Η γνωστή πια γιορτή στο Gagarin 205 έχει κι εφέτος (28-30/1) πολλά να δείξει. Ανάμεσα σε άλλα το «Κομαντάντ Μαρία» (1988) του Βαγγέλη Φουρνιστάκη, δύο αμαρτωλές ταινίες του… ΚΛΑΚαδόρου Απόστολου Τεγόπουλου από τα eighties, το σπάνιο «Σατανικές ερωμένες» (1974) του Φαίδωνα Γεωργίτση, με τον ίδιον και την Άννα Φόνσου, το επίσης δυσεύρετο «Οι λοκατζήδες» (1975) του Όμηρου Ευστρατιάδη με τον Κώστα «Ψάχο» Καραγιώργη, το «Διεστραμμένοι από τη γέννα τους» (1974) του Χρυσόστομου Λιάμπου με τον Κώστα Γκουσγκούνη… Κάπου διάβασα πως θα τιμηθεί κιόλας ο σκηνοθέτης για την… προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Αν δεν με απατά η μνήμη μου οι Λιάμπος και Γκουσγκούνης ήταν (δηλαδή είναι) Λαρισαίοι και συνεργάστηκαν (σ’ αυτό δεν με απατάει η μνήμη μου) ουκ ολίγες φορές στις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80. Γύρισαν δε μαζί μερικά… κλασικά soft core και σίγουρα ένα hard, τον «Ηδονοβλεψία» (1984) – την εν λόγω ταινία είχε υπογράψει ο Λιάμπος ως… Μπόλιας. 
Φυσικά, η… κορυφαία τους συνεργασία υπήρξε το απόλυτο ελληνικό cult movie «Sex… 13 Μποφόρ» (1972), η θρυλική συνύπαρξη Λυκούργου Καλλέργη και Κώστα Γκουσγκούνη. Την ταινία την είχα δει στα eighties, σε βίντεο. Μάλιστα, πριν από καμιά 10αριά χρόνια είχα βρει κι ένα αντίτυπό της στο Μοναστηράκι. Κανονική έκδοση στην εταιρία VEP από το Κουκάκι (με τον Γκουσγκούνη στο εξώφυλλο να χώνει κάτι γρήγορες), πλασαρισμένη με το απίστευτο motto «Το απαγορευμένο έργο της επταετίας». Αντίσταση και ο Γκουσγκούνης; Κατά μίαν έννοια… Έχω να την δω από τότε που τη βρήκα… Την έβαλα όμως λίγο τώρα (λειτουργεί ακόμη το βίντεο), για να δω τους τίτλους… Δυστυχώς, δε διαθέτω περισσότερο χρόνο για πέταμα. Μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως μουσική στην ταινία είχε γράψει ο Βασίλης Δημητρίου - καιρό πριν κάνει όνομα. Μάλιστα, υπάρχουν και δύο τραγούδια στο φιλμ – το ένα δε («Όνειρο είναι η ζωή») είναι σε στίχους Μάνου Ελευθερίου(!), ερμηνευμένο από τον άγνωστο λαϊκό τραγουδιστή Γιώργο Βάρσο. Έχω δει, σίγουρα, κατά καιρούς, δίσκους του Βάρσου στο Μοναστηράκι, αν και ποτέ δεν άπλωσα χέρι. Παρά ταύτα ήμουν βέβαιος πως κάτι δικό του υπήρχε στη δισκοθήκη μου. Άντε όμως να θυμηθείς...
Ανέτρεξα στο DVD του Πέτρου Δραγουμάνου για την «Ελληνική Δισκογραφία» (έχω την έκδοση που είχε δώσει πριν χρόνια το περιοδικό ΜΕΤΡΟ) και όντως βρήκα εκεί πως ο Βάρσος τραγουδούσε στο LP του Βαγγέλη Πιτσιλαδή «Το Ναυτικό Μας» [ΕΜΙ/ His Master’s Voice CSDG 44] από το 1970, το οποίο είχα αγοράσει 10 ευρώ, πριν 3-4 χρόνια σ’ ένα δισκοπάζαρο στην Τεχνόπολι, στο Γκάζι. Το τραγούδι του «Ο ναύτης» σε στίχους Νίκου Μαστοράκη (όχι του γνωστού – αλλά, όπως διαβάζω στο gatefold cover, ενός επίκουρου Σημαιοφόρου του Ναυτικού) είναι το καλύτερο του άλμπουμ. Στον ίδιο δίσκο (στη δεύτερη πλευρά) έλεγε δύο τραγούδια ο Σταμάτης Κόκκοτας και δύο η Δήμητρα Γαλάνη – ψιλοπράγματα. Η φάση, τώρα, είναι πως στην πρώτη πλευρά ακούγονται ναυτικά εμβατήρια… Ο Πιτσιλαδής υπηρετούσε, τότε, στο Ναυτικό και κάπως έτσι έγινε το άλμπουμ… με τις ευλογίες, προφανώς, και του χουντικού επιτελείου. Ως γνωστόν, εκτός από τον cult ελληνικό κινηματογράφο υπάρχει πάντα και η αντίστοιχη δισκογραφία.
Φυσικά, η… κορυφαία τους συνεργασία υπήρξε το απόλυτο ελληνικό cult movie «Sex… 13 Μποφόρ» (1972), η θρυλική συνύπαρξη Λυκούργου Καλλέργη και Κώστα Γκουσγκούνη. Την ταινία την είχα δει στα eighties, σε βίντεο. Μάλιστα, πριν από καμιά 10αριά χρόνια είχα βρει κι ένα αντίτυπό της στο Μοναστηράκι. Κανονική έκδοση στην εταιρία VEP από το Κουκάκι (με τον Γκουσγκούνη στο εξώφυλλο να χώνει κάτι γρήγορες), πλασαρισμένη με το απίστευτο motto «Το απαγορευμένο έργο της επταετίας». Αντίσταση και ο Γκουσγκούνης; Κατά μίαν έννοια… Έχω να την δω από τότε που τη βρήκα… Την έβαλα όμως λίγο τώρα (λειτουργεί ακόμη το βίντεο), για να δω τους τίτλους… Δυστυχώς, δε διαθέτω περισσότερο χρόνο για πέταμα. Μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως μουσική στην ταινία είχε γράψει ο Βασίλης Δημητρίου - καιρό πριν κάνει όνομα. Μάλιστα, υπάρχουν και δύο τραγούδια στο φιλμ – το ένα δε («Όνειρο είναι η ζωή») είναι σε στίχους Μάνου Ελευθερίου(!), ερμηνευμένο από τον άγνωστο λαϊκό τραγουδιστή Γιώργο Βάρσο. Έχω δει, σίγουρα, κατά καιρούς, δίσκους του Βάρσου στο Μοναστηράκι, αν και ποτέ δεν άπλωσα χέρι. Παρά ταύτα ήμουν βέβαιος πως κάτι δικό του υπήρχε στη δισκοθήκη μου. Άντε όμως να θυμηθείς...Ανέτρεξα στο DVD του Πέτρου Δραγουμάνου για την «Ελληνική Δισκογραφία» (έχω την έκδοση που είχε δώσει πριν χρόνια το περιοδικό ΜΕΤΡΟ) και όντως βρήκα εκεί πως ο Βάρσος τραγουδούσε στο LP του Βαγγέλη Πιτσιλαδή «Το Ναυτικό Μας» [ΕΜΙ/ His Master’s Voice CSDG 44] από το 1970, το οποίο είχα αγοράσει 10 ευρώ, πριν 3-4 χρόνια σ’ ένα δισκοπάζαρο στην Τεχνόπολι, στο Γκάζι. Το τραγούδι του «Ο ναύτης» σε στίχους Νίκου Μαστοράκη (όχι του γνωστού – αλλά, όπως διαβάζω στο gatefold cover, ενός επίκουρου Σημαιοφόρου του Ναυτικού) είναι το καλύτερο του άλμπουμ. Στον ίδιο δίσκο (στη δεύτερη πλευρά) έλεγε δύο τραγούδια ο Σταμάτης Κόκκοτας και δύο η Δήμητρα Γαλάνη – ψιλοπράγματα. Η φάση, τώρα, είναι πως στην πρώτη πλευρά ακούγονται ναυτικά εμβατήρια… Ο Πιτσιλαδής υπηρετούσε, τότε, στο Ναυτικό και κάπως έτσι έγινε το άλμπουμ… με τις ευλογίες, προφανώς, και του χουντικού επιτελείου. Ως γνωστόν, εκτός από τον cult ελληνικό κινηματογράφο υπάρχει πάντα και η αντίστοιχη δισκογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου