LA BUISSONNE LABEL γαλλική ετικέτα με λεπτεπίλεπτα (ηχο)χρώματα – τρία άλμπουμ της

Η εταιρεία-ετικέτα La Buissonne που υπάρχει από το 2003, αναδείχθηκε μέσα από το γνωστό στούντιο La Buissonne, που έχει την έδρα του στην πόλη Pernes-les-Fontaines στη νοτιοανατολική Γαλλία. Στο στούντιο La Buissonne έχουν γράψει δεκάδες μουσικοί (από τον Mal Waldron και τον Steve Lacy, μέχρι την Carla Bley και τον Charles Aznavour), ενώ και στο label La Buissonne, που εσχάτως συνεργάζεται με την ECM, βρίσκουμε άλμπουμ των Jean-François Jenny-Clark, Vincent Courtois, Bill Carrothers και άλλων. Για τρία πρόσφατα CD του La Buissonne label γράφουμε στη συνέχεια…

JEAN-MARIE MACHADO – DANZAS: Pictures for Orchestra [La Buissonne Label, 2019]

Γάλλος πιανίστας και συνθέτης (με πορτογαλική και ιταλική καταγωγή), ο Jean-Marie Machado, γνωστός περισσότερο από το σχήμα του Trio Machado, στα τέλη των 80s και στις αρχές των 90s, έχει τώρα καινούριο άλμπουμ με το συγκρότημα Danzas. Δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία συνεργάζονται Machado και Danzas (καθώς έχουμε ήδη το “Fiesta Nocturna” από το 2010) κάτι που πρακτικά σημαίνει πως υπάρχει ένας σταθερός αισθητικός καμβάς, ένα έδαφος που έχει προλειανθεί, ώστε πάνω του να «απλωθεί» αυτή η αβίαστα λυρική μουσική, που επιχειρεί να συνδέσει κλασικά «δωματίου» χρώματα με την jazz και το tango βασικά.

Έχοντας ως όχημα τους Danzas, ένα σχήμα εννέα μουσικών που χειρίζονται σαξόφωνα, κλαρινέτα, βιόλες, τσέλο, ακορντεόν, φλάουτα και τούμπα, ο Machado γνωρίζει πως μπορεί να επιτύχει πολλά. Και το κατορθώνει. Με ρεπερτόριο κυρίως πρωτότυπο (συνθέσεις δικές του εννοούμε), συν κάποια λίγα covers (στο “Vuelvo al sur” του Astor Piazzolla και στο “FW.1855” του Robert Schumann) και με τις ενορχηστρώσεις του να αναδεικνύουν αυτά τα… μεταιχμίου ηχοχρώματα, ο Jean-Marie Machado υπογράφει ένα άλμπουμ αισθητικού κύρους, που δεν πελαγοδρομεί κάπου ανάμεσα στο λαϊκό και το έντεχνο, προβάλλοντας ένα σετ απαιτήσεων – που λογίζονται ως απαραίτητες για την πλήρη κατανόηση και απόλαυση του “Pictures for Orchestra”.

Όχι δύσκολη μουσική εδώ – αν και περισσότερο προσιτή, σε κάθε περίπτωση, σε πιο εξειδικευμένα αυτιά (είπαμε προς ποιες κατευθύνσεις).

TRIO ZÉPHYR: Travelling [La Buissonne Label, 2017]

Το Trio Ζéphyr (Delphine Chomel βιολί, φωνητικά, Marion Diaques βιόλα φωνητικά, Claire Menguy τσέλο, φωνητικά) υφίσταται περισσότερο από μια δεκαετία, έχοντας ηχογραφήσει διάφορα άλμπουμ, με το πιο πρόσφατο απ’ αυτά να αποκαλείται “Travelling”. Το συγκεκριμένο CD διαθέτει δεκατρία ορχηστρικά  tracks, μεταξύ των οποίων υπάρχει κι ένα τραγούδι (το track 4), το “I saw the time”, με λόγια και ερμηνεία από τον Piers Faccini (ένας από τους καλούς άγγλους folkists –ας τον πούμε έτσι– που έσκασαν μετά το 2000).

Το “Travelling” είναι πολύ καλό. Παρότι διαθέτει ελάχιστα όργανα, που… μοιάζουν μεταξύ τους, εντούτοις κατορθώνει, με τον ωραίο τρόπο που είναι σχεδιασμένο, να κάνει την έκπληξη. Να διαθέτει δηλαδή και ρυθμικό και αρμονικό και μελωδικό πλούτο, χωρίς να περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο στυλ. Δεν πρόκειται δηλαδή για μουσική δωματίου, ούτε για folk, ούτε για jazz, ούτε για pop, ούτε για κάτι άλλο πιο περίεργο (avant και τα λοιπά). Βασικά, συναντάς στοιχεία απ’ όλα τα παραπάνω στο “Travelling”, αλλά μ’ έναν τέτοιο τρόπο παραταγμένα, ώστε να δημιουργούν αληθινά ευχάριστες (ακουστικώς) καταστάσεις.

Και το τραγούδι είναι πολύ καλό (και θα άξιζε να υπάρχουν περισσότερα) και βεβαίως τα ορχηστρικά θέματα στέκονται πολύ επάνω από τον «μέσο όρο», φέρνοντας στη μνήμη μου άλμπουμ όπως το “Vista” (1983) των Flue (και κομμάτια σαν το “Prolusion”), χωρίς να έχουν σχέση με οποιοδήποτε είδος wave ή post. Πολύ καλό!

JEAN-CHRISTOPHE CHOLET / MATTHIEU MICHEL: Whispers [La Buissonne Label, 2016]

Άλλοτε ως ντουέτο, οι Jean-Christophe Cholet πιάνο και Matthieu Michel φλούγκελχορν και άλλοτε ως τετράδα, με τις προσθήκες των Didier Ithursarry ακορντεόν και Ramon Lopez ντραμς, παραδίδουν μια σειρά συνθέσεων, δέκα στον αριθμό, έτσι όπως αναγράφονται στο cover, αλλά έντεκα στην πράξη (ανάμεσά τους και δύο διασκευές, η πρώτη σε μια σύνθεση του Charlie Mariano και η δεύτερη σε μία του ισραηλινού Marc Lavry), που κινούνται στο χώρο της contemporary jazz.

Το πλαίσιο είναι γενικότερα αφαιρετικό, ποιητικό θα μπορούσε επίσης να το αποκαλέσουμε, με τις μελωδίες να κυριαρχούν και να αναπτύσσονται μάλλον αργά, αλλά ποτέ υποτονικά, αφού και τα ντραμς, που επεμβαίνουν συχνά (παρότι ο ντράμερ λογίζεται ως guest) προσθέτουν επιπλέον σε δύναμη.

Το «κλίμα ECM» υπάρχει οπωσδήποτε εδώ – αλλά το θέμα είναι τι ακριβώς εννοούμε μ’ αυτές τις δύο λέξεις. Πάντως το “Whispers” είναι περισσότερο μεσογειακό και λιγότερο (δηλαδή καθόλου) nordic, μια παραδοχή (αυτή της «μεσογειακότητας» εννοούμε) που δεν αντιβαίνει στο «κλίμα ECM» αποτελώντας μία λιγότερο φανερή, και πάντως υπαρκτή εκδοχή του.

Η La Buissonne Label εισάγεται από την ΑΝ Μusic