Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 87

28/3/2018
Πριν τέσσερις μέρες πέθανε ο Mike Harrison στα 73 του – ένας πολύ μεγάλος τραγουδιστής του ροκ. Την είδηση την είχαν μεταφέρει άλλοι φίλοι πιο πριν (Spyros Diastimikos, Michalis Matthaiou), αλλά σήμερα πέρασε στην Wikipedia. Ο Harrison τραγούδησε με τους V.I.P.’s και τους (φοβερούς) Art στα σίξτις, τραγούδησε για πολλά χρόνια με την προσωπική του μπάντα, αλλά βασικά ήταν η φωνή των Spooky Tooth.
Στην Ελλάδα είδα τις προάλλες να γίνεται παντού θέμα (σε όλα τα σάιτ) ο θάνατος μιας ασήμαντης εγώ θα πω (πέραν της πατρίδας της) ελβετίδας τραγουδίστριας, της Lys Assia, που πρώτη κέρδισε, λέει, τη Eurovision το 1956. Σιγά τα ωά!
Ρε άσχετοι πέθανε ο Mike Harrison. Θα γράψετε έστω και το 1/10, γι’ αυτόν, εκείνων τέλος πάντων που αναπαραγάγατε για την Ελβετίδα;

28/3/2018
Πήγα να πάρω ψωμί στο φούρνο τής διπλανής γειτονιάς κι εκεί έπαιζε αυτό το τραγούδι του Χατζηγιάννη, που ποστάρω παρακάτω. Προφανώς από κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό…
Δεν τον ακούω τελευταία αυτόν τον τύπο. Τι απέγινε; Απoσύρθηκε;
Θυμάμαι πολλούς, σκληροπυρηνικούς να τους πούμε, που φτύνανε τον Χατζηγιάννη τότε που είχε την πολύ μεγάλη επιτυχία, εκεί προς τα τέλη των 90s με αρχές των 00s.
Δεν ξέρω… εμένα πάντα μου άρεσε. Και νομίζω –χοντρικό είναι αυτό που θα πω– πως μετά την κορυφαία γενιά των Πασχάλη-Δάκη-Τουρνά κ.λπ. δεν υπήρξε ωραιότερη ελληνόφωνη ποπ, για τον πολύ κόσμο, απ’ αυτή που τραγούδησε ο Χατζηγιάννης εκείνη την εποχή.  

27/3/2018
Πέθανε ο Γιάννης Τερεζάκης, όπως με πληροφόρησε το πρωί ο Nikos Sarros, πιανίστας της τζαζ και ενορχηστρωτής, που είχε ξεκινήσει και αυτός από τα συγκροτήματα του ’60.
Ο Τερεζάκης διέπρεψε στα τέλη των σίξτις και στις αρχές των σέβεντις ως μέλος του γκρουπ Solistes (άλλα γνωστά μέλη τους ο τραγουδιστής Λάκης Τζιλιάνος, ο σαξοφωνίστας Γιώργος Μανίκας και ο ντράμερ Λευτέρης Τζήμας), οι οποίοι γνώρισαν τεράστια επιτυχία στην Αθήνα (όπου έπαιζαν), φθάνοντας για εμφανίσεις μέχρι και στην Τεχεράνη! Το ρεπερτόριό τους αποτελούσαν τα κλασικά τραγούδια της εποχής και ακόμη τζαζ και σόουλ κομμάτια – στα οποία, λένε οι μαρτυρίες, ήσαν ασυναγώνιστοι. Δυστυχώς, ως Solistes, δεν άφησαν ηχογραφήσεις.
Αργότερα ο Τερεζάκης θα μπει ως πιανίστας στην Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ, θα συνεργαστεί με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη (στο «Media Luz» κ.λπ.) και με τον Κυριάκο Σφέτσα (ως μέλος της Greek Fusion Orchestra στο LP «Χωρίς Σύνορα», στο LP «Στο Δρόμο» με την Κατερίνα Γώγου κ.λπ.), ενώ από το 2007 ήταν διευθυντής της Big Band του Δήμου Αθηναίων. RIP.
(Η πρώτη φωτογραφία είναι από το "Χωρίς Σύνορα", ενώ στη δεύτερη, με τους Solistes, ο Τερεζάκης πρέπει να είναι ο τελευταίος δεξιά)

27/3/2018 
Δεν παρακολουθώ τηλεόραση, ούτε συνδρομητικά κανάλια (γενικώς αντιπαθώ τις συνδρομές, ακόμη και περιοδικών ή ό,τι άλλο) και όλα αυτά τα… Netflix, μου φαίνονται τουλάχιστον κινέζικα (και σίγουρα παντελώς αδιάφορα). Επίσης δεν παρακολουθώ σίριαλ (ούτε αυτά, που μου άρεσαν μικρός και που υπάρχουν στο YouTube), γιατί τα βαριέμαι πια, όσο καλά και να είναι. Το μόνο σχετικό που κάνω διαδικτυακά είναι να βλέπω ταινίες (ελληνικές και ξένες) επιτόπου (στο YouTube κυρίως, ή όπου αλλού βρίσκονται on line, χωρίς να δίνω κωδικούς, τηλέφωνα και τα ρέστα). Έτσι λοιπόν χτυπάω διαφόρους «τίτλους» κατά καιρούς, στην τύχη να πούμε, όποιους μου έρχονται στο κεφάλι τη δεδομένη στιγμή, και ό,τι κάτσει το βλέπω εκείνη την ώρα (χωρίς να το αποθηκεύσω). Μ’ αυτόν τον τρόπο έχω… τρακάρει πάνω σε «διαμάντια», τα οποία, όμως, μετά από λίγο τα κατεβάζουν. Ισχύει δηλαδή το… όποιος πρόλαβε, τον Κύριον είδε…  
Πρόσφατα παρακολούθησα στο YouTube (δηλαδή ξαναείδα) ένα αρχικά συμπαθητικό ελληνικό θρίλερ, τη Μέδουσα του Γιώργου Λαζόπουλου. Τον Λαζόπουλο τον ήξερα από κάτι βιβλιαράκια που είχε βγάλει στα μέσα του ’70 (underground-και-καλά), αν και δεν είμαι σίγουρος αν τον ήξερα απ’ αυτά τότε που πρωτοείδα την ταινία του (1998).  
Αν εξαιρέσεις την κεντρική σεναριακή ιδέα, τής τοποθέτησης τού ωραία παραλλαγμένου μύθου τής Μέδουσας στη σύγχρονη πραγματικότητα, το πολύ καλό στυλιζαρισμένο παίξιμο της Ελένης Φιλίνη και τη μουσική του Κωστή Αναγνωστόπουλου (από Eels, Distortion Tamers κ.λπ.), όλα τα υπόλοιπα ήταν… άστα να πάνε. Ταινία χωρίς ρυθμό, με ανύπαρκτα παιξίματα (πλην της Φιλίνη, το ξαναλέω), με πλήρη απουσία σασπένς, απερίγραπτες γραφικότητες και με μιαν αίσθηση (δική μου αίσθηση) να παρουσιαστεί η πρωταγωνιστική και-καλά… ροκ-συμμορία κάπως σαν τις ατίθασες νεανικές παρέες των παλαιών ταινιών της Kathryn Bigelow. Πέρασε, αλλά δεν κόλλησε…
(η φωτό είναι από την ταινία) 

26/3/2018 
Όσο και να φαίνεται απίστευτο για το θρύλο στην πατρίδα του τη Νιγηρία Bongos Ikwue (και το συγκρότημά του τους Groovies) είχε δημοσιευτεί 3σέλιδο κείμενο στο Ποπ & Ροκ, το 1983! Τα διαβάζαμε, τότε, αλλά δεν τους δίναμε και μεγάλη σημασία… προείχαν οι Yazoo. Φυσικά το κείμενο δεν το είχε γράψει Έλληνας (ήταν μεταφρασμένο), αλλά μόνο και μόνο σαν επιλογή (να μεταφραστεί δηλαδή ένα τέτοιο άρθρο) σπάει κόκαλα!

26/3/2018 
Είμαι σίγουρος πως ορισμένοι δεν μπορούν να κάνουν, με το μυαλό τους, έστω και τους στοιχειώδεις μαθηματικούς υπολογισμούς, αλλά παρ’ όλα αυτά βρίσκουν δημοσιογραφική δουλειά στα διάφορα σάιτ. Συνέβαιναν και με τις εφημερίδες παρατράγουδα, αλλά τα χάλια του (ελληνικού) διαδικτύου, και των πολυδιαβασμένων σάιτ, συχνά δεν περιγράφονται. 
Γράφει λοιπόν το iefimerida.gr, για τις τρεις ελληνίδες συνθέτριες που «μεσουράνησαν» (η λέξη ευσταθεί μόνο για μία από τις τρεις) τον... 18ο και τον 19ο αιώνα. Κοιτάμε για ποιες πρόκειται: ΜΑΡΙΩ ΦΩΣΚΑΡΙΝΑ-ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ (1850-1921), ΡΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ (1917-1994), ΕΛΕΝΗ ΛΑΜΠΙΡΗ (1889- 1960).
Όπως όλοι αντιλαμβάνονται οι συνθέτριες δεν έχουν ουδεμία σχέση με τον 18ο αιώνα, μα με τον 19ο και τον 20ο.

4 σχόλια:

  1. Περί Mike Harrison από το facebook:

    Chris Papadakis
    Προφανώς και θα γράψουν για την Ελβετίδα μιας και υπήρξε σύνδεση με Eurovision, η αναφορά του στοιχείου στον τίτλο πιθανώς και να φέρει τα ανάλογα κλικς. Μακριά από αυτή τη λογική όσοι νιώσαμε με τη φωνή του, βρήκαμε τρόπους να πούμε δύο κουβέντες για την ομορφιά του έργου του, σε forum, σε τοίχους κτλ.
    https://www.forgotten-scroll.net/forum/viewtopic.php?f=18...
    Έφυγε ο Mike Harrison των μεγάλων Spooky Tooth - The Forgotten Scroll

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ξέρω για ποιο λόγο γράψανε για την Ελβετή, όπως και γιατί δεν πρόκειται να γράψουνε για τον Harrison. Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν θα πρέπει να τους κράζουμε...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=QGxRstWAZBc
    Spooky Tooth - That was only yesterday 1969

    Spyros Diastimikos
    Τα όσα γράφεις, απόδειξη του πόσο αγνοημένη ήταν αυτή η φωνάρα! Στη μεγάλη παράδοση των "καπνισμένων" bluesy/soul βρετανών τραγουδιστών ο μακαρίτης...

    Παναγιωτης Πανταζιδης
    Τι έπος ειναι ο δίσκος με τον πιερ ανρι!Εξπεριμενταλ?αβαν γκαρντ?δεν ξερω πραγματικα πως να τον οριοθετησω.Αν οριοθετείται βεβαια τέτοιο έργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το facebook περί Χατζηγιάννη:

    Δημητρης Σαλτος
    Στην αρχη ήταν πολυ καλός. μετα το παραγυρισε στο ξεφτιλοποπ, και εγινε και μέγιστος κλεφταραίος.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, κάτι θυμάμαι σχετικά και μ' αυτά...

    Δημητρης Σαλτος
    εδω ο αθεοφοβος πηγε και εκλεψε το sweet home alabama. ουτε κανα πιο αγνωστο δνε μπηκε στον κόπο να βρει.
    https://www.youtube.com/watch?v=xFv8M8--Koc
    Αν Ήσουν Μαζί Μου (Live 2011) - Μιχάλης Χατζηγιάννης

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Το '11 δεν τον άκουγα πια...

    Δημητρης Σαλτος
    και καλα εκανες.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Τη γλίτωσε...
    http://www.newsbomb.gr/.../den-parapempetai-se-diki-o...
    Δεν παραπέμπεται σε δίκη ο Μιχάλης Χατζηγιάννης για τα…

    Τζιμι Μοντογια
    Ειχε κοντραριστει κάποτε με τον Κατσιμίχα για κατι χοντραδες που είπε

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κάτι θυμάμαι. Αλλά αν θυμάσαι ακριβώς πες...

    Βασίλης Καπετανίδης
    το καλύτερό του τραγούδι ο "Καπνός" μαζί με το "Μια απ' τα ίδια".

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εμένα μ' αρέσει και το ευφυές (στο ρεφρέν και γενικότερα) "Χέρια ψηλά".

    Δημητρης Σαλτος
    εχει κι αλλα πολλα όπως αυτο.
    https://www.youtube.com/watch?v=SM7OUbY7Z1w
    Μιχάλης Χατζηγιάννης - Εκδρομή - Official Audio Release

    Valadis Terzopoulos
    Αυτο το ακούει τελευταια η κόρη μου στο YouTube. Ειδα οτι ειναι παλιο! Το καλυτερο του που εχω ακουσει.
    https://www.youtube.com/watch?v=DEcyKuarJig&app=desktop
    Μιχάλης Χατζηγιάννης - Ο Βυθός Σου | Mixalis Xatzigiannis - O…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Antonis Xagas
      κάπου τον πήρε το μάτι μου να παίζει με την Γαλάνη

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Κατάλαβα... Ξεπεσμός...

      Antonis Xagas
      μα έτσι πήρε, έστω και καθυστερημένα το "χρίσμα της Γαλάνη" (που λέγανε οι Κόρε Ύδρο)

      Αθανάσιος Ζακόπουλος
      οι κορε το είχανε γράψει για τον Αλκίνοο νομίζω

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Θυμάμαι παλιά σε συνέντευξη τον Ιωαννίδη να λέει πως ζήλευε τη φωνή του Χατζηγιάννη. Και καλά έκανε, γιατί η δική του είναι απαράδεκτη... Σαν ηχόχρωμα και για τα δικά μου γούστα.

      Elsa Grapsa
      Θα τρελαθουμε εντελώς; Συγκρίνουμε φωνές Αλκίνοου - Χατζηγιάννη; Τα ύστερα του κόσμου κι αναρωτιεσαι που είναι ο Χατζηγιάννης, σπίτι του κ δεν μπορεί ούτε να ψιθυρίσει πια, όχι να τραγουδησει

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ο Ιωαννίδης είχε πει, το ξαναλέω, πως ζήλευε τη φωνή του Χατζηγιάννη, κι εγώ συμφωνώ. Τώρα το ότι δεν μπορεί να τραγουδήσει ο Χατζηγιάννης εγώ δεν το ξέρω... Γιατί δεν μπορεί, έπαθε κάτι;
      >>Από την κριτική του όμως δεν ξέφυγε και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, για τον οποίο είπε την άποψή του καθαρά και ξάστερα: «Έχει πολύ καλή φωνή. Καλύτερη από την δική μου (σ.σ. μπράβο του, που το παραδέχεται). Πριν πολλά χρόνια, έτυχε μαζί με μια παρέα μουσικών να τον ακούσουμε σε ένα μαγαζί στην Κύπρο. Έλεγε ρεμπέτικα... τα χάσαμε με τη φωνή του! Ήταν μόνο 16 χρονών. Σήμερα κάνει κάτι που δεν με συγκινεί ιδιαίτερα. Με εντυπωσιάζει όμως, ως προς την έλλειψη ενοχής απέναντι στην επιτυχία. Αυτό είναι κάτι που το χαίρομαι και το λέω ειλικρινά. Εγώ ταλαιπωρήθηκα από την επιτυχία μου-είδα κι έπαθα να ξεφύγω από την ενοχή μου-. Ο Χατζηγιάννης εκπροσωπεί μια γενιά που χαίρεται την επιτυχία της».
      Πηγή: Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σφάζει με το βαμβάκι Ρουβά – Ζήνα – Χατζηγιάννη | iefimerida.gr<<

      Αθανάσιος Ζακόπουλος
      αν η φωνή του Αλκίνοου (αγαπάμε) είναι απαράδεκτη, τότε τον Δημητριάδη (λατρεύουμε) πρέπει να τον περάσουμε αυτόφωρο.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Συμφωνώ.

      Elsa Grapsa
      δεν ξέρω πού οφείλεται, αλλά τον άκουσα κ δεν μπορεί καθόλου, έχει κατεβάσει όλα του τα τραγούδια 2-3 τόνους κάτω

      Aris Karampeazis
      Το χρίσμα της Γαλάνη είναι γενικό κακό πάντως. Ο Χατζηγιαννης όσο και να αντιγράφει μια χαρά τραγουδάει και κυριως έχοντας πριν καταπιεί τον κεφτέ που ειχε στο στόμα, εν αντιθέσει με τον Αλκίνοο

      Manolis Stavroulakis
      Αυτό συγκεκριμένα το θεωρώ το καλύτερό του...

      Nikos Fotakis
      Πολύ σωστή εκτίμηση - και ναι, το τραγούδι αυτό είναι σπουδαίο.

      Yiannis Iliakis
      είχε και σωστές επιρροές... Talking Heads ας πούμε!!!
      https://youtu.be/gRzdS8LiCmA?t=502
      Τοπ Τεν Κλέφτες στην Ελληνική Μουσική Βιομηχανία

      Διαγραφή
  3. Το Ποπ & Ροκ είχε κάποιες καλές στιγμές. Θυμάμαι παρουσίαση, σε ειδικό editorial του Πετρίδη εκεί γύρω στα 1984/1985, των Flesheaters του Chris D. Ήταν η πρώτη φορά που πρόσεξα να αναφέρονται οι Black Sabbath ως επιρροή σε συγκρότημα με Hardcore χαρακτήρα.

    Σωτήρης Κότσανης
    Μαρούσι, Αθήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή