ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ…

Διάβασα στο περιοδικό επτά της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, σ’ ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Οι Έλληνες παντού», μία μικρή αναφορά στους αδελφούς Ιερωνυμίδη και στη δισκογραφική εταιρία Ngoma (μέρος μιας ευρύτερης μελέτης υπό τον τίτλο «Οι δρόμοι των Ελλήνων», που χορηγεί η Τράπεζα Πειραιώς). Περίπου αναφέρεται πως οι αδελφοί Ιερωνυμίδη υπήρξαν κάπως σαν απεσταλμένοι του θεού, στη μακρινή χώρα, και κάπως σαν οι Κονγκολέζοι του τότε (στα fifties και τα sixties) να έπιναν νερό στ’ όνομά τους. Τα δικά μου στοιχεία λένε άλλα. Μπορεί να προσέφεραν οι αδελφοί Ιερωνυμίδη, αφού κατέγραψαν τη μουσική του Βελγικού Κονγκό και μετέπειτα Zαΐρ, για περισσότερο από δύο δεκαετίες, όμως οι σχέσεις τους με τους μουσικούς που ηχογραφούσαν για την εταιρία δεν ήταν αθώες. Βασικά, μιλάμε για σχέσεις αγάπης-μίσους. Υπήρχε αποικιοκρατία στη χώρα, και οι Έλληνες που είχαν το πάνω χέρι στα μουσικά πράγματα (όχι μόνον οι αδελφοί Ιερωνυμίδη, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι – δες κι αυτό http://diskoryxeion.blogspot.com/2009/12/disques-ngoma.html), ενδιαφέρονταν βασικά να βγάλουν φράγκα, πετώντας στους αυτόχθονες ένα ξεροκόμματο. Συμφωνώ. Όποια πέτρα και να σηκώσεις Έλληνα θα βρεις από κάτω, αλλά όχι και να μας πιάνει κατ' ευεθείαν το... πατριωτικό, πριν καν το ψάξουμε λιγάκι και σκεφθούμε.