Επειδή τραγούδια και άλμπουμ των Emerson, Lake & Palmer κυκλοφορούσαν
στην Ελλάδα από νωρίς είναι από ’κείνα που επηρέασαν εγκαίρως ροκάδες και οργανίστες. Τα
πρώτα tracks των Emerson, Lake & Palmer που τυπώθηκαν στη χώρα μας πρέπει
να αφορούν στο 45άρι “Lucky man/
Knife-edge” [Philips 6068 033]
το 1970, ενώ την επόμενη χρονιά (1971) κυκλοφορεί σε ελληνική εκτύπωση (ροζ Island) το LP “Tarkus”, αλλά με μονό εξώφυλλο.
Η δική μου γνώμη είναι πως το “Tarkus” υπήρξε επιρροή για τον Ακρίτα
του Λογαρίδη (ακούστε π.χ. τις δύο εισαγωγές), όπως και το παίξιμο στα πλήκτρα του Keith Emerson, που έφυγε από τη ζωή προχθές στα 72 του, «αναφορά» για τον
οργανίστα (στον Ακρίτα) Άρη Τασούλη.
Φυσικά και τα επόμενα LP των Emerson,
Lake and Palmer κυκλοφόρησαν
στην Ελλάδα, όπως το “Pictures at an Exhibition”
(σε ροζ Island), το “Trilogy” (επίσης σε ροζ Island), το “Brain Salad Surgery” (σε Manticore), αλλά και το πρώτο
LP τους
(ξανά σε Manticore) το
1975 (βγήκε δηλαδή με καθυστέρηση – δεν είμαι σίγουρος αν είχε κυκλοφορήσει κι
αυτό σε ροζ Island το
1970).
Βεβαίως, οι Emerson,
Lake and Palmer έπαιξαν
το ρόλο τους και στη νεότερη «γενιά» του ελληνικού progressive, στα τέλη του ’70 και τις αρχές
του ’80, επηρεάζοντας μέσω του Keith Emerson διάφορους οργανίστες (στην πορεία ακόμη και από το χώρο της jazz, όπως τον Γιώργο Κοντραφούρη για παράδειγμα), ενώ πολλοί από ’μας, ή έστω κάποιοι, πληροφορηθήκαμε τα της προσωπικής
καριέρας του Keith Emerson
μέσω του soundtrack τού
“Inferno” (1980), της ταινίας
τρόμου του Dario Argento.
Θυμάμαι να βλέπω το φιλμ στο πρώτο μισό των eighties και να παθαίνω πλάκα με το όνομα του Emerson στους
τίτλους.
Εννοείται πως όλοι μας ακούσαμε κάποια στιγμή τους Nice (που προηγήθηκαν των Emerson, Lake and Palmer) και ενδεχομένως και τους
Gary Farr & The T-Bones, στους οποίους ο Keith Emerson υπήρξε
μέλος στο τέλος του ’65 και τις αρχές του ’66. Διαβάζοντας όμως, τώρα, τις σημειώσεις
του John Platt
στο LP των Gary Farr & The T-Bones “One More Chance” στην DECAL [LIK 11, 1987] διαπιστώνω πως σε κανένα
από τα επίσημα singles και EP
του γκρουπ το όνομά του δεν αναγράφεται στη line-up.
Υπάρχει όμως ένα τραγούδι με το ωραίο αυτό συγκρότημα του british mod/r&b, στο οποίο ακούγεται πεντακάθαρα το όργανo τού Emerson. Είναι το “Together forever”, που τυπώθηκε για
πρώτη φορά(;) στη συλλογή “Rare Mod,
Volume 4” [Acid Jazz] το 2012.
«Την απουσία ηλεκτρικής κιθάρας στο συγκρότημα, αναπλήρωναν τα πλήκτρα του Keith Emerson(…)», αναφέρει σε ανώνυμο κείμενο η Ναυτεμπορική.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.naftemporiki.gr/story/1078978/pethane-o-keith-emerson-ton-emerson-lake-kai-palmer
Φαίνεται πως αυτός που το… αντέγραψε δεν έχει ακούσει τις πενιές του Greg Lake στο “Tarkus”.
Μάθανε και τον Keith Emerson τώρα στη Ναυτεμπορική, χαζεύοντας στο Γιου Τιούμπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πούμε επίσης πως οι Emerson, Lake & Palmer ίδρυσαν το 1973 την εταιρεία Manticore. Εκεί, ανάμεσα σε άλλα (δικά τους κ.λπ.), τύπωσαν και άλμπουμ των Premiata Forneria Marconi και των Banco, κάνοντας γνωστά αυτά τα ιταλικά γκρουπ σε όλο τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήWATCH KEITH EMERSON AND DARIO ARGENTO WORK ON THE SOUNDTRACK TO ‘INFERNO’ IN 1980
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://dangerousminds.net/comments/watch_keith_emerson_and_dario_argento_work_on_the_soundtrack_to_inferno_in_