Για
τον ντράμερ Phil Haynes έχουμε γράψει πολλές φορές στο blog. Είτε σε σχέση με τα προσωπικά του
ηχογραφήματα (με τα σχήματά του εννοούμε), είτε σε σχέση με τις παρουσίες του
σε ποικίλα teams. Οι δίσκοι και τα γκρουπ είναι αρκετά, και εδώ ας αναφερθούμε στους No Fast Food (με David Liebman, Drew Gress), στους Day Dream (με Drew Gress, Steve Rudolph) και στους Phil Haynes & Free Country (με Hank Roberts, Jim Yanda, Drew Gress).
Στο παρόν τριπλό CD, που αποκαλείται “The Complete American Recordings” [Corner Store Jazz, 2024], ο Phil Haynes μας
παρουσιάζει το σχήμα του 4 Horns
& What? από τα late 80s-early 90s,
και πιο συγκεκριμένα τα άλμπουμ του “4 Horns & What?”
(1991) και “4 Horn Lore”
(1992), που είχαν κυκλοφορήσει τότε από την γερμανική εταιρεία Open Minds, και ακόμη το ανέκδοτο “Live at B.A.M.” (όπου B.A.M. το Brooklyn Academy of Music) από το 1995.
Στο πρώτο έχουμε τους Paul Smoker τρομπέτα, Ellery Eskelin τενόρο, Andy Laster διάφορα reeds, φλάουτο, Joe Daley «χαμηλά» χάλκινα και Phil Haynes ντραμς. Τέσσερις «πνευστοί» λοιπόν (όπως μαρτυρά και ο τίτλος) κι ένας ντράμερ. Στο δεύτερο έχουμε τους Paul Smoker τρομπέτα, Ellery Eskelin τενόρο, Andy Laster διάφορα reeds, φλάουτο, Clarence “Herb” Robertson διάφορα χάλκινα και Phil Haynes ντραμς. Και στο τρίτο, εκείνο του ’95, τους Paul Smoker τρομπέτα, Andy Laster διάφορα reeds, Clarence “Herb” Robertson διάφορα χάλκινα, John Tchicai(!) τενόρο σαξόφωνο και Phil Haynes ντραμς. Και αυτό. Το πρώτο άλμπουμ ήταν σε παραγωγή του Paul Haynes, το δεύτερο σε παραγωγή των Paul Haynes + Tim Berne και το τρίτο σε παραγωγή των Don Byron + Phil Haynes.
Λοιπόν, το υλικό που υπάρχει εδώ δεν είναι απλώς πολύ, είναι και πρωτότυπο και συνάμα εξαιρετικό. Σε κάθε CD υπάρχουν κομματάρες, που δείχνουν πως πριν από τριάντα ή και περισσότερα χρόνια η jazz εξακολουθούσε να βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, δηλαδή θαυμαστό, προτείνοντας δίσκους, που θα μπορούσε να αλώσουν ακόμη και τις πιο απαιτητικές συνειδήσεις. Και τα δύο πρώτα CD (εκείνα που είχαν κυκλοφορήσει το 1991-92 είναι καταπληκτικά, με την τετράδα να «χάνεται» μέσα στην ιστορία της μεγάλης μαύρης μουσικής ανασύροντας ήχους... εκατό χρόνια, σήμερα, παλαιούς, από την jazz της Νέας Ορλεάνης εννοούμε, μέχρι Duke Ellington, Eric Dolphy και όλη την μεγάλη free περιπέτεια που θα ακολουθούσε. Έτσι κομμάτια σαν τα “Corner store strut” (από το πρώτο άλμπουμ) και “Adrienne’s jazzmarchrag” (από το δεύτερο) δεν παύει να ακούγονται με μεγάλο ενδιαφέρον και σήμερα, 30+ χρόνια μετά.
Την τριπλέτα θα ολοκληρώσει το (τρίτο) ανέκδοτο live, με την πολύ καλή εγγραφή, που είχε την επιμέλεια του κλαρινίστα Don Byron, αποτελώντας την πρώτη προσπάθεια του B.A.M. να ενσωματώσει στο ετήσιο Next Wave Festival, εκείνο το στυλ της jazz, που ο Byron θα αποκαλούσε «αριστερά του Lincoln Center». Το CD ξεκινά με το “Holler 4 horns” από το προηγούμενο άλμπουμ, για να ολοκληρωθεί με το 16λεπτο καταιγιστικό “Eclipse”, στο οποίο όλοι οι μουσικοί, με πρώτον όλων τον Tchicai βρίσκονται σε κατάσταση μη ελέγχου. Απίστευτο drumming από τον Haynes και τέσσερις «πνευστοί», που σμπαραλιάζουν τα πάντα στο διάβα τους.
Στο πρώτο έχουμε τους Paul Smoker τρομπέτα, Ellery Eskelin τενόρο, Andy Laster διάφορα reeds, φλάουτο, Joe Daley «χαμηλά» χάλκινα και Phil Haynes ντραμς. Τέσσερις «πνευστοί» λοιπόν (όπως μαρτυρά και ο τίτλος) κι ένας ντράμερ. Στο δεύτερο έχουμε τους Paul Smoker τρομπέτα, Ellery Eskelin τενόρο, Andy Laster διάφορα reeds, φλάουτο, Clarence “Herb” Robertson διάφορα χάλκινα και Phil Haynes ντραμς. Και στο τρίτο, εκείνο του ’95, τους Paul Smoker τρομπέτα, Andy Laster διάφορα reeds, Clarence “Herb” Robertson διάφορα χάλκινα, John Tchicai(!) τενόρο σαξόφωνο και Phil Haynes ντραμς. Και αυτό. Το πρώτο άλμπουμ ήταν σε παραγωγή του Paul Haynes, το δεύτερο σε παραγωγή των Paul Haynes + Tim Berne και το τρίτο σε παραγωγή των Don Byron + Phil Haynes.
Λοιπόν, το υλικό που υπάρχει εδώ δεν είναι απλώς πολύ, είναι και πρωτότυπο και συνάμα εξαιρετικό. Σε κάθε CD υπάρχουν κομματάρες, που δείχνουν πως πριν από τριάντα ή και περισσότερα χρόνια η jazz εξακολουθούσε να βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, δηλαδή θαυμαστό, προτείνοντας δίσκους, που θα μπορούσε να αλώσουν ακόμη και τις πιο απαιτητικές συνειδήσεις. Και τα δύο πρώτα CD (εκείνα που είχαν κυκλοφορήσει το 1991-92 είναι καταπληκτικά, με την τετράδα να «χάνεται» μέσα στην ιστορία της μεγάλης μαύρης μουσικής ανασύροντας ήχους... εκατό χρόνια, σήμερα, παλαιούς, από την jazz της Νέας Ορλεάνης εννοούμε, μέχρι Duke Ellington, Eric Dolphy και όλη την μεγάλη free περιπέτεια που θα ακολουθούσε. Έτσι κομμάτια σαν τα “Corner store strut” (από το πρώτο άλμπουμ) και “Adrienne’s jazzmarchrag” (από το δεύτερο) δεν παύει να ακούγονται με μεγάλο ενδιαφέρον και σήμερα, 30+ χρόνια μετά.
Την τριπλέτα θα ολοκληρώσει το (τρίτο) ανέκδοτο live, με την πολύ καλή εγγραφή, που είχε την επιμέλεια του κλαρινίστα Don Byron, αποτελώντας την πρώτη προσπάθεια του B.A.M. να ενσωματώσει στο ετήσιο Next Wave Festival, εκείνο το στυλ της jazz, που ο Byron θα αποκαλούσε «αριστερά του Lincoln Center». Το CD ξεκινά με το “Holler 4 horns” από το προηγούμενο άλμπουμ, για να ολοκληρωθεί με το 16λεπτο καταιγιστικό “Eclipse”, στο οποίο όλοι οι μουσικοί, με πρώτον όλων τον Tchicai βρίσκονται σε κατάσταση μη ελέγχου. Απίστευτο drumming από τον Haynes και τέσσερις «πνευστοί», που σμπαραλιάζουν τα πάντα στο διάβα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου