HERBIE HANCOCK: 15 σταθμοί στην πορεία του πιανίστα και συνθέτη, που φέρνει άλλον αέρα στην jazz και το funk τον τελευταίο μισόν αιώνα

Η προσφορά του Herbie Hancock, στην jazz κατ’ αρχάς, υπήρξε/είναι τεράστια. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως της έδωσε μερικά από τα πιο σημαντικά, σύγχρονα να τα πούμε, στάνταρντ της, όπως για παράδειγμα τα περίφημα “Watermelon man” (1962) και “Cantaloupe island” (1964) είναι και το γεγονός πως έφερε την jazz, από πολύ νωρίς, σ’ επαφή με το fusion, το funk (ή το jazz-funk) και τα σύνθια γενικότερα, δημιουργώντας με το “Rockit” (1983) ένα μνημείο του electro-funk, που ακόμη και σήμερα ακούγεται εντελώς φρέσκο και προχωρημένο – και έτοιμο για το… δεν-ξέρω-πιο… χιλιοστό-τόσο mix του. Δημιουργός πολυσύνθετος και με σημαντική δραστηριότητα στο θέαμα, το κινηματογραφικό βασικά (και όχι μόνο ως συνθέτης), ο 76χρονος Herbie Hancock είναι ένας εν ζωή μύθος.

Herbie Hancock ηλεκτρικό πιάνο, Buster Williams κοντραμπάσο, Billy Hart ντραμς, την εποχή του “Mwandishi” (1971)

Γεννημένος στο Σικάγο το 1940, ο Herbie Hancock μελετά κλασική μουσική και πιάνο από μικρός, και μόλις στα έντεκά του είναι ένα «παιδί θαύμα». Στα διπλά χρόνια του, στα 22, είναι κι ένα «τζαζ θαύμα», γιατί τότε ηχογραφεί το “Takin’ Off” [Blue Note, 1962]. Tο άλμπουμ αυτό (στο οποίο συμμετέχει και ο θρύλος τενόρο σαξοφωνίστας Dexter Gordon) περιλαμβάνει το “Watermelon man”, ένα κομμάτι του hard bop που θ’ αφήσει άφωνους απαξάπαντες. Και για τη μελωδία, αλλά και για τον σπάνιο αρμονικό πλούτο του. Οι εκατοντάδες ηχογραφημένες διασκευές του το αποδεικνύουν.

Το 1963 ο Herbie Hancock μπαίνει στο συγκρότημα (κουιντέτο) του Miles Davis και μαζί ηχογραφούν τα άλμπουμ “E.S.P.” [Columbia, 1965], “Miles Smiles” [Columbia, 1967], “Sorcerer” [Columbia, 1967], “Nefertiti” [Columbia, 1968], ενώ με προσθήκες και άλλων μουσικών τα “Miles in the Sky” [Columbia, 1968] και “Filles de Kilimanjaro” [Columbia, 1968/69]. Από τους τίτλους και μόνο αντιλαμβανόμαστε όλοι περί τίνος πρόκειται. Ένα μεγάλο κομμάτι τού… βιβλίου της jazz των sixties έχει να κάνει μ’ αυτά τα άλμπουμ, με το κουιντέτο του Miles (Wayne Shorter τενόρο, Herbie Hancock πιάνο, Ron Carter κοντραμπάσο, Tony Williams ντραμς, Miles Davis τρομπέτα) να αποτελεί έκτοτε ένα από τα δυο-τρία σημαντικότερα γκρουπ στην τζαζ ιστορία.

Η συνέχεια εδώ…

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/94117