TERNOY / CRUZ / ORINS: The Theory of
Constraints [Circum-Disc / tour de bras, 2024]
Ένα άλμπουμ σύγχρονης jazz είναι το “The Theory of Constraints” των Jérémie Ternoy πιάνο, Ivann Cruz κιθάρες και Peter Orins ντραμς. Οι μουσικοί, γνωστοί improvisers, με πολλές και καλές δουλειές την τελευταία 20ετία, αποτελούν «εγγύηση», για το παραγόμενο αποτέλεσμα. Ειδικά ο Orins, που είναι και μέλος των Kaze, για τον οποίο γράφουμε συχνά στο blog (τελευταία φορά πέρυσι, με αφορμή το άλμπουμ τους “Dead Dead Gang”).
Στο “The Theory of Constraints” οι τρεις μουσικοί
ηχογραφούνται σε μια συνάντησή τους, που έλαβε χώρα στην Ronchin της Γαλλίας, στις 17-19
Οκτωβρίου του 2023, παράγοντας μια μουσική, που δείχνει να λαμβάνει υπ’ όψιν
της στοιχεία της θεωρίας των περιορισμών, που στον επιχειρηματικό τουλάχιστον
κλάδο, σχετίζονται με την ομαλή ροη μιας διαδικασίας (ώστε να μην στομώσει),
που να συνδυάζεται φυσικά με την βέλτιστη απόδοση – και όσον αφορά το καθαρό
οικονομικό σκέλος, αλλά και όσον αφορά όλα τα στάδια της παραγωγής, μεταφοράς
και αποθήκευσης, που θα πρέπει και αυτά να λειτουργούν μέσα από βέλτιστες
πρακτικές.
Τώρα, πώς ακριβώς μπορεί να εφαρμοστούν όλα αυτά στο χώρο της μουσικής, στη ροή μιας μουσικής παράστασης, είναι ένα θέμα – αν και ακούγοντας τους Ternoy, Cruz και Orins, στο “The Theory of Constraints”, είσαι σίγουρος 100% πως οι τρεις μουσικοί τα έχουν πάει περίφημα, και πως τα έχουν καταφέρει.
Σε κάθε περίπτωση, από το πρώτο κομμάτι του CD, το 7λεπτο “Drum buffer rope”, μέχρι το έσχατο (το δεύτερο μέρος από την «Θεωρία των περιορισμών»), εκείνο που απολαμβάνεις είναι ένα αεικίνητο τρίο, με φοβερή ενέργεια, προσανατολισμένο προς την παραγωγή μιας μουσικής ζωντανής, παρά τα όποια minimal, επαναληπτικά χαρακτηριστικά της, που έχει τον τρόπο να επιβάλλεται, διαρκώς, μέσα από την εξέλιξή της κα που μπορεί, μακροσκοπικά, να εμφανίζεται «αμετακίνητη», αλλά αν την «δεις», δηλαδή την ακούσεις στις λεπτομέρειές της, θα διαπιστώσεις πως μετασχηματίζεται διαρκώς, μέσα από μια διαρκή επινόηση μοτίβων και μικρο-ατασθαλιών.
Ναι, θα μπορούσες να υποστηρίξεις πως το “The Theory of Constraints” είναι ένας απολαυστικός δίσκος σύγχρονης jazz.
Επαφή: www.circum-disc.com, www.tourdebras.com
WOO: Hoo-Ha [Circum-Disc / tour de bras, 2024]
Woo είναι η Christine Wodrascka πιάνο, η Paulina Owczarek άλτο σαξόφωνο (γνωστή μας από την Satoko Fujii Orchestra Berlin) και ο Peter Orins ντραμς. Ένα τρίο λοιπόν προχωρημένης jazz έχουμε εδώ, που καταγράφεται ζωντανά, στις 14 Δεκεμβρίου 2023, στο τζαζ-φεστιβάλ του Poitiers, στη Γαλλία, παραδίδοντας ένα CD υπό τον τίτλο “Hoo-Ha”.
Η (Γαλλίδα) Wodrascka είναι αναγνωρισμένη μουσικός και μια από τις πιο σημαντικές πιανίστριες την τελευταία 30ετία, έχοντας συνεργαστεί με δεκάδες συναδέλφους της (ανάμεσά τους και οι Fred Frith, Paul Lovens, Φλώρος Φλωρίδης κ.ά.). Έτσι, η παρουσία της σ’ ένα τρίο με την Owczarek και τον Orins δεν μπορεί παρά να σηματοδοτεί μια διαφορετική προσπάθεια, που ναι μεν θα κινείται εντός του πλαισίου της improv-jazz, αλλά, ταυτοχρόνως, θα διαθέτει και κάποια πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Αυτό το αντιλαμβάνεσαι αμέσως σχεδόν, μέσω του πρώτου track, του γιγαντιαίου “Why not?” (34:45), που είναι από μόνο του ένα «σχολείο», όσον αφορά την επικοινωνία, κατ’ αρχάς των τριών μουσικών, και από ’κει και πέρα, την ηχητική πρότασή τους – η οποία συνίσταται σε τι; Βασικά, σ’ ένα εντυπωσιακό κομμάτι, με παιξίματα όλων των ειδών, με τα όργανα άλλοτε «στο κόκκινο», να κοντράρονται και να διαπλέκονται σ’ ένα εκρηκτικό πλαίσιο, και άλλοτε να υποσκάπτουν την έννοια της λογικής, ή αναμενόμενης ανάπτυξης τέλος πάντων, με παιξίματα στα όρια – και δεν συζητάμε, εδώ, μόνο για το πιάνο και για το πώς μπορεί αυτό να ενσωματωθεί στην αφήγηση, με χειρισμό μέσα-έξω, αλλά βασικά για το άλτο. Και ναι είναι η εντελώς απρόβλεπτη Owczarek, με τα παιξίματά της, που περιλαμβάνουν ποικίλες «ακρότητες», και βεβαίως multiphonics, παράγοντας «κραυγές», «στριγκλιές», «κρωξίματα» κ.λπ. δημιουργώντας τελείως αλλόκοτες καταστάσεις. Αυτά, σε συνδυασμό με το υποχθόνιο μανιακό drumming του Orins και το μονότονα, διαβρωτικό πιάνισμα της Wodrascka, προσδίδουν συνολικά στο “Why not?” μια πρωτοτυπία.
Όμως και τα δύο 7λεπτα κομμάτια, που ολοκληρώνουν το άλμπουμ είναι αναλόγου αισθητικής ή και ακόμη πιο ακραία, με την Owczarek να σε αφήνει συνεχώς άναυδο, με τον τρόπο, που ενσωματώνει το απρόβλεπτο στο γενικότερο πλάνο.
Improv-jazz δύσκολη, απαιτητική, αλλά ταυτοχρόνως και με μια μόνιμη αίσθηση του ρυθμού και της ηχογραφικής εξέλιξης.
Επαφή: www.circum-disc.com, www.tourdebras.com
Ένα άλμπουμ σύγχρονης jazz είναι το “The Theory of Constraints” των Jérémie Ternoy πιάνο, Ivann Cruz κιθάρες και Peter Orins ντραμς. Οι μουσικοί, γνωστοί improvisers, με πολλές και καλές δουλειές την τελευταία 20ετία, αποτελούν «εγγύηση», για το παραγόμενο αποτέλεσμα. Ειδικά ο Orins, που είναι και μέλος των Kaze, για τον οποίο γράφουμε συχνά στο blog (τελευταία φορά πέρυσι, με αφορμή το άλμπουμ τους “Dead Dead Gang”).
Τώρα, πώς ακριβώς μπορεί να εφαρμοστούν όλα αυτά στο χώρο της μουσικής, στη ροή μιας μουσικής παράστασης, είναι ένα θέμα – αν και ακούγοντας τους Ternoy, Cruz και Orins, στο “The Theory of Constraints”, είσαι σίγουρος 100% πως οι τρεις μουσικοί τα έχουν πάει περίφημα, και πως τα έχουν καταφέρει.
Σε κάθε περίπτωση, από το πρώτο κομμάτι του CD, το 7λεπτο “Drum buffer rope”, μέχρι το έσχατο (το δεύτερο μέρος από την «Θεωρία των περιορισμών»), εκείνο που απολαμβάνεις είναι ένα αεικίνητο τρίο, με φοβερή ενέργεια, προσανατολισμένο προς την παραγωγή μιας μουσικής ζωντανής, παρά τα όποια minimal, επαναληπτικά χαρακτηριστικά της, που έχει τον τρόπο να επιβάλλεται, διαρκώς, μέσα από την εξέλιξή της κα που μπορεί, μακροσκοπικά, να εμφανίζεται «αμετακίνητη», αλλά αν την «δεις», δηλαδή την ακούσεις στις λεπτομέρειές της, θα διαπιστώσεις πως μετασχηματίζεται διαρκώς, μέσα από μια διαρκή επινόηση μοτίβων και μικρο-ατασθαλιών.
Ναι, θα μπορούσες να υποστηρίξεις πως το “The Theory of Constraints” είναι ένας απολαυστικός δίσκος σύγχρονης jazz.
Επαφή: www.circum-disc.com, www.tourdebras.com
Woo είναι η Christine Wodrascka πιάνο, η Paulina Owczarek άλτο σαξόφωνο (γνωστή μας από την Satoko Fujii Orchestra Berlin) και ο Peter Orins ντραμς. Ένα τρίο λοιπόν προχωρημένης jazz έχουμε εδώ, που καταγράφεται ζωντανά, στις 14 Δεκεμβρίου 2023, στο τζαζ-φεστιβάλ του Poitiers, στη Γαλλία, παραδίδοντας ένα CD υπό τον τίτλο “Hoo-Ha”.
Η (Γαλλίδα) Wodrascka είναι αναγνωρισμένη μουσικός και μια από τις πιο σημαντικές πιανίστριες την τελευταία 30ετία, έχοντας συνεργαστεί με δεκάδες συναδέλφους της (ανάμεσά τους και οι Fred Frith, Paul Lovens, Φλώρος Φλωρίδης κ.ά.). Έτσι, η παρουσία της σ’ ένα τρίο με την Owczarek και τον Orins δεν μπορεί παρά να σηματοδοτεί μια διαφορετική προσπάθεια, που ναι μεν θα κινείται εντός του πλαισίου της improv-jazz, αλλά, ταυτοχρόνως, θα διαθέτει και κάποια πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Αυτό το αντιλαμβάνεσαι αμέσως σχεδόν, μέσω του πρώτου track, του γιγαντιαίου “Why not?” (34:45), που είναι από μόνο του ένα «σχολείο», όσον αφορά την επικοινωνία, κατ’ αρχάς των τριών μουσικών, και από ’κει και πέρα, την ηχητική πρότασή τους – η οποία συνίσταται σε τι; Βασικά, σ’ ένα εντυπωσιακό κομμάτι, με παιξίματα όλων των ειδών, με τα όργανα άλλοτε «στο κόκκινο», να κοντράρονται και να διαπλέκονται σ’ ένα εκρηκτικό πλαίσιο, και άλλοτε να υποσκάπτουν την έννοια της λογικής, ή αναμενόμενης ανάπτυξης τέλος πάντων, με παιξίματα στα όρια – και δεν συζητάμε, εδώ, μόνο για το πιάνο και για το πώς μπορεί αυτό να ενσωματωθεί στην αφήγηση, με χειρισμό μέσα-έξω, αλλά βασικά για το άλτο. Και ναι είναι η εντελώς απρόβλεπτη Owczarek, με τα παιξίματά της, που περιλαμβάνουν ποικίλες «ακρότητες», και βεβαίως multiphonics, παράγοντας «κραυγές», «στριγκλιές», «κρωξίματα» κ.λπ. δημιουργώντας τελείως αλλόκοτες καταστάσεις. Αυτά, σε συνδυασμό με το υποχθόνιο μανιακό drumming του Orins και το μονότονα, διαβρωτικό πιάνισμα της Wodrascka, προσδίδουν συνολικά στο “Why not?” μια πρωτοτυπία.
Όμως και τα δύο 7λεπτα κομμάτια, που ολοκληρώνουν το άλμπουμ είναι αναλόγου αισθητικής ή και ακόμη πιο ακραία, με την Owczarek να σε αφήνει συνεχώς άναυδο, με τον τρόπο, που ενσωματώνει το απρόβλεπτο στο γενικότερο πλάνο.
Improv-jazz δύσκολη, απαιτητική, αλλά ταυτοχρόνως και με μια μόνιμη αίσθηση του ρυθμού και της ηχογραφικής εξέλιξης.
Επαφή: www.circum-disc.com, www.tourdebras.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου