Στα δύσκολα
χρόνια της δεκαετίας του ’70, όταν ξένους μουσικούς του ροκ δεν ήταν εύκολο να
τους δεις στην Ελλάδα, ο Γιάννης Σπάθας, μαζί με τους υπόλοιπους Socrates Drank the Conium ή απλώς Socrates, όριζε το τι σημαίνει να παίζεις ζωντανά ροκ
κιθάρα, κινούμενος μέσα στον θετικό πανικό και την έξαψη.
Αν και ως
παίκτης, ο Σπάθας, δεν ήταν από εκείνους που θα ανάγκαζαν σώνει και καλά τους
προβολείς να στραφούν προς το μέρος του, καθώς δεν ενέδιδε στα
«καραγκιοζιλίκια» που συχνά εμφάνιζαν και εμφανίζουν επί σκηνής οι κιθαρίστες,
δεν γίνεται να μην παραδεχθούμε πως για πολλά χρόνια, για δύο δεκαετίες
τουλάχιστον, η εικόνα του έλληνα ροκ κιθαρίστα ήταν συνυφασμένη με το δικό του
πρόσωπο και με το παίξιμό του.
Απόλυτα σεμνός
στο πάλκο, εντελώς αθόρυβος, χωρίς φιοριτούρες και θεατρινισμούς, ο Σπάθας
ήξερε μόνο να ιερουργεί, σπέρνοντας στη σκηνή ατόφια ηλεκτρικά vibes. Πολλοί μάθανε κιθάρα από τον Σπάθα, πολλούς
δίδαξε έμμεσα ή άμεσα, μέσα από τις παρουσίες του στις σκηνές ή στους δίσκους.
Και γι’ αυτό η προσφορά του στο ροκ, στο δικό μας ροκ, στο πώς γίνεται
αντιληπτό εννοούμε το ροκ από τις μάζες, υπήρξε καίρια. Καθοριστική όσο δεν
πάει άλλο.
Ο Σπάθας ξεκίνησε
να παίζει μουσική στη δεκαετία του ’60 φυσικά, κι εκεί γύρω στο 1966 τον
βρίσκουμε, νέο παιδί, 16άρη μαθητή, να συμμετέχει στους Persons, ένα από τα συγκροτήματα του Πειραιά, μέσα
από το οποίο αναδείχθηκαν, πλην του Σπάθα, ο μπασίστας-κιθαρίστας Αντώνης
Τουρκογιώργης, ο ντράμερ Ηλίας Μπουκουβάλας, ο τραγουδιστής Ηλίας Ασβεστόπουλος
και ο κιθαρίστας Αντώνης Πιτσολάντης. Οι Persons διατηρήθηκαν τρία χρόνια στη σκηνή, έγραψαν
τρία 45άρια, αρκετά καλά για την εποχή τους (“Drive my Mustang”, “All the world is mine” κ.λπ.), πριν αλλάξουν όνομα προς τα τέλη
του ’69, για να μεταμορφωθούν στους περισσότερο γνωστούς μας Socrates Drank the Conium.
Socrates Drank the Conium, 1972: Γιάννης Σπάθας, Αντώνης Τουρκογιώργης, Ηλίας Μπουκουβάλας |
Άλλαζε και το ροκ
σταδιακά, από τα τέλη του ’60 και μετά, καθώς μέσα από την ψυχεδελική εποχή
του, σε Αμερική και Αγγλία, ξεπηδούσαν τα νέα «σκληρά» rock και blues-rock συγκροτήματα όπως ήταν οι Jimi Hendrix Experience, οι Led Zeppelin, οι Free, οι Allman Brothers Band, οι Ten Years After, οι Mountain κ.λπ. Με τον ήχο όλων αυτών κατά νου, αλλά και με τα δικά μας δημοτικά
ακούσματα στην ψυχή τους (το κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά φερ’ ειπείν) οι Socrates Drank the Conium (Γιάννης Σπάθας κιθάρα, Αντώνης
Τουρκογιώργης μπάσο, Ηλίας Μπουκουβάλας και Γιώργος Τρανταλίδης εναλλάξ στα
ντραμς) άρχισαν να ανεβαίνουν στις συνειδήσεις των ντόπιων ακροατηρίων, έτσι
όπως εκείνα διαμορφώνονταν μέσα από τα ακούσματα, τις ταινίες, τα δημοσιεύματα
και τον ήχο των κλαμπ της εποχής (Κύτταρο, Rodeo κ.ά.).
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου