ΜΑΚΗΣ ΑΪΒΑΖΟΓΛΟΥ λαμπυρίδα

Πρωτοφανέρωτος στη δισκογραφία, ο τραγουδοποιός ο Μάκης Αϊβαζόγλου ευτυχεί σ’ αυτήν την παρθενική εμφάνισή του που έχει τίτλο «Λαμπυρίδα» [Μετρονόμος, 2015] να έχει δίπλα του σημαντικούς συνεργάτες (Αργύρης Μπακιρτζής, Μαρία Θωίδου, Δημήτρης Γουμπερίτσης, Νίκος Ψοφογιώργος, Γιώργος Ταμκατζόγλου, Παντελής Στόικος κ.ά.), που οπωσδήποτε δίνουν άλλον «αέρα» στα τραγούδια του. Βεβαίως, όσο και αν οι συνεργάτες συμβάλλουν στο «ανέβασμα» ενός δίσκου, τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν… βοηθούσε απ’ την αρχή η πρώτη-πρώτη ύλη.

Θέλω να πω, για την περίπτωση του Αϊβαζόγλου, πως εκείνο που μετράει πρωτίστως είναι οι συνθέσεις του, και οι μελωδίες του, που διακρίνονται για την απλότητά τους, μα και για την επεξεργασία τους. Απλότητα, γιατί μπορεί να τραγουδηθούν με τρόπο άμεσο και εύκολο, και επεξεργασία επειδή έχουν επιμέρους αρετές – όπως έναν ενδιαφέροντα αρμονικό σχεδιασμό, που παραπέμπει ενίοτε στην «παλαιά μουσική», αλλά και μια πολύ προσεκτική ενσωμάτωση στο κυρίως σώμα στοιχείων από την jazz και το rock. Το τελικό αποτέλεσμα είναι τα… πολύ ωραία τραγούδια, όπως το «Μια λαμπυρίδα αγάπης» (στίχοι Περικλής Κυπραίος), με την ξεχωριστή ενορχήστρωση των βιολιών από τον Θάνο Γκιουλετζή, το «Φύσα τρελέ βοριά» (στίχοι Φροσύνη) με τις κιθάρες, τα μαντολίνα, τις φλογέρες και την viola da gamba που με πήγε πίσω στο «Κάψαμε τα Καράβια μας» (1977) της Ρίκας Δεληγιαννάκη, το «Γίνεσαι νύχτα» (στίχοι Βασίλης Γιαννιώτης) ένα jazz κομμάτι με δημοτικές αιχμές, η σεμνή ροκιά «Τρελό αστέρι» (στίχοι Φροσύνη) που κινείται κοντά στο ύφος του Θανάση Παπακωνσταντίνου…

Και κάτι ακόμη. Η Μαρία Θωίδου θα μπορούσε να είχε πει περισσότερα τραγούδια στην «Λαμπυρίδα» –αν όχι όλα– έτσι νομίζω… Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον Αϊβαζόγλου ως τραγουδιστή, έχω τη γνώμη πως ερμηνεύτριες σαν την Θωίδου θα πρέπει να ’χουν πλήρη και ολοκληρωμένη δισκογραφία και όχι «συμμετοχές».

Επαφή: www.metronomos.gr