RICARDO MARRERO την έκανε ο Jazzman...

Αν ψάξεις στο popsike το LP “A Taste” του αμερικανού keyboard player και περκασιονίστα Ricardo Marrero (γεννήθηκε στο Harlem το 1951), δε θα πιστέψεις στα μάτια σου. Οι τέσσερις κόπιες του συγκεκριμένου άλμπουμ που εμφανίστηκαν στο eBay την τελευταία τριετία «έκλεισαν» σε τιμές από 4500 δολάρια (η ακριβότερη), έως 2200 δολάρια (η φθηνότερη)!! Τζάμπα πράμα δηλαδή... Βγαλμένο, παράνομα στην «κυνηγημένη» εταιρία TSG το 1977, το άλμπουμ αυτό θεωρείται ένα από τα σπανιότερα jazz-funk από καταβολής σύμπαντος. Να πως έχει, εν τάχει, η ιστορία... Απόφοιτος του νεοϋορκέζικου LaGuardia High School of Music and Art (εκεί σπούδασαν οι Kenny Drew, Jeremy Steig, Eddie Gomez κ.ά.), ο Ricardo Marrero οδηγεί δικές του latin μπάντες από το 1965 (όντως;), μπαίνει στις ηχογραφήσεις στα τέλη των sixties δίπλα στον Bobby Marin, όμως έπρεπε να ιδρύσει μια δική του εταιρία, την Yu Qui Yu Records, το 1975, για να δει μια εγγραφή με τ’ όνομά του στην ετικέτα. Το “Babalonia” των Ricardo Marrero and The Group γράφτηκε τότε, όμως δεν ήταν εκείνη η edit που ακούστηκε περισσότερο. Ο τύπος θα το ηχογραφήσει άλλες δύο φορές για τη Yu Qui Yu, λίγο πριν τακιμιάσει με τον Don King, μία executive φίρμα της πυγμαχίας, ο οποίος έσπρωξε το γκρουπ να πλαισιώσει... πολιτιστικώς μεγάλα πυγμαχικά events ανά τον κόσμο (θα εμφανιζόταν στις Φιλιππίνες, στο «παρά» της αναμέτρησης των Muhammad Ali και Joe Frazier, την περίφημη “Thrilla in Manila”). Μάλιστα ο King στο δικό του πλέον label, την Don Records, είχε προλάβει να δώσει την τέταρτη(!) μέσα σε λίγους μήνες edit του “Babalonia”, κομμάτι που είχε ήδη αρχίσει να έχει airplays στα latin ραδιόφωνα. Ήταν η περίοδος κατά την οποίαν οι Ricardo Marrero and The Group ετοίμαζαν ολοκληρωμένη δουλειά για την Don, λίγο πριν χαθούν-κλαπούν οι αρχικές ταινίες. Τζίφος! Το γκρουπ θα... σπαστεί. Θα ξαναμαζευτεί σιγά-σιγά και θα ξαναηχογραφήσει κάποιο από ’κείνο το υλικό, το οποίο θα δει τελικώς το φως της δισκογραφίας το 1977 – πρόκειται για το LP “Time” της Vaya Records. Τι είχε γίνει όμως το κλεμμένο “A Taste”; Θα βγει στη ζούλα από κάποιαν TSG, περί το ’77... φαληρίζοντας, τώρα, τους συλλέκτες. Αυτό ακριβώς το άλμπουμ επανεξέδωσε πριν από λίγο καιρό ο Βρετανός Jazzman, προσφέροντας και δύο bonus tracks – με το ένα να αφορά σε μία τρίλεπτη version της “Babalonia”. «Τι συμβαίνει μ’ αυτό το κομμάτι;», θ’ αναρωτηθεί και με το δίκιο του ο καθείς. Ακούγοντας λοιπόν τη σχεδόν 6λεπτη αρχική εκδοχή ερχόμαστε να σας πούμε πως πρόκειται για ένα θανατηφόρο up-tempo οργανικό, με μεγαλιθικό πνευστό τμήμα και απίθανο παίξιμο στο Fender Rhodes από τον Marrero. Το σόλο του δε στο συγκεκριμένο όργανο είναι ένα από τα ωραιότερα που έχω ποτέ ακούσει – μπορώ να το συγκρίνω μόνο μ’ εκείνο του Peter Nelson στο “Argument’s”, από το LP τού Charles Hilton Brown “Owed To Myself” [ιταλική Ariston, 1974]. Φυσικά στο “A Taste” δεν υπάρχει μόνον ένα κομμάτι. Όλο το άλμπουμ στέκει σε πολύ υψηλό επίπεδο με τους σκληροπυρηνικούς funky δυναμίτες του “Algo” και “My friend”, τα funky lounge “And we’ll make love”, “Get yourself together” και “A taste of latin”, το latin-funky “Vengo”. Μπήκε η καρδιά μου στη θέση της...
(Πιθανώς να δουλεύει αυτό: http://www.filestube.com/6c91cbeeb6bca8b603ea,g/Ricardo-Marrero-And-The-Group-A-Taste-Reissue-CD-2009.html).
Αλλά, όπως είπε κι ένας φίλος, καλύτερα εδώ: http://rs45.rapidshare.com/files/302971042/Ricardo_Marrero-A_Taste_2009_M.I.S.S.rar)