οι PUNK KONG προέρχονται από το Βέλγιο, αλλά έχουν για κιθαρίστα τους τον Γιώτη Δαμιανίδη

Το δεύτερο LP των Punk Kong, μετά το “Lonely Cedar” του 2016 (για το οποίον υπάρχει review στο δισκορυχείον), είναι το “Pull Ninja” (2019), που αποτελεί συν-κυκλοφορία των mr. nakayasi και el NEGOCITO Records. Για άλμπουμ αυτών των δύο labels είχαμε γράψει προσφάτως (λέμε για το “Hōryū​-​Ji” των Sakata / Γερμένογλου / Di Domenico / Δαμιανίδη) κάτι που το επαναλαμβάνουμε και τώρα, κάνοντας λόγο για μια ομάδα μουσικών που ομνύει στον ηλεκτρικό (και rock) αυτοσχεδιασμό. Μέλος των (Βέλγων) Punk Kong είναι ο έλληνας κιθαρίστας Γιώτης Δαμιανίδης, όπως μέλη είναι και οι Grégoire Tirtiaux άλτο & βαρύτονο σαξόφωνα, Viktor Perdieus τενόρο & βαρύτονο σαξόφωνα, Ruben Verbruggen άλτο & βαρύτονο σαξόφωνα και João Lobo ντραμς (σ’ ένα track υπάρχει και fender rhodes από τον Giovanni Di Domenico). Τρεις σαξοφωνίστες, ένας κιθαρίστας κι ένας ντράμερ αποτελούν λοιπόν αυτό το πολύ ιδιαίτερο γκρουπ, που έχει fusion, improv και avant-rock καταβολές.

Ανοίγει ο “Panayiotatos”, βασισμένος σε βαρείς κιθαρισμούς (μια χαρά για εισαγωγή), για να ακολουθήσει το “Euryphaessa”, στο οποίο αναλαμβάνουν πλέον ρόλο τα σαξόφωνα – και πίσω, στο ρυθμικό κομμάτι, και μπροστά στο μελωδικό. Υπάρχει κάτι τζαζο-φάνκι εδώ (σ’ ένα ύφος Mode Plagal), με το κομμάτι να πλουτίζεται στην πορεία από την κιθάρα, καθώς ολοκληρώνεται με τον πρέποντα τρόπο μετά από σχεδόν εννέα λεπτά. Το “Atomic nucleus” είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του LP και όχι μόνον επειδή η συνεισφορά των πλήκτρων, εδώ, βοηθάει αποφασιστικώς. Καθαρές avant-progressive καταστάσεις (τύπου Canterbury ή και πέραν αυτών). Η πλευρά θα κλείσει με το “There are other worlds”, που μοιάζει περισσότερο με «άσκηση», με τα σαξόφωνα και την κιθάρα να… κοντράρονται «συνομιλώντας» μέσα σ’ ένα ελεύθερο πλαίσιο, που καθορίζεται από τους συνεχείς ντραμιστικούς ρούλους.

Η Β Πλευρά ανοίγει με το φερώνυμο “Pull ninja”, ένα αργό στην εξέλιξή του track, με τον Δαμιανίδη να έχει πρώτο ρόλο, προσφέροντας ένα πυρακτωμένο σόλο, που φέρνει στη μνήμη μου τον Brian Godding (πολύ καλό κομμάτι), με το 5λεπτο “Better fly”που ακολουθεί να ξεκινά με open drumming και με τα πνευστά σε unisono να παίζουν μια βασική, πρωταρχική μελωδία. Το drumming παραμένει καταιγιστικό «πίσω», με σαξ και κιθάρα να «γεμίζουν» ακατάπαυστα. Το προτελευταίο “Sky bubbles” είναι και αυτό ένα progressive-improv track, αργό και κάπως «αφηρημένο» στην εξέλιξή του, με συνεχή γεμίσματα απ’ όλα τα όργανα (από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του άλμπουμ), με το “Metal cock” να ολοκληρώνει αυτή την προσπάθεια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πιο ροκ καταστάσεις εδώ, με κάπως πιο σαφή εξέλιξη και με όλους τους μουσικούς στις θέσεις τους.

Επαφή: https://www.facebook.com/mrnakayasi/?fref=mentions