Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

JARKA ένα από τα καλύτερα ισπανικά progressive jazz-rock συγκροτήματα των seventies

Προσέχοντας εν τάχει, και σε παράλληλη βάση, τον τρόπο μέσω του οποίου ανταποκρίθηκαν στην ευρύτερη pop culture Έλληνες και Ισπανοί στα χρόνια του ’60 και στα πρώτα του ’70 διαπιστώνουμε το πόσο εντυπωσιακή υπήρξε αυτή η επαφή στην ιβηρική χώρα – εν αντιθέσει μ’ εμάς δηλαδή, οι οποίοι σ’ ένα επίπεδο φόρμας, εκτός των ελαχίστων γνωστών εξαιρέσεων, απλώς μαϊμουδίζαμε (με χάρη, αλλά μαϊμουδίζαμε). Σοβαρές δικαιολογίες από τη μεριά μας δεν υπάρχουν. Εμφύλιο και δικτατορία πέρασαν και οι Ισπανοί και μάλιστα για πάρα πολλά χρόνια δίχως έλεος –μόλις στα χρόνια του ’60 ξεκίνησε κι εκεί μια φιλελευθεροποίηση, κυρίως στην οικονομία του τουρισμού, με εμφανή αποτελέσματα και στην κουλτούρα– ενώ και οι Ισπανοί, όπως κι εμείς, είχαν σπουδαίο λαϊκό πολιτισμό, υψηλή ποίηση που έγινε τραγούδι και ακόμη κινηματογράφο και εικαστική δημιουργία με ισχυρά ερείσματα (αν υποθέσουμε πως όλα τούτα θα μπορούσε να δράσουν ανασταλτικώς εν σχέσει με την ανάπτυξη της pop culture). Παρά ταύτα, τίποτα απ’ ό,τι φάνηκε δεν τους εμπόδισε να συνδιαλλαγούν με τα υπερατλαντικά και τα αγγλοσαξονικά διδάγματα, παρουσιάζοντας στο χώρο τού rock σπουδαία ανάλογα επιτεύγματα.
Βεβαίως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η Ελλάδα λόγω μεγέθους, αναγλύφου και οπωσδήποτε λιγότερων ευκαιριών δυσκολευόταν (και δυσκολεύεται) να κρατήσει τα παιδιά της. Σκέφτεστε, ας πούμε, αν η Νάνα Μούσχουρη, η Βίκυ Λέανδρος, ή οι Aphrodites Child και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου είχαν ξετυλίξει την καριέρα τους στη χώρα που γεννήθηκαν και όχι στο εξωτερικό, τι θα συνέβαινε; Συνολικώς, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Καλύτερα, μάλλον, για τη φτενή ελληνική ποπ και το ανάλογο ροκ, αλλά… χειρότερα για τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Έχουμε τα δίκια μας λοιπόν –δεν λέω– παρότι θα μπορούσαμε να είχαμε προχωρήσει κι εμείς, ασυζητητί, με περισσότερα και βαρύτερα «ψυχεδελικά» και progressive βήματα, στα καλύτερα ροκ χρόνια που υπήρξαν ποτέ. Στα late sixties και τα early seventies. Γιατί τα λέω αυτά και με ποιαν αφορμή; Γιατί θέλω να γράψω λίγα λόγια για τους Jarka, ένα από τα καλύτερα ισπανικά συγκροτήματα των αρχών του ’70, που διακρίθηκαν στο progressive jazz-rock πεδίο.
Το γκρουπ σχηματίζεται το 1971 από τους Jordi Sabatés πιάνο, όργανο (πριν στους Pic-Nic και τους Om), Alfonso de Lucas κοντραμπάσο (ex-Om) και Pedro Van Eeckhout ντραμς (ex-Pan & Regaliz, Om). Ένα καθαρό jazz-trio δηλαδή, το οποίο πλαισιώθηκε για τις ανάγκες του πρώτου άλμπουμ του από τους Jordi Soler κιθάρα (από τους Om κι αυτός), J. Alberto Amargos σοπράνο, Doro Mentaberry ηλεκτρικό μπάσο και Richard Sabatés κιθάρα. Οι Jarka ισχυρώς επηρεασμένοι από το progressive jazz-rock, όπως παιζόταν τότε στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, δημιουργούν το δικό τους χαρμάνι, έχοντας ως ειδοποιό διαφορά το mediterranean feeling. Δηλαδή, και εν αντιθέσει με τους Soft Machine για παράδειγμα, οι συνθέσεις τους (σχεδόν όλες ανήκαν στον Jordi Sabatés) δεν ήταν πολύπλοκες, τα soli δεν ήταν «δύστροπα», ενώ υπήρχαν ταυτοχρόνως απλωμένες μελωδικές φράσεις και έντονες romances, που έκαναν εν τέλει το πρώτο άλμπουμ τους, το “Ortodòxia” [Edigsa UM.2011, 1971], ν’ ακούγεται με ευκολία και κυρίως με ευχαρίστηση.
Διατηρώντας στην μπάντα μόνο τον… εαυτό του και τον πολύ καλό μπασίστα Alfonso de Lucas, ο Sabatés προχωρά σε μιαν ευρύτερη αναδόμηση των Jarka, προκειμένου να ηχογραφηθεί το Morgue o Berenice [Edigsa UM.2013] την άνοιξη του ’72. Στο συγκρότημα συμμετέχουν τώρα, ως βασικά μέλη, οι Daniel Somoza ηλεκτρική κιθάρα και Tom Furgal ντραμς και ακόμη, ως guests, οι Paul St. Maur Stoker άλτο (αργότερα στους Urban Sax), Xavier Batllés ηλεκτρικό μαντολίνο (post-Orquestra Mirasol και La Rondalla de la Costa), Sedó García πεντάχορδο banjo και Rafael García ακουστική κιθάρα. Οι διαφορές σε σχέση με το “Ortodòxia” εντοπίζονται κυρίως στην ντραμιστική συνοδεία με την συνεχή «τζαζική» ροή – σ’ ένα στυλ, που θυμίζει το ύφος του Robert Wyatt. Ακόμη, οι συνθέσεις του Jordi Sabatés, δίχως να χάνουν τον αισθητισμό τους επεκτείνονται και σε πιο αυτοσχεδιαστικά πεδία, ενώ ο ήχος του ηλεκτρικού πιάνου βοηθά προς την ενδυνάμωση ενός στυλ συμβατού με τα jazz-rock επιτεύγματα της εποχής.
Τα δύο LP των Jarka κυκλοφόρησαν ξανά σε βινύλιο, το 2010, από την Wah Wah Records.

59 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρουσα η σύγκριση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ισπανία. Υπάρχει μια πιθανότητα να παίζει κάποιο ρόλο και το μέγεθος του πληθυσμού. Ξέρουμε κάτι για την Πορτογαλία που είναι πολιτισμικά και γεωγραφικά πολύ κοντά στην Ισπανία (και είχε και πολύχρονη δικτατορία) αλλά με μέγεθος πληθυσμού κοντά στο δικό μας.
    Σίγουρα πάντως ο πληθυσμός δεν είναι ο μόνος παράγοντας όπως δείχνει η περίπτωση της Σουηδίας των Bevits Halsband που παρουσίασες πριν λίγο καιρό με μέγεθος πληθυσμού σχεδόν ίδιο με αυτό της Ελλάδας και Πορτογαλίας.
    Σωτήρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, δεν υπάρχει ουδεμία σύγκριση με τις σκανδιναυικές χώρες. Αν και είχαν μικρότερο ή και τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας οι σκηνές τους είναι… άλλο πράγμα. Φυσικά υπάρχουν εξηγήσεις γι’ αυτό.
      Με την Πορτογαλία μοιάζουμε περισσότερο θα έλεγα. Μας συνδέουν πιο πολλά, όπως και το κάπως «απομονωμένο» της γεωγραφικής θέσης από τα ευρωπαϊκά κέντρα της παραγόμενης και διακινούμενης μουσικής.

      Διαγραφή
  2. @
    " εν αντιθέσει μ’ εμάς δηλαδή, οι οποίοι σ’ ένα επίπεδο φόρμας, εκτός των ελαχίστων γνωστών εξαιρέσεων, απλώς μαϊμουδίζαμε (με χάρη, αλλά μαϊμουδίζαμε). Σοβαρές δικαιολογίες από τη μεριά μας δεν υπάρχουν. Εμφύλιο και δικτατορία πέρασαν και οι Ισπανοί και μάλιστα για πάρα πολλά χρόνια δίχως έλεος –μόλις στα χρόνια του ’60 ξεκίνησε κι εκεί μια φιλελευθεροποίηση, κυρίως στην οικονομία του τουρισμού, με εμφανή αποτελέσματα και στην κουλτούρα– ενώ και οι Ισπανοί, όπως κι εμείς, είχαν σπουδαίο λαϊκό πολιτισμό, υψηλή ποίηση που έγινε τραγούδι και ακόμη κινηματογράφο και εικαστική δημιουργία με ισχυρά ερείσματα (αν υποθέσουμε πως όλα τούτα θα μπορούσε να δράσουν ανασταλτικώς εν σχέσει με την ανάπτυξη της pop culture). Παρά ταύτα, τίποτα απ’ ό,τι φάνηκε δεν τους εμπόδισε να συνδιαλεχθούν με τα υπερατλαντικά και τα αγγλοσαξονικά διδάγματα, παρουσιάζοντας στο χώρο τού rock σπουδαία ανάλογα επιτεύγματα. "


    Έτσι μπράβο, πέσ' τα!
    Μόνη μου διαφωνία είναι στο ότι είχαμε "κινηματογράφο [...] με ισχυρά ερείσματα". Ο ελληνικός κινηματογράφος κατά τη γνώμη μου είναι περίπου (τονίζω: περίπου)ανύπαρκτος.

    Σχετικά με το θέμα μας, πιστεύω ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν πέρασε ούτε από Αναγέννηση, ούτε από Διαφωτισμό και γι' αυτό, όπως σωστά λες, μαϊμουδίζουμε και (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να εμβαθύνουμε στον σύγχρονο πολιτισμό (π.χ. μουσική, κινηματογράφος, πολιτική σκέψη κλπ.). Αντίθετα με μας, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί κλπ. μπορούν όχι απλώς να συμμετέχουν (που τελικά ούτε αυτό μπορούμε να κάνουμε) αλλά και να συνδιαμορφώνουν αυτόν τον πολιτισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον τα πράγματα είναι πιο απλά και δεν έχουν να κάνουν με… Αναγεννήσεις, Διαφωτισμούς και τα τοιαύτα.
      Κατ’ αρχάς να πούμε πως η Ελλάδα είχε σπουδαίο λαϊκό κινηματογράφο τη δεκαετία του ’50. Δυστυχώς, εκείνος ο κινηματογράφος μετατράπηκε στα sixties σε μικροαστικό (Δαλιανίδης κ.λπ.) και λόξεψε. Βεβαίως μετά τα μέσα του ’60 σκάσανε οι σκηνοθέτες του ΝΕΚ, ο Δαμιανός και όλοι οι υπόλοιποι και το πράγμα κάπως εξισορροπήθηκε. Υπήρχαν ταινίες δηλαδή για να δει κανείς και πέραν της σάχλας.

      Στο θέμα της μουσικής συνέβη το εξής (απλό). Τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής δεν τα τράβηξε η ποπ (αν εξαιρέσεις τον Σαββόπουλο και τον Ρωμανό ας πούμε), αλλά το έντεχνο τραγούδι. Δηλαδή φαντάζεσαι, ας πούμε, τον Ξαρχάκο ή τον Λοϊζο να ήταν ροκάδες; Θα ήταν αλλιώς… Δεν είμαστε σκέτο Δύση, είμαστε και Ανατολή (δηλαδή περισσότερο Ανατολή) και δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σ’ αυτό. Σκέψου, μόνο, γιατί οι Τούρκοι δεν μαϊμούδισαν στην ποπ και το ροκ και θα βρεις εκεί τις απαντήσεις…

      Διαγραφή
    2. >Σχετικά με το θέμα μας, πιστεύω ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν πέρασε ούτε από Αναγέννηση, ούτε από Διαφωτισμό και γι' αυτό, όπως σωστά λες, μαϊμουδίζουμε

      Ενώ αυτό το χιλιοειπωμένο αυτό κλισέ δεν είναι μαϊμουδιά;

      Η Ισπανία που δήθεν πέρασε «Αναγέννηση και Διαφωτισμό» (πως λέμε περνάω ιλαρά) πότε ίδρυσε και πότε έκλεισε την περίφημη Ιερά Εξέταση;

      Να το πάρει το ποτάμι...

      Η Ιερά Εξέταση ξεκίνησε την δράση της ακριβώς στην ακμή της Αναγέννησης, και την τερμάτισε κοντά στα μέσα του 19ου αιώνα.

      Για να μην επαναλαμβάνουμε μπαρούφες δηλαδή.

      Η Ελλάδα έμεινε πίσω σε μερικά πράγματα επειδή είχε τουρκοκρατία και δεν αναπτύχθηκε εμπορικά, βιομηχανικά, τεχνολογικά κλπ όπως έπρεπε.

      Ουδεμία σχέση με την «αναγέννηση» και το «διαφωτισμό» αυτό, που και εκεί που τα είχαν αφορούσαν ελάχιστους. Οι τεράστιες μάζες της Αγγλίας και της Ιρλανδίας ας πούμε (με εξαίρεση ελάχιστων ελίτ) ούτε από Αναγέννηση πήραν χαμπάρι, ούτε από Διαφωτισμό, αλλά μια χαρά τα κατάφεραν να είναι πρώτη χώρα στην Ευρώπη μέχρι το Β' Παγκόσμιο.

      Διαγραφή
  3. @
    "Δεν είμαστε σκέτο Δύση, είμαστε και Ανατολή (δηλαδή περισσότερο Ανατολή)"

    Μα αυτό λέω κι εγώ. Μάλιστα δεν είμαστε απλώς "περισσότερο Ανατολή" αλλά και αντιδυτικοί.
    Ο αντιδυτικισμός ξεκινάει από το Βυζάντιο, όταν οι βυζαντινοί φεουδάρχες και η Εκκλησία προτίμησαν την οθωμανική κυριαρχία (και τη διατήρηση των προνομίων τους) από τη δυτική. Έκτοτε ο λαός εκπαιδευόταν με αντιδυτική προπαγάνδα και βυζαντινομεσαιωνικό σκοταδισμό και σωβινισμό.

    Γι' αυτό δεν μπορέσαμε ποτέ (αρνούμαστε) να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις στον δυτικό κόσμο. Εξαιρούνται φυσικά κάποιοι άνθρωποι σε κάθε γενιά (κυρίως νέοι) που ενδιαφέρονται για το τί συμβαίνει "έξω" και προσπαθούν (έστω και μαϊμουδίζοντας) να το κάνουν να ριζώσει και στην Ελλάδα.

    Το ότι "τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής δεν τα τράβηξε η ποπ (αν εξαιρέσεις τον Σαββόπουλο και τον Ρωμανό ας πούμε), αλλά το έντεχνο τραγούδι", οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν δυτική, αλλά ανατολίτικη συνείδηση. Ακόμα κι ο Σαββόπουλος, όπως απέδειξε λίγο αργότερα με τη στροφή του στον (έστω και light) εθνικισμό.

    Ενδιαφέρουσα συζήτηση ανοίξαμε πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι. Παρότι ΔΕΝ συμφωνούμε. Και ΔΕΝ συμφωνούμε, γιατί το νεολαιίστικο κίνημα που αναπτύχθηκε στη Δύση στα χρόνια του ’60, μέσα στο οποίο μπήκε και φώλιασε και το ροκ, αντιμαχόταν τον δυτικό τρόπο ζωής! Πήγαινε κόντρα δηλαδή στα θέσφατα του Διαφωτισμού, στην οικονομίστικη ανάπτυξη και σε άλλες τινές αηδίες της Δύσης και άρχισε να την ψάχνει με πιο ανθρώπινες και κοντά στη φύση καταστάσεις (χιπισμός, ανατολίτικες θρησκείες, expanded minds, κοινοκτημοσύνη κ.λπ.).

      Διαγραφή
    2. Σωστά.
      Όμως η Δύση και ο δυτικός πολιτισμός δεν είναι μόνο ο Διαφωτισμός (ή Νεωτερικότητα), ούτε ταυτίζονται απαραίτητα με αυτόν. Προν τον Διαφωτισμό υπήρξε η Αναγέννηση. Και η μετανεωτερική εποχή, που άρχισε μετά τον β' παγκόσμιο πόλεμο, φάση του δυτικού πολιτισμού αποτελεί.

      Το πρόβλημα με μας τους νεοέλληνες είναι ότι δεν συμμετείχαμε ούτε στο ελάχιστο στη διαμόρφωση του δυτικού πολιτισμού. Δεν παρακολουθήσαμε τα εξελικτικά του στάδια (Αναγέννηση, Διαφωτισμός, Μετανεωτερική εποχή κλπ.), παρά μόνο εισάγαμε δυτικά προϊόντα (τεχνολογικά, επιστημονικά, πολιτισμικά κλπ), χωρίς φυσικά να τα πολυκατανοούμε. Είμαστε δηλ. απλώς χρήστες ενός πολιτισμού (και μάλιστα όχι όλων των εκδηλώσεών του) και όχι (συν)δημιουργοί του. Γι' αυτό είμαστε μίμοι ("μαϊμουδίζουμε", όπως είπες παραστατικά) και δεν μπορούμε να παράγουμε κάτι πρωτότυπο.

      Όποιος νεοέλληνας θέλει να παράγει κάτι πρωτότυπο πρέπει απλώς να φύγει από εδώ και να βρεθεί στο "κλίμα" του δυτικού πολιτισμού. Έτσι τα κατάφεραν π.χ. οι Aphrodite's Child και ο Καστοριάδης. Αν είχαν μείνει εδώ δεν θα είχαν εμπνευστεί να κάνουν τίποτα απ' όσα κατάφεραν "έξω".
      Γιατί, μην μου πείς ότι πιστεύεις πως το "666", ή η "Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας", θα μπορούσαν να έχουν γεννηθεί στη σημερινή Ελλάδα...

      Διαγραφή

    3. Δεν θέλω να πω τώρα περισσότερα. Δεν έχω και το χρόνο εξάλλου… Αυτό που ήθελα να πω το είπα σε λίγες γραμμές – και νομίζω πως έγινα κατανοητός. Γενικώς, θα προσέθετα πως δεν είμαι άκριτος fan της Δύσης. Προσπαθώ να επιλέγω μόνο εκείνα που μου κάνουν…

      Καλά, στη σημερινή Ελλάδα σίγουρα θα μπορούσε να είχαν γεννηθεί όλα αυτά. Αλλά και τότε, γιατί όχι… Το «666» π.χ. σίγουρα θα μπορούσε ο Παπαθανασίου να το είχε εμπνευστεί εδώ και να το είχε κυκλοφορήσει κιόλας μέσα στη χούντα, αν δεν υπήρχε εντός το… χειρότερο κομμάτι του άλμπουμ (ο έρωτας-οργασμός της Παππά με το διάολο).
      Μην νομιστεί, ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, πως είμαι υπέρ της λογοκρισίας! Το «666» έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει κι εδώ το 1972 (όπως ακριβώς συνέβη στο εξωτερικό) και όχι το 1974. Απλώς λέω πως το κομμάτι με την Παππά είναι το πιο σπαστικό, και εν τέλει το χειρότερο του άλμπουμ…

      Διαγραφή
    4. Εγώ πάλι δεν πιστεύω ότι το "666" ή η σκέψη του Καστοριάδη (αναφέρομαι σε δυο "ελληνικές" δημιουργίες με παγκοσμιότητα) θα μπορούσαν να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Όπως κι ο Παρθενώνας, ή η τραγωδία δεν θα μπορούσαν να έχουν γεννηθεί στην Αίγυπτο, ή την Περσία, ή το Ισραήλ.
      Πιστεύω ότι οι πολιτισμικές δημιουργίες είναι "παιδιά" συγκεκριμένων κοινωνικών και πολιτισμικών συνθηκών.

      Ευχαριστώ για τη συζήτηση.

      Διαγραφή
    5. >Ο αντιδυτικισμός ξεκινάει από το Βυζάντιο, όταν οι βυζαντινοί φεουδάρχες και η Εκκλησία προτίμησαν την οθωμανική κυριαρχία (και τη διατήρηση των προνομίων τους) από τη δυτική.

      Άρες μάρες κουκουνάρες. Ούτε "διατήρησαν τα προνομιά τους" (αντίθετα πάμπολλοι της εποχής εκείνης σφάχτηκαν ― δεκάδες μάρτυρες και νεομάρτυρες), ούτε αυτό ήταν το μέγιστο κριτήριο.

      Απλά θυμούνταν, όχι οι «φεουδάρχες» αλλά και ο απλός κόσμος, ότι πριν 200 μόλις χρόνια τους είχαν κατασφάξει και κατακλέψει οι Δυτικοί, σε μια παρακαμψούλα για πλάτσικο από τις στραυροφορίες τους.

      >Έκτοτε ο λαός εκπαιδευόταν με αντιδυτική προπαγάνδα και βυζαντινομεσαιωνικό σκοταδισμό και σωβινισμό.

      Ναι, ενώ η καυμένη η Δύση απλά είχε την ίδια περίοδο σκλαβωμένα κάνα 2 δις ανθρώπους στις αποικίες της, εξολόθρευε καμμια 20 εκατομμύρια ινδιάνους της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, έκανε εμπόριο μαύρων σκλάβων, επέβαλλε στην Κίνα να αγοράζει όπιο με το ζόρι, κατέκλεβε την υφήλιο, κλπ.

      Και όλα αυτά όταν δεν σφάζονταν, από το 1000 μ.Χ μέχρι το 1945, σε εκατονταετείς, τριακονταετείς, ναπολεώντιους, φεουδαλικούς, πρώτους και δεύτερους παγκόσμιους κλπ πολέμους. Α, και 4-5 εκατομμύρια εβραίοι, τσιγγάνοι και γκέι στο φούρνο ― πριν μόλις 70 χρόνια. Και αυτό στην πολιτισμένη Δύση.

      >Γι' αυτό δεν μπορέσαμε ποτέ (αρνούμαστε) να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις στον δυτικό κόσμο. Εξαιρούνται φυσικά κάποιοι άνθρωποι σε κάθε γενιά (κυρίως νέοι) που ενδιαφέρονται για το τί συμβαίνει "έξω" και προσπαθούν (έστω και μαϊμουδίζοντας) να το κάνουν να ριζώσει και στην Ελλάδα.

      Ναι ρε γαμώτο, ούτε Ντόναλτ Τραμπ στην Ελλάδα, ούτε φρη τζαζ. Που πάμε ως έθνος; Ευτυχώς φέραμε το Big Brother, τα McDonalds, τις πιστωτικές τη Χ.Α. και άλλα τέτοια αγαθά της Δύσης...

      Διαγραφή
    6. Ο αντιδυτικισμός ξεκινάει από το Βυζάντιο, όταν οι βυζαντινοί φεουδάρχες και η Εκκλησία προτίμησαν την οθωμανική κυριαρχία (και τη διατήρηση των προνομίων τους) από τη δυτική.
      Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί με τους όρους ,στο Βυζάντιο ουδέποτε υπήρξε φεουδαρχία .Είναι γεγονός ότι ο όρος Βυζαντινή φεουδαρχία χρησιμοποιείται κατα κόρον τα τελευταία χρόνια άπο τον Νίκο Δήμου , η σχέση όμως του συγκεκριμένου ατόμου με την Ιστορία είναι μάλλον προβληματική
      Γιωργος Μα

      Διαγραφή
  4. Φαίνεται να υπάρχει μια αντίφαση στις θέσεις σας.
    Από τη μια θεωρείτε πως το πρόβλημα με τους Νεοέλληνες είναι πως δεν συμμετείχαν στα πολιτισμικά στάδια της Δύσης. Με αυτό υποθέτω πως θεωρείτε δεδομένο πως θα μπορούσαν να είχαν συμμετάσχει αν τα πράγματα είχαν πάει διαφορετικά. Αλλιώς γιατί να είναι πρόβλημα. Πως μπορεί να είναι πρόβλημα η μη επίτευξη ενός αποτελέσματος το οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί.
    Από την άλλη, εκφράζετε την εκτίμηση ότι τα πολιτισμικά φαινόμενα προκύπτουν μόνο εκεί που ιστορικά συνέβησαν και πουθενά αλλού. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορούσαν ποτέ οι Νεοέλληνες να συμμετάσχουν στα στάδια του Δυτικού Πολιτισμού, δεδομένου ότι ιστορικά δεν συμμετείχαν!
    Σωτήρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και κουράζομαι να παρακολουθώ τα… σοφιστικά, θα πω πάλι λίγα λόγια…

      Συμμετείχαμε στην ανάπτυξη της pop culture όσο μπορούσαμε και όσο το επέτρεψαν οι συνθήκες. Υπήρχαν κάποιοι αντικειμενικοί λόγοι που μας δυσκόλεψαν, όμως προέκυψαν και άλλα «δικά μας» ανασταλτικά ζητήματα που είχαν να κάνουν με συγκεκριμένα πρόσωπα και με τις καταστάσεις που διαμορφώθηκαν. Τα έχουμε εξηγήσει αναλυτικώς αυτά τα πράγματα, κατά καιρούς, σε άλλα κείμενα.
      Χώρες του ανατολικού μπλοκ για παράδειγμα, χώρες τις Λατινικής Αμερικής (που είχαν επίσης χούντες σαν κι εμάς), αλλά και η γειτονική μας Τουρκία ακόμη, αποδείχθηκαν περισσότερο ικανές και ευπροσάρμοστες στα pop κελεύσματα.
      Δεν δικαιολογείται ας πούμε, σε μιαν ολόκληρη χώρα (στην Ελλάδα αναφέρομαι) να έχουν παραχθεί με το ζόρι ένα-δύο, progressive άλμπουμ και μόλις ένα από ’κείνα που ο κόσμος αποκαλεί «ψυχεδελικά». Κάτι πήγε στραβά. Πολλά δηλαδή πήγαν στραβά… σκεφτείτε τα κι εσείς εν πάση περιπτώσει, άμα δεν θέλετε να ψάξετε σε παλιές αναρτήσεις.

      Διαγραφή
    2. Δε διαφωνώ. Το σχόλιό μου είχε να κάνει αυστηρά και μόνο με τα σχόλια του/της ανωνύμου παραπάνω σχετικά με τους Νεοέλληνες και το Δυτικό Πολιτισμό (Ο πληθυντικός ήταν ευγενείας).
      Σωτήρης

      Διαγραφή
    3. @
      "Από τη μια θεωρείτε πως το πρόβλημα με τους Νεοέλληνες είναι πως δεν συμμετείχαν στα πολιτισμικά στάδια της Δύσης. Με αυτό υποθέτω πως θεωρείτε δεδομένο πως θα μπορούσαν να είχαν συμμετάσχει αν τα πράγματα είχαν πάει διαφορετικά. "

      Ακριβώς. Αν το 1453 είχαν επικρατήσει οι "ενωτικοί" σήμερα θα "ανήκαμεν εις την Δύσιν".


      @
      "Αλλιώς γιατί να είναι πρόβλημα. Πως μπορεί να είναι πρόβλημα η μη επίτευξη ενός αποτελέσματος το οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί."

      Αν για σας δεν είναι πρόβλημα το ότι η Ελλάδα δεν είναι δυτική χώρα (παρά μόνο στην πρόσοψη) τότε πάω πάσο. Με τη λογική σας, επίσης δεν είναι πρόβλημα το ότι μερικά δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη λιμοκτονούν αφού οι χώρες τους είναι φτωχές ή διαλυμένες κλπ. Γιατί και σε αυτή την περίπτωση "πώς μπορεί να είναι πρόβλημα η μη επίτευξη ενός αποτελέσματος (εν προκειμένω: πλούτος) το οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί (εν προκειμένω: λόγω φτώχειας)";

      @
      "Από την άλλη, εκφράζετε την εκτίμηση ότι τα πολιτισμικά φαινόμενα προκύπτουν μόνο εκεί που ιστορικά συνέβησαν και πουθενά αλλού. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορούσαν ποτέ οι Νεοέλληνες να συμμετάσχουν στα στάδια του Δυτικού Πολιτισμού, δεδομένου ότι ιστορικά δεν συμμετείχαν!"

      Εξέφρασα τις πεποιθήσεις ότι:
      α)τα πολιτισμικά φαινόμενα προκύπτουν εκεί όπου προκύπτουν (και όχι εκεί όπου δεν προκύπτουν) για κάποιους ιστορικώς προσδιορίσιμους λόγους,
      β)οι νεοέλληνες δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμμετάσχουν στα στάδια του Δυτικού Πολιτισμού όντας αποκομμένοι από τις διαδικασίες του (και αντιστρόφως: αν δεν ήσαν αποκομμένοι, θα μπορούσαν να έχουν συμμετάσχει).

      @
      "Φαίνεται να υπάρχει μια αντίφαση στις θέσεις σας"

      Ελπίζω να είναι εμφανές ότι η αντίφαση βρίσκεται στις ταυτολογίες σας (η ταυτολογία συνιστά πάντα μια από τις περιπτώσεις που είθισται να χαρακτηρίζονται ως "σφάλματα λογικής": λογικό μεν, σφάλμα δε...)

      Διαγραφή
    4. @
      "Χώρες του ανατολικού μπλοκ για παράδειγμα, χώρες τις Λατινικής Αμερικής (που είχαν επίσης χούντες σαν κι εμάς), αλλά και η γειτονική μας Τουρκία ακόμη, αποδείχθηκαν περισσότερο ικανές και ευπροσάρμοστες στα pop κελεύσματα"

      Το ζήτημα δεν είναι στην "ποσότητα της προσρμοστικότητας" αλλά αν τα ροκ προϊόντα τους (γιατί εκεί νομίζω ότι αναφερόμαστε) μπορούν να χαρακτηριστούν original δυτικά και όχι απομιμήσεις (λιγότερο ή περισσότερο ευτελείς).

      Διαγραφή
    5. Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως μιλάμε για τα sixties και όχι για τα 00s ή τα 10s. Το λέω αυτό γιατί, σήμερα, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η κουλτούρα του είναι εντελώς δυτική και να έχει δίκιο (γιατί έτσι συνέβη σ’ εκείνον). Στα sixties όμως, όταν άρχισε να επελαύνει η pop culture, κανείς δεν θα μπορούσε να το ισχυριστεί αυτό. Άρα, ανάμεσα στα ελληνικά «ροκ προϊόντα» που θα μπορούσε να χαρακτηριστούν «original δυτικά» και στις «απομιμήσεις (λιγότερο ή περισσότερο ευτελείς)» κανονικά δεν υπάρχουν διαφορές. (Ας ξεκαθαρίσω, ακόμη, πως διάφορες «απομιμήσεις» είναι καταπληκτικές κι έχουν γούστο – αλλά έως εκεί).
      Όταν λοιπόν εγώ γράφω για «ικανότητα» και «προσαρμοστικότητα» εννοώ το… να πάρει κάποιος τις ξένες συνταγές και με την ικανότητά του να τις προσαρμόσει στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό που έκανε ο Σαββόπουλος ας πούμε.

      Διαγραφή
    6. Αντιλαμβάνομαι.
      Όμως ο Σαββόπουλος δεν είναι ροκ. Ο Σαββόπουλος έφτιαξε ντόπιο τραγούδι με κάποιες ροκ επιρροές ή στοιχεία. Το προϊόν του (ασχέτως της όποιας άλλης αξίαςς του) δεν βλέπω πώς μπορεί να χαρακτηριστεί ροκ, ή και γενικότερα δυτικό (τουλάχιστον με την έννοια που το κάνουμε για τους Jarka).

      Διαγραφή
    7. Εγώ συμφωνώ ΕΝΤΕΛΩΣ με τη γνώμη που είχε εκείνη την εποχή ο Σαββόπουλος για τον εαυτό του.
      «Είμαι ένας Έλλην που παίζει ροκ»

      (περισσότερα εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2015/02/1-2.html)

      Διαγραφή
    8. Το ότι δηλώνεις κάτι, δεν σημαίνει ότι είσαι. Εξάλλου δε νομίζω ότι κάποιος δυτικός ρόκερ θα έκανε ποτέ παρόμοια δήλωση ... εθνικοφροσύνης. Ο Σαββόπουλος (ασχέτως της αξίας του) έπασχε και πάσχει από τη γνωστή κρίση ταυτότητας που πάσχουμε λίγο πολύ όλοι οι νεοέλληνες: αλλοιθώριζε και αλλοιθωρίζει μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Και σε αυτή την περίπτωση επικρατεί πάντα η Ανατολή (όπως απέδειξε και η μετέπειτα πορεία του).
      Αλλά ροκ (νέτα σκέτα) ΔΕΝ ήταν ποτέ.

      Αντιθέτως οι Socrates του "Phos" έφτιαξαν έναν original δυτικό δίσκο, βασισμένον σε μια αριστοτεχνική δοσολογία από εγχώρια δημώδη μουσική (folk) και σύγχρονους δυτικούς τρόπους. Άλλωστε και η ροκ από μίξη δημωδών ειδών προήλθε (country, blues, folk κλπ), που αποδόθηκαν με σύγχρονους τρόπους.
      Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι το "Phos" φτιάχτηκε στο Λονδίνο με τη συμμετοχή του Παπαθανασίου, που ήδη έμενε εκεί...

      @
      "Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως μιλάμε για τα sixties και όχι για τα 00s ή τα 10s. Το λέω αυτό γιατί, σήμερα, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η κουλτούρα του είναι εντελώς δυτική"

      Ισχύει και εδώ, ό,τι για τον Σαββόπουλο: o καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει (είτε σήμερα είτε στα '60s). Το θέμα είναι ότι ΕΛΑΧΙΣΤΑ made in Greece πράγματα ήσαν original ροκ ώστε να επιβιώσουν και δυτικότερα (Aphrodite's Child, Socrates, Last Drive, Closer και κάνα δυο άλλοι ίσως). Κι ευχαριστημένοι νά' μαστε...

      Να πω επίσης ότι ζώντας στο "εξωτερικό" κατάλαβα ότι οι άνθρωποι όταν λένε "ροκ", εννούν ροκ και όχι τον "Σαββόπουλο" της κάθε χώρας.Στην Ελλάδα βαφτίζουμε ως ροκ το ο,τιδήποτε (άλλη μια απόδειξη ότι δεν κατανοούμε τον δυτικό πολιτισμό και τα προϊόντα του).

      Διαγραφή
    9. Εντάξει. Ο καθένας έχει τη γνώμη του για τα πράγματα κι εγώ έχω τη δική μου. Και, προσωπικώς, μπροστά στον «Μπάλλο» και το «Βρώμικο Ψωμί» δεν βάζω κανένα Phos και κανένα… Skotadi.

      Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει τα ελληνικά «original ροκ» να «επιβιώνουν και δυτικότερα». Μ’ ενδιαφέρει να επιβιώνουν πρώτα και κύρια στην Ελλάδα.

      Διαγραφή
    10. Αν το ροκ δεν διαθέτει κάποια παγκοσμιότητα και καταντάει απλώς μια τοπική και περιορισμένη "εθνική υπόθεση", τότε όχι απλώς δεν είναι original, αλλά ούτε καν ροκ.

      Θεωρώ μάλιστα ότι η χρήση μή αγγλικής γλώσσας στους στίχους δεν αποτελεί εμπόδιο. Παράδειγμα τα τόσα σημαντικά γερμανόφωνα συγκροτήματα. Στη ροκ είναι η μουσική που μετράει πιο πολύ. Βέβαια, αν είναι και οι στίχοι ενδιαφέροντες (που συνήθως είναι), τότε ακόμα καλύτερα...

      Το λέω αυτό γιατί οι δίσκοι του Σαββόπουλου "δεν ακούγονται" πιο έξω απ' την Ελλαδίτσα.

      Διαγραφή
    11. Η φτώχεια ενός πληθυσμού θεωρείται πρόβλημα ακριβώς επειδή (σωστά ή λάθος) θεωρείται πως θα μπορούσε να είχε αποτραπεί. Και κατά συνέπεια, πως με τις κατάλληλες ενέργειες μπορεί και να αντιμετωπιστεί. Αντίστοιχα, η μη συμμετοχή των Νεοελλήνων στο Δυτικό Πολιτισμό (αν φυσικά δεχθούμε κάτι τέτοιο σαν προκείμενη) συνιστά πρόβλημα μόνο αν δεχθούμε πως θα μπορούσε να είχε αποτραπεί. Τώρα, ο κίνδυνος της αντίφασης προκύπτει αν δεχθούμε επιπλέον πως η Ιστορία συμβαίνει με τέτοιο τρόπο ώστε τίποτα που συνέβη να μπορούσε να συμβεί αλλιώς και κατά συνέπεια να αποτραπεί. Έτσι ερμήνευσα κάποια από τα παραδείγματά σας και ίσως να έκανα λάθος.

      Σε κάθε περίπτωση, η προσωπική μου άποψη είναι πως τέτοια ζητήματα θα πρέπει να μελετηθούν εμπειρικά δίνοντας έμφαση σε αυτό που έγινε και όχι σε αυτό που υποθέτουμε πως θα μπορούσε να είχε γίνει.
      Για παράδειγμα, οι Καθολικοί των Κυκλάδων είναι περισσότερο Δυτικοί από τους άλλους Νεοέλληνες? Ειδικότερα, αυτοί της Τήνου η οποία βρέθηκε υπό Οθωμανική Διοίκηση μόνο από το 1715 και ως την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους? Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε συγκρίνοντας τα Επτάνησα με τον Έβρο, κλπ.
      Εγώ πάντως βρίσκω πως το δίπολο Κέντρο-Περιφέρεια είναι πολύ πιο γόνιμο για την κατανόηση της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας από το δίπολο Δύση-Ανατολή.

      Τέλος, μια ταυτολογία δεν μπορεί ποτέ εξορισμού να συνιστά αντίφαση και αντίστροφα. Μια ταυτολογία δεν μπορεί ποτέ εξορισμού να είναι λογικό σφάλμα. Αυτό που πιθανά να εννοείτε είναι πως μια ταυτολογία συνιστά ρητορικό ή και επιχειρηματολογικό σφάλμα όντας εξορισμού αληθής και συνεπώς κενή περιεχομένου.
      Σωτήρης

      Διαγραφή
    12. @
      "Για παράδειγμα, οι Καθολικοί των Κυκλάδων είναι περισσότερο Δυτικοί από τους άλλους Νεοέλληνες? "

      Δεν είναι θέμα θρησκείας. Κάτω από τη σύγκρουση "ενωτικών" και "ανθενωτικών" το 1453 υπέφωσκε σύγκρουση πολιτισμών: από τη μια η ανερχόμενη οικονομικά Δύση (με τον πρώιμο καπιταλισμό της, την Αναγέννηση κλπ), κι από την άλλη το φεουδαρχικό μεσαιωνικό "Βυζάντιο".
      Και βέβαια οι περιοχές που βρέθηκαν υπό δυτική κατοχή διαφέρουν δραματικά από εκείνες που βρέθηκαν υπό οθωμανική κατοχή. Όπως άλλωστε θα γνωρίζετε, οι κάτοικοι των Επτανήσων δεν ήθελαν την ένωση με την Ελλάδα, λόγω ακριβώς της εξόφθαλμης πολιτιστικής διαφοράς.

      @
      "Εγώ πάντως βρίσκω πως το δίπολο Κέντρο-Περιφέρεια είναι πολύ πιο γόνιμο για την κατανόηση της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας από το δίπολο Δύση-Ανατολή."

      Ακόμα κι έτσι να το δει κανείς, το "κέντρο" είναι πάλι η Δύση (εν προκειμένω Δ. Ευρώπη και Η.Π.Α.).

      Διαγραφή
    13. Καταλαβαίνω πως η συζήτηση μας θα πρέπει να σταματήσει εδώ, θα ήθελα όμως να προσθέσω ένα τελευταίο σχόλιο.

      Ανέφερα το παράδειγμα των Ελλήνων Καθολικών επειδή παρουσιάσατε την επιλογή της μη ένωσης των εκκλησιών ως τον κρίσιμο παράγοντα της υποτιθέμενης μη συμμετοχής των Νεοελλήνων στο Δυτικό Πολιτισμό. Τώρα όμως μοιάζετε να τον υποβιβάζετε προκρίνονται "βαθύτερους" ιστορικούς παράγοντες. Προσοχή όμως, όσο πιο "βαθείς" οι παράγοντες τόσο πιο αναπόδραστο το αποτέλεσμα. Και το φάσμα της αντίφασης στο οποίο έχουμε ήδη αναφερθεί επανέρχεται.

      Φυσικά και υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε Επτανήσιους και Θράκες, όπως υπάρχουν και ανάμεσα σε Ηπειρώτες και Κρητικούς. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι οι διαφορές στα χαρακτηριστικά αυτά που υποθέτουμε πως εξασφαλίζουν τη συμμετοχή ενός πληθυσμού στο Δυτικό Κόσμο. Αν για παράδειγμα θεωρούμε τη φορολογική πειθαρχία σαν τέτοιο χαρακτηριστικό, τότε μπορούμε να συγκρίνουμε τα επίπεδα φορολογικής παραβατικότητας της Ζακύνθου (0 έτη υπό Οθωμανική Διοίκηση) και του Σουφλίου (+500 έτη υπό Οθωμανική Διοίκηση), και στη συνέχεια, έχοντας κάποια ασφαλή εμπειρικά δεδομένα, να προχωρήσουμε στη διερεύνηση του ζητήματος.
      Και κανείς δεν ξέρει τι θα προκύψει. Μπορεί προσεκτικές συγκρίσεις να δείξουν πως Ζάκυνθος, Σουφλί και Κίελο έχουν τα ίδια επίπεδα φοροδιαφυγής, ακυρώνοντας έτσι την εγκυρότητα του κριτηρίου, ή εναλλακτικά την υπόθεση πως ο πληθυσμός του Κίελου ανήκει στη Δύση και του Σουφλίου στη Μη-Δύση (και της Ζακύνθου κάπου ανάμεσα...?).

      Το θέμα με την έννοια της ταυτολογίας είναι τεχνικό και κακώς το ανακίνησα. Σας παραπέμπω σε οποιοδήποτε εισαγωγικό εγχειρίδιο Προτασιακού Λογισμού.

      Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ το δίπολο Ανατολή-Δύση εξαιρετικά προβληματικό καθώς υποκρύπτει πολλά και διάφορα αρνητικά και θετικά στερεότυπα, τα οποία μόνο διαστρεβλώνουν και ποτέ δεν διαφωτίζουν.

      Σωτήρης

      Διαγραφή
    14. @
      "Ανέφερα το παράδειγμα των Ελλήνων Καθολικών επειδή παρουσιάσατε την επιλογή της μη ένωσης των εκκλησιών ως τον κρίσιμο παράγοντα της υποτιθέμενης μη συμμετοχής των Νεοελλήνων στο Δυτικό Πολιτισμό. Τώρα όμως μοιάζετε να τον υποβιβάζετε προκρίνονται "βαθύτερους" ιστορικούς παράγοντες. Προσοχή όμως, όσο πιο "βαθείς" οι παράγοντες τόσο πιο αναπόδραστο το αποτέλεσμα. Και το φάσμα της αντίφασης στο οποίο έχουμε ήδη αναφερθεί επανέρχεται."

      Το ότι το εκκλησιαστικό ζήτημα ήταν ο "εξωτερικός" τρόπος εκδήλωσης ενός κοινωνικού, οικονομικού και πολιτισμικού διλήμματος είναι πασίγνωστο στους ιστορικούς και νόμιζα ότι δεν θα χρειαζόσαστε διευκρινίσεις.
      Οι δε ιστορικοί παράγοντες δεν είναι ούτε "βαθείς" ούτε "ρηχοί". Είναι απλώς αυτοί που είναι.

      Το ότι οι περιοχές που διετέλεσαν υπό οθωμανική κυριαρχία παρουσιάζουν μια τελείως διαφορετική εικόνα από εκείνες που διετέλεσαν υπό δυτική, μπορείτε να το διαπιστώσετε και με τα μάτια σας (αν φυσικά δε θέλετε να εθελοτυφλείτε), αντί να ψάχνετε σε οθωμανικά φορολογικά κιτάπια.

      Όσο για τη διάκριση μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, τη θεωρώ λενινιστική και άρα απαρχαιωμένη. Ας πούμε η Αυστρία, ή η Αυστραλία είναι κέντρο, ή περιφέρεια;

      Διαγραφή
    15. "Το λέω αυτό γιατί οι δίσκοι του Σαββόπουλου "δεν ακούγονται" πιο έξω απ' την Ελλαδίτσα."

      αν ειναι ετσι, τοτε τι ακουγε ο Steve Wynn(Dream Syndicate κλπ) τον Αυγουστο του 2008?
      http://www.stevewynn.net/search.php?cx=partner-pub-4902243592793549%3Ahq02au-tux7&cof=FORID%3A9&ie=ISO-8859-1&q=SAVVOPOULOS&sa=Search

      αναλυτικα δε: http://www.stevewynn.net/diaryarchives/diary_2008.php

      Διαγραφή
    16. Και ο Steve Wynn και πολλοί άλλοι επώνυμοι, όπως και κοινοί θνητοί. Εγώ μόνο είχα τρεις trade-partners στα 90s (σε Σουηδία, Ισπανία, Γαλλία – όχι εμπόρους) που τρελαίνονταν για Σαββόπουλο και καθόμουν και τους εξηγούσα (δι’ αλληλογραφίας) σε τι ακριβώς αναφέρονταν τα κομμάτια του. Πέραν όμως αυτού θα πω κάτι…

      Δεν περιμένουμε από τους ξένους να μας πουν τι ήταν ο Σαββόπουλος στα late 60s και στα early 70s. Εμείς είμαστε οι μόνοι κριτές. Εμείς που καταλαβαίνουμε τη γλώσσα, ξέρουμε την Ιστορία και μπορούμε να εντάξουμε τον Σαββόπουλο στο εγχώριο πολιτικο-κοινωνικό προτσές. (Εντάξει, το να υπάρχει και κάποιος μελετητής του έργου του Σαββόπουλου και της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας στο εξωτερικό, που να γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, μας τιμά, αλλά δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο αναγκαστικώς). Να μην είμαστε γραικύλοι λοιπόν – περιμένοντας με το στόμα ανοιχτό, για το τι θ’ ακουστεί για ’μας από το εξωτερικό. Να είμαστε γνώστες των πραγμάτων και περήφανοι γι’ αυτά που έχουμε (και αξίζουν της περηφάνιας μας).

      Διαγραφή
    17. Γνωρίζω πολλούς μεγάλους συλλέκτες δίσκων που ψάχνουν κι έχουν δίσκους του Σαββόπουλου και σε συζητήσεις τον χαρακτηρίζουν μεγάλο συνθέτη.Αυτό πάντα μέχρι το 1975. Μετά,το χάος.. και συμφωνώ απόλυτα.

      Διαγραφή
  5. >>Το λέω αυτό γιατί οι δίσκοι του Σαββόπουλου "δεν ακούγονται" πιο έξω απ' την Ελλαδίτσα.<<

    Καλά κάνουν και δεν ακούγονται «έξω απ’ την Ελλαδίτσα»! Τιμή μας και καμάρι μας!!
    Άσε τώρα... με τα διάφορα εγχώρια σούργελα, που θέλουν να το παίξουνε και παγκόσμιες ροκ συνειδήσεις. Δεν κοιτάνε τα χάλια τους, που δεν μπορούν να βάλουν δυο λέξεις ελληνικές στη σειρά, θέλουν να εκφραστούν και στην αγγλική!
    Εντάξει, προσωπικώς δεν έχω πρόβλημα με τα αγγλόφωνα γκρουπ και τους καλλιτέχνες (ελεύθερος είναι ο καθένας να τραγουδάει όπως γουστάρει), αλλά αν βγει κάποιος έλληνας μουσικός και πει αυτές τις κοτσάνες, που λες τώρα εσύ (περί «περιορισμένης εθνικής υπόθεσης» και άλλα τέτοια… κοσμοπολίτικα της πλάκας) εγώ θα τον κράξω αγρίως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχασες την ψυχραιμία σου.
      Άσε που άλλα σου γράφουν κι άλλα καταλαβαίνεις.
      Αν σε χαλάνε οι συζητήσεις, τί τον έχεις βάλει τον σχολιασμό;

      Διαγραφή
    2. >>Το θέμα είναι ότι ΕΛΑΧΙΣΤΑ made in Greece πράγματα ήσαν original ροκ ώστε να επιβιώσουν και δυτικότερα (Aphrodite's Child, Socrates, Last Drive, Closer και κάνα δυο άλλοι ίσως). Κι ευχαριστημένοι νά' μαστε...<<

      Να σου πω ρε ανώνυμε. Είμαι υποχρεωμένος να συζητώ on line με κάποιον που λέει βλακείες σαν αυτή πιο πάνω;
      Κάποιον που μιλάει για «original ροκ» (να δούμε τι αηδίες θ’ ακούσουμε ακόμη!) και που νομίζει πως μόνο άμα γλείφουμε τη Δύση θα δούμε θεού πρόσωπο;
      Άιντε πες τες πουθενά αλλού αυτές τις παπαριές, σε τίποτα αποχαυνωμένους αποίκους, όχι σ’ εμένα.

      Διαγραφή
    3. Κοίταξε, κι εγώ θεωρώ κοτσάνα σου ολκής το ότι το "666" ή η "Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας" θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί στην Ελλάδα, αλλά δεν σου το είπα. Σου το λέει πάντως ο Καστοριάδης:
      "Δε θέλω να πω ότι φοβάμαι ότι θα με είχε ... φάει η Ελλάδα, αλλά περίπου το αίσθημα είναι αυτό"
      (http://tvxs.gr/news/theatro/thryliko-mataroa-sikonei-agkyra-gia-ti-gallia-ksana)

      Πάω στοίχημα ότι αν έλεγες του Παπαθανασίου "γιατί ρε κορόιδο πήγες στο εξωτερικό και δεν καθόσουν στην Ελλαδάρα να γράψεις τη μουσική σου;" θα σου απαντούσε: "ρε σύ δίκιο έχεις, πώς δεν το σκέφτηκα ο ηλίθιος και ξενιτεύτηκα...".

      Προφανώς η σχέση σου με τα πνευματικά αγαθά είναι επιδερμική. Αλλιώς θα ήξερες ότι οι συγγραφείς, καλλιτέχνες κλπ. εμπνέονται από την εκάστοτε περιρρέουσα ατμόσφαιρα εντός της οποίας λειτουργούν. Π.χ. ο ΙΔΙΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ άνθρωπος που γράφει μυθιστορήματα στην Ελλάδα, θα γράψει πολύ διαφορετικά αν ζήσει λίγα χρόνια κάπου αλλού. Αυτό είναι αναμενόμενο, αφού όταν φύγεις από τον εθνικό μικρόκοσμό σου και βρεθείς εκεί όπου "συμβαίνουν όλα", ανοίγουν οι ορίζοντές σου.

      Προφανώς όμως για σένα (όπως και για τους περισσότερους νεοέλληνες) η Ελλάδα είναι ο ομφαλός της Γης. Και γι' αυτό π.χ. ο Παπαθανασίου θα έπρεπε να μείνει εδώ και να βοηθήσει στην ... εθνική παλλιγεννεσία.

      Άσε μας ρε φίλε...

      ΥΓ. Δεν είσαι ... άποικος. Αποικιοκρατούμενος είσαι. Και απ' ό,τι βλέπω, αποχαυνωμένος, αφού ούτε καν το αντιλαμβάνεσαι.

      Διαγραφή
    4. Καλά, είσαι τελείως, μα τελείως βλάκας. Ρε αγράμματε τόση λογοτεχνία, τόση ποίηση, τόση μουσική, τόση ζωγραφική, τόσο θέατρο, τόσος κινηματογράφος και όλα τ’ άλλα που παρήχθησαν στην Ελλάδα από εκατοντάδες δημιουργούς μόνο τον τελευταίο αιώνα –ακόμη και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες– δεν σου λένε τίποτα; Τόσο πουλημένο στουρνάρι είσαι;
      Όποιος έφυγε καλά έκανε κι έφυγε και όποιος έμεινε έκανε ακόμη καλύτερα, γιατί έτσι παρήχθη Τέχνη για τον ελληνικό λαό (Ελύτης, Ρίτσος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Κουν, Τσαρούχης και εκατοντάδες ακόμη). Κι εν πάση περιπτώσει εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον Παπαθανασίου και είμαι fan της μουσικής του, η οποία διαπνέεται σε μεγάλο μέρος της από ελληνικότητα (και στα concept και στους ήχους). Άλλο όμως αυτό και άλλο η δουλοπρέπεια και η υποτέλεια, που κομίζουν οι αρλούμπες που μας λες.
      Μπας και συμφωνείς κι εσύ μ’ εκείνους τους απατεώνες που λένε ότι τα μνημόνια ήταν ευχή για τον τόπο, απλώς και μόνον για να εξακολουθούν να μας κλέβουν υπό την προστασία των ξένων;

      Ξενόδουλε και άποικε μην απαντήσεις. Δεν υπάρχει άλλο (ανώνυμο) σχόλιο για σένα.

      Διαγραφή
  6. @
    "Αυτό που πιθανά να εννοείτε είναι πως μια ταυτολογία συνιστά ρητορικό ή και επιχειρηματολογικό σφάλμα όντας εξορισμού αληθής και συνεπώς κενή περιεχομένου"

    Η ταυτολογία "εξ' ορισμού αληθής"; Μα τότε πώς μπορεί να είναι κενολογία; Και αληθής και κενολογία γίνεται;


    Επιπλέον, η παρακάτω διατύπωσή σας, αν και ταυτολογία δεν παύει να είναι και λογική πρόταση:

    "δεν θα μπορούσαν ποτέ οι Νεοέλληνες να συμμετάσχουν στα στάδια του Δυτικού Πολιτισμού, δεδομένου ότι ιστορικά δεν συμμετείχαν!"

    Δηλ.: αφού ισχύει το α ("δεν συμμετείχαν") δεν θα μπορούσε να ισχύει το β ("να συμμετάσχουν"). Αυτό ακριβώς είναι λογικό σφάλμα (και μάλιστα αυτοτροφοδοτούμενο, δηλ. ταυτολογία).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μας διαβάζουν και στην Ισπανία (το διαπίστωσα μόλις από τον blogger). Μετρημένοι στα δάκτυλα, αλλά μας διαβάζουν. Οι άνθρωποι θα έπαθαν πλάκα με τόσα σχόλια σε μιαν ανάρτηση για τους Jarka… αλλά θα έπαθαν ακόμη μεγαλύτερη όταν διαπίστωσαν (από τον translator) πως ούτε ένα απ’ αυτά τα σχόλια δεν αφορά στο συγκρότημα (και τα σχετικά του). Κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η γαλλική παραγωγή σε ροκ μου φαίνεται υπήρξε δυσανάλογα μικρή, σε σχέση με την ποσότητα διαφωτισμού στην οποία είχε εκτεθεί η γαλλία. Ενα ερώτημα που μου προέκυψε επίσης καθώς διάβαζα τις κοινοτοπίες περί οθωμανικής αδιαφώτιστης εσωστρεφούς παραδοσιοκρατικής ελλάδας του κοινοτισμού και του λαϊκισμού (που δεν έχει περάσει διαφωτισμό και γι αυτό αντιδρά στον νεοφιλελευθερισμό και στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση υποθέτω), είναι το αν υπάρχει σχέση μεταξύ φρρη τζαζ και αστικής ευπρέπειας, καθώς και ποια η σχέση του πανκ με τη διάχυτη ανομία και την κουλτούρα της μεταπολίτευσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ε όχι και "δυσανάλογα μικρή η γαλλική παραγωγή σε ροκ"... Είμαι σίγουρος ότι ο ιδιοκτήτης αυτού του ιστολογίου μπορεί να σε διαφωτίσει σχετικά.

    Και όχι να καταγγέλει υποκριτικά τον νεοφιλελευθερισμό ένας βαμμένος νεοφιλελές συριζαίος σαν και σένα, που διατηρείς 5 ιστολόγια με τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ...

    Τα περί αστικής ευπρέπειας μάλλον ταιριάζουν στην περίπτωσή σου υποκριτάκο νεοφιλελέ αριστεράντζα. Όσο για το πανκ με τη "διάχυτη ανομία", πρόσεχε γιατί μπορεί να την πάθεις σαν τα φιλαράκια σου, τον Μπαρουφάκη και τον Οικονόμου (http://www.protothema.gr/greece/article/536580/xulokopisan-ton-vouleuti-tis-nd-vasili-oikonomou-sta-exarheia-/)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ροκ στη Γαλλία υπάρχει άπειρο, αλλά τα υπόλοιπα που λες είναι βλακείες.
      Για τον αν έχει 5 ιστολόγια με τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ ο πιο πάνω σχολιαστής, ας απαντήσει ο ίδιος, εγώ δεν ξέρω.

      Διαγραφή
    2. Είμαι αρκούντως διαφωτισμένος. Στη δεκαετία του 60 δεν βγήκε τίποτε σημαντικό, *τηρουμένων των αναλογιών* (όπως εξ αρχής έγραψα)

      Διαγραφή
    3. Προφανώς και το γαλλικό rock εκτινάσσεται μαζικά τη 10ετία του 70 (από τις αρχές της). Μην ξεχνάμε ότι εκεί έπαιξε κυρίως στα αστικά στρώματα (παρά στην εργατική/αγροτική τάξη), τα οποία ήταν περισσότερο εστιασμένα στη κοινωνικοπολιτική εκδοχή του chanson και τη jazz (μεγάλη η γαλλική παράδοση εκεί). Έπαιξε και μια χρονοκαθυστέρηση διετίας για να μαζικοποιηθεί ως ακρόαμα το rock και να ισχυροποιηθεί στη τοπική μουσική παραγωγή, απορροφώντας τις τοπικές ιδιατερότητες (να μην ακούγεται αμερικανοβρετανικό αντίγραφο δηλαδή).

      Ένα χρήσιμο link αναφοράς:
      http://goo.gl/wdGF9B

      Επίσης (για τους γαλλόφωνους) συστήνω και το βιβλίο των Jean Chalvidant & Hervé Mouvet "La belle histoire des groupes de rock français des années 60".

      ΥΓ. Η ελληνική εκδοχή του punk,στραμμένη προς τον αναρχικό χώρο και δογματικά πολιτικοποιημένη, ιδίως στη δεύτερη γενιά της (γύρω από τη Villa Amalias), ήταν προφανώς σε τροχιά σύγκρουσης με την επικρατούσα στη κοινωνία κυριότερη έκφραση της "κουλτούρας" της μεταπολίτευσης -ιδίως τη μικρο/μεσο αστική εκδοχή της. Δηλαδή την οπορτουνίστικη προσκόλληση στον "σοσιαλισμό" (ΠΑΣΟΚ) ή "τη συστημική αριστερά" (ΚΚΕ εσ. και του πιο χαλαρού μη εργατικού κομματιού του εξ.) με απώτερο στόχο ζωής τη κρατικοδίαιτη βολεψιά στο Δημόσιο.

      Διαγραφή
    4. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για το σημερινό ακραίο κέντρο και τους φιλελέδες γενικότερα.Κουλτούρα μεταπολίτευσης εννοούν οποιαδήποτε κατάκτηση -σε σχέση με το προδικτατορικό στάτους κβο- απέσπασε ντεφάκτο η κοινωνία εκείνο το διάστημα, σε επίπεδο δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

      Διαγραφή
    5. Σωστό είναι αυτό που λέει ο Γιώργος. Ο κόσμος ανάσανε όταν βγήκε το ΠΑΣΟΚ το ’81. Ορισμένοι άχρηστοι φιλελέδες ξεχνάνε πως πριν το ’81 ούτε με Ελευθεροτυπία δεν τολμούσες να κυκλοφορήσεις. Κάποτε (το ’79 ήταν) είχα φέρει μία στο σχολείο και με πήγαν στο γραφείο… Η χουντικές αντιλήψεις ήταν ακόμη παρούσες. Και επί ΠΑΣΟΚ ήταν παρούσες, γιατί υπήρχε ακόμη λογοκρισία, υποχρεωτικός εκκλησιασμός και άλλα πολλά. Μέχρι και παπάδες φέρνανε στα σχολεία για να μας εξομολογήσουνε! Έγιναν βήματα, μπορεί και άλματα, αλλά έγιναν και μαλακίες, χοντρές, που ακόμη πληρώνουμε…

      Διαγραφή
    6. Να προσθέσω κι εγώ μερικά άρθρα για το γαλλικό ροκ, που υπάρχουν στο δισκορυχείον και που αξίζει να ξαναδιαβαστούν (μερικά…). Είναι η ετικέτα “french”…

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/search/label/french

      Διαγραφή
    7. Ορθώς Γιώργο όσα λες, αν προβάλεις την οπτική σου στο τώρα. Αλλά προσπαθώντας να διαβάσεις τη "σχέση του πανκ με τη διάχυτη ανομία και την κουλτούρα της μεταπολίτευσης", το punk των 80s όντας στην απέναντι όχθη των "απέξω", δεν μπορούσε να αποκρυπτογραφεί τις εκφάνσεις της επικρατούσας κουλτούρας της εποχής με νεοφιλελεύθερο μικροσκόπιο. Και νομίζω ότι απαντάς λάθος στον προβληματισμό σου, όταν τον ερμηνεύεις ρεβιζιονιστικά βάσει του τί λένε οι νεοφιλελέδες σήμερα (υπό την τύφλωση της Τ.Ι.Ν.Α.)...

      Τέλος πάντων. Ξεστρατίσαμε από τους εξαίρετους Jarka. Να γράψω την 5άδα μου από Ισπανικά progressive/jazz albums:

      COMPANYIA ELECTRICA DHARMA "Tramuntana"
      JARKA "Morgue o Berenice"
      OM "Om"
      MUSICA URBANA "Musica urbana"
      ICEBERG "Coses nostes"




      Διαγραφή
    8. Ηταν ειρωνεία στον κουκλίνο.Δεν αναρωτιόμουν πραγματικά για την ύπαρξη σχέσης πανκ - κουλτούρας μεταπολίτευσης. Προέβαλα -ειρωνικά επαναλαμβάνω- την οπτική του σημερινού φιλελέ στη μεταπολίτευση κατ αναλογίαν των κοινοτοπιών των ευρωπαϊστών που ερμηνεύουν τα σημερινά βάσει του ότι "δεν περάσαμε διαφωτισμό". Τα του χώρου στην ύστερη μεταπολίτευση και στις αρχές των 80ς σε σχέση με πασοκ και τα κκε, τα ξέρω και τα θυμάμαι αρκετά καλά.

      Διαγραφή
    9. Ωραίες οι επιλογές spacefreak. Αν και από Companyia προτιμώ το πρώτο τους, που είναι εντελώς Canterbury (Hatfield and The North). Επίσης τους Dolores, τους Fusioon, το “Salsa Catalana” των Orquestra Mirasol κ.λπ. Κάποια έχουν στοιχεία flamenco και funk βεβαίως...

      Δείτε εδώ (και στα σχόλια) για Dolores και Pedro Ruy-Blas…

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/12/pedro-ruy-blas-jorge-pardo-dolores.html

      Διαγραφή
  10. @
    "Ρε αγράμματε τόση λογοτεχνία, τόση ποίηση, τόση μουσική, τόση ζωγραφική, τόσο θέατρο, τόσος κινηματογράφος και όλα τ’ άλλα που παρήχθησαν στην Ελλάδα από εκατοντάδες δημιουργούς μόνο τον τελευταίο αιώνα –ακόμη και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες– δεν σου λένε τίποτα; Τόσο πουλημένο στουρνάρι είσαι;
    Όποιος έφυγε καλά έκανε κι έφυγε και όποιος έμεινε έκανε ακόμη καλύτερα, γιατί έτσι παρήχθη Τέχνη για τον ελληνικό λαό (Ελύτης, Ρίτσος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Κουν, Τσαρούχης και εκατοντάδες ακόμη)."

    Ρε εθνο-αυτιστικέ ελληναρά, έχεις την εντύπωση ότι ο πλανήτης περιμένει με κομμένη την ανάσα να πληροφορηθεί για τα παραληρήματα του σωβινιστή σταλινικού Ρίτσου, ή του επίσης σταλινικού σωβινιστικού ραμολί Μίκη Μάους (http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=3587);

    Αν θες να μάθεις, έναν Καβάφη κι έναν Καζαντζάκη έχει βγάλει η Ελλάδα (που κι αυτούς τους αφόρισε, ή τους έδιωξε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) κι αυτοί μόνο είναι που τους ξέρουν κι οι πέτρες στην Ευρώπη.
    Κι από μουσική, μόνο τον Χατζιδάκη και τον Παπαθανασίου (που ούτε κι αυτοί χαίρουν καθολικής αποδοχής στην Ελλάδα, αφού κατά καιρούς έχουν γίνει στόχος των κακιών του κάθε κομπλεξικού).

    Ο νεοελληνικός "πολιτισμός" δεν αφορά κανέναν άλλον άνθρωπο στον πλανήτη πλην των ελληνοφώνων ιθαγενών, που νομίζουν ότι η Ελλαδίτσα είναι ο ομφαλός του κόσμου. Ειδικά τα περί ... ελληνικού κινηματογράφου με κάνουν να ξεραίνομαι από τα γέλια. Τί να πουν κι οι Ιταλοί δηλαδή...

    Μου κάνει εντύπωση πάντως που ενώ βγάζεις το ψωμί σου από τη δυτική κουλτούρα (και μάλιστα χωρίς να έχεις κατανοήσει το κοινωνικο-ιστορικό της υπόβαθρο), βγάζεις τέτοιον τριτοκοσμικό εθνικιστικό κομπλεξισμό.
    Ή μήπως δεν θά 'πρεπε να εκπλήσσομαι;

    Όσο για τα μνημόνια (αυτό σε μάρανε;), είναι η φυσική κατάληξη του τριτοκοσμικού "πολιτισμού" που εκφράζεις. Το θέμα είναι ότι τη νύφη δεν την πληρώνεις εσύ κι οι όμοιοί σου, αλλά αυτοί που δεν τα έφαγαν με τον Πάγκαλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε ηλίθιε και αγράμματε Κουκλίνε ο Ρίτσος έχει μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και ακόμη και σήμερα τιμάται παντού. Άντε άνοιξε κανα βιβλίο του να διαβάσεις. Ο Ρίτσος δεν έχει γράψει μόνο στρατευμένη κοινωνική ποίηση, που εσύ, σαν αναρχοφασίστας, την αποκαλείς «σταλινική» γιατί είσαι ζώον, έχει γράψει και λυρική ποίηση και άλλα πολλά που τ’ αγνοείς και δεν έχω καμιά όρεξη εγώ να σου τα μάθω.
      Όσον αφορά στην αξία της μουσικής που έχει γράψει ο Θεοδωράκης (στα sixties και τα early seventies κυρίως) παραμιλούν όλοι όσοι δεν έχουν γράσο στ’ αυτιά τους, και δεν ποδηγετούνται από τις κουρελοθεωρίες του αριστεροφασισμού.
      Και Χατζιδάκις και Παπαθανασίου και όλοι ρε άσχετε μας κάνουν, και όλους τους τιμούμε, γιατί κρίνουμε το έργο τους – και δεν αποκαθηλώνουμε πρόσωπα επειδή δεν γουστάρουμε τις όποιες ιδέες μπορεί να έχουν εκφράσει κατά καιρούς. Όπως κάνεις εσύ δηλαδή σαν χουλιγκάνος αστοιχείωτος που είσαι.
      Και ο νεοελληνικός πολιτισμός αφορά τους πάντες ηλίθιε, όπως αφορά τους πάντες οτιδήποτε υψηλό πνευματικό παράγεται οπουδήποτε στον κόσμο. Δεν κωλώνουμε να αναγνωρίσουμε το «ωραίο» και το «υψηλό» απ’ όπου κι αν προέρχεται, αλλά δεν είμαστε και πνευματικοί γενίτσαροι σαν και τα μούτρα σου.

      Κι επειδή μιλάς προσωπικά για μένα, σε πληροφορώ πως εγώ δεν βγάζω κανένα ψωμί από καμία δυτική κουλτούρα. Είσαι βλάκας! Εγώ γράφω ελεύθερα και με σέβας για ό,τι μου αρέσει απ’ όπου και αν προέρχεται – και το ξέρουν όλοι οι αναγνώστες μου τόσα χρόνια τώρα. Για κανέναν όμως κοσμοπολιτισμό του κώλου και για κανέναν ψευτοαναρχισμό της ξεφτίλας δεν θα το παίξω κουρελο-επαναστάτης, θάβοντας το «ωραίο» και το «υψηλό» όταν προέρχεται από την Ελλάδα. Ίσα-ίσα θα το προβάλλω και με το παραπάνω γιατί είμαι Έλληνας, με καταγωγή από τα Επτάνησα, μιλώ και σκέφτομαι ελληνικά, απευθύνομαι σε Έλληνες (και σε όσους άλλους) και δεν ντρέπομαι να διαβάζω και Ρίτσο, και Ελύτη, και Καζαντζάκη, και Χατζή, και Γκίνσμπεργκ, και Μπάροουζ και Alexander Trocchi (επειδή διαβάζω τώρα) και ό,τι άλλο πέσει στα χέρια μου.
      Κομπλέξας και βλαμμένος είσαι εσύ που απορρίπτεις την πνευματική κουλτούρα της Αριστεράς – την πλειονότητα δηλαδή της κουλτούρας που παρήχθηκε στον τόπο τον τελευταίον αιώνα. Σαν ψευτοδιεθνιστής και εθελόδουλος που είσαι, είσαι έτοιμος να προσκυνήσεις το κάθε μη ελληνικό σκουπίδι, απλά και μόνο για να τη βγεις σε όσους αγαπάνε αληθινά την πατρίδα τους και νοιάζονται αληθινά γι’ αυτήν.

      Το αν πληρώνω εγώ τα μνημόνια, και πόσο τα πληρώνω, εσύ δεν το ξέρεις –το ξέρω μόνον εγώ κι οι κοντινοί μου άνθρωποι– παλιομαλάκα… και εξαφανίσου από το δισκορυχείον αυτή τη στιγμή…

      Διαγραφή
    2. "Εγώ γράφω ελεύθερα και με σέβας"
      Φώντα παραθέτω τα παρακάτω για το "σέβας":

      παλιομαλάκα
      ψευτοδιεθνιστής
      αγράμματε
      εθελόδουλος
      κουρελο-επαναστάτης
      Κομπλέξας
      βλαμμένος
      βλάκας
      ηλίθιε
      ζώον
      άσχετε
      χουλιγκάνος
      αστοιχείωτος
      γενίτσαροι

      Αν σε ένα τοσο δα κειμενάνι περικλείεις τόσο "σέβας" ψάξτο.

      Φιλικά ένας άγνωστος επισκέπτης

      ΥΓ. Εγώ Εξδάκτυλος 7'' ψάχνω

      Διαγραφή
    3. Κουκλίνε ψάχνεις Εξαδάκτυλο; Με ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟ βολεύεσαι;

      Λοιπόν επειδή δεν μ’ ενδιαφέρει ποιος είσαι, λέω και τούτο (για τα στουρνάρια όπως εσύ, που δεν το έπιασαν):

      Το «Εγώ γράφω ελεύθερα και με σέβας» πάει για τους καλλιτέχνες, το έργο των οποίων με ευθύνη παρουσιάζω. Δεν πάει για τα γίδια και τα βόδια, τις πουλημένες συνειδήσεις, που μπαίνουν στο μπλογκ για να ενσταλάξουν μίσος και κακία (μαζί με τόνους ηλιθιότητας). Ξεκάθαρα πράγματα.

      Διαγραφή
  11. Ναι, είχα αναλάβει να τα φτιάξω, (επειδή μπορούσα βασικά), αλλά δεν τα διαχειρίζομαι πλέον (από τον ιούλιο και μετά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που παραδέχεσαι ότι είσαι νεοφιλελές συριζαίος, που παλληκαρίζεις αντιμνημονικά με αστική ευπρέπεια. Άντε τώρα να διαβάσεις και λίγη Ευρωπαϊκή Ιστορία και Ιστορία του Πολιτισμού (διδάσκονται και στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο). Ίσως έτσι καταλάβεις καλύτερα τη free jazz και το punk.

      ΥΓ. Κύριε Τρούσα, μου ζητήσατε να μπω επώνυμα και το έκανα. Τα σχόλιά μου θα τα δημοσιεύσετε, ή η ανωνυμία ήταν το πρόσχημα;

      Διαγραφή
    2. Α, είσαι ο ίδιος κλώνος του νίκου δήμου, που έκανε όλα τα προηγούμενα σχόλια? Και μοιράζεις και πτυχία ευρωπαϊκής ιστορίας? Είσαι πιο γραφικός κι' από βαυαρέζικο γλέντι.

      Διαγραφή
    3. Ναι το πουλάκι μου. Μας το ’κρυβε. Έπρεπε να τον ξεμπροστιάσω για να φανερωθεί.
      Τον ξέρουμε τον Κουκλίνο… τι «πράκτορας» της Δύσης είναι… Από ΘΒ και πέρα…

      Διαγραφή
    4. Υβρίδιο γιεγιέ και μπρούκλη της δεκαετίας του εξήντα σε μεταμοντέρνα έκδοση και επιθετικός. Φροϋδικής τάξεως περίπτωση

      Διαγραφή
  12. @
    "Κάποιον που μιλάει για «original ροκ» (να δούμε τι αηδίες θ’ ακούσουμε ακόμη!)"

    Γιατί αυτοαναιρείσαι; Εσύ δεν έγραψες ότι "μαϊμουδίζουμε"; Τελικά το original και οι "μαϊμούδες" δεν έχουν διαφορά; Τί εννοείς; Με έχεις μπερδέψει ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ηλίθιε Κουκλίνε άλλο σχόλιο δεν έχει. Στο είπα. Ήδη σου δημοσίευσα αρκετά. Χέστηκα αν είσαι επώνυμος, ψευδώνυμος, ανώνυμος, κοπρώνυμος ή ό,τι άλλο... Μου αρκεί που είσαι ξεφτιλο-πουλημένος. Άιντε πήγαινε κλάψε σε καναν άλλονε τώρα... Εκεί που σε καταλαβαίνουν... Ξέρεις εσύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή