Πήρα Τα Νέα του Σαββάτου εξ αιτίας της «προσφοράς» Το Πάρτυ της Ζωής Μας, με τραγούδια από τα greek sixties. Τσίμπησα, με άλλα λόγια. Είπα κι εγώ ότι θα πρόκειται για κάτι διαφορετικό (ίσως). Είχα δει και μια φωτογραφία των Idols (αν δεν κάνω λάθος) στην πρώτη σελίδα, που με οδηγούσε να καταλάβω πως θα υπήρχε μέσα και κάποιο κείμενο, κάποιες φωτογραφίες… Τίποτα απολύτως. Ούτε λέξη. Και το CD; Μία από τα ίδια. Τρελοκόριτσο, Jeronimo yanka, Ξαφνικά μ’ αγαπάς, Tereza κ.λπ., κ.λπ… ούτε για να το χαρίσεις δεν κάνει. Ο Γιαννίκος (Lyra) αφού έδωσε τα 45 CD με το TiVo/ Μοντέρνοι Ρυθμοί, πούλησε(;) τώρα μερικές 15άδες στον ΔΟΛ, για να κάνει κι αυτός (ο ΔΟΛ) τη δουλειά του. Τέλος πάντων… Καλά να πάθω. Πήρα όμως, μαζί, και το «Φρενίτις» του Χίτσκοκ. Το είχα δει παλιά στην τηλεόραση… δεν μου άρεσε. Προτιμώ, δε, να ξαναδώ το cult «Φρενίτις» (1966) του Γιάννη Χριστοδούλου – έχει γράψει μουσική ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (στην ντουμπλαρισμένη κόπια από το 1971, αν θυμάμαι καλώς, αναγράφεται ως Βαγγέλης Παπαναστασίου!) και τραγουδάει ένα πολύ ωραίο κομμάτι η Αλέκα Κανελλίδου –, παρά «Χιτς» από τα seventies.
Στο ένθετο Ιδέες διάβασα κι ένα κείμενο, το οποίον υπογράφει η Μαρία Μαρκουλή, σχετικό με την ελληνική electro-pop [Marsheaux, May Roosevelt – και όχι Roosvelt – Kid Moxie (δεν τις έχω ακούσει) κ.λπ.]. Σ’ ένα μονόστηλο, κι ενώ δεν αναφέρεται κουβέντα για το παρελθόν τής «ανάλογης» ελληνικής σκηνής από τα eighties, η συντάκτις επιχειρεί να μας πληροφορήσει πως, σε σχέση με την electro-pop, «όλα άρχισαν από τη Γερμανία», εννοώντας τους Kraftwerk. Ουδέν ανακριβέστερον τούτου. Οι Kraftwerk, οι οποίοι αναφέρονται ως «πρωτοπόροι» δεν είχαν βγει ακόμη από τ’ αυγό τους, όταν θέριζαν οι δίσκοι του Γερμανο-εβραιο-αμερικανού Gershon Kingsley (1969). Για να μην πάω ακόμη παλαιότερα (1967) στα duo του με τον Jean-Jacques Perrey στην Vanguard – όποιος έχει ακούσει το “Kaleidoscopic Vibrations” θα διαπιστώσει ότι ελάχιστα πράγματα, στο αισθητικό κομμάτι της electro-pop, συνέβησαν έκτοτε – και ακόμη πιο πίσω (1956) στο “Forbidden Planet” των Louis and Bebe Barron ή και ακόμη πιο πίσω... 
Και μιλάω για την pop, όχι, γενικώς, για electro ήχους. Αφήστε το, τέλος δεν έχει η ιστορία. Ενδιαμέσως; Κάτι δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες, ονόματα…
Θα το ξαναπώ· με αφορμή το παρόν. Δεν υπάρχει λόγος να ανακατεύεστε με πράγματα που δεν γνωρίζετε καλώς (ο πληθυντικός της ευγενείας), αναπαράγοντας τα κλισέ που ακούγονται τριγύρω.
Εδώ το αθάνατο electro-pop “Pop corn” του Gershon Kingsley, που προέρχεται από το LP “Music to Moog by Gershon Kingsley” [USA. Audio Fidelity AFSD-6226] του 1969...
Στο ένθετο Ιδέες διάβασα κι ένα κείμενο, το οποίον υπογράφει η Μαρία Μαρκουλή, σχετικό με την ελληνική electro-pop [Marsheaux, May Roosevelt – και όχι Roosvelt – Kid Moxie (δεν τις έχω ακούσει) κ.λπ.]. Σ’ ένα μονόστηλο, κι ενώ δεν αναφέρεται κουβέντα για το παρελθόν τής «ανάλογης» ελληνικής σκηνής από τα eighties, η συντάκτις επιχειρεί να μας πληροφορήσει πως, σε σχέση με την electro-pop, «όλα άρχισαν από τη Γερμανία», εννοώντας τους Kraftwerk. Ουδέν ανακριβέστερον τούτου. Οι Kraftwerk, οι οποίοι αναφέρονται ως «πρωτοπόροι» δεν είχαν βγει ακόμη από τ’ αυγό τους, όταν θέριζαν οι δίσκοι του Γερμανο-εβραιο-αμερικανού Gershon Kingsley (1969). Για να μην πάω ακόμη παλαιότερα (1967) στα duo του με τον Jean-Jacques Perrey στην Vanguard – όποιος έχει ακούσει το “Kaleidoscopic Vibrations” θα διαπιστώσει ότι ελάχιστα πράγματα, στο αισθητικό κομμάτι της electro-pop, συνέβησαν έκτοτε – και ακόμη πιο πίσω (1956) στο “Forbidden Planet” των Louis and Bebe Barron ή και ακόμη πιο πίσω... Και μιλάω για την pop, όχι, γενικώς, για electro ήχους. Αφήστε το, τέλος δεν έχει η ιστορία. Ενδιαμέσως; Κάτι δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες, ονόματα…Θα το ξαναπώ· με αφορμή το παρόν. Δεν υπάρχει λόγος να ανακατεύεστε με πράγματα που δεν γνωρίζετε καλώς (ο πληθυντικός της ευγενείας), αναπαράγοντας τα κλισέ που ακούγονται τριγύρω.
Εδώ το αθάνατο electro-pop “Pop corn” του Gershon Kingsley, που προέρχεται από το LP “Music to Moog by Gershon Kingsley” [USA. Audio Fidelity AFSD-6226] του 1969...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου