ΕΙΔΗΣΕΙΣ… της κακιάς ώρας

Οι «ειδήσεις» που παρακολουθώ στην TV είναι οι νυχτερινές των 11 στην ΕΤ1 – όταν είμαι σπίτι. Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ μία εμμονή, στο επίπεδο της αρρώστιας πλέον, σε σχέση με τα οικονομικά ζητήματα. Πρώτο θέμα οι «οικονομικές ειδήσεις», οι φόροι, τα νέα μέτρα – οι κατάφορες αδικίες δηλαδή, καθότι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όταν μπαλώνεις ένα ξεσκίζεις δέκα – μία μαύρη μαυρίλα, με άλλα λόγια, που δε σ’ αφήνει ν’ ανασάνεις. Δεν πρόκειται να τις ξαναδώ. Μέχρι και ο Σαμαράς τους τα ’χωσε. «Η μισή οικονομία είναι ψυχολογία» είπε, κι έχει δίκιο.
Η κυβέρνηση και το λεγόμενο «οικονομικό επιτελείο» σπερμολογούν ασυστόλως, εδώ και κάτι μήνες, την ώρα που θα’πρεπε κανονικά να σιωπούν. Να δουλεύουν και να σιωπούν. Να καταρτίσουν ό,τι νομίζουν, να το δώσουν για «διαβούλευση», να το ψηφίσουν και να τελειώσει η ιστορία. Αφού θα τα πάρουν, ούτως ή άλλως, γιατί να μας τα πρήζουν μήνες πριν; Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει. Σε κάνουν να νοιώθεις σαν να απειλείσαι μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Το οποίον, και αυτό, αρχίζεις να μην το νοιώθεις και τόσο «ίδιο». Σαν να σε πιάνουν από το πέτο και να σε ταρακουνάνε, για να κυλήσουν και οι τελευταίες σου δεκάρες. Λες κι είσαι στο Γουέστ και σε κυνηγάνε οι Dalton Brothers. Ντροπή. Τι πράγματα είναι αυτά. Είδηση δεν μπορεί να είναι η «σκέψη» και η «πρόθεση», αλλά το «γεγονός» και το «δεδομένο». Έως ώρας συνηθίζαμε ν’ ακούμε τα «θα» πριν από τις εκλογές. Τρεις μήνες μετά τ’ ακούμε ακόμη. Δεν έχει ξαναγίνει. Θέλουν να φανούν «καλά παιδιά» στην Κομισιόν –να δείξουν έργο– και αδιαφορούν για το πώς θα φανούν στους πολίτες που τους ψήφισαν· και σε όσους δεν τους ψήφισαν, αλλά, ίσως, περιμένουν κάτι. Δεν είναι θέμα τακτ… αλλά από τακτ «μηδέν».