ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗΣ οι δίσκοι του κοντραμπασίστα της jazz με τον Παντελή Καραγεώργη και τον Julyen Hamilton

PANDELIS KARAYORGIS / GEORGE KOKKINARIS: Out from Athens [Driff Records, 2024]
Για πρώτη φορά γράφουμε στο blog, για τον κοντραμπασίστα Γιώργο Κοκκινάρη (George Kokkinaris), έναν νέο ακόμη μουσικό με αξιόλογο, ήδη, έργο. Όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του, ο Κοκκινάρης, που έχει υπάρξει μέλος των Codex Consort, KOHMA duet, Contrabass & Viola Duet κ.λπ. «αποτελεί ενεργό μέλος της avant-garde / free jazz / free improvisation σκηνής της Αθήνας», ενώ «σκοπός του είναι η εξερεύνηση του εύρους δυνατοτήτων του οργάνου και η ανάδειξη αυτού ως σολιστικό όργανο, μέσω του αυτοσχεδιασμού». Ο Κοκκινάρης έχει και προσωπική δισκογραφία, με το πρώτο άλμπουμ του “Touch – 8 Improvised Stories” να κυκλοφορεί από το 2018, ενώ τώρα τον συναντάμε σε σχήμα ντούο, με τον πολύ γνωστό μας πιανίστα (που βασικά ζει στη Βοστώνη) Παντελή Καραγεώργη (Pandelis Karayorgis).
Το άλμπουμ των δύο αποκαλείται “Out from Athens” και περιλαμβάνει δεκατρία tracks, ηχογραφημένα τον Αύγουστο του 2023, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι «πράξεις» αυτοσχεδιασμού, ανήκοντα σε αμφότερους τους οργανοπαίκτες. Λέμε «τα περισσότερα», γιατί υπάρχουν ανάμεσα και δύο σόλο tracks (ένα για κοντραμπάσο και ένα για πιάνο), όπως και τρία tracks, που είναι συνθέσεις του Καραγεώργη. Άρα τα κοινά κομμάτια είναι οκτώ.

Το πιάνο και το κοντραμπάσο έχουν τον τρόπο να συμπεριφέρονται και στην θεωρία και στην πράξη σαν ορχήστρα. Είναι δύο όργανα, εννοούμε, που «ξέρουν» να συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους, με αυτό που παράγεται να θεωρείται και να είναι πλήρες.
Και όντως, κάτι τέτοιο συμβαίνει εδώ, αφού το “Out from Athens” κυλάει εντός μιας φάσης ηχητικής πληρότητας, προβάλλοντας μια μουσική αυθόρμητη, ολοκληρωμένη και καλώς συντονισμένη – μέσα από την οποία αναδεικνύονται και οι μεμονωμένες ικανότητες των δύο μουσικών και η συνολική πρόταση.
Περνώντας λοιπόν απ’ όλα τα βάθη και τα ύψη, απ’ όλες τις συναισθηματικές εντάσεις και αποφορτίσεις, και παρουσιάζοντας παιξίματα και πιο συμβατικά και περισσότερο... απονενοημένα, χωρίς, πάντως στο “Out from Athens” να κυριαρχεί η πειραματική διάθεση, οι Καραγεώργης και Κοκκινάρης κατορθώνουν να υφαρπάξουν στιγμές αληθινής δημιουργίας, όπως ακούμε στο “Sandbar”, στο “Stele” (ένα από τα πιο πειραματικά tracks του CD, στο οποίο αναπαρίστανται ακόμη και αναδράσεις ή ήχοι πνευστών), στο “Erasures” (που ξεκινάει πιο λυρικά και που εξελίσσεται πιο «Monk-ικά») κ.λπ.
Μια ωραία και καλή προσπάθεια από έναν μουσικό με μεγάλη ιστορία (τον Καραγεώργη) και έναν νεότερο συνοδοιπόρο του (τον Κοκκινάρη), που και αυτός έχει επιλέξει, εδώ και χρόνια, τον πιο δύσκολο δρόμο.
Επαφή: https://kokkinaris.bandcamp.com/album/out-from-athens

JULYEN HAMILTON / GEORGE KOKKINARIS: The Road to Amarillo [Private Pressing, 2024]
Εδώ έχουμε μια διαφορετική περίπτωση συνεργασίας ενός (και) πιανίστα, όπως είναι ο Julyen Hamilton και ενός κοντραμπασίστα, όπως είναι ξανά ο Γιώργος Κοκκινάρης.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως ο Hamilton είναι ένας βρετανός χορογράφος, χορευτής, ποιητής και πιανίστας, που, όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του, τα τελευταία χρόνια ζει στη Girona της βόρειας Ισπανίας και στην Αθήνα. Στην Αθήνα είναι, εξάλλου, ηχογραφημένο και το “The Road to Amarillo”, τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2020, ένα παράξενο CD, που φέρνει σε επαφή δύο διαφορετικούς καλλιτέχνες – και ηλικιακά, και σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζουν και αντιλαμβάνονται μία performance. Το λέμε, γιατί κάτι τέτοιο έχουμε εδώ. Από τη μια μεριά είναι το πιάνο και ο προφορικός λόγος, και από την άλλη το κοντραμπάσο. Δεν ξέρουμε αν κάπου εμφιλοχωρεί και η κίνηση (αν κάπου υπάρχει κάποια χορογραφία), πάντως και σε κάθε περίπτωση ό,τι ακούμε εδώ έχει άμεση σχέση με τη μουσική και το λόγο.
Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του CD είναι όσα είναι ηχογραφημένα για φωνή και κοντραμπάσο – επειδή αυτό, πλην των όσων άλλων, είναι και το πιο ασύνηθες. Έχει νόημα το πώς το κοντραμπάσο, άλλοτε με πιτσικάτο και άλλοτε με δοξάρι, επιχειρεί να συνοδεύσει λόγο και φωνή (όπως στο φερώνυμο κομμάτι ας πούμε ή στο “Max was lost”), να περιγράψει με τον δικό του τρόπο τις αποχρώσεις του λόγου. Βεβαίως και το ντούο κοντραμπάσο-πιάνο είναι εντυπωσιακό, με την εισαγωγή (“Back to back”) να αναδεικνύει τον γεμάτο, πλούσιο και δυναμικό ήχο του Κοκκινάρη, με τον Hamilton να ακολουθεί, με μια πιο σεμνή και χαλαρή αφήγηση και κατά βάση περισσότερο λυρική. Υποβλητικό και το ακόλουθο “Birdless”, αλλά, το ξαναλέμε, ο συνδυασμός κοντραμπάσου-φωνής έχει κάτι το αρχέγονο, που οδηγεί την εγγραφή σε άλλες περιοχές και ύψη.
Επαφή: https://kokkinaris.bandcamp.com/album/the-road-to-amarillo