζει. Το σχόλιό μου έχει να κάνει με τη σχέση ροκ και χούντας και με την εκτίμησή σας ότι η χούντα δεν το απαγόρεψε αλλά το προμόταρε. Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι η χούντα δεν απαγόρευσε κανένα μουσικό είδος, ούτε το λαϊκό ούτε την κλασική ούτε το νέο κύμα ούτε το ”έντεχνο" ούτε το δημοτικό ούτε φυσικά το ροκ. Αυτό που απαγορεύτηκε ήταν το έργο συγκεκριμένων καλλιτεχνών από διαφορετικούς χώρους όπως π.χ. ο Θεοδωράκης ή ο Αριστοφάνης (ενώ ο αριστερός Μπιθικώτσης που είχε τραγουδήσει και τον ύμνο της χούντας δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα προβολής). Θέλω να καταλήξω ότι κανένα μουσικό είδος δεν είναι εξ' ορισμού "επαναστατικό" ή "καθεστωτικό" ώστε να επιτραπεί ή να απαγορευθεί μαζικά από οποιοδήποτε καθεστώς Σε αυτά τα πλαίσια η προβολή του ροκ όπως και των άλλων μουσικών ειδών επί χούντας δεν θεωρώ ότι λέει κάτι για την "επαναστατικότητα" τον "καθεστωτισμό" τους. Παντα με εκτίμηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή