Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

σκίτσα και παστίτσια στου… Διάκου το ταμπούρι

Τα λεγόμενα «θρησκευτικά πιστεύω» κατά έναν όχι παράξενο τρόπο είναι βαθιά ριζωμένα στις συνειδήσεις των ανθρώπων (για να μην πούμε και στο υποσυνείδητο). Και εξ αιτίας αυτού είναι από εκείνα που δεν αντιμάχονται (ούτε με εύκολο, ούτε με δύσκολο τρόπο). Στην πορεία των αιώνων αυτή η «δυσκολία», που πέρασε δια πυρός και σιδήρου (χύθηκαν ποτάμια αίμα για να πεισθούν εκατομμύρια άνθρωποι ώστε να γίνουν ορθόδοξοι χριστιανοί, καθολικοί, διαμαρτυρόμενοι, μωαμεθανοί κ.λπ.), μετετράπη σε σεβασμό των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Σωστό, γιατί έτσι μόνο θα μπορούσε να μπει ένα τέλος στον άκρατο φανατισμό, στις γενοκτονίες και τη μισαλλοδοξία. Δυστυχώς, το πράγμα στράβωσε πολλές φορές στην ιστορική πορεία, ενώ έχει παραστραβώσει την τελευταία εικοσαετία με τους δύο πολέμους στον Κόλπο (Κουβέιτ, Ιράκ), την πτώση των Διδύμων Πύργων, τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, τον αποκλεισμό της Γάζας, την «αραβική άνοιξη»…
Αν ρίξει κάποιος μια ματιά πίσω απ’ όλα αυτά θα δει τις περισσότερες φορές, και σίγουρα τις πιο αιματηρές, έναν Χριστιανό, να επιτίθεται σ’ έναν Μουσουλμάνο. Δεν θέλει πολύ το πράγμα να χαλάσει, να στραβώσει εντελώς, να σπάσει. Γίνεται οτιδήποτε προκειμένου ο θρησκευτικός φανατισμός, ο φονταμενταλισμός, αντί να κατευναστεί τούτος να χτυπήσει κόκκινο. Τα λεφτά εκείνων που κινούν τα νήματα είναι πολλά, πάρα πολλά και για να γίνουν περισσότερα, πολύ περισσότερα, επενδύονται ασμένως στην πολεμική βιομηχανία, που κάνει πάντα χρυσές δουλειές εις υγείαν των κορόιδων (εδώ και μια εκατονταετία).
Ενώ λοιπόν οφείλεις να σέβεσαι τη θρησκευτική πεποίθηση του άλλου, κάποιοι εξ ονόματος ενός φιλελευθερισμού που δεν γνωρίζει όρια, αρχίζει να γυρίζουν «βλάσφημες» (δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω εισαγωγικά ή όχι) ταινίες για τον Προφήτη, να δημοσιεύουν «απρεπή» σκίτσα κ.ο.κ. Πρόκειται για ηλιθιότητες του κερατά (για να μην πω κάτι χειρότερο). Για καλλιτέχνες της δεκάρας (όταν δεν είναι των εκατομμυρίων…). Γιατί το ζήτημα δεν είναι η ιδιαίτερη σχέση του καθενός με τη θρησκεία (σε προσωπικό επίπεδο χέστηκα, αν κάποιος γυρίσει μία υβριστική ταινία για την Παναγία – ούτε μήνυση θα του κάνω, ούτε θα κατεβώ σε πορεία διαμαρτυρίας ως θιγόμενος, πιθανώς πάντως να τον αποκαλέσω «βλάκα»), αλλά το πώς ένα έργο Τέχνης (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αντανακλά στην κοινωνία· που μπορεί να είναι η κοινωνία των πολλών ή κάποια μειονότητα. Και μην μου πει κάποιος πως καλλιτεχνεί για τον εαυτό του, γιατί αυτό θα είναι η μεγαλύτερη ηλιθιότητα που μπορεί ν’ ακουστεί απ’ οπουδήποτε. Όποιος καλλιτεχνεί για τον εαυτό του βλέπει τις ταινίες του μόνος του, διαβάζει μόνος του τα ποιήματά του, δεν δημοσιεύει τα κείμενά του κ.ο.κ. Όσοι πράττουμε κάτι και το δημοσιοποιούμε –κι εγώ που γράφω τώρα αυτές τις αράδες– έχουμε ανάγκη την επιβεβαίωση ή την απόρριψη του άλλου, αλλιώς, στην αντίθετη περίπτωση, θα φυτεύαμε ντομάτες. Ενώ λοιπόν μπορείς να πεις πολλά για την κάθε θρησκεία, μπορείς να γράψεις τις απόψεις σου με τεκμηριωμένα επιχειρήματα, με μελέτη και ανάλυση των πηγών, αλλά και με γνώση των τοπικών κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων που οδηγούν στις εν λόγω σχέσεις, επιλέγεις την εύκολη λύση, την πρόκληση, για να δείξεις τι; Πως είσαι εσύ ο υπεράνω, ο ξύπνιος, ο εμπνευσμένος καλλιτέχνης και πως μπορεί να γίνεις πιο… υπεράνω, πιο ξύπνιος και πιο εμπνευσμένος (συχνά και πιο κονομημένος) αν η πρόκλησή σου χτυπήσει κατ’ ευθείαν στο ψαχνό, πονέσει τη συνείδηση του... αγράμματου ποιμνίου.
Αυτή η ελιτίστικη συμπεριφορά, το γεγονός ότι, τάχα, κάποιοι καταλαβαίνουν περισσότερο από τους άλλους και αυτό θα πρέπει να το δείξουν (στους ηλίθιους, στους μουζίκους) μ’ έναν όσο γίνεται πιο σαφή, χονδροειδή και ξεδιάντροπο τρόπο τσαλαπατώντας θρησκευτικά ή άλλα τινά σύμβολα, εμένα με οδηγεί να συμπεράνω πως, τις περισσότερες φορές, πρόκειται για ολοκληρωτικής, για φασιστικής νοοτροπίας άτομα, για άτομα με ανυπέρβλητα κόμπλεξ και εμμονές, ξεκομμένα από την κοινωνία, που το μόνο το οποίο τους ενδιαφέρει είναι να πάνε κόντρα, τάχα, στη ροή του ποταμού, γλείφοντας την Ιστορία μπας και τους γράψει, με πατημένα γράμματα, στο κεφάλαιο με τους «μεγαλύτερους επαναστάτες (του κώλου) όλων των εποχών».

12 σχόλια:

  1. http://is.gd/PRyuTi

    η αλήθεια για την σημερινή δίωξη του Γέροντα παστίτσιαου είναι ότι είχε κάνει μια πετυχημένη τρολιά για ένα ανύπαρκτο θαύμα και όλες οι παρχριστιανικές φυλλάδες των ηλιθίων το είχαν χάψει....

    Ataktos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και πώς θα ξυπνήσουν οι «ηλίθιοι» ή οι ηλίθιοι ρε Atakte; Με το να τους σπρώχνουμε βαθύτερα στην καρακοσμάρα τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε Φώντα,

    Αν και γενικά συμφωνώ με τις πολιτικές θέσεις που εκφράζεις (όχι πάντα, βέβαια), αυτήν τη φορά με μπέρδεψες. Έχω την εντύπωση ότι θέτεις μία άποψη "ίσων αποστάσεων". Το λέω γιατί με όλο αυτό το πανηγύρι περί ευθυνών της Αριστεράς για την άνοδο της ΧΑ, την ταύτιση των άκρων, του αριστεροφασισμού κλπ. η κλινική κατάστασή μου έχει φτάσει στο απροχώρητο... θα φουντάρω καμιά μέρα να γλιτώσω. Τέστα.
    Όπως ανέφερε και ο Άτακτος, ο 27χρονος εφάρμοσε την πανάρχαια, όχι απλή αλλά υπό συνθήκες πλήρως αποτελεσματική μέθοδο για να κατάδειξει τη βλακεία: το χιούμορ. Έτσι έστησε μία φάρσα (μία τρολλιά που λέμε) και τους ανάγκασε να πέσουν οι ίδιοι στους λάκκους που προσπαθούν να σκάβουν για τους άλλους. Κατασκευάζοντας μία ψευδή είδηση για ένα υποτιθέμενο θαύμα του πατέρα Παΐσιου και το οποίο αναπαρήχθη αμέσως από όλα τα σαιτ και τις εφημερίδες του πατριωτικού-χριστιανικού χώρου. Αποτέλεσμα ήταν να ξεφτιλιστούν όλοι οι φασιστομαλάκες και χριστοδουλο-πατριώτες που αναπαρήγαγαν την είδηση στα μέσα τους (εφημερίδες, μπλογκς, sites, facebook κλπ.) για μία ολόκληρη βδομάδα, δίχως να επιβεβαιώσουν το παραμικρό... όπως ξέρουν, άλλωστε να κάνουν πάντα. ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ VS ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ = 1-0... ή έτσι νόμιζαν
    Αυτή είναι άλλωστε η αιτία που σκύλιασαν τόσο τα αγανακτισμένα παπαδοπαίδια και λοιποί σκοταδιστές χριστιανοταλιμπάν. Το αποτέλεσμα, της τόσο αποτελεσματικής παρέμβασης; Υπό την πίεση των εκκλησιαστικών κύκλων, οι (πρώην παγανιστές κλπ.) "ελλάς-θρησκεία-μαλακία" χρυσαυγίτες να καταθέσουν ερώτηση στη βουλή και ο εισαγγελέας να κινηθεί άμεσα... όχι για το κλείσιμο της σελίδας αλλά για τη σύλληψη του 27χρονου.

    Τελικά ποιος κέρδισε;

    πληβιος


    ΥΓ1. Ορίστε και οι πρώτες αντιδράσεις...
    http://www.youtube.com/watch?v=zE8MvNM__1g&feature=player_embedded

    http://sarantakos.wordpress.com/2012/09/25/elderpasticcio/

    http://www.ramnousia.com/2012/09/trolia-pastitsio-egine-protoselido.html#.UGGVOK5kpKO

    ΥΓ2. Θυμήθηκα κι ένα παλιό σύνθημα:"κουφάλες με ένα γέλιο θα σας θάψουμε"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η θέση του δισκορυχείου είναι σαφής.

    Άμεσος, πλήρης διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος (δεν νοείται η παραμικρή θρησκευτική εμπλοκή στα ζητήματα της πολιτείας).
    Πλήρης και ισότιμη προστασία και σεβασμός όλων των θρησκευτικών συμβόλων και πεποιθήσεων.

    Όλα τα υπόλοιπα είναι τριτεύοντα· και από τα οποία θα είχαμε γλιτώσει (από αυτά κι από άλλα, που επηρεάζουν ποικιλοτρόπως την κοινωνία), αν είχε συντελεστεί ο διαχωρισμός από 50ετίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και για να επανέλθω, γιατί το άφησα μισό το παραπάνω σχόλιο.

    Έχουμε υποτίθεται μία κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει ένα κομμάτι της Αριστεράς (η κυβερνώσα τρομάρα μας), άιντε και το… ασοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ. Λοιπόν, αυτοί οι δύο αρχηγοί (ο Κουβέλης πρώτα-πρώτα, άιντε και ο Βενιζέλος) κάθισαν υποτίθεται με τον δεξιό Σαμαρά (τού βοήθα Παναΐα μου) και τα βρήκαν σ’ ένα μίνιμουμ πρόγραμμα διακυβέρνησης. Και σε τι συμφώνησαν; Στο να γδάρουν δικαίους και αδίκους. Τον φουκαρά τον ανασφάλιστο «μπλοκάκια» με τις τρεις κι εξήντα θα τον φορολογήσουν, λέει, χωρίς αφορολόγητο και με 30% από το πρώτο ευρώ. Ωρέ τριάντα να είναι οι μέρες του, αλλά για μια στιγμή…

    Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει άλλο σκοπό στο βίο της; Δεν θα μπορούσε η ΔΗΜΑΡ να προωθήσει το ζήτημα διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας; Δεν θα μπορούσε να πει «ok, μπαίνουμε στην κυβέρνηση, αλλά να προχωρήσουμε και τούτο που είναι πράγμα σοβαρό». Να πουν: «εντάξει, θα μας φτύσει η Ιστορία γιατί χαντακώσαμε, γιατί βάλαμε το χεράκι μας κι εμείς να σβήσουν απ’ το χάρτη κάτι εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι, αλλά, εν πάση περιπτώσει ας μας αναγνωρίσει αυτό το θεμελιακό καλό». Και θα το αναγνώριζε η Ιστορία με τα πιο ευμεγέθη γράμματά της.

    Όνειρα κάνω, φθινοπωρινής νυκτός. Κυβερνόμαστε αγαπητοί φίλοι από ένα καραδεξιό 29%. Το αντιλαμβάνεστε αυτό; Τα υπόλοιπα ποσοστά που αθροίζονται είναι έτσι για τα μάτια της (τυφλής) δημοκρατίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. O Παστιτσιος όμως δεν είναι καλλιτεχνης, δεν εχει σχεση ουτε με σκιτσα, ουτε με του Διακου τα ταμπουρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είπα εγώ ότι έχει σχέση; Τι θες να σου πω για τον Παστίτσιο; Δεν έχω facebook, δεν ξέρω τι έγραφε, τι… τρολιές έκανε και πόσο το χιούμορ του ήταν χιούμορ και όχι καρακατσουλιό. Εκ των προτέρων, και με τα δικά μου αισθητικά/ κοινωνικά κριτήρια, δεν «αθωώνω» κανέναν.

    Από ’κει και πέρα η… διακτινική σύλληψή του μου προκαλεί πολλά ερωτηματικά (και καθόλου γέλια). Κάποιοι, είναι φανερό πως δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν όσους ψηφοφόρους τούς έχουν απομείνει. Βλέπω τη Δεξιά παράταξη να σύρεται πίσω από την Ακροδεξιά, επαναφέροντας ρόλους από παλαιότερα «έργα» που τους ξέρουν αμφότερες (τους έχουν παίξει ξανά στο παρελθόν με άλλους πρωταγωνιστές).

    Δεν επικροτώ και δεν συμμερίζομαι καμμία άνωθεν επέμβαση. Από την άλλη, όμως, ο καθείς που κινείται στη δημόσια σφαίρα οφείλει να γνωρίζει τα όριά του. Είναι άλλο πράγμα το να στηλιτεύεις την αγυρτεία, τη θρησκευτική εκμετάλλευση, το χριστεμπόριο και άλλο το να καταπατάς, να ακυρώνεις και να προσβάλλεις θρησκευτικά σύμβολα και πεποιθήσεις (δεν αναφέρομαι στον Παστίτσιο).

    Δεν ξέρω τι έγραφε και τι έπραττε ο Γέρων Παστίτσιος, το ξαναλέω. Και δεν με νοιάζει κιόλας. Ο καθείς ας προσπαθήσει να περιβάλλει με σωφροσύνη τον εαυτό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΤΕΛΙΚΑ τι διαφορά έχει η χυδαία και προκλητική σάτιρα του Παστίτσιου με αυτή των Monty Pythons; Τι διαφορά έχει ένα σκληρό πορνό από ένα κείμενο του Eμπειρίκου;
    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ας πω πως είναι θέμα του καθενός να μπορεί να διακρίνει την Τέχνη από τη σαβούρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αλέξανδρε, μια διευκρίνιση: η σάτιρα του Παστίτσιου (η οποία, βέβαια, δεν ήταν τέχνη, σχολιασμός ήταν και τίποτε άλλο) όντως δεν διαφέρει ριζικά από αυτήν των Monty Python, πέραν μιας παραπάνω sophistication που σίγουρα είχαν οι δεύτεροι, αν και στην ηλικία του (πριν δηλαδή οργανωθούν ως ομάδα) κάτι μέτρια σκετσάκια έγραφαν. Και, βέβαια, πέραν του ότι οι Python δούλευαν σε καθεστώς ανεξιθρησκείας και γενικά ήταν επαρκώς προστατευμένοι ώστε να μην ρισκάρουν να περάσουν ανάκριση, κράτηση και δίκη, το δε μικρο-σκάνδαλο που υπήρξε εισιτήρια έφερε. Από εκεί κι έπειτα, ούτε η σάτιρα του Π. ήταν χυδαία, ούτε το "προκλητικό" είναι εξ ορισμού κακό (μπορεί, δηλαδή, να είναι, μπορεί και όχι). Άσε που αν ψειρίζουμε κάθε φορά τι είναι και για ποιους προκλητικό δεν θα αρθρώσουμε ποτέ λέξη για τίποτε. Τα λέω απλώς αυτά για να μην μένουν αξιωματικές αποφάνσεις στον αέρα όταν έχει ήδη δηλωθεί, πολύ έντιμα, από τον χειριστή του ιστολογίου ότι δεν έχει ίδια γνώση του θέματος.

    Ν.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εδώ είναι η συνέντευξη που πήρε ο βαξεβάνης από τον γέροντα παστίτσιο.

    http://www.youtube.com/watch?v=ZpTwuJpehAE&feature=player_embedded

    πληβείος

    ΑπάντησηΔιαγραφή