SPINBALL μια ροκ μπάντα από την Αθήνα

Ροκ μπάντα από την Αθήνα είναι οι Spinball, που υπάρχουν από το 2006 όπως διαβάζουμε στο bandcamp, έχοντας ηχογραφήσει έως τώρα δύο άλμπουμ. Το “Roger’s Fable” το 2011 και το “Shadows”, που τυπώθηκε πριν λίγο καιρό από την B-otherSide σε 250 αντίτυπα βινυλίου. Στους Spinball παίζουν σήμερα οι Νίκος Καρατζίδης φωνή, Παναγιώτης Τσεβρένης κιθάρες, Γιάννης Βρεττάκος μπάσο, Κωνσταντίνος Μαυραντζάς πλήκτρα και Παντελής Χανδρής ντραμς (σ’ ένα track ακούγεται στο μπάσο ο Βαγγέλης Οικονόμου) με τον ήχο τους να κινείται προς το σύγχρονο κιθαριστικό ροκ (τα πλήκτρα θέλω να πω δεν καθορίζουν τον ήχο του γκρουπ), αλλά και με κάποια… επικά στοιχεία να βγαίνουν προς τα έξω, που θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω με κάποιαν υπερβολή(;) –πώς να το πω;– ακόμη και progressive. Και για να γίνω ακόμη πιο συγκεκριμένος…

Τα κιθαριστικά riffs και συχνότερα ο τρόπος διαχείρισης των φωνητικών δίνουν μιαν αίσθηση που με παραπέμπει στους Who των late sixties-early seventies. Μου αρέσει αυτός ο ήχος, που δεν είναι prog ακριβώς, αλλά που διατηρεί αυτή τη μυρωδιά από τα μεγάλα γκρουπ της εποχής. Κομμάτια, ας πούμε, όπως το “Shadows” και το “I feel free” επιβεβαιώνουν εντός μου αυτή την διαδρομή – την διαδρομή εννοώ που ξεκινά εκεί κάπου στα τέλη του ’60, φθάνοντας σιγά-σιγά έως στις μέρες μας (στο stoner και τα υπόλοιπά του).

Το ατού των Spinball, πέρα από τα παιξίματα που είναι πολύ πρώτα, είναι οι συνθέσεις, που ακούγονται στ’ αυτιά μου επεξεργασμένες και ψαγμένες – δηλαδή ολοκληρωμένες. Το γκρουπ έχει συναίσθηση (και γνώση) της ροκ ιστορίας (έχει ακούσματα εννοώ) και αυτήν ακριβώς τη συναίσθηση την διαπιστώνεις σε κάθε κομμάτι τους. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει track, που ν’ ακούγεται αδιάφορο ή ξεκομμένο από τα υπόλοιπα. Όλα έχουν μιαν ενότητα, ένα στόχο, ένα σκοπό, με το προτελευταίο δραματικό “Absence” (που είναι instro) να σε απογειώνει και με το έσχατο “Time to go” να σε επαναφέρει άρδην σε σημερινές καταστάσεις (“Wake up my son/ someone has said/ your time has come/ please don’t be late. Wake up young man/ drive me away/ it’s time to run/ you cannot stay”).

Θα το πούμε ξανά. Παλιά, στα χρόνια του ’80 και του ’90 για παράδειγμα, έκανες κρα για να βρεις συγκροτήματα με τόσο χωνεμένες και ευρύτατες αναφορές, που να έχουν ήχο δικό τους, να παίζουν άψογα τα όργανά τους, έχοντας και τις σωστές παραγωγές. Σήμερα σκάνε συχνότατα μπάντες από παντού (ελληνικές εννοώ), που στέκονται πολύ ψηλά. Τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν μουσική από τα σχολειά τους, ακούν τα πάντα (ή εν πάση περιπτώσει ό,τι περισσότερο μπορούν, καθότι υπάρχει ευκολία), έχουν ταλέντο και με το πέρασμα του χρόνου ξέρουν να φτιάξουν δίσκους που να στέκουν – και να στέκουν γερά. Βελτιώσεις πάντα μπορεί να γίνουν – και γίνονται. Αλλά όταν το επίπεδο είναι ήδη πολύ υψηλό, οι βελτιώσεις θα το κάνουν απλώς υψηλότερο. Και τούτο συμβαίνει και με τους Spinball.

Επαφή: www.b-otherside.gr